Onvruchtbaar

Ik heb het hier al eens eerder over gehad. Maar ik blijf geloven dat ik onvruchtbaar ben. Dat ik dus niet zwanger raak als ik dat ooit graag wil of gewoon gekozen of wegens omstandigheden nooit kinderen krijg. Herkenbaar gevoel voor iemand?

Ja dat gevoel had ik ook altijd. Mijn gevoel had (gelukkig) geen gelijk.

Waar komt dat gevoel dan vandaan TGR? Speciale reden voor?
Ik ben er ook wel eens bang voor.

Ik weet niet of dat bij mij echt een gevoel was, maar ik was er wel heel bang voor.
Bij de eerste was ik na 2 maand zwanger en nu na 3 maanden, mijn angst was dus zeker niet terecht.

Ik heb dat gevoel ook en heel sterk.

Edit: ik zou het ook heel erg vinden als het echt zo blijkt te zijn.

Ik herken het niet helemaal, ik heb voordat ik kinderen had wel altijd het gevoel gehad dat ik heel moeilijk zwanger zou raken. Dat was niet het geval.

Geen reden om dat aan te nemen, maar ik vind mezelf geen mens om vruchtbaar te zijn. Ik kan het niet goed uitleggen...

Herkenbaar...

Ik ben er ook bang voor. zeker omdat ik ook verschillende tantes heb die geen kinderen konden krijgen. Hopelijk blijkt die angst onterecht

Nee, niet herkenbaar. Van de oudste werd ik onverwacht zwanger. Toen we een 2de wilden dacht ik dat dat zo gepiept was... viel dat even tegen . Door PCOS blijk ik verminderd vruchtbaar.

Dat gevoel herken en zonder hormonen ben ik ook niet voor 100% vruchtbaar. Ben daarom blij dat ik met hormonen wel een kans heb gekregen en kennelijk ben ik met hormonen wel erg vruchtbaar.

Ik ben er altijd heel erg bang voor geweest, ik denk onder andere omdat mijn kinderwens echt heel sterk is, maar verder om een onverklaarbare reden, ik had dat gevoel heel sterk, dat ik wel onvruchtbaar zou zijn. Gek genoeg is het gevoel sinds een paar maanden weg. Nog steeds ben ik er bang voor, maar het gevoel dat het echt zo zal zijn, is wel verminderd.
Zou jij dat heel erg vinden TGR? Je weet toch immers niet of je kinderen wilt krijgen? Het lijkt me heel naar als het om deze reden bepaalt wordt, maar je hebt ook geen hele sterke intrinsieke kinderwens toch?

Ik heb dat gevoel ook een tijd gehad. Totdat ik onverwacht zwanger werd. Toen we daarna nog een kind wilden bleek dat ik zonder hormonen verminderd vruchtbaar ben. Mijn gevoel was dus toch wel goed..

Ik heb nooit gedacht dat ik onvruchtbaar zou zijn, maar op de een of andere manier kon ik me ook niet voorstellen dat ik zwanger zou raken. Net zoals ik altijd dacht dat ik niet zou trouwen bijv. Dat ik dan wel dood zou zijn ofzo voor die tijd want dat zou mij toch niet gebeuren. Is dat wat je bedoelt TGR of echt het geloof dat je niet vruchtbaar bent?

Ja dat idee heb ik ook. Mijn moeder heeft wel drie kinderen gekregen. Maar daar tussen zit telkens wel redelijk wat leeftijdsverschil. En daar hebben ze niet bewust voor gekozen. De zus van mijn moeder kon geen kinderen krijgen. Dus ben hier wel heel erg benieuwd of het allemaal werkt.

Herkenbaar, dat gevoel heb ik altijd al gehad en waarom weet ik niet. Ik ben tot nu toe niet erg vruchtbaar aangezien ik nu na een jaar nog niet zwanger ben. Hopelijk blijkt m'n gevoel niet te kloppen, ik zou het heel erg vinden als ik nooit een kindje op de wereld kan zetten.

Tania schreef:Ja dat gevoel had ik ook altijd. Mijn gevoel had (gelukkig) geen gelijk.

+1

Heel herkenbaar. Ik zag mezelf gewoon niet met een kindje voor me.
Gelukkig was dit gevoel onterecht.
Hoor dit veel vaker, dus je bent hier zeker niet de enige in.

Ostara schreef:Ja dat idee heb ik ook. Mijn moeder heeft wel drie kinderen gekregen. Maar daar tussen zit telkens wel redelijk wat leeftijdsverschil. En daar hebben ze niet bewust voor gekozen. De zus van mijn moeder kon geen kinderen krijgen. Dus ben hier wel heel erg benieuwd of het allemaal werkt.

Mijn moeder heeft ook met moeite twee kinderen gekregen, maar zit wel 6,5 jaar tussen. Ook niet bewust. Maar mijn oma heeft er in een zucht en scheet 13 kinderen gekregen, maar haar zus maar 1.
Zegt niets, maar dat het hier zonder hormonen niet vlot was ook weer niet nieuw ofzo. Al had mijn moeder gehoopt dat ik meer op mijn oma zou lijken. Nou dat hoeft ook weer niet Wil er geen 13, maar iets makkelijker had ik idd wel graag gewild.

Hoe zat het met jou oma?

Ik herken het deels. Ik heb wel altijd gedacht een kind te krijgen, maar heb wel altijd al het gevoel dat het bij mij niet op de normale manier kan.
Ook gewoon een gevoel en nergens op gebaseerd.

Hetzelfde dat ik het gevoel heb dat ik de pensioenleeftijd niet halen ga. Ik denk al heel mn leven dat ik niet oud word.

Jolicious schreef:Ik heb nooit gedacht dat ik onvruchtbaar zou zijn, maar op de een of andere manier kon ik me ook niet voorstellen dat ik zwanger zou raken. Net zoals ik altijd dacht dat ik niet zou trouwen bijv. Dat ik dan wel dood zou zijn ofzo voor die tijd want dat zou mij toch niet gebeuren. Is dat wat je bedoelt TGR of echt het geloof dat je niet vruchtbaar bent?

Dat is ook heel herkenbaar. Toen ik zwanger was geloofde ik niet dat IK ging bevallen. Had ook nooit gedacht dat ik zou mee maken dat ik mijn dochter zou zien lopen of praten etc... gevoelsmatig was het gewoon zo onwerkelijk.

SarahKey schreef:

Ostara schreef:Ja dat idee heb ik ook. Mijn moeder heeft wel drie kinderen gekregen. Maar daar tussen zit telkens wel redelijk wat leeftijdsverschil. En daar hebben ze niet bewust voor gekozen. De zus van mijn moeder kon geen kinderen krijgen. Dus ben hier wel heel erg benieuwd of het allemaal werkt.

Mijn moeder heeft ook met moeite twee kinderen gekregen, maar zit wel 6,5 jaar tussen. Ook niet bewust. Maar mijn oma heeft er in een zucht en scheet 13 kinderen gekregen, maar haar zus maar 1.
Zegt niets, maar dat het hier zonder hormonen niet vlot was ook weer niet nieuw ofzo. Al had mijn moeder gehoopt dat ik meer op mijn oma zou lijken. Nou dat hoeft ook weer niet Wil er geen 13, maar iets makkelijker had ik idd wel graag gewild.

Hoe zat het met jou oma?

Die heeft twee kinderen gekregen en dat wel redelijk snel achter elkaar.

Mijn oudste zus heeft geen kinderen. Zou eerlijk gezegd niet weten of dat bewust is. (heb haast geen contact met haar) Mijn middelste zus was snel zwanger van haar eerste.

Wat mijn gevoel betreft is het niet dat het onwerkelijk lijkt, maar echt het lichamelijke. En ik vind ook wel dat ik er aanwijzingen voor heb. We zullen zien.. Misschien is het maar beter dat ik het voorlopig iig niet weet!

Marin schreef:Ik ben er altijd heel erg bang voor geweest, ik denk onder andere omdat mijn kinderwens echt heel sterk is, maar verder om een onverklaarbare reden, ik had dat gevoel heel sterk, dat ik wel onvruchtbaar zou zijn. Gek genoeg is het gevoel sinds een paar maanden weg. Nog steeds ben ik er bang voor, maar het gevoel dat het echt zo zal zijn, is wel verminderd.
Zou jij dat heel erg vinden TGR? Je weet toch immers niet of je kinderen wilt krijgen? Het lijkt me heel naar als het om deze reden bepaalt wordt, maar je hebt ook geen hele sterke intrinsieke kinderwens toch?

ik zou die gedachte niet hebben als ik niet nadenk over kinderen. Het is een ingewikkeld verhaal. Of ik geschikt ben om kinderen op te voeden weet ik niet, maar als ik ze sowieso niet kan krijgen, lost dat al veel gepieker op. Ik word 27 dit jaar en ik moet er toch langzamerhand wel een beetje uitkomen met mezelf.

Zelf herken ik het niet maar op 1 of ander manier denk ik altijd dat mijn zus niet snel zwanger zal worden. Ze is veel te vroeg geboren en heeft hier niks aan overgehouden zo ver ze weten. Mijn moeder kon eigenlijk ook geen kinderen krijgen en toen ze toch zwanger werd was dat ook echt medisch nieuws. Ze is 5 x zwanger geweest waarvan er dus maar 2 net goed zijn gegaan. T blijft een raadsel