Hoe reageerde jullie kindje

Liadan schreef:

Susan schreef:

Darius schreef:

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Ik heb een keer van een wat oudere verpleegkundige de tip gekregen dat ik Ezra in zijn kamer op moest sluiten als ik Yrsa ging voeden. Die tip heb ik dus nooit opgevolgd, ik vond het zo'n idioot idee.

+1! sorry, maar zo'n kraamverzorgster zou ik al helemaal niet meer serieus nemen.
Ik denk dat het juist belangrijk is dat je het broertje/zusje erbij betrekt....maargoed, heb geen ervaring, misschien werkt het in de praktijk anders.

Flower_L schreef:

Liadan schreef:

Susan schreef:

Darius schreef:

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Ik heb een keer van een wat oudere verpleegkundige de tip gekregen dat ik Ezra in zijn kamer op moest sluiten als ik Yrsa ging voeden. Die tip heb ik dus nooit opgevolgd, ik vond het zo'n idioot idee.

+1! sorry, maar zo'n kraamverzorgster zou ik al helemaal niet meer serieus nemen.
Ik denk dat het juist belangrijk is dat je het broertje/zusje erbij betrekt....maargoed, heb geen ervaring, misschien werkt het in de praktijk anders.

Het was een wijkverpleegkundige op het consultatiebureau, maar niet mijn vaste wijkverpleegkundige, die zou volgens mij echt nooit met zoiets aankomen. Na die ene keer heb ik haar ook nooit meer gezien. Ik weet nog wel dat ze iets tegen Ezra (toen twee jaar) zei en dat hij toen een auto'tje in haar mond probeerde te stoppen, dus volgens mij vond hij ook dat ze onzin kletste.

Hier ging het goed. Q. werd pas jaloers toen F. ging voortbewegen en aan zijn speelgoed begonnen te komen. Dat was even een pittige periode maar nu gaat het steeds beter.

Goh, wat een voorbeeldige kindjes hebben jullie allemaal zeg!

Fenne vond het in het eerste begin wel leuk een broertje. Wilde met van alles helpen en hem kusjes geven en aaien enzo. Maar na een tijdje was dat leuke er blijkbaar wel vanaf. Ze heeft echt een hele tijd moeite gehad met de aanwezigheid van Thije. Daardoor vond ik het eerste jaar ook echt best zwaar. Vooral als zij zichzelf niet goed kon vermaken en ze zag dan dat Thije wel lekker aan het spelen was; dan kon ze echt heel boos en gemeen tegen hem zijn. Ze heeft hem best wel eens een tik, krab of duw gegeven.

Toen Thije een jaar was ongeveer en begon te lopen, praten en 'samen' spelen begon het gelukkig helemaal om te slaan. Nu zijn ze dikke maatjes en enorm gek op elkaar (met natuurlijk regelmatig een broer-zus ruzie tussendoor).

Ook hier niet echt moeite gehad, T.im ia altijd erg lief geweest voor S.ven. Nu is het vooral de jongste die de oudste terroriseert.

Ik was er ook heel erg bang voor en werd heen en weer geslingerd tussen schuldgevoel voor de baby en voor C.iske.
Uiteindelijk heb ik me voor niks zorgen gemaakt want hij is hartstikke blij met zijn broertje en us geen moment jaloers geweest.

Hier is het altijd goed gegaan. Natuurlijk was ze in het begin wel eens aan het uittesten tijdens de borstvoeding bijvoorbeeld. Maar ze is altijd heel lief geweest voor haar broer. Nu nog steeds, maar ze merkt nu wel, dat het soms lastig is als zij op de grond aan het puzzelen is bijvoorbeeld en haar broer komt zich er mee bemoeien.

Ik vond en vind het altijd erg leuk om te zien hoe blij ze reageren als ze elkaar zien en hoe ze nu soms al samen aan het spelen zijn. Het zijn echt broer en zus.

Minneke schreef:Goh, wat een voorbeeldige kindjes hebben jullie allemaal zeg!

Oh hier is het ook echt wel terror geweest, maar wel dus toen hij (en zij dus ook) al wat ouder was, niet met 1,5 jaar. Nu vechten ze elkaar ook de tent uit en hier wisselt het wie wie terroriseert. Nu is hij het vaak die haar tackelt bijvoorbeeld, en zij doet eigenlijk niks. Maar een paar maanden geleden hoefde hij maar naar haar te kijken en dan beet ze hem al, en hard. Maar goed ze zijn nu ook geen kind-baby meer maar gewoon kind-kind dus veel gelijker. Meestal kunnen ze goed spelen maar ze vechten dus ook regelmatig. Ook een broer-zus relatie dus

Ik had ook niet het idee dat ik twee engeltjes van kinderen krijg die het altijd kunnen vinden samen hoor. Er zullen vast nog vele broer/zus ruzies volgen

Alleen had ik echt zo'n scenario in m'n hoofd dat ik net bevallen in bed lig en J. dan naar zijn zusje komt kijken om haar vervolgens een mep te geven omdat hij bij me wil liggen ofzo

Oh, C.iske is zich tegen ons wel meer gaan afzetten hoor. Maar op zijn broertje is hij stapel en dat is wederzijds. Misschien veranderd het nog als J.anneman ouder wordt maar vooralsnog gaat het erg goed tussen hen.

Minneke schreef:Goh, wat een voorbeeldige kindjes hebben jullie allemaal zeg!

nee hoor :-) M.erle is een heel groot spook wat heel graag haar grote zus uitdaagt en treitert. Ze zijn niet jaloers op elkaar, maar het zijn echte zussen haha...
Ik heb regelmatig een catfight in huis