Hoe reageerde jullie kindje

toen hij/zij een broertje of zusje kreeg?

Het zullen m'n hormonen wel zijn maar ik me daar dus best wel zorgen om. Straks vindt mijn zoontje het vreselijk en denkt hij van je bent toch Mijn mama. Ik heb zelf geen broers of zussen dus ik weet ook helemaal niet hoe dat voelt.

Hier reageerde hij eigenlijk heel goed. Hij was 18 maanden toen hij een zusje kreeg. De jaloezie kwam wel, maar pas later toen zijn zusje mobieler werd en meer bij zijn speelgoed kon. Toen was hij rond de 2,5 jaar en dat is denk ik wel een moeilijkere leeftijd.

Hier was ze heel enthousiast.
Vanaf het allereerste moment was ze heel lief voor haar en knuffelt ze geregeld met haar.

Ze heeft haar nog nooit pijn oid gedaan.
En is ook niet jaloers.

de oudste was toen trouwens 19 maanden

I.ndy was enorm trots toen M.erle er was... Ze is nooit jaloers geweest.
We hebben haar ook overal bij betrokken, echo's - afspraken verlos etc. Bij de 3e zwangerschap had M.erle weinig idee wat er komen zou en I.ndy vond het wel prima. Zij vond vooral de verlos weer erg leuk.
Ze zijn nu beide heel trots op hun kleine broertje en ook heel lief. M.erle helpt graag mee met spulletjes opruimen (luier weg gooien, vitamines op het aanrecht zetten etc) en I.ndy doet vooral haar ding en helpt het liefste mee met omkleden, badjes, tutje halen etc)

I.ndy was 2 jaar en 4 maanden toen M.erle kwam
toen J.ace geboren werd was I.ndy 4 jaar 2 maanden en M.erle 22 maanden.

Ook ik vind dat een van de spannendste dingen die de komende weken staan te gebeuren...De reactie van D.aan op de baby...heel spannend!
We proberen 'm 'voor te bereiden', maar hoe bereid je een jochie van 2,5jaar voor?

Het zal vast goedkomen en vanzelf gaan...maar toch, ik vind het spannend, haha!

Ze reageerde er heel erg super op!! Al vanaf het moment dat ze kwam kijken in het zkh was ze apetrots!
Zo had ik het echt niet verwacht maar hier was er totaal geen jaloezie en nog steeds niet.
Ze was trouwens 22 maanden.

Ze is altijd meegeweest de vk en helpt van het begin mee met luier pakken, weggooien, flesje brengen naar Da. (D.avid)zo noemt ze haar broertje.

Ik denk dat de eerste reactie bij veel kindjes wel goed is. Daar maak ik me nu dit keer ook niet druk om. Het is meer wat ze gaan doen als ze merken dat hun broertje blijft. Het scheelt hier denk ik wel dat ze al samen zijn, maar ik vind het wel lastig te voorspellen!

Ik herken je zorgen heel erg. Ik maakte me toen ik zwanger was het drukst om of Yara het wel leuk zou vinden, of ze niet jaloers zou worden, of ik haar nog genoeg aandacht zou kunnen geven enz.

Maar Yara vond haar broertje vanaf dag 1 heel leuk. Bij de eerste kennismaking tussen hun gaf ze kusjes en aaide ze hem voorzichtig (terwijl de tranen bij mij bleven stromen, haha).
De eerste maanden na de geboorte van haar broertje waren niet makkelijk omdat hij veel huilde. Er is veel aandacht naar hem gegaan en daardoor af en toe minder naar haar, daar heb ik me heel schuldig om gevoeld. Maar gelukkig is ze daar nooit jaloers op geweest.
Ze heeft wel een fase gehad dat zij veel om aandacht vroeg als ik net met Kian bezig was, maar dat heeft een paar weken geduurd geloof ik.
Nu zijn ze nog steeds gek op elkaar, als ze elkaar zien zijn ze blij, heerlijk om te zien .

Ik ben hier ook wel bang voor, vooral omdat B heel erg op mij gericht is. Gelukkig hebben we nog lang de tijd om hieraan te werken.

Eerst reageerde D. niet zo op haar jongere zusje. Na een paar dagen begon ze het interessant te vinden en wilde ze steeds gaan kijken bij de baby. Ze is heel erg lief voor haar zusje en wil haar steeds op schoot hebben en dan gaat ze heel voorzichtig aaien. Heel erg schattig .

Ezra reageerde in eerste instantie heel lief op zijn zusje, de echte jaloezie is er eigenlijk nu pas.

Nou dat klinkt allemaal in ieder geval wel redelijk positief. Hopelijk reageert mijn zoontje ook zo!

Nog een ander vraagje. Hoe deden jullie dat met voeden? Ik zie mijn zoontje er wel voor aan dat hij dan gaat klieren omdat hij doorheeft dat ik dan niet echt naar hem toe kan komen.

Ik was op een gegeven moment wel zo handig met voeden dat ik voedend kon lopen en een van mijn handen vrij had.

Jij gaf borstvoeding toch? Hopelijk gaat dat hier nu ook lukken, ik dacht dat dat alleen zittend/liggend kon maar dat scheelt dan weer. Met flesjes lopen gaat sowieso wel lukken.

Susan schreef:Ik was op een gegeven moment wel zo handig met voeden dat ik voedend kon lopen en een van mijn handen vrij had.

Als het echt nodig is, doe ik dat hier ook.

Yara weet heel goed dat ik niet meteen op kan staan als ik aan het voeden ben en maakt daar nog steeds regelmatig gebruik van . Als ze een beetje baldadig is dan gaat ze op die momenten speelgoedbakken omgooien, mijn autosleutels verstoppen enz.
Maar ik ben er meestal snel bij en ze weet dat de speelgoedbakken ook weer opgeruimd moeten worden .
Ik zorgde de eerste maanden wel dat ik een boekje bij de hand had wat ik voor kon lezen en de tv heeft ook regelmatig aangestaan tijdens voedingsmomenten.
Al voedend lopen gaat hier echt niet meer door het gewicht van Kian...

Ook hier vraag ik me heel erg af hoe dochter zal reageren! Dat vind ik echt zo spannend!

Ben blij om te lezen dat de meeste kindjes heel goed reageerden.
We hebben dochter ook overal bij betrokken, mee naar de vk, echo's, laten haar in de babykamer kijken als ze dat wil, hebben de box neergezet, vind ze ook erg interessant, en ze heeft het er elke dag over dat er een baby in mama's buik zit, dus wat dat betreft is het wel goed geloof ik...
Nu de werkelijkheid nog, als ze ontdekt dat de baby hier blijft, en dat ik niet meer alle aandacht alleen voor haar heb.

Lauren.s reageerde in het begin heel positief, hij vond het wel interessant geloof ik. Hij was niet heel erg behulpzaam, in de zin van luiers aangeven, maar hij hield het allemaal wel goed in de gaten en wilde overal bij zijn.
Op dag 6 was ik een paar uurtjes alleen met P en L, kraamzorg was weg en mijn man nog aan het werk. Tijdens het voeden heeft hij toen even goed misbruik gemaakt van het feit dat ik niet mobiel was. Hij is behoorlijk gaan etteren en heeft P ook een 'klap' gegeven, niet zo hard. Het was meer duwen en hij zei: 'Pepij.n weg'. Ik ben er wel van geschrokken en er ook wel verdrietig over geweest. Maar het is daarna eigenlijk niet meer voorgekomen.
Toen de kraamweek voorbij was, is hij eigenlijk heel lief en zorgzaam geworden naar P.epijn toe. Met als hoogtepunt dat hij 'Stommerd!' zei tegen de arts van het CB, die P.epijn zijn eerste prikje gaf!

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Darius schreef:

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Ik heb een keer van een wat oudere verpleegkundige de tip gekregen dat ik Ezra in zijn kamer op moest sluiten als ik Yrsa ging voeden. Die tip heb ik dus nooit opgevolgd, ik vond het zo'n idioot idee.

Susan schreef:

Darius schreef:

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Ik heb een keer van een wat oudere verpleegkundige de tip gekregen dat ik Ezra in zijn kamer op moest sluiten als ik Yrsa ging voeden. Die tip heb ik dus nooit opgevolgd, ik vond het zo'n idioot idee.

Susan schreef:

Darius schreef:

Overigens heb ik wel echt een hele slechte 'tip' gekregen van de kraamverzorgster. Zij zei dat als ik P.epijn ging voeden, ik dan L.aurens moest negeren. Ook geen boekje voorlezen tijdens het voeden, of met een autootje op mijn been rijden. Als ik aan het voeden was, was de aandacht voor P.epijn en niet voor L.aurens.
Ik heb het wel gedaan (tja, ze heeft zelf meerdere kinderen opgevoed) maar ik voelde me er zo slecht en rot bij. En daarbij werkte het ook nog eens voor geen meter. L.aurens ging er alleen maar harder door klieren. Nu zit hij gewoon gezellig bij me met een boekje, of een auto, of we kijken tv. Prima toch!

Ik heb een keer van een wat oudere verpleegkundige de tip gekregen dat ik Ezra in zijn kamer op moest sluiten als ik Yrsa ging voeden. Die tip heb ik dus nooit opgevolgd, ik vond het zo'n idioot idee.

Ja, dat vind ik ook echt idioot.

Ik moet zeggen dat ik wel altijd de voordeur op slot deed. Laurens wil namelijk wel eens de deur open doen, en toen was hij nog niet zo oud dat hij begreep dat dit niet mocht. Ik wilde niet het risico lopen dat hij de straat op ging. Ook al zat ik erbij op de bank, kinderen kunnen watervlug zijn.

Darius schreef:

Ja, dat vind ik ook echt idioot.

Ik moet zeggen dat ik wel altijd de voordeur op slot deed. Laurens wil namelijk wel eens de deur open doen, en toen was hij nog niet zo oud dat hij begreep dat dit niet mocht. Ik wilde niet het risico lopen dat hij de straat op ging. Ook al zat ik erbij op de bank, kinderen kunnen watervlug zijn.

De voordeur op slot vind ik wel heel wat anders, dat is geen opsluiten. Hij mag sowieso de straat niet op.

Arden schreef:Hier reageerde hij eigenlijk heel goed. Hij was 18 maanden toen hij een zusje kreeg. De jaloezie kwam wel, maar pas later toen zijn zusje mobieler werd en meer bij zijn speelgoed kon. Toen was hij rond de 2,5 jaar en dat is denk ik wel een moeilijkere leeftijd.

+ 1 Hier precies hetzelfde!