Ik mag hem niet zien.

Waarschijnlijk is dit het zoveelste topic van een meisje dat haar vriend niet mag zien van haar ouders, maar wilde toch mijn verhaal even apart uitleggen en hoop dat jullie advies voor me hebben.

2,5 maanden terug kwam ik bij een bezoek aan de universiteit Leiden een jongen tegen.
Eenmaal thuis zag ik dat hij mij op facebook had toegevoegd en opnieuw raakte we aan de praat. Na 2 weken via msn en skype te hebben gepraat hebben we opnieuw een keer afgesproken. Dit zonder dat mijn ouders ervan af wisten. Het was leuk en gezellig. Na deze keer besloot ik mijn moeder het verhaal te vertellen, alleen gelijk reageerde ze heel negatief en zei dat ze geen zin had in een jongen van ver weg, na mijn ex die ook niet uit mijn eigen woonplaats komt. ( Leiden is 40 minuten met de trein voor mij ). Ik besloot nog een keer met hem af te spreken, zonder dat mijn ouders het wisten, en daarna nog een keer en nog een keer. Alleen de laatste keer ging t fout. Ik had gezegd dat ik met een vriendin naar Rotterdam was om te gaan shoppen, maar in werkelijkheid was ik bij hem. Toen ik thuis kwam voelde ik de bui al hangen, want mijn ouders deden anders dan normaal. En ja hoor, na een tijdje vertelden ze me dat ze zwaar teleurgesteld waren dat ik naar die jongen toe was.
Sindsdien mag ik hem niet meer zien, met de reden we hebben geen zin dat je elk weekend heen en weer reist, de ruzie als je er niet heen mag en je vind elke week een ander leuk. Dit laatste is echter niet waar. Zelf denk ik dat ze bang zijn dat ik binnen no time met hem het bed in duik.. Maar dit is niet mijn bedoeling, en de zijne naar mijn idee ook niet.
Verder is het ook zo dat hij op begeleid kamer wonen woont. En dat schrikt mijn ouders denk ik ook een beetje af.

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen, praten heeft niet heel veel zin. Dat heb ik al geprobeerd, maar uiteindelijk loopt dat alleen op ruzie uit. Mijn excuses voor het liegen heb ik aangeboden, dat was niet slim. Maar ik zag geen andere oplossing.

Misschien wel fijn om te weten: Ik ben bijna 17, hij bijna 18.

Groetjes,

Je mag zelf niet bepalen of je vriendje te ver weg woont of niet? Sodeju..
Hoe is het verder thuis? Zijn je ouders verder ook zo dominant?

Irritant zulke ouders. Misschien een idee om het even te laten rusten. En dan elders van de week en op een rustig moment eens met je ouders over praten. En vragen wat hun bezwaren precies zijn

Mijn ouders verbieden me best wel veel, maar met sommige dingen zijn ze juist weer heel makkelijk. Heel verwarrend.
Verder is het wel zo dat mijn ouders zegen: zolang je in ons huis woont zijn wij de baas over je.

Ik ga er zeker nog over praten, maar ik heb geen idee welke argumenten ik aan moet voeren.. Ik voel me een beetje machteloos in deze situatie, omdat ze op alles wat ik zeg toch wel hun woordje klaarhebben.
Van de week ga ik toch ook weer kijken of ik weg kan om hem te zien.. Misschien slecht, maar hem niet zien is niet echt een optie, of zo voelt het in ieder geval.

Ga je dat wel tegen je ouders zeggen dat je naar hem toe gaat? Als ze er achterkomen en je zegd niks heb je sowieso ruzei. En ik denk dat je ouders je nu vast wel in de 'gaten' houden.
Anders stel je eens aan je ouders voor dat hij naar jou komt kunnen ze hem eens ontmoeten

't klinkt een beetje of je ouders teleurgesteld zijn dat je ze niet de waarheid hebt gezegd vanaf het begin. Helaas is het wel zo dat je ouders zo lang je thuis woont nog best aardig wat over je te zeggen hebben. Ik zou een gesprek met mijn ouders aan gaan en dit bespreken. Misschien aangeven dat je graag zelf wil besluiten of jouw vriend dichtbij of ver weg woont en dat je hem graag zou blijven zien met goedkeuring van je ouders. Ik zou een volwassen gesprek met ze proberen aan te gaan. Misschien zit er wel nog een ander verhaal achter waar jij niet vanaf weet.
Verder lijkt het me niet erg reëel van je ouders om het te verbieden, tenslotte heb je hem al eerder stiekem gezien. Ik zou aangeven dat je het echt liever niet stiekem wil doen en liever hebt dat ze er vanaf weten.
Ik moet wel zeggen dat ik geen ervaring heb gehad vroeger dat mijn ouders zoiets niet goed vonden. Mijn ouders waren eerder het andere uiterste en lieten me echt alles doen. Dat was ook niet fijn, zo ongeïnteresseerd! En bovendien hebben daar ook een aantal (volwassen) mannen goed misbruik van gemaakt...

Geen optie om op kamers te gaan?

тыквашка schreef:'t klinkt een beetje of je ouders teleurgesteld zijn dat je ze niet de waarheid hebt gezegd vanaf het begin. Helaas is het wel zo dat je ouders zo lang je thuis woont nog best aardig wat over je te zeggen hebben. Ik zou een gesprek met mijn ouders aan gaan en dit bespreken. Misschien aangeven dat je graag zelf wil besluiten of jouw vriend dichtbij of ver weg woont en dat je hem graag zou blijven zien met goedkeuring van je ouders. Ik zou een volwassen gesprek met ze proberen aan te gaan. Misschien zit er wel nog een ander verhaal achter waar jij niet vanaf weet.
Verder lijkt het me niet erg reëel van je ouders om het te verbieden, tenslotte heb je hem al eerder stiekem gezien. Ik zou aangeven dat je het echt liever niet stiekem wil doen en liever hebt dat ze er vanaf weten.
Ik moet wel zeggen dat ik geen ervaring heb gehad vroeger dat mijn ouders zoiets niet goed vonden. Mijn ouders waren eerder het andere uiterste en lieten me echt alles doen. Dat was ook niet fijn, zo ongeïnteresseerd! En bovendien hebben daar ook een aantal (volwassen) mannen goed misbruik van gemaakt...

+1

Jeetje, dat je ouders 'de baas' over je zijn is logisch, maar wel tot op zekere hoogte. Jouw ouders kunnen jou niet verbieden op wie jij verliefd bent/met wie jij een relatie wil. En het is ook nog eens gebaseerd op niks, als het nou een alcoholverslaafde man van 30 met een strafblad was is het een ander verhaal maar dit gaat over een reistijd? Kom op zeg.

Ik raad je wel aan er niet meer over te liegen, bespreek het met je ouders. Wat is precies hun probleem? Geef duidelijk je grenzen aan, jij beslist toch zelf met wie je omgaat of het nou binnen hun straatje past of niet. Geef ze kans hem te leren kennen, misschien kun je hem een keer naar jouw huis laten komen?

Ja ze zijn ook teleurgesteld. Dat sowieso. Maar als ze mij al vertellen bij het eerste beste woord dat ik over een jongen zeg dat hij thuis niet welkom is..

Van de week zeg ik waarschijnlijk weer niet dat ik naar hem toe ga, maar het is wel waar ja, als ze erachter komen heb ik een groot probleem.

Graag zou ik de goedkeuring van mijn ouders hebben inderdaad, alleen die goedkeuring lijkt nu maanden ver weg. Mijn moeder zei: " ja, als je hem over een jaar nog wilt zien mag die komen". Of dit nu als grap was bedoeld weet ik niet eens, waarschijnlijk meende ze het nog ook.

Hem hierheen laten komen mag ook niet, en ik kan hem toch niet gewoon aan laten bellen, wanneer dit voor mijn ouders een volledige verassing is?

Op kamers gaan is jammer genoeg geen optie, ik moet eerst mijn Vwo diploma nog halen..

En als je hem bij jou thuis laat komen? Dan kunnen je ouders hem ontmoeten en zien dat het okee is.
Misschien geeft het ze ook een fijn gevoel als jullie gewoon thuis zitten.

Justagirl schreef:Hem hierheen laten komen mag ook niet, en ik kan hem toch niet gewoon aan laten bellen, wanneer dit voor mijn ouders een volledige verassing is?

Op kamers gaan is jammer genoeg geen optie, ik moet eerst mijn Vwo diploma nog halen..

Maar dat gaat het dus niet over de afstand, maar over sowieso een vriendje hebben?!

Ik zou het niet weer niet zeggen. je kan van de week toch tegen je ouders zeggen dat je eerlijk wilt zijn als je naar hem toegaat en dan zegt wanneer je dat van plan bent.

Als hij uit mijn woonplaats zou komen was er geen probleem geweest.. Dat is het lullige aan alles.

Je ouders moeten wennen aan het idee dat hij niet uit jullie woonplaats komt. Ik denk dat het helpt als ze hem leren kennen en zien hoe hij is. Zien hoe jullie samen zijn en zien dat zijn bedoelingen goed zijn.
Wanneer je steeds stiekem met hem blijft afspreken gaan je ouders niet positiever over hem en over de situatie denken.

Kan je niet tegen je ouders zeggen dat je hem van de week graag wilt zien. En dat je naar hem toe kan maar dat hij ook naar jouw toe kan komen. (bied je je ouders een keus) Misschien helpt dat

Ik denk dat het beste is toch weer een gesprek met ze te hebben.. Ben alleen bang dat ze vol blijven houden dat hij hier niet welkom is en ik em niet mag zien

Justagirl schreef:Ik denk dat het beste is toch weer een gesprek met ze te hebben.. Ben alleen bang dat ze vol blijven houden dat hij hier niet welkom is en ik em niet mag zien

Wie weet als je een goed gesprek met ze aangaat wat er uit komt

Yvette schreef:

Justagirl schreef:Ik denk dat het beste is toch weer een gesprek met ze te hebben.. Ben alleen bang dat ze vol blijven houden dat hij hier niet welkom is en ik em niet mag zien

Wie weet als je een goed gesprek met ze aangaat wat er uit komt

En als ze zien dat je serieus en te vertrouwen bent.

Ik hoop het.. Misschien ben ik wel naiv, dat ik na 2,5 maand een jongen al zo leuk vind..

Ga gewoon eerst het geprek eens aan met je ouders. Laat nog eens weten hoe het ging

Zo naïef vind ik je niet, je kan best iemand zo snel zo leuk vinden. Ik heb vanaf mijn 16de altijd vriendjes op afstand gehad, degene waar ik nu een kindje mee heb woonde het dichtste bij! Het kan ook zijn dat ze het willen verbieden omdat ze bang zijn dat je snel blijft slapen en dus sex hebt (alhoewel je dat in mijn ogen ook niet kan voorkomen, als je eraan toe bent doe je het toch) Maar goed, probeer open en eerlijk te zijn met je ouders. Je hoeft niet te vertellen wat je met hem uitspookt, maar gewoon eerlijk zeggen dat je naar hem toe wilt. Ik denk eerlijk gezegd dat ze het nu ook verbieden als "straf" je hebt wel tegen ze gelogen.

Misschien zo even praten, goed idee? Heel de avond is het al gezellig dus dalijk als mn ma alleen op bed lig dan even bij haar op bed komen zitten en praten. Iemand een idee hoe ik dat het beste aan kan pakken? Argumenten die ik aan kan voeren?

Ook vragen waarom ze het er zo niet mee eens zijn... En je volwassen opstellen, niet schreeuwen en huilen