mijn nieuwe baan is verschrikkelijk!

Ik ben nu net mijn proeftijd door bij mijn nieuwe (eerste echte) baan. Vanaf de eerste week is het eigenlijk al drama.
Ik ben in dienst genomen voor een functie in mijn vakgebied maar moet wel eerst 2.5 maand mijn collega vervangen die op reis gaat. Dat is totaal ander werk maar het zou te combineren zijn met mijn functie. Daar ben ik mee akkoord gegaan want is al lastig genoeg om een baan te vinden. Nu zijn de werkzaamheden eigenlijk wel prima. Alleen mijn directe leidinggegevende/drectielid is zo'n ontzettende ***! Hij is niet alleen bot maar ook ronduit onbeschoft. Gisteren was ik het zo spuugzat dat ik het heb aangekaart bij een ander lid van de directie. Zij zijn familie van elkaar en zij begreep dat hij bot overkomt e.d en ze zei dat ik alles kan zeggen tegen haar. Heel fijn dat ze zo begripvol was!
Maar feitelijk weet ik gewoon dat die man niet gaat veranderen. Ben dus druk op zoek naar ander werk. Maar echt ik kan wel janken dat ik morgen weer moet werken (werk 4 dagen pw). Ben echt doodongelukkig sinds ik hier werk.

Wat moet ik nu? Wat als dit uitloopt op een conflict? Hoop zo dat ik snel een andere baan vind!

Heb het nu even van me af kunnen schrijven en dat lucht al aardig op moet ik zeggen!

Ik zit in dezelfde situatie. Nou ja, ik vind mijn werk ook vreselijk. Mijn leidinggevende is wel aardig, ik vind mijn werk ook gewoon dodelijk saai en het bedrijf a-dynamisch.

Ik werk fulltime, ik tel de dagen af tot het weekend..

Jeetje dat lijkt me inderdaad een verschrikkelijke situatie. Toch zou ik proberen om het vol te houden, maar dan echt actief op zoek gaan naar een nieuwe baan. En is het geen optie een keer met die man te praten? of als hij weer zo'n opmerking maakt(ik weet niet wat hij allemaal zegt), dat je het op dat moment aangeeft dat het geen leuke uitspraak is (zo van: zou je dat niet op een aardige manier kunnen zeggen)

Ben ook zeker zeer actief op zoek naar iets anders. Alleen is dat behoorlijk lastig. Was zo blij met deze baan, maar dit is echt niet leuk. Gisteren sprongen de tranen gewoon in mn ogen op het werk. Wist me gelukkig te verbijten.

En ik heb het werk ook gewoon nodig. Vanaf januari gaat mijn man ouderschapsverlof opnemen dus dan gaat hij van 40 naar 32 uur. Dat is toch 20% salaris minder. Dat is prima maar we gingen dan natuurlijk wel uit van mijn inkomsten erbij opgeteld.

Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik morgen en vrijdag weer moet.

Wat naar, maar is praten met die man echt geen oplossing?

Misschien een kleine troost. Ik werk voor een manager, die echt een *** is. Heel bot, en soms ronduit kwestend. De langstzittende secretaresse voor mij heeft het 9 maanden uitgehouden, dit was een record! Er zijn er zelfs een paar na een paar weken al weg gegaan. Nu ben ik zelf iemand die zich heel snel geintimeerd voelt, dus in het begin had ik net als jij heel veel moeite, sterker nog, ik heb heel wat tranen gelaten. Maar ik wilde mezelf niet laten kennen en heb doorgebeten. Op een gegeven zelf mn mond open getrokken, en ben sterker in mn schoenen gaan staan. En dit heeft echt gewerkt. Je moet dingen benoemen. Elke keer als hij iets had gedaan wat in mijn ogen niet kon, ging ik het gesprek met hem aan (met lood in mijn schoenen en een bonkend hart) Nu zijn we 3 jaar verder, en heb ik kort geleden een beoordelingsgesprek gehad. Die was echt super. We kunnen nu heel goed door een deur, en zijn aan elkaar gewaagd. Hij vind de samenwerking erg fijn, en zei zelfs dat hij niet meer zonder mij kan. Dus je kan ook proberen door te zetten,maar daar moet je wel tijd en energie in steken. Aan jou is dat of je dat je baan waard vindt. Ik vond en vind mijn baan zo ontzettend leuk dat ik gelukkig heb soorgezet. En ik heb ook veel van hem geleerd, ik vind het nu minder moeilijk als iemand mij niet aardig vind (daar heb ik al heel mn leven last van, dat iedereen mij aardig moet vinden anders lag ik er echt nachten van wakker) en heb leren nee te zeggen en grenzen aan te geven.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, en blijf het benoemen wat je vervelend vind, al is het 3 keer op een dag!

Wat bbl zei sluit ik mij bij aan. De keuze is of je ervoor wilt vechten of toch verder kijken. Je zei ook dat je dolgraag die baan wilde. Het is in het begin altijd even wennen, maar kijk het nog even aan en ondertussen verder kijken kan altijd, maar helpt je misschien niet echt motiveren om dit werk nu leuk(er) te vinden...

Ik heb voor mezelf besloten dat hier geen toekomst voor mij is weggelegd in dit bedrijf. Ik ben dan ook flink op zoek naar een andere baan. en plots word ik vandaag in de auto op weg naar huis gebeld door een bedrijf! Volgende week mag ik op gesprek komen! Wie weet gaat het wat worden. Afwachten dus.

Nou, wat leuk Chipa! Komt goed uit En wat snel af, succes he!

hier hetzelfde verhaal....

Ik kon kiezen tussen blijven op de plek waar ik een ziektevervanging deed, ik kon dan vast blijven maar helaas maar voor 20 uur per week....

Of naar een andere vestiging (zelfde organisatie) voor 35 uur per week.

Heb uiteindelijk voor de uren gekozen, maar had dit nooit moeten doen...

Ik ga met tegenzin heen, ben blij als t weekend is...

stomme regels, stomme leidinggevende, rare collega's, heel ander soort "volk".....voel me er echt niet op mn plek zitten.
De werkwijze spreekt me ook totaal niet aan, zulke stomme regeltjes!!

Als je iets dwars zit, gewoon een gesprek met diegene aangaan.

O, ik duim voor je Chipa!

Misschien moet je proberen om de knop radicaal om te zetten: doet die man bot tegen jou, doe jij bot terug. Wat heb je te verliezen? Ja je baan. Die je eigenlijk al kwijt wil. Mocht je ontslagen worden, is dat weer een voordeel voor jou: krijg je tenminste WW ipv helemaal niets als je zelf met ontslag gaat.

Makkelijk gezegd en ik zou het zelf nooit durven, maar misschien een idee?

Helaas, krijg pas na een half jaar werken ww. Is mijn eerste echte baan dus helaas. Ik durf ook echt niet snel iets terug te zeggen. Heb ook geen haar op mijn tanden, laat staan als het om mensen gaat die zelf al een grote mond hebben.
Heb gisteren wel iets proberen aan te geven. Ik werk namelijk tot 17:00 en wil/moet dan ook echt naar huis om mijn zoontje op te halen. Maar mijn werkgever komt altijd rond 16:45 met een berg werk. Super irritant. Maar daardoor moet ik alles dus vluchtig doen en dat is soms te merken aan mijn resultaten. Maar hij had er geen boodschap aan. Zal morgen dan wel weer te horen krijgen dat ik het allemaal niet goed heb gedaan. Ben dan wel van plan (weer) te zeggen dat ik echt om 17:00 weg moet. Zit er trouwens ook altijd al om 7:45 en zit vaak de halve dag te niksen en dan om 16:45 aankomen. Ja daaaag. En als het nou nog een uitdagende baan was en een aardige werkgever dan zou ik nog wel iets willen regelen maar nu gaan ook echt mijn hakken in het zand en mijn motivatie is foetsie. Moet dus echt zsm weg hier.

Weet je al wat meer van je sollicitatie? Ben je al op gesprek geweest?

Lief dat je daar naar vraagt Chance. Ik hoor vandaag of morgen of ik op tweede gesprek mag komen. Dat zou dan kennismaking met het team zijn. Hoop het zo! Eerste gesprek was echt heel positief van beide kanten. Enige wat denk ik in mijn nadeel zou kunnen werken is dat ik 4 dagen per week wil werken. Maar goed, is een heel groot bedrijf dus wie weet is dat geen probleem. Had het wel in mijn sollicitatiebrief aangegeven en werd toch uitgenodigd dus zou het wel vreemd vinden als ze me daarom zouden afwijzen. Hadden ze me ook niet hoeven uitnodigen toch? Nou ja, fingers crossed!

Fijn om te horen! Duimen maar