Opa in ziekenhuis; ouders op vakantie... Het vertellen???

Ik zit even met een dilemma...

Mijn ouders zijn voor 3 weken naar Suriname, tot en met zondag zelfs onbereikbaar in de jungle.
Nu is het zo dat mijn opa en oma rond de 86 zijn.
Ze wonen sinds 3 weken in een aanleunwoning/seniorenflat.
Woensdagochtend is mijn opa gevallen, opgehaald door de ambulance en zijn heup is gebroken.
Door was miscommunicatie hoorde ik dat pas gisterenavond.
Ben er al langs geweest en mijn opa is geestelijk prima.
Maar hij is geopereerd en er zitten nu pennen (?) in zijn heup.
Hij zal nog een week in het ziekenhuis blijven en ze willen dat hij dan 2 weken gaat revalideren in een verzorgingshuis (?).

Ik schrok er erg van, want hij denkt dat hij nog 65 is, gedraagt zich dus zo, maar zijn lichaam takelt wel af.
Hij is eigenwijs en wil ook eigenlijk lekker naar huis volgende week, gewoon bij oma revalideren.
Maar oma kan hem zeker nergens mee helpen.... (oud en reuma)....

Om een lang verhaal kort te maken..
Wat doe ik? Laat ik het mijn ouders weten wat er is gebeurd? Ook al is het niet nodig hiervoor eerder terug te komen.
Ik kan ze zondag weer bereiken!
Had een vriend van mijn vader gister aan de lijn en die zegt weer van niet.
Omdat ze er toch aan gaan denken en mijn vader zich erg had verheugd op deze reis.
Maar ja, mijn vader zal zijn ouders toch gaan bellen en het dan horen via mijn oma.
Of spreek ik af met mijn opa en oma dat zij ook niks zeggen?

Ik weet het even niet!

Ik zou het wel vertellen. Benadrukken dat het nu goed gaat en ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ik vind het niet fijn om zulke dingen te verbergen.
Deze zomer had mijn moeder ook niet verteld dat ze voor extra onderzoeken naar het ziekenhuis moest en daarvoor eerder terugkwam van vakantie. Het was dat ik nog iets uit mijn ouders huis moest hebben en daar een brief van de dokter op tafel lag. (Mijn zus wist het wel). Ik vond het heel vervelend dat ze mij in zo een spannende tijd erbuiten wilden houden. Ik wilde mijn moeder ook steunen, ook al ging ik op vakantie! Ik snapte wel dat ze ons die zorgeloze vakantie gunde, maar ik had me achteraf extra rot gevoeld. Dat wij vrolijk aan het strand zouden zitten en het thuisfront in spanning zou zitten.
Dus ik ben voor openheid in gezondheidszaken van naasten.

Wel vertellen.

Wel vertellen ook al maakt opa het goed. 86 is een behoorlijke leeftijd en zou het zelf wel willen weten. Zelfs als het om mijn opa of oma ging en dus zeker om een van mijn ouders

Ik zou het ook zeker vertellen. Hoe zie je dat volledig geheim houden trouwens voor je? Na die 2 weken revalidatie zal hij niet gelijk weer de oude zijn.. Plus, hoe denk je dat ze zich voelen als ze er achter komen? Overigs is het heel normaal hoor dat oude mensen na zo iets gaan revalideren in een verzorgingstehuis. ( ivm je vraagteken) daar zorgen ze er weer voor dat hij weer kan lopen etc in zoverre dat hij zich thuis weer zelf kan redden. Sterkte er mee!

Vertellen, maar niet uitrekenen in welke minuut ze zondagavond uit de jungle komen en dan meteen bellen. Het gaat goed en ze hoeven echt niet eerder terug, toch? Ik zou dan maandag bellen.

Inderdaad wel vertellen. Jij kunt het ze beter vertellen dan dat ze het later van iemand anders horen. Ik zou het ook willen weten als er iets met mijn vader was als ik op vakantie was, ook al is het niet levensbedreigend.

Tullow schreef:Inderdaad wel vertellen. Jij kunt het ze beter vertellen dan dat ze het later van iemand anders horen. Ik zou het ook willen weten als er iets met mijn vader was als ik op vakantie was, ook al is het niet levensbedreigend.

+1

Tullow schreef:Inderdaad wel vertellen. Jij kunt het ze beter vertellen dan dat ze het later van iemand anders horen. Ik zou het ook willen weten als er iets met mijn vader was als ik op vakantie was, ook al is het niet levensbedreigend.

Eens!!

Bedankt voor alle reacties!

Jullie bevestigen mijn gevoel.
Ik zal ze niet zelf gaan bellen op het moment dat het weer kan.
Ik weet dat ze mij zullen bellen en dan zal ik het vertellen.
Terugkomen is niet nodig... Het is nu voor ons alleen maar vervelend dat ze er niet zijn.
Want het wordt een hoop passen en meten om te zorgen dat er dagelijks iemand is die oma naar het ziekenhuis brengt.
Ze is zo eigenwijs; ze zal niet met de bus of taxi gaan...

Je hebt het al besloten, maar ik zou ze het ook zeker laten weten. Het is ook niet levensbedreigend en ze hoeven er niet voor terug te komen. Ook al is dat wel het geval dan zou ik het nog laten weten.

Toen ik op reis ging hebben mijn ouders mij gevraagd wat ze moesten doen als er iets zou zijn. Ik heb aangegeven dat ik dat dan wilde weten. Mijn oma werd ziek toen ik op reis was en het was best ernstig, mijn ouders hebben het toen wat mooier voor mij gemaakt dan het was. En achteraf ben ik daar helemaal niet blij mee.

De laatste keer dat ik op vakantie ging bleek er vlak daarvoor iets ernstig mis te zijn met mijn vader. Aangezien we naar Mexico gingen, waren we ook niet zo even weer terug. Mijn moeder en zusje hebben toen bewust niets gezegd toen ik op vakantie was, en ik heb het ze niet gevraagd. Pas op het vliegveld vlak voor de terugreis kreeg ik een sms van mijn vader waarin stond dat hij een herseninfarct had gehad. De terugvlucht was een hel. Ik was echt heel blij dat ik tenminste nog heb genoten van mijn vakantie en ik dus niets gehoord heb.

Tja, het is lastig want de een wilt liever gewoon op de hoogte zijn van dit soort dingen terwijl de ander liever onwetend is. Ik denk dat je je wat dat betreft even in je ouders moet verplaatsen en gaan denken wat zij zouden willen. Zelf was ik in Amerika toen mijn oma een hart infact kreeg en vervolgens een paar dagen later overleed. Ik heb er toen bewust voor gekozen in amerika te blijven en ben uiteindelijk ook niet bij de begrafenis geweest. Hoewel ik natuurlijk heel verdrietig was, was ik wel blij dat ik het wist wat er thuis allemaal gebeurd was. Bovendien wist ik ook dat mijn oma niet zou willen dat ik terug zou komen. Gelukkig was ik bij vrienden die me opvingen dus daardoor was het wel makkelijker voor mij. Zo zie je maar dat het per persoon kan verschillen of je zoiets wilt weten. Wel is het zo dat als je zoiets weet je teminste zelf je keuzes kan maken en je niet bij thuiskomst het nare nieuws te horen krijgt.

Ik zou het wel tegen je ouders vertellen. Het gaat relatief gezien goed met je opa, dus dat is wel beter voor je ouders om het te horen dan dat hij weet ik het wat allemaal heeft meegemaakt.

Mijn opa is tijdens mijn zomervakantie overleden.
Toen ik voor mijn vakantie bij hem was, had ik er helemaal geen goed gevoel over, terwijl er geen echte aanwijzingen waren dat hij snel zou overlijden. Mijn moeder bracht me naar het station en ik zei: 'als er wat met opa gebeurt, wil ik dat weten' Ze vond het vreemd dat ik dat aangaf, omdat het helemaal niet zo slecht met hem ging. Tijdens mijn vakantie ging hij achteruit en heeft mijn moeder me daar een paar x een sms over gestuurd. Toen hij was overleden, heeft mijn vader me gebeld. Wel pas de volgende ochtend (hij was om 23.30 uur overleden), omdat ze bang waren dat ik in mijn eentje in mijn tent lag en een slapeloze nacht zou hebben. Ik ben blij dat ik het wist, het was nu al raar thuis komen, maar anders helemaal.

Mijn oom en tante wilden het eerst verzwijgen tot mijn nichtje terug zou komen (ze zou wel op tijd zijn voor de uitvaart), maar mijn ouders hebben toen gezegd: 'wat als haar vriendinnen of collega's het in de krant lezen en haar per sms condoleren?' Daar hadden ze niet bij stil gestaan en ze hebben het haar dus wel verteld.

Wij hebben iets soortgelijks een keer meegemaakt. Mijn moeder zat met haar koor in Afrika en haar moeder werd toen opgenomen in het ziekenhuis wegens uitdrogingsverschijnselen. Mijn vader en ik hebben er toen bewust voor gekozen om dit pas te vertellen toen ze weer thuis was. Het was niet levensbedreigend, we wisten heel zeker dat mijn beppe de week erna weer thuis zou zijn. Mijn moeder zou zich geheid de hele vakantie druk maken over haar moeder en we wilden niet dat ze alle mooie ervaringen in Afrika hierdoor zou missen.
Wij waren trouwens wel thuis toen mijn moeder terug kwam, dus hebben het haar gewoon persoonlijk kunnen vertellen en zijn de dag erna naar mijn beppe geweest.