hormonen en werken

Merken jullie dat je door je hormonen tijdens de zwangerschap bepaalde dingen op het werk wat minder kunnen hebben?

Sinds 2 weken krijg ik tijdelijk alle telefoontjes binnen van onze afdeling Fiscale Zaken omdat beide dames ziek zijn. En daar komen heel veel mensen aan de lijn die wachten totdat een ontslagvergoeding eindelijk uitbetaald wordt maar dat we nog niet alle documenten hebben.. Nou die mensen zijn nou niet alleraardigst. En normaal kan ik heel rustig blijven maar nu....!

Heb dit trouwens ook met onze IT helpdesk... Als ik weer eens een melding maak en de helft van de melding maar wordt uitegevoerd. Daar kan ik nu ook niet zo heel goed mee mee om gaan.

Herkenbaar?

Herkenbaar, heb dat thuis met mijn vriend ook wel een beetje hoor... Hij kan soms zo druk zijn, ik ben gewoon heel rustig van aard... En normaal kan ik dat goed handle'en maar nu word ik soms doodmoe van zijn gezing, gespring, gedans etc.

Met de kids op het werk probeer ik het wel in de gaten te houden dat ik wel mijn geduld bewaar, is ook niet eerlijk voor hun anders...

Heel herkenbaar, kan veel minder hebben van de cliënten, doe mijn best om dat niet te laten merken. Maar ben ook heel snel geïrriteerd naar collega's, soms echt kattig, kan soms zo huilen als me iets heel hoog zit. Maar ook met name de agressie bij de cliënten raak ik echt totaal door van slag, heb er soms thuis nog last van, niet goed dus. Of het herkenbaar is... Ja dus!

Gelukkig ben ik niet alleen zo'n monstertje haha

Mijn lontje is zzooooo kort... Mijn arme kleutertjes..

Ik heb geen last van hormonen voor zover ik gemerkt heb. In mijn gedrag dan, de eerste maanden heb ik wel wat andere effecten ervan mogen ervaren .

Ja dat herken ik. Ik werk met kinderen en heb niet zoveel geduld laten we maar zeggen.
Maar is soms wel handig hoor want kinderen kunnen opeens zelf hun rits dichtmaken.

Nee, ik heb er geen last van gehad. Ik zou dat ook niet professioneel vinden in mijn werk. Ik heb te maken met (ernstig) zieke kinderen. Natuurlijk kan ik dan een potje gaan janken omdat het zo zielig is dat ze ziek zijn, of ongelooflijk boos worden op een school die niet meewerkt, of kortaf doen tegen een kind omdat hij z'n huiswerk weer niet heeft gemaakt. Maar ten eerste: je schiet er toch niets mee op, en ten tweede vind ik het niet professioneel. Je kunt niet alles maken omdat je nu eenmaal een dikke buik hebt.

Ik begrijp heus wel dat er irritante mensen zijn in de wereld, daar heb ik ook dagelijks mee te maken. Het is ook heerlijk om daar even over te zeiken, maar ik vind niet dat je het 'recht' hebt om wat dat betreft een kort lontje te hebben.

Huilen of boos worden vind ik sowieso niet kunnen, of je nu met bejaarden, gehandicapten of kinderen werkt.

Normaal gesproken heb ik heel veel geduld met een kleuter. Kan bij wijze van uren oefenen met een jas dichtritsen. Nou dat geduld mis ik nu. Dus ik doe het 1 keer voor, en daarna moet het kind het eerst zelf proberen.
Ik waarschuw ook niet meer meerdere keren. Het is nu 1 keer waarschuwen en dan even aan tafel zitten.
(Ben normaal veel te lief )

Maar huilen hoef ik sowieso niet in de zwangerschap. Boos ben ik alleen thuis als ik weer eens iets wil en het me lichamelijk dwars zit.

Geen last van gelukkig! Ben nog steeds het zonnetje in huis en ook op mijn werk. Hoef ook niet meer te huilen dan anders, lijkt er soms zelfs op dat ik harder ben geworden wat betreft emoties dan voor de zwangerschap. waar ik vroeger op tv mee moest huilen denk ik nu 'wat een aanstellerites'. Heel gek eigenlijk, voorheen was ik echt af en toe emotioneel incontinent.

Geen last van gehad gelukkig.

Printje schreef:Geen last van gehad gelukkig.

Ik ook niet