Wat heb ik nu weer gezegd?

Vandaag was het weer zover, ik was weer aan de beurt voor een functioneringsgesprek.
De 1e paar jaar dat ik er werkte heb ik weinig gesprekken gehad, nu komt het regelmatiger voor.

De eerste gesprekken gingen vaak over andere collega's omdat ze verder weinig te bespreken hadden met mij, het ging heel goed. De laatste paar gesprekken waren emotioneel: ik voelde me niet echt meer op mijn plek, vond het team niet leuk en ik liep met probleempjes in de familie rond.

Het gekke is, ze weten de gesprekken altijd zo te draaien dat ik heel veel vertel. Ik neem me vaak voor om niet teveel te zeggen en gewoon wat algemener te blijven, zo ook deze keer. Het is helaas weer niet gelukt.

Ik heb het de laatste tijd veel te druk op het werk, ze vroegen me naar een oplossing. Ik vind het op zo'n moment storend dat ik een oplossing moet verzinnen, maar ik krijg mijn werk niet af dus ik moet maar een oplossing verzinnen.
Er werd voorgesteld om mij de financiële kant te gaan laten doen (i.p.v. financieel, personeel en de hele mikmak).
Ik gaf aan dat ik de afwisseling van het werk en het contact met de mensen misschien wel zou gaan missen.
Ze gingen er verder op in en eigenlijk was het wel een hele goede oplossing.
Ik gaf aan dat ik het er mee eens was en het toch wel een goede verandering vond.

Ze vonden het vreemd dat ik eerst aangaf te twijfelen en toen was het ineens wel goed. Ze wilden een verklaring van me.
Ik heb aangegeven dat ik met op het persoonlijke vlak met wat dingen bezig ben maar dat ik er verder nog niks over kon vertellen omdat mijn vriend er nog niks van weet (ik begon weer te janken, ook voor de zoveelste keer tijdens zo'n gesprek). En dat ik hiermee misschien het gedeelte wat ik zou gaan missen zou kunnen compenseren.
Toen kwam het punt dat ze zo gaan zitten vissen dat je alleen nog maar kunt vertellen wat je dan precies bedoelt.

Ik heb verteld dat ik er over denk om een opleiding of cursussen te gaan volgen die niks met mijn werk te maken hebben. Toen bleef ik nog best algemeen. Helaas ging het daarna de mist in ... ze gingen er nog dieper op in en ineens had ik verteld dat ik cursussen in de uiterlijke verzorging wil gaan doen.

En nu baal ik ... ik heb het ze verteld omdat ze zo aandrongen, mijn vriend weet nog van niks en op het werk denken ze nu dat ik totaal geen inzet meer heb omdat ik een andere uitdaging zie.

Heeft iemand een zakdoek?

Ah, wat vervelend. Je werkt vaak intensief samen met je collega's en brengt veel uren van je week met hen door. Niet zo gek dat ze je dan ook zien breken of precies die juiste snaar weten te raken. Ik denk dat je je er niet zo druk om hoeft te maken, dat zien ze vast wel vaker.

Wat hebben ze als reactie gegeven op je interesse in cursussen? Hebben ze gelijk hun conclusie getrokken dat je geen interesse meer in je werk toont, of denk je dat zelf?

Eigenlijk hebben ze er niet zoveel mee te maken. Het is iets wat je in je vrije tijd doet, zo als iedereen wel een hobby of interesse heeft.

Mijn vriend weet het inmiddels ook, het hele verhaal maar verteld.
Hij staat er niet voor 100% achter (daar was ik al bang voor), maar wil dat ik het doe als ik dat leuker vind of er gelukkiger van wordt. Hij wil wel dat ik er nog goed over nadenk, hij is bang dat ik er geen baan in kan vinden. Ik heb wel duidelijk gemaakt dat het een combinatie gaat worden, ik wil het administratieve dus ook gewoon blijven doen.

Ze vroegen op het werk meteen wat het voor hun voor gevolgen had.
Ze merken er waarschijnlijk bijna/niks van aangezien ik de cursus/opleiding op mijn vrije dag zou doen.
Ze hebben het niet met zoveel woorden gezegd, maar zij staan er volgens mij helemaal niet achter.
Ik weet niet precies waar ze bang voor zijn, misschien dat ik wegga of me toch niet meer voor 100% zal geven.
Als ik ergens werk ga ik er helemaal voor.

Bah, krijg er een naar gevoel bij.. Vind het echt totaal niet netjes dat ze zo gevist hebben bij je!! Ze pakken je op dat moment gewoon op je zwakke plek en dat vind ik behoorlijk laag!!

Het is inderdaad niet zo netjes, maar dat is tijdens elk gesprek zo.
Ik vond het in het begin helemaal niet erg als ik een functioneringsgesprek had, maar ik begin er steeds meer tegenop te zien. Net alsof je in een hoekje gedrukt wordt.

Er werkt ook iemand die haar werk niet goed doet (hier is ze dit jaar al zeker 6x op aangesproken). Als ik haar iets vraag komt er altijd commentaar, er wordt weinig zomaar gedaan. Altijd een weerwoord dus ik heb dit vandaag wel ter sprake gebracht. Zitten ze haar de hele tijd te verdedigen, dat vond ik nou ook niet zo prettig. Af en toe heb ik het idee dat ze me gewoon weg willen hebben, maar ik laat me zomaar niet wegjagen

Ik had afgelopen donderdag zo'n goed gevoel toen ik mijn nagels had laten doen, daar zo'n fijn gesprek gehad. Was helemaal blij en op het werk geven ze het een negatieve bijsmaak.

Nou, ik vind het erg jammer dat er zo wordt gereageerd door je omgeving. Zo'n ramp is het allemaal toch niet? Jij wil iets gaan doen dat je leuk vindt, cursussen volgen in je interesse gebied. Je moet doen waar jij gelukkig van wordt en ik vind het echt rot dat je op deze manier niet gestimuleerd wordt.

Hmmm balen zeg dat ze je in zo'n positie hebben gebracht dat je wel eerlijk moest zijn.
Aan de andere kant kunnen ze er niet heel veel van zeggen. De ene gaat in z'n vrije tijd een cursus taartenbakken volgen en jij uiterlijke verzorging. Waarom zou je meteen weg gaan.
Je moet eerst de cursus nog volgen, een klantenkring opbouwen etc.

Ik kan mij voorstellen dat je er niet blij mee bent maar ik hoop dat je het naast je neer kan leggen.

Hmmm balen zeg dat ze je in zo'n positie hebben gebracht dat je wel eerlijk moest zijn.

Wat zou een functioneringsgesprek nog voor zin hebben als mensen niet eerlijk zijn? Als er zaken spelen die het werk kunnen beïnvloeden is het toch logisch dat een werkgever dat wil weten?

Ava schreef:

Hmmm balen zeg dat ze je in zo'n positie hebben gebracht dat je wel eerlijk moest zijn.

Wat zou een functioneringsgesprek nog voor zin hebben als mensen niet eerlijk zijn? Als er zaken spelen die het werk kunnen beïnvloeden is het toch logisch dat een werkgever dat wil weten?

Je moet niet liegen, maar je hoeft ook niet het achterste van je tong te laten zien. Als jij op je vrije dag een cursus wil volgen op wat voor gebied dan ook dan is het je goed recht om het daar op je werk niet over te hebben, lijkt mij. Als je aan het rondkijken bent naar vacatures ben je ook niet verplicht om dat te melden.

Je leidinggevende kan dus nog wel een lesje "communiceren met de werknemer" gebruiken zeg, allemachtig! Vind het niet netjes van ze dat ze je compleet uithoren, en ze je (voor jouw gevoel) in een hoekje drukken. Dan horen ze wat ze willen horen, dus je bent daar eerlijk in, en vervolgens geven ze jou het gevoel je niet te geloven en gaan ze twijfelen aan je uitspraken....

Krijg je een bevestiging van het gesprek? Zo nee, vraag er dan om! En laat je niet zover krijgen dat jij het verslag maakt, maar laat hen het doen. Dan krijg je ook niet dat ze zeggen van "dit is niet waar, dat hebben we nooit gezegd". Je schrijft als werknemer veel meer vanuit je gevoel, dan vanuit een objectief beeld. Voor een leidinggevende is dat iets makkelijker!
Een gespreksverslag is ook voor jou belangrijk om te hebben! Mocht je het niet eens zijn met de inhoud, dan niet tekenen voor akkoord, maar tekenen voor gezien.

Klinkt misschien erg voorbarig, maar als ze je daadwerkelijk niet geloven, dan kunnen ze nog wel eens een heel nasty spelletje gaan spelen. Het zou dan lullig zijn als jij je niet kunt "verweren" en zij wel.

De gesprekken worden altijd bevestigd, ik hoef er nooit voor te tekenen. Het verslag wordt door de leidinggevende gemaakt, zou het eigenlijk een beetje vreemd vinden als ik een gespreksverslag zou moeten maken.

Wat bedoel je trouwens met niet geloven? Ik snap hem geloof ik niet helemaal.

Ik vind het naar hoe het is verlopen en ook niet netjes. Ze heeft misbruik gemaakt van jou zwakke plek en niet 1 keer in het gesprek maar meerdere keren.
Dat hoort niet. Ik hoop niet dat ze dit tegen je gaan gebruiken in de zin van "geen motivatie meer hebben omdat je wat anders wilt gaan doen"

Ik kan me voorstellen hoe enorm rot jij je erover moet voelen. Aan de andere kant leer je ook wel weer hier iets van. Hopelijk zal je dit niet nog een keer gebeuren.

Wbt het verslag wat Oreo bedoelt. Elk gesprek wat ik aan ga met mijn leidinggevende word een verslag van gemaakt. En het functioneringsgesprek al helemaal. Deze moet ik ook altijd onder tekenen. Mocht je een verslag krijgen en je moet tekenen en je bent het er niet mee eens teken dan niet !

Heb net op facebook de volgende www aangemaakt: Na jaren wikken en wegen heb ik toch de beslissing genomen om weer een opleiding/cursus in de uiterlijke verzorging te gaan doen.

1e Persoon die reageert is mijn oude werkgever uit de kapsalon

Bij ons wordt ook van elk gesprek een verslag gemaakt, maar ik heb nog nooit hoeven tekenen.
Het gesprek was trouwens met 2 personen, ik geloof dat dat niet helemaal duidelijk was. Waar de ene stil is gaat de andere er op door dus dat is al helemaal niet fijn.

Heel veel succes met je nieuwe keuze !!!!

Dank je wel!

Iedereen uit mijn vriendenkring waar ik het tegen vertel is hartstikke positief dus dat is leuk

Leuk hoor!! Gewoon doen!!

Ik heb afgelopen week een verslag gekregen van het functioneringsgesprek gekregen, er moet deze keer voor getekend worden. Ik heb dit niet meteen gedaan en heb het verslag mee naar huis genomen en heb zelf een paar toevoegingen op het gesprek, ik wil dat dit ook door iemand getekend wordt.

Er staat o.a. in:
Wat betreft de nieuwe opleiding....
Omdat er verder nog niks bekend was had ik hier liever op een later tijdstip op terug willen komen. Ik zou het dan ook op prijs stellen als er een volgende keer (als ik aangeef ergens nog niet over te kunnen praten) niet verder op doorgegaan wordt. Ik voelde me na het gesprek niet happy omdat ik het gevoel had dat het eruit getrokken was. Natuurlijk begrijp ik van jullie kant ook dat jullie graag willen weten wat er op zo'n moment speelt, maar ik had het toen nog niet willen vertellen.
Omdat ik op zo'n moment emotioneel wordt is het er uiteindelijk toch uitgekomen, maar de manier waarop vond ik niet zo netjes.

Ik heb tijdens het gesprek aangegeven dat ik in de toekomst na het volgen van de opleiding misschien een dag minder zou willen gaan werken, maar stoppen is in dit geval helemaal niet van toepassing.
In 1e instantie verandert er voor jullie niks omdat de opleiding buiten werktijd gevolgd gaat worden, maar zodra er ergens verandering in komt laat ik het ruim op tijd weten.

Birgit, wat vervelend dat je nu ineens wel ervoor moet tekenen. Goed dat je nog niet getekend hebt en dat je het mee naar huis hebt genomen. Ik zou wel een handtekening zetten, maar er zéér uitdrukkelijk bij zetten "Getekend voor gezien, niet akkoord met de inhoud".

Dat je een toevoeging wilt doen snap ik, je hebt groot gelijk. Misschien zou ik de tekst iets anders schrijven en minder gebaseerd op je gevoel maar wat formeler. Dit hangt natuurlijk wel af van hoe het gespreksverslag door je werkgever is geschreven en hoe de sfeer hieromtrent op je werk is.

Oreo schreef:Birgit, wat vervelend dat je nu ineens wel ervoor moet tekenen. Goed dat je nog niet getekend hebt en dat je het mee naar huis hebt genomen. Ik zou wel een handtekening zetten, maar er zéér uitdrukkelijk bij zetten "Getekend voor gezien, niet akkoord met de inhoud".

Dat je een toevoeging wilt doen snap ik, je hebt groot gelijk. Misschien zou ik de tekst iets anders schrijven en minder gebaseerd op je gevoel maar wat formeler. Dit hangt natuurlijk wel af van hoe het gespreksverslag door je werkgever is geschreven en hoe de sfeer hieromtrent op je werk is.

Heb je misschien een suggestie? Ik heb mijn vriend er ook al naar laten kijken die had ook wat kleine puntjes die al aangepast zijn.

Birgit schreef:Ik heb afgelopen week een verslag gekregen van het functioneringsgesprek gekregen, er moet deze keer voor getekend worden. Ik heb dit niet meteen gedaan en heb het verslag mee naar huis genomen en heb zelf een paar toevoegingen op het gesprek, ik wil dat dit ook door iemand getekend wordt.

Er staat o.a. in:
Wat betreft de nieuwe opleiding....
Omdat er verder nog niks bekend was had ik hier liever op een later tijdstip op terug willen komen. Ik zou het dan ook op prijs stellen als er een volgende keer (als ik aangeef ergens nog niet over te kunnen praten) niet verder op doorgegaan wordt. Ik voelde me na het gesprek niet happy omdat ik het gevoel had dat het eruit getrokken was. Natuurlijk begrijp ik van jullie kant ook dat jullie graag willen weten wat er op zo'n moment speelt, maar ik had het toen nog niet willen vertellen.
Omdat ik op zo'n moment emotioneel wordt is het er uiteindelijk toch uitgekomen, maar de manier waarop vond ik niet zo netjes.

Ik heb tijdens het gesprek aangegeven dat ik in de toekomst na het volgen van de opleiding misschien een dag minder zou willen gaan werken, maar stoppen is in dit geval helemaal niet van toepassing.
In 1e instantie verandert er voor jullie niks omdat de opleiding buiten werktijd gevolgd gaat worden, maar zodra er ergens verandering in komt laat ik het ruim op tijd weten.

Ik zou ook formeler blijven. Wellicht iets in de trant van:

Wat betreft mijn plannen over een eventuele opleiding wil ik graag nog even iets toevoegen. Op het moment van het gesprek heb ik namelijk duidelijk aangegeven dat dit nog maar een recente gedachte is en dat ik er verder nog niet mee bezig was geweest. Voor mijzelf (en mijn naasten) was (en is???) het nog niet eens duidelijk wat ik wil en vandaar ook dat ik aangaf er later op terug te willen komen.

Aangezien het nog niet om de nabije toekomst gaat en bovendien zelfs over een opleiding in mijn eigen tijd, heb ik het als onprettig ervaren dat er zoveel informatie op tafel is gekomen over een situatie die op dit moment in mijn ogen nog niet relevant was voor het functioneringsgesprek.

Uiteraard ben ik hier zelf in meegegaan, maar desondanks wil ik graag aangeven dat het prettig zou zijn als in toekomende gesprekken meer rekening gehouden werd met mijn grenzen.

(even snel een hersenspinsel hoor dit, ik weet hier helemaal niets van en denk alleen mee)

Dat leest inderdaad al een stuk beter, Antibes.
Woorden als 'happy' zou ik ook niet zo snel gebruiken in dit soort brieven naar werkgevers.

Eens met Antibes. Persoonlijk zou ik het nog anders schrijven, maar dat komt omdat ik af en toe zelf gespreksverslagen maak voor de werkgever (en dat schrijft nog net weer iets anders).

Woorden waarmee je je gemoedstoestand weergeeft raad ik af, dus geen worden als "happy" gebruiken. Een goed alternatief zou zijn "vond ik onaangenaam" of "heb ik als onplezierig/onaangenaam ervaren". Daarmee geef je wel aan hoe je het ervaren hebt, maar je legt er minder emotionele nadruk op.

Hartstikke bedankt, hier kan ik zeker iets mee!