Net bijna opgelicht

Ik woon in een appartement met een portiek en de meeste buren ken ik niet.
Net belde er iemand beneden aan met een verhaal dat zij de Surinaamse buurvrouw was van nr 12 en een of ander vaag verhaal dat haar moeder in het ziekenhuis ligt en zij haar tas (met sleutels erin) binnen is vergeten. Of ik haar 5 euro kan lenen voor benzine
Eigenlijk automatisch zei ik ja, dus terwijl de vrouw naar boven loopt, realiseer ik mij dat het toch wel raar is en de mevrouw van nr12 een Nederlandse vrouw is.
Ik woon nogal hoog (zonder lift) dus de vrouw hoor ik al mopperend naar bovenkomen en roep: nog hoger?
Komt ze aan (ziet eruit als een junk). Zegt ze: ja ik ben mevrouw van nr 23 Dus ik zeg meteen dat ik haar niet geloof, want ik woon op nr 23. O ja ik bedoel 33 (woning boven mij, dus dan zou ze wel geweten hebben hoeveel trappen het was). Gezegd dat ze net wat anders zei dus dat het niet door gaat. Gelukkig accepteerde ze mijn antwoord en ging weer weg.

Wat stom dat ik in eerste instantie ja zei.

Iemand anders wel eens iets soortgelijks meegemaakt?

Oow das ook weird ja van haar. Maar goed dat je toch geen geld hebt gegeven.

en nee heb zoiets niet mee gemaakt.

Toen ik nog in een flat woonde kwam er een enge onderbuurman aan de deur met een vaag verhaal over de sleutels die een vriend van hem ergens in de brievenbus had gegooid en of wij die toevallig hadden !?

Later kwam ik er via mijn werk achter dat het een veelpleger is. Veel winkeldiefstallen etc.

Stom mens.

Ik had laatst een man die op mijn autoraampje tikte, toen deed ie zijn hele hoofd door het raam en ik deinsde naar achter en vroeg wat ie moest.

Hij wilde geld wisselen, maar ik zei dat ik geen geld had en ben weg gereden. Later stond in het wijkkrantje dat ie op die manier de portemonnee uit je hand rukte en hard wegrende.

O gatsie Muurvlindertje, dat lijkt me ook niet fijn. Gelukkig is het bij jou niet gelukt.

Wat een raar mens haha, ik zou denk ik in eerste instantie ook ja zeggen, te goed gelovig.

Ik heb wel eens meegemaakt dat ik 's avonds de stad in was geweest en alleen terug moest met de auto, vriendin was nog een stukje meegelopen. Toen ik in de auto zat moest ik nog even wat dingen opzoeken in mijn tas, staat er gewoon ineens een man zich naast mij (wel buiten dus) af te trekken, dan spoor je toch niet? Ik zag ineens een piemel door mijn ruit hahaha schrok me dood.

toetje_ schreef:Wat een raar mens haha, ik zou denk ik in eerste instantie ook ja zeggen, te goed gelovig.

Ik heb wel eens meegemaakt dat ik 's avonds de stad in was geweest en alleen terug moest met de auto, vriendin was nog een stukje meegelopen. Toen ik in de auto zat moest ik nog even wat dingen opzoeken in mijn tas, staat er gewoon ineens een man zich naast mij (wel buiten dus) af te trekken, dan spoor je toch niet? Ik zag ineens een piemel door mijn ruit hahaha schrok me dood.

Hahaha sorry, ik ben nogal beeldend aangelegd dus zag het meteen voor me. Snap dat je schrok, niet iets wat je verwacht als je naar buiten kijkt Keek die man ook naar jou?

Ieuwwww toet!! Wat goor!

Iets soort gelijks wel eens meegemaakt en wel geld gegeven.
Voelde mij achteraf ontzettend dom.
Het ging via de intercom en was aan het wachten op mijn toenmalige vriend dus toen de bel ging dacht ik dat hij het was en deed ik open.
Het ging om 6 euro maar toch ik begrijp nog steeds niet hoe stom ik heb kunnen zijn.
Gelukkig was jij wat sneller tot de conclusie gekomen dat het niet klopte!

Haha jaa vies he! Geen idee, ik heb niet naar zijn gezicht gekeken, heb meteen de auto gestart en weggereden en het drong eigenlijk later pas tot me door was er was gebeurd.

Hahah, wat vies Toetje!

Caresses, wat een raar verhaal van die vrouw!

Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, maar dat zal wel komen omdat ik woon en werk in een drop

Wat een rare vrouw. Wel goed dat je het niet geloofde en gelukkig ging ze dus ook gewoon weg! Ik heb nog nooit zo iets meegemaakt gelukkig!

Idd raar
Maar als iemand aan mij geld zou vragen zeg ik nee

http://www.vriendin.nl/forum/12/het-leven/thread/1465/mijn-zoon-is-opgelicht

Bedenk me net dat ik al eerst eerder zoiets heb gehad.
Toen fietste ik 's ochtends vroeg en sprak een man mij aan (in gebrekkig Nederlands) dat de rechter had beslist dat hij later die dag het land uit gezet werd en dat hij daarom nog snel naar andere kant van het land wilde om z'n kinderen nog 1x te kunnen zien.
Hij vroeg toen om best wel veel geld voor het treinkaartje.
Omdat het zoveel geld was zei ik nee. Maar voelde mij wel schuldig dat ik hem wel had kunnen helpen.
Nog geen week later spreekt dezelfde man mij aan met hetzelfde verhaal (toen was mijn schuldgevoel ook meteen over).

Nee, van mij krijgen ze geen geld. Ik heb vaker mensen gehad die dan geld vroegen voor iets zoals een treinkaartje of sigaretten en dat zijn meestal aparte figuren.