Je eigen plekje delen...

In december 2010 heb ik mijn huis gekocht en in februari ben ik verhuisd. Intussen flink door geklust en mijn huis is nu bijna klaar. Nog niet helemaal naar mijn smaak, maar dat komt omdat ik alle meubels al 7 jaar heb (toen ging ik uit huis), maar het voelt wel echt als mijn plekje.
De tuin moet nog afgemaakt worden, en ik heb ook al in mijn hoofd hoe ik dat wil.

Nou is het geval dus dat ik na 5 jaar vrijgezel te zijn geweest, nu sinds 8 mnd een vriend heb. Dat gaat helemaal super en we hebben besloten om rond februari te gaan samenwonen. Dan zijn we een jaar samen en het komt qua planning mooi uit met zijn werk en dingen die hij nog moet afmaken in zijn huidige woonplaats. De keuze is gevallen op mijn huis, omdat het een koophuis is en qua ligging het handigst is.

Dus heel erg leuk allemaal, maar ik vind het wel erg spannend om ineens mijn eigen plekje te moeten delen. Ik vind het zo fijn om uit mijn werk te komen en lekker mijn eigen dingetjes te doen. Dat ik kan opruimen en schoonmaken als ik dat wil, maar net zo goed in de zooi kan zitten.

Nu moeten de tuinideeën aangepast worden, omdat mijn vriend zijn motor ergens gestald moet worden. Hij wilde hem verkopen (hij staat bij zijn ouders en dan meot hij eerst een uur rijden om hem te halen), maar ik vond dat zo zonde en heb voorgesteld een extra tuinhuis te maken en de motor in het schuurtje te stallen. Dus het verhoogde terras wat ik in gedachten had, zal moeten wijken.
Verder had ik allemaal leuke ideeën voor de zolder, maar die kunnen ook niet helemaal doorgaan omdat hij een katoorruimte nodig heeft (dat wordt waarschijnlijk de kamer die nu logeerkamer is) en we een extra kamer willen met een tv (en wat danb dus ook logeerkamer wordt, en dat zal de zolder worden). En dan moet ik ook nog mijn kledingkamer delen ;-) (nu een kast met kleding en een kast met schoenen, daar moeten zijn spullen dus ook nog bij).

Met andere woorden, ik ben nogal gewend mijn eigen gang te gaan en ook nogal gehecht aan mijn eigen plekje. Ik vind het best spannend om concessies te gaan doen en te moeten wennen aan ineens met zijn tweeën zijn.

Het is overigens de tweede keer dat ik ga samenwonen, dus ik weet wel hoe het zal zijn en ik heb er echt zin in, maar vind het ook wel heel spannend. Hoe hebben jullie dit ervaren?

Dankjewel Pippa, wat lief.
Hij woont momenteel in een huurhuis samen met een vriend en behalve een bed en 2 oude kledingkasten heeft hij reigenlijk geen meubels, dus we gaan in eerste instantie gewoon niks veranderen in huis. Ik mag zelfs mijn roze muur houden :-).
Ik wil wel een keer een nieuwe bank, want ik heb een gewone driezits en die begint na 7 jaar toch wel te verslijten (het is een spierwitte...). Ik wil nu graag een hoekbank, dat past ook in de ruimte (mijn vorige huizen waren kleiner) en dan wil ik er een van stof. Verder wil ik mijn knalroze schilderij vervangen voor iets wat we beiden mooi vinden en ik heb een heleboel foto's in huis, waarvan ik er ook een deel wil vervangen door foto's van hem. Verder wil ik een nieuw kastje hebben voor de tv, dus die kiezen we dan ook wel samen uit. Hij is niet zo moeilijk en vindt alles wel prima, dus het is meer mijn "probleem"d dat ik er toch iets van samen van wil maken. Ik vrees dat het idee voor mijn zolder (lekker veel roze en Pip behang) er niet echt meer in gaat zitten, haha.

Leuk Bobbie, ik gun het je echt, je huisje en je relatie! Leuk dat jullie gaan samenwonen.
Ik zal juist bij m'n vriend intrekken over een tijdje, maar wil zeker zorgen dat het een plekje van ons samen wordt. Sowieso is zijn huis nog wat kaal, dus dat komt vast wel goed. Wil zeker niet al mijn meubels meenemen, maar meer spulletjes en sowieso mijn boekenkast.
Kan me voorstellen dat je het eng vindt, dus geef het gewoon tijd om te wennen. Het zal voor jullie allebei wennen zijn, maar zolang je elkaar de ruimte daarin geeft, gaat het vast wel goed.

"Gelukkig" zijn we allebei behoorlijk druk, dus zullen we elkaar nog niet heel veel gaan zien. Maar in ieder geval meer dan 2x per week (alleen in het weekend, en dan meestal niet elke dag). Hij kan dan ook wat vaker naar zijn vrienden en familie, die hier een half uurtje vandaan wonen (en een uur van zijn woonplaats). Dus dan heb ik toch nog wel elke week een of 2 nachtjes lekker alleen (vind ik altijd heerlijk, alleen in mn bed, als ik samenwoon in ieder geval). Ik heb nog even de tijd om aan het idee te wennen, dat scheelt. Had hem een kaartje gestuurd waar ik in had gezet dat ik het een spannend, eng maar vooral heel leuk idee vond. En hij smste net dat hij kriebels in zijn buik kreeg van mijn kaartje en het ook een fijn idee vond .

Pippa, heb jij wel eens foto's van je huis geplaatst? Ben wel benieuwd naar jullie huis.
En Joy, best jammer eigenlijk. Jij hebt toch ook pas net je huis gekocht? Ik vind het altijd zo gezellig en leuk ingericht bij jou! Maar wel fijn dat jullie ook die kant op gaan samen, leuk he!

Nee ik heb een huurhuis en woon hier nu meer dan een jaar. Ik ben voorlopig nog niet weg hier, dus tegen de tijd dat we gaan samenwonen zal ik er ook wel echt aan toe zijn. Alleen houdt m'n vriend van echt strak, en ik meer van dit stijltje. Maar dat kunnen we vast wel combineren want ik hou ook van strak, mits 't beetje industrieel is. Denk dat we in eerste instantie dus onze meubels beetje samenvoegen en beetje geheel proberen van te maken, maar uiteindelijk samen een nieuw huis zullen kopen over aantal jaar en dan echt nieuwe meubels samen kopen. Maar zo ver is 't nog lang niet.Maar ik vind het wel belangrijk dat ook een deel van mij in zijn huis zou staan. Ik voel me er sowieso thuis, maar ik zou ook willen dat het van mij voelt. Jouw vriend is daar misschien anders is hoor, want het is een man, maar ik zou er iig rekening mee houden.

Ik zou als ik jou was, dus ook openstaan voor ideeen van je vriend, zodat het ook zijn huisje wordt. En inderdaad, het is niet zo alsof je constant op elkaars lip zit als je samenwoont. Je hoeft ook echt niet constant elkaar te vermaken. Dat vindt z'n weg wel. Als ik nu bij m'n vriend ben, kunnen we ook prima met de laptops naast elkaar op de bank zitten en het toch heel gezellig hebben samen. Zeker als het echt het huis van jullie allebei is, ga je gewoon toch meer je eigen ding doen. En als je dan af en toe een nachtje alleen kan slapen, is dat helemaal heerlijk. Daar zou ik ook van genieten hoor.

Mijn vriend is ook bij mij komen wonen, nu 3 jaar geleden. Ik woonde zelf al 5 jaar hier op dat moment. Ik moest ook wel een beetje wennen, maar mijn vriend was hier al zowat elk weekend dus we waren wel een beetje aan elkaar gewend. Gelukkig is hij heel makkelijk qua inrichting enzo dus dat kon wel ongeveer zo blijven maar inmiddels hebben we toch best veel opgeknapt en aangepast en ook rekening gehouden met zijn wensen (voor hem is het vooral van belang dat iets praktisch is). Maar het gaat prima en we wonen hier naar beide tevredenheid!

Toen ik mijn huis kocht was ik op zoek naar een plek voor mezelf. Ik heb er dan ook nooit aan getwijfeld dat ik in dit huis niet zou gaan samenwonen. Daar is het huis gewoon te klein voor. Toch zit er een kans in dat het in de toekomst zou moeten, omdat de woningen niet meer worden verkocht. Nu heb ik geen relatie, zie ik dat in de nabije toekomst ook niet echt gebeuren, maar ik speel wel eens met de gedachte "Hoe dan?" Want dan moet ik niet alleen mijn eigen plekje delen, er komt dan nog zoveel meer bij kijken. Lijkt me erg moeilijk.

Ik herken je gevoel.

Al sinds mijn 24e heb ik dit huis en ik woon er met mijn twee zoons, en ik heb er ook met mijn ex gewoond. Nu woon ik inmiddels al drie jaar alleen, en ik ben helemaal gewend, alles staat waar ik het wil, het huishouden draait zoals ik het wil en het is echt mijn veilige haventje. Nu heb ik al 2,5 jaar een vriend en we willen over een tijdje ook gaan samenwonen. Hij komt dan ook bij mij wonen, omdat ik een koophuis met 4 slaapkamers heb en hij een heel klein huurhuisje bovendien woont hij nu op anderhalf uur rijden bij ons vandaan en willen we niet dat mijn zoons uit hun vertrouwde omgeving moeten wegverhuizen. Hij voelt zich ook altijd erg prettig en thuis in mijn huisje en in mijn dorpje.

Ik vind het soms wel moeilijk. Ik ben zo gewend aan 'zelf doen' dat ik benieuwd ben hoe het dan is. Bovendien vind ik het wel weer 'eng' om weer iemand toe te laten in mijn veilige plekje waar ik me goed voel, wat mijn thuis is en waar mijn kinderen opgroeien. Maar tegelijkertijd ook heel erg mooi om dat te gaan delen met degene waar ik van hou. Ik begin ook steeds beter te wennen aan zijn aanwezigheid in mijn huis en het effect daarvan. In het begin ging ik er al helemaal van freaken als het vergiet op een verkeerde plek stond opgeruimd want het moest tenslotte op MIJN manier, maar inmiddels gaat dat allemaal prima en weet ik het vergiet ook weer te vinden als hij het heeft opgeruimd

Ik vind het heel leuk voor je en het komt vast wel helemaal goed! Die spanning lijkt me niet meer dan normaal