Rotgevoel

Ik zit even met een rotgevoel en moet het even kwijt.

Ik heb bijna 10 maanden een lieve vriend, waar ik echt helemaal gelukkig mee ben. Nooit echte ruzies of wat dan ook, en zitten bijna altijd wel op één lijn.

Maar nu sinds een weekje of twee lijkt hij iets meer kortaf via de telefoon (sms/whatsapp).. Even voor de duidelijkheid, normaal "spraken" we elkaar meerdere malen per dag, en vroeg hij hoe het ging etc. Ook voor het slapen gaan altijd wel een berichtje naar elkaar. Sinds kort is dit dus minder van zijn kant, wat ik niet helemaal snap. Als ik bijvoorbeeld eens niet welterusten had gesmst dan maakte hij er een grapje over. Maar nu doet hij het zelf ook niet... Heb ook eens dag lang niks gestuurd, vandaag dus, en dan is het onderhand half11 en heb ik nog niets gehoord.

Als ik het zelf zo lees dan denk : Waar maak je je druk om ?!
Maar ik ben nogal een piekeraar en kan me werkelijk overal druk om maken, zo dus ook hierover. Ik ben gewoon dat het van zijn kant misschien wel over is ofzo. En ik voel me daar gewoon rot om... Eigenlijk wil ik dat ook vertellen maar ik zie hem niet dagelijks, maar wil het liefst face-to-face.

Pff, eigenlijk klinkt het nogal warrig en misschien onsamenhangend (is dat een woord). Waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik nu, en op andere momenten gewoon onzeker ben. Dan ben ik bang dat ik niet leuk genoeg ben of whatever. Aan de ene kant wil ik alles met hem delen, dus ook dit. Maar ik ben bang dat hij na een tijdje denkt Wtf nu weer?! Dat wil ik dus ook niet.. Dus voor mij is het soms lastig te bepalen wat ik wel en niet zeg.

Ik vertrouw er ook wel op dat het goed zit, maar het duiveltje in mijn hoofd doet mij soms anders geloven. Ik weet gewoon niet hoe ik daar vanaf kom. Dat lijkt mij zo rustgevend...

Is het alleen zijn telefoongedrag, of is hij ook anders als hij bij je is? En is het van het ene op het andere moment veranderd, of is het langzaamaan verminderd?

Dat het op zich vermindert vind ik niet raar hoor, vrij normaal zelfs, maar als het plotseling is snap ik wel dat je je rot voelt en je afvraagt waarom. Ik zou het inderdaad gewoon eens met hem bespreken, wie weet zit hij gewoon heel kut in zijn vel, heeft hij gedoe op zijn werk waar hij over piekert of heeft hij ruzie gehad met zijn moeder. Maar het niet bespreken omdat je geen zeikerd wil zijn is denk ik niet slim, zo zit jij je op te vreten en je vertrouwt hem niet eens je zorgen en rotgevoelens toe.

RYW schreef:Is het alleen zijn telefoongedrag, of is hij ook anders als hij bij je is? En is het van het ene op het andere moment veranderd, of is het langzaamaan verminderd?

Dat het op zich vermindert vind ik niet raar hoor, vrij normaal zelfs, maar als het plotseling is snap ik wel dat je je rot voelt en je afvraagt waarom. Ik zou het inderdaad gewoon eens met hem bespreken, wie weet zit hij gewoon heel kut in zijn vel, heeft hij gedoe op zijn werk waar hij over piekert of heeft hij ruzie gehad met zijn moeder. Maar het niet bespreken omdat je geen zeikerd wil zijn is denk ik niet slim, zo zit jij je op te vreten en je vertrouwt hem niet eens je zorgen en rotgevoelens toe.

Het is me (nog) niet opgevallen dat hij anders is als we samen zijn.. Niets concreets in ieder geval.

Ik ben me er ook van bewust dat het naarmate je langer samen bent allemaal minder wordt. Maar zo ineens vind ik gewoon raar. Ik ga het dit weekend ook aankaarten, want ik wil van dit gevoel af en wellicht was het van zijn kant wel onbewust of is er iets waardoor hij zo doet/deed. Hij is al niet iemand die zijn gevoelens snel uit dus wat dat betreft zou er wel iets kunnen zijn..

We'll see!

Kaboutertje schreef:

RYW schreef:Is het alleen zijn telefoongedrag, of is hij ook anders als hij bij je is? En is het van het ene op het andere moment veranderd, of is het langzaamaan verminderd?

Dat het op zich vermindert vind ik niet raar hoor, vrij normaal zelfs, maar als het plotseling is snap ik wel dat je je rot voelt en je afvraagt waarom. Ik zou het inderdaad gewoon eens met hem bespreken, wie weet zit hij gewoon heel kut in zijn vel, heeft hij gedoe op zijn werk waar hij over piekert of heeft hij ruzie gehad met zijn moeder. Maar het niet bespreken omdat je geen zeikerd wil zijn is denk ik niet slim, zo zit jij je op te vreten en je vertrouwt hem niet eens je zorgen en rotgevoelens toe.

Het is me (nog) niet opgevallen dat hij anders is als we samen zijn.. Niets concreets in ieder geval.

Ik ben me er ook van bewust dat het naarmate je langer samen bent allemaal minder wordt. Maar zo ineens vind ik gewoon raar. Ik ga het dit weekend ook aankaarten, want ik wil van dit gevoel af en wellicht was het van zijn kant wel onbewust of is er iets waardoor hij zo doet/deed. Hij is al niet iemand die zijn gevoelens snel uit dus wat dat betreft zou er wel iets kunnen zijn..

We'll see!

Als je whatsapp wegdenkt had hij misschien wel een monsterlijke telefoonrekening die hij 2 weken geleden binnenkreeg

Als hij nou zegt dat er niks is, geloof je hem dan en is je rotgevoel dan weg, denk je? Of blijf je dan piekeren?

Vervelend Kaboutertje!
Ik herken het wel hoor, het piekeren. Toen ik net samen was met mijn vriend had ik dat ook best wel erg. Ik was ook heel onzeker en 'bang' niet goed genoeg voor hem te zijn. Bij mij is er ook best veel tijd overheen gegaan vooraleer ik die onzekerheid wat weg kon krijgen. We zijn nu ruim 4 jaar samen en nu heb ik daar absoluut geen last meer van, maar het eerste jaar/anderhalf jaar was ik ook best wel onzeker.

De onzekerheid is eigenlijk pas hélemaal weg sinds we zijn gaan samenwonen.

Ik hoop voor je dat die onzekerheid niet nodig is en dat hij je gewoon gerust kan stellen omdat er niets aan de hand is. Al vraag ik me inderdaad net als RYW wel af of je dit dan wel echt gelooft of je dan toch nog gaat piekeren? Ik was altijd iemand die dan het laatste deed. Ik wilde hem wel geloven, maar ik piekerde toch altijd waardoor ik mezelf weer een 'slecht' gevoel gaf.

Ik herken het helemaal, hoewel ik pas heel erg kort met mijn vriend heb. Als hij laat reageert op smsjes, denk ik dat hij me niet meer leuk vindt en dat hij er waarschijnlijk mee wil stoppen. Nu heeft hij geen beltegoed en dat vind ik echt heel vervelend.
Het klinkt alsof ik heel afhankelijk ben (net op het moment van typen zie ik de reclame: "gast wat doe je, ik had al 12 seconden niets van je gehoord" ) maar dat ben ik helemaal niet. Ik ben gewoon erg onzeker.

Lenthe schreef:Ik herken het helemaal, hoewel ik pas heel erg kort met mijn vriend heb. Als hij laat reageert op smsjes, denk ik dat hij me niet meer leuk vindt en dat hij er waarschijnlijk mee wil stoppen. Nu heeft hij geen beltegoed en dat vind ik echt heel vervelend.
Het klinkt alsof ik heel afhankelijk ben (net op het moment van typen zie ik de reclame: "gast wat doe je, ik had al 12 seconden niets van je gehoord" ) maar dat ben ik helemaal niet. Ik ben gewoon erg onzeker.

Haha, geweldige reclame..

Ik hoop dat hij je gerust kan stellen. Wanneer zie je hem weer?

Bedankt voor de reacties tot nu toe
Ik zie hem vrijdag dus dan zal ik het even aankaarten.
Heb al eens eerder aangegeven dat ik onzeker ben en toen heeft hij me gerustgesteld dat ik me niet onnodig druk moet maken. Dan
Voel ik me wel prettiger en gaat het even goed maar na een tijd begint het piekeren weer.. Helaas..

Wou dat ik wat zekerder was. Scheelt een hoop kopzorgen

Heb vandaag weer niks van mezelf laten horen, om te kijken wanneer hij initiatief zou nemen. Maar helaas, tot op heden nog niks gehoord. Mijn handen jeuken om hem te smsen, gewoon om te zeggen hoe mijn dag was. Maar ik doe het niet. Hopende dat hij me zelf belt/smst...

Wat vervelend dat je je zo voelt Kaboutertje. Ook ik herken het onzekere heel erg! (nu niet meer, maar in het 'begin' van de relatie wel)
Ik hoop voor je en ik denk eigenlijk ook dat er niets aan de hand is. Maar om van het gevoel af te komen, zul je het inderdaad even moeten aankaarten.

Vervelend meis.

Storm schreef:Wat vervelend dat je je zo voelt Kaboutertje. Ook ik herken het onzekere heel erg! (nu niet meer, maar in het 'begin' van de relatie wel)
Ik hoop voor je en ik denk eigenlijk ook dat er niets aan de hand is. Maar om van het gevoel af te komen, zul je het inderdaad even moeten aankaarten.

Vervelend meis.

Ik vind 't gewoon kut Ik bel 'm weleens, en dan is het gezellig. Maar nu vraag ik me af of hij zelf wel zou bellen... Pfff!! Ook zo shit dat ik vanavond alleen thuis ben, dan begint het piekeren weer.

Heb je hem nog gehoord Kaboutertje?

Snoes schreef:Heb je hem nog gehoord Kaboutertje?

Ben ook benieuwd.

Waarom bel je niet gewoon? Het is je vriend...?
Ik snap wel dat je graag wilt dat hij je belt, maar het contact goed houden is ook heel wat waard denk ik. Voor hetzelfde geld denkt hij op dit moment hetzelfde...

Wanneer zie je hem weer? Hopelijk kan hij jou geruststellen als jij je onrust uit naar hem toe.

Ze ziet hem vanavond weer volgens mij.

Maar als jij niks laat horen, hoor je de hele dag niks van hem Dat zou ik ook niet fijn vinden.
Tenminste ik hoor ook vaak een dagje niks van mijn vriend maar dat is om een goede reden.

Het is gewoon een rotgevoel dat als je niks laat horen dat je ook niks terug hoort.
Ben benieuwd of het een (goede) reden had?