Het gevoel hebben dat je vast geroest zit..

Ik heb een vaste baan, een eigen huis en een vriend die ook een vaste baan heeft maar heb soms zo erg dit gevoel zoals nu weer.

Elke dag na het werk en hetzelfde riedeltje zo ontzettend saai vind ik het.

Ik wil ooit wel gaan reizen, weg hier en wel zien waar ik uit kom maar dat doe je natuurlijk niet zo makkelijk.

Het liefst zou ik morgen het vliegtuig pakken en gewoon weg gaan zonder verplichtingen. Vriend zou ik wel meenemen vind het zo saai allemaal het leven wat veel mensen gewoon vinden en hebben. Moet er echt niet aan denken om zo nog heel lang door te gaan.

Heb ook niet een favoriet land waar ik naartoe zou willen, wil gewoon veel van de wereld zien.

Zijn er meer mensen die hier last van hebben?

groetjes pleister.

Herkenbaar. Dat gevoel had ik gisteren inderdaad nog. En ik heb dat meerdere keren per jaar, vooral in de winter rond februari/maart. Dan heb ik echt het gevoel dat ik weg moet. En dan is het soms beklemmend dat je dat niet zomaar op stel en sprong kunt omdat ik een huis en hypotheek heb, ik niet zo maar weer een leuke en vaste baan vind en wel mijn salaris nodig heb. En dat je ook niet zomaar weg kunt blijven van je werk omdat dat dan eerst geregeld moet worden en je vrij moet kunnen nemen etv. En dan het idee dat je eigenlijk nog jaren in die tredmolen moet zitten om het hier in Nederland ook nog een beetje leuk te houden.

Ik ga in de zomer altijd / vaak wel naar bestemmingen die me interesseren en vind dat dan ook heerlijk en mijn leven hier ook rijker maken door ervaringen. En niemand neemt me die herinneringen meer af en daar kan ik dan in de wintermaanden wel op teren. Ik probeer ook in het voorjaar wel een weekend weg te gaan om even aan de sleur te ontsnappen.

Aan de andere kant vind ik werk ook leuk, ga er meestal niet met tegenzin naar toe, vind het lekker om een koophuis te hebben en realiseer me dat ik toch niet in veel andere landen echt zou willen wonen en dat we het hier in Nederland nog niet zo slecht hebben.

+1 voor mij heel herkenbaar. Ik werk al vanaf mijn 18. Ben nu 27 en woon inmiddels ook al 3 jaar samen waarvan 1 jaar in een koophuis. Ik baal ook vanhetzelfde riedeltje elke dag. Ofwel vroeg opstaan, werken, sporten en uitgeput in slaap vallen. Begrijp me niet verkeerd ik ga graag naar mijn werk (leger) En wil het graag nog lang blijven doen. Maar ook ik verlang naar het reizen. Ik heb soms ook echt het gevoel dat ik na 27 jaar nog steeds niet wat ik wil. Studie doen, voor kinderen gaan. Of toch reizen. Ik ben echt een twijfelkont wat dat betreft.

hier nog iemand met vreselijek last van innerlijke onrust/twijfels.

ik probeer net zoals rapa nui het beste van de twee dingen te combineren al heb ik af en toe nog wel twijfel buien.

De onrust, oftewel de jeuk van binnen, dat herken ik ook heel erg. Ik heb mijn leven er momenteel naar ingericht en verhuis iedere paar maanden, ik heb geen vaste verblijfplaats en weinig verplichtingen. Ik combineer reizen met studie en werk, en daardoor kan ik de onrust ontlopen, maar toch aan een leuke carrière werken. Het is niet altijd even gemakkelijk op deze manier, maar ik zou het nog niet anders willen.

Ik heb het al 10 jaar. Als er iets is waar ik niet goed tegen kan is het wel sleur. Daarom ben ik ook zo vaak verhuisd en heb ik zo veel gereisd afgelopen jaren. Vorig jaar vloog ik wel om de drie weken. Dat gaf me zo'n heerlijk gevoel. Het gevoel dat ik leefde.
Nu kan dat natuurlijk niet meer ivm m'n werk, maar tot nu toe lukt het wel om 1 x in de 2 a 3 maanden wel op reis te gaan. Anders zou ik het denk ik niet 'volhouden'.

Daarom vind ik altijd die mensen in Joris showroom zo gaaf om te zien. Die mensen houden er vaak een aparte levenstijl op na en het interesseren ze niet wat andere mensen van ze vinden. Sommige pakken hun fiets en fietsen dan helemaal naar Italië. Stiekem ben ik dan wel jaloers, maar ik zou zo'n levenstijl zelf denk ik nooit kunnen toepassen.

Enfin, zelf kom ik net kijken met reizen (alleen in Griekenland (binnenland) en Ierland geweest), maar ik geniet er wel van maar ben ook wel blij als ik terug ben. Echter je zou elk weekend wel kunnen inplannen als zij het een mini vakantie is. Zondag telkens iets anders doen bijv. en ergens naar toe gaan.

Fred schreef:Echter je zou elk weekend wel kunnen inplannen als zij het een mini vakantie is. Zondag telkens iets anders doen bijv. en ergens naar toe gaan.

Dat probeer ik ook best wel vaak te doen maar dan vooral op zaterdag. Dat is dan wel zonder overnachting maar je bent er wel helemaal uit en ik probeer dan nieuwe dingen te zien en te doen. Ik koop dan vaak die goedkopere treinkaartjes van bv Kruitvat of als ik samen met iemand ga die van de Blokker en in combinatie met een Museumkaart voor dan gratis of goedkope toegang hoef je op zo'n dag niet eens veel kwijt te zijn. Ook schrijf ik in mijn agenda altijd van te voren al dingen op als: Dag van de Architectuur, Kom in de Kas, Open de Poort (open dag van de gevangenissen), festivals, vliegshows, tentoonstellingen en wat al niet meer en heb dan best wel vaak speciale dingen als tip om te doen staan. Nu klinken veel van deze dingen misschien best wel saai voor veel mensen en ik wordt dan door vrienden/familie etc ook wel wat vreemd aangekeken als ik vertel waar ik nu weer ben geweest. Maar goed, ik kom tenminste ergens en als je je er maar voor open stelt zijn de meeste dingen wel leuk, interessant, de moeite waard etc. en verbreek je in elk geval de dagelijkse sleur.

Ik had dat gevoel heel erg 3 jaar geleden.. Na heel wat getwijfel, gehuil, uiteindelijk gepraat met vriendlief, die dus precies hetzelfde gevoel had.. Alleen het niet durfde te zeggen omdat ik net begonnen was met mijn opleiding (zat in 2de jaar) en hij me de kans wilde geven die af te maken.. En mij kon die opleiding me helemaal niks schelen en toen hebben we besloten dat we het gewoon gingen doen! Ben per direct gestopt met mijn studie, we hebben een half jaar gewerkt toen nog en zijn toen vertrokken voor 6 maanden naar Azie/Australie/Amerika.

Mijn tip: DOE het gewoon! Stel het niet uit tot later.. Natuurlijk als je een eigen woning hebt etc is het allemaal wat lastiger. Ik woonde nog thuis, en mijn vriend had niet echt vast werk, dus wij hadden geen enkele verplichting, en konden erg makkelijk in korte tijd het geld bij elkaar verdienen wat we nodig hadden. Maar er is altijd een oplossing. Vriendin van me die de opleiding wel afgemaakt heeft is nu ook vertrokken voor een jaar. Gewoon huurhuis opgezegd, baan beide opgezegd en gáán, en genieten!

Het liefst zou ik nu ook weer vertrekken, maar ben net weer met een opleiding begonnen (We zouden eerst ook gaan, maar redde het financieel niet, en ik wilde deze opleiding erg graag gaan doen, dus moeten nog even 3 jaar geduld hebben tot ik klaar ben) Maar ik moet er ook niet aan denken om tot mijn dood hier in NL te wonen..
Ik kijk nu ook al uit naar mijn eind stage, die ik hopelijk in het buitenland kan doen!!

Mijn vriend en ik hebben nog zoveel plannen, willen in ieder geval voor echt lange tijd (zeker wel een jaar) terug naar Azie, we willen nog een keer terug naar Australie omdat we nu te weinig hebben kunnen zien, roadtrippen of interrailen door europa, noem maar op:)

Hoe denkt jou vriend hier trouwens over? Zitten jullie wel op dezelfde lijn hierin?

Ik heb daar sinds kort ook last van.
Altijd maar bezig om te doen wat ik moet doen.. Al die dagelijkse dingen elke dag weer.
Het lijkt mij ook gaaf om voor langere tijd te gaan reizen. Maar dat wordt hem eest niet.

Nu heb ik andere plannen waar ik wel vrij blij mee ben. In mei naar frankrijk om te vissen En in het najaar naar Griekenland, of in de zomer naar italië. Ben er nog niet helemaal over uit.

Wow Angel, dat is echt superstoer. Ik kan echt respect opbrengen voor acties zoals die van jou.

Ik heb ook bijna twee jaar in het buitenland gewoond, gewoon omdat we daar zin in hadden. Ik zat toen ook 5 jaar bij mijn werkgever, die vastigheid had ik opgegeven (vond ik echt doodeng). Voor mijn en zijn appartement hebben we een oplossing gevonden. Mijn vriend switchte toen heel makkelijk tussen werkgevers, dus hij had zijn baan ook zo opgezegd. We waren toen iets meer dan een jaar bij elkaar. Ik mis die tijd nog elke dag.

Nu proberen we zo veel mogelijk te reizen, ook al is het niet altijd even haalbaar. We zijn 'nog maar' twee keer op vakantie geweest sinds die tijd. We hebben wel 3 bezoekjes gebracht aan onze vrienden in het buitenland. Volgende maand ga ik met mijn zusje weg waarschijnlijk. We willen ook wat in April gaan doen en in Oktober gaan we ook op vakantie (waarbij we alleen eten, drinken en het vliegticket hoeven te betalen.

Bovendien heb ik nu twee mentorkindjes waarmee ik dingen heb bezocht, die ik anders niet zo snel had bezocht. Dat breekt de dagelijkse sleur ook wel. Soms moet je jezelf ertoe zetten om dingen te ondernemen die je normaal niet zou doen.

Ik heb dat gevoel altijd al gehad en ik denk ook niet dat het ooit echt weg gaat. Ik heb nooit de mogelijkheid gehad om (veel) te reizen, maar ik denk ook niet dat dat het probleem oplost.

Zooooooooooooooo ontzettend herkenbaar!! Goister terug gekomen van een weekendje weg en wil het liefste nu alweer wat nieuws boeken. Gewoon om te weten dat er in het vooruitzicht weer wat komt!
Het liefste wil ik lang en ver weg, maar ja werk, studie, huis.. pppffffff.
Ik voel op zulke momenten echt onrust en denk ver vooruit als het om vakanties/ reizen gaat.

Liva schreef:Ik heb dat gevoel altijd al gehad en ik denk ook niet dat het ooit echt weg gaat. Ik heb nooit de mogelijkheid gehad om (veel) te reizen, maar ik denk ook niet dat dat het probleem oplost.

Dit denk ik ook Liva, het is een onrust die je denk ik op een andere manier moet kunnen invullen. Begrijp me goed, ik ben zeer vóór reizen en iets van de wereld zien maar je hebt ook een thuisbasis nodig en als je die niet vind denk ik dat er in je eigen basis iets ontbreekt. Dat klinkt harder dan ik het bedoel maar ik hoop dat jullie het begrijpen.
Zelf heb ik een jaar in het buitenland gewoond en ik vond het heerlijk! En als mijn vriend een baan had gehad waarbij het makkelijker ging zouden we samen misschien ook nog wel zijn gaan reizen, maar dat dit niet zo is maakt me niet minder gelukkig. Natuurlijk is op vakantie gaan fijn maar ik heb het thuis ook erg fijn! Als je echt van vakantie naar vakantie leeft is het mijns inziens tijd om iets drastisch te veranderen aan de invulling van je dagelijks leven.

Merai schreef:

Liva schreef:Ik heb dat gevoel altijd al gehad en ik denk ook niet dat het ooit echt weg gaat. Ik heb nooit de mogelijkheid gehad om (veel) te reizen, maar ik denk ook niet dat dat het probleem oplost.

Dit denk ik ook Liva, het is een onrust die je denk ik op een andere manier moet kunnen invullen. Begrijp me goed, ik ben zeer vóór reizen en iets van de wereld zien maar je hebt ook een thuisbasis nodig en als je die niet vind denk ik dat er in je eigen basis iets ontbreekt. Dat klinkt harder dan ik het bedoel maar ik hoop dat jullie het begrijpen.
Zelf heb ik een jaar in het buitenland gewoond en ik vond het heerlijk! En als mijn vriend een baan had gehad waarbij het makkelijker ging zouden we samen misschien ook nog wel zijn gaan reizen, maar dat dit niet zo is maakt me niet minder gelukkig. Natuurlijk is op vakantie gaan fijn maar ik heb het thuis ook erg fijn! Als je echt van vakantie naar vakantie leeft is het mijns inziens tijd om iets drastisch te veranderen aan de invulling van je dagelijks leven.

Hier ben ik het echt helemaal mee eens.

Tuurlijk wil ik ook wat van de wereld zien, heel veel zelfs. Maar thuis vind ik het toch het fijnst. Ik denk dat als je je in een sleur voelt zitten je daar op dat moment, met misschien maar kleine dingen, al veel verandering in kan brengen. Volgens mij hoef je echt niet de hele wereld te zien en veel te reizen om maar niet in een sleur te raken. (wat natuurlijk wel leuk zou zijn) Er moeten ook andere mogelijkheden zijn, denk ik

Heel herkenbaar. De laatste maanden heb ik een enorme onrust in mijn lijf.
Zou het liefste ook gewoon lekker de boel de boel laten en wel zien waar ik terecht kom, maar ja, ik heb een hypotheek te betalen.

Ben eind december teruggekomen van een weekje Londen en over een week of 2 pak ik mijn biezen weer.

Daarna eind maart waarschijnlijk een paar dagen met vrienden naar Istanbul. En ook in mei ben ik van plan om een paar dagen weg te gaan. Om vervolgens in augustus september nog een langere vakantie te nemen.
Voorlopig staat alleen mijn komende vakantie echt gepland, maar dat het niet mijn enige vakantie dit jaar gaat worden is wel zeker!

Ja hoor, ook hier herkenbaar. Al zolang ik me kan herinneren wil ik reizen, weg, op avontuur etc. Maar ook wil ik hier blijven. Voor mijn gevoel wordt ik dus altijd een beetje uit elkaar getrokken door deze twee uitersten. Daarom reis ik gewoon wat vaker. Dat houdt mijn drang om helemaal weg te willen laag . Reizen hoeft niet duur te zijn en houdt me tevreden. Zo'n 1 keer in de twee maanden, het liefst meer natuurlijk, ben ik weg. Op dit moment kan ik niet reizen en daar baal ik van (heb geen vast werk). Er gaat geen week voorbij waarop ik op het randje zit om een reis te boeken haha. Gelukkig mag ik binnenkort van mezelf weer een ticket boeken (dat stond al langer vast dat ik daarheen zou gaan).