Carriere of kinderen?

Rejoy. schreef:Kinderen, geen twijfel over mogelijk. Als ik moet kiezen tussen fulltime werken of fulltime thuis zijn, dan ga ik 200% voor dat laatste. Ik zou het liefst zo'n 16 tot 24 uur gaan werken.

Helemaal mee eens.

Absoluut kinderen.

Kinderen. Ik hecht geen waarde aan werk. Het is dat het niet anders kan omdat het geld gewoon echt nodig is, maar anders wist ik het wel.

Als ik echt zou moeten kiezen, wordt het kinderen. Liever beiden en dat lukt tot nu toe goed.

Mijn kinderwens is niet aanwezig, dus ik zou sowieso kiezen voor een carriere.

Twee collega's van mij zijn aangenomen voor vrij hoge functies, omdat hun carriere boven hun kinderwens ging. Ze zijn nu, voor het bedrijf, 'helaas' zwanger, maar ze laten hun werkzaamheden dusdanig goed achter, dat het bedrijf er absoluut geen probleem meer van maakt.

Ik ambieer geen van beide. Klinkt misschien een beetje suf, maar zo is het wel.
Ik heb geen kiderwens, maar vind werk ook niet het belangrijkste in mijn leven. Ik zie het meer als een middel om mijn leven te leven zoals ik dat wil. Natuurlijk heb ik wel bepaalde wensen wat werk betreft, maar ik streef er niet naar hogerop te komen.
Als ik het maar naar mijn zin heb en leuke collega's heb en ook nog een acceptabel salaris verdien, vind ik het wel goed.

Beide niet. Met kinderen kan ik niets en ik werk om te leven.

Er zijn veel mensen negatief over de werkgever, dat het een belachelijke vraag is, maar ik snap het enigszins wel van hem.
Als je iemand een aantal jaren moet opleiden tot een dermate hoog niveau dat hij/zij zelfstandig en goed zijn/haar functie kan uitvoeren en misschien veel verantwoordelijkheden heeft, moet je daar veel geld en tijd in steken. Als diegene nu al weet dat zij over 2 jaar minder wil gaan werken omdat er kinderen in het spel komen (wat voor veel mensen een logische stap is rond 30-35 jaar) dan kun je beter kiezen voor iemand die nu al uitspreekt geen kinderen te willen.

Lenthe schreef:Er zijn veel mensen negatief over de werkgever, dat het een belachelijke vraag is, maar ik snap het enigszins wel van hem.
Als je iemand een aantal jaren moet opleiden tot een dermate hoog niveau dat hij/zij zelfstandig en goed zijn/haar functie kan uitvoeren en misschien veel verantwoordelijkheden heeft, moet je daar veel geld en tijd in steken. Als diegene nu al weet dat zij over 2 jaar minder wil gaan werken omdat er kinderen in het spel komen (wat voor veel mensen een logische stap is rond 30-35 jaar) dan kun je beter kiezen voor iemand die nu al uitspreekt geen kinderen te willen.

Het is dan misschien dan wel begrijpelijk, maar het mag gewoon niet, je mág je sollicitanten niet vragen naar hun kinderwens en je mag ze ook niet uitsluiten op basis van het feit dat ze mogelijk een kinderwens hebben. Die regel bestaat niet voor niks, deze werkgever heeft daar geen uitzonderingspositie in. Dat je werknemers kinderen krijgen is gewoon een risico dat iedere werkgever moet incalculeren.

Iemand die nu uitspreekt geen kinderen te willen heeft ook het volste recht om daar over twee jaar op terug te komen.

En daarbij vind ik ook nog dat het krijgen van kinderen niet de enige reden hoeft te zijn om minder te gaan werken. Ik heb dus geen kinderwens, maar zou absoluut niet mijn hele leven fulltime willen blijven werken. Zodra het financieel maar enigszins mogelijk is wil ik naar 32 uur per week en als het kan, naar 24.

Inderdaad. Ik werkte voor ik kinderen kreeg ook 32 uur en later 24 uur omdat ik daarnaast bezig was met schrijven en boeken recenseren.

Pff ik hoiop over een paar jaar dat samen te kunnen doen. Ik werk nu freelance naast mijn studie en heb het komende maand erg druk. Dan denk ik ik zou toch niet full-time willen werken, maar aan de andere kant levert het ook weer een boel op. Ik zie het wel, als ik afgestudeerd ben is mijn zoon ook al weer wat ouders. Maar als ik puur hypothetisch zou moeten kiezen zou ik voor kinderen gaan.

Kinderen. Als het even zou kunnen zou ik het liefst thuis blijven en zodra de kinderen naar school gaan weer part-time gaan werken. Maar ik ben momenteel kostwinnaar dus ik denk niet dat dat financieel haalbaar is.

Susan schreef:

Lenthe schreef:Er zijn veel mensen negatief over de werkgever, dat het een belachelijke vraag is, maar ik snap het enigszins wel van hem.
Als je iemand een aantal jaren moet opleiden tot een dermate hoog niveau dat hij/zij zelfstandig en goed zijn/haar functie kan uitvoeren en misschien veel verantwoordelijkheden heeft, moet je daar veel geld en tijd in steken. Als diegene nu al weet dat zij over 2 jaar minder wil gaan werken omdat er kinderen in het spel komen (wat voor veel mensen een logische stap is rond 30-35 jaar) dan kun je beter kiezen voor iemand die nu al uitspreekt geen kinderen te willen.

Het is dan misschien dan wel begrijpelijk, maar het mag gewoon niet, je mág je sollicitanten niet vragen naar hun kinderwens en je mag ze ook niet uitsluiten op basis van het feit dat ze mogelijk een kinderwens hebben. Die regel bestaat niet voor niks, deze werkgever heeft daar geen uitzonderingspositie in. Dat je werknemers kinderen krijgen is gewoon een risico dat iedere werkgever moet incalculeren.

Iemand die nu uitspreekt geen kinderen te willen heeft ook het volste recht om daar over twee jaar op terug te komen.

Ik vind het enerzijds terecht dat het niet mag, maar anderzijds begrijp ik het ook wel echt heel goed dat werkgevers deze vraag willen stellen, er zekerheid over willen. Ik heb zelf een aantal jaar als bijbaan gewerkt bij een afdeling waar je hele specialistische kennis nodig had om je werk te kunnen verrichten. Voor dit werk bestaat geen opleiding en mensen met ervaring in die sector zijn ook niet te vinden. Het was een kleine afdeling, 2 vaste medewerkers en 2 parttimers, waaronder ik. Toen één van de vaste medewerksters met zwangerschapsverlof ging hebben we echt een verschrikkelijke periode gehad, met gigantische achterstanden, veel klachten en een compleet verpeste werksfeer. Er was wel via een uitzendbureau een tijdelijke vervangster gekomen, maar zij kon en wist maar een fractie van wat mijn collega die met zwangerschapsverlof was kon en wist.

Ik zei ook al dat ik het wel begrijp, natuurlijk is het voor een werkgever niet leuk om een goede werknemer een tijdje kwijt te zijn, maar ik ben wel heel blij dat die regel er is, niet voor mezelf, want ik werk freelance en zal waarschijnlijk pas weer buiten de deur gaan werken als mijn kinderen al naar school zijn, maar wél voor alle vrouwen die graag een carrière willen combineren met zwangerschap en de zorg voor jonge kinderen. Ik vind het dan ook belangrijker dat die mogelijkheid er is voor vrouwen, dat je niet daadwerkelijk hoeft te kiezen tussen een goede baan en een toekomstig gezin (en dat terwijl mannen nooit voor die keuze hoeven te staan, puur omdat zij nou eenmaal niet zijn voorzien van een baarmoeder). Dus ja, het is begrijpelijk dat werkgevers een bedrijf zouden willen met alleen mensen die nooit op zwangerschapsverlof zullen gaan, maar gelukkig, echt gelúkkig kan dat niet. Want ik vind de keuzevrijheid van vrouwen toch echt zwaarder wegen. Ik denk dat als die regels niet zouden bestaan, dat echt ten koste gaat van de emancipatie.

Maar Ava, als een sollicitant zegt geen kinderwens te hebben, heb je dan als werkgever zekerheid?

Rush schreef:Maar Ava, als een sollicitant zegt geen kinderwens te hebben, heb je dan als werkgever zekerheid?

Dan krijg je een sexverbod in je contract

Rush schreef:Maar Ava, als een sollicitant zegt geen kinderwens te hebben, heb je dan als werkgever zekerheid?

Nee, die heb je nooit. Iemand kan na 2 maanden een betere baan aangeboden krijgen, het werk niet leuk vinden, etc. Maar bij iemand die aangesteld wordt met het idee dat hij of zij er langere tijd zal gaan werken is het de investering waard om diegene op te leiden, volledig in te werken, omdat je er vanuit gaat dat het voor langere tijd zal zijn. Bij een uitzendkracht zonder uitzicht op een aanstelling voor langere duur was dat destijds niet het geval.

Ik ga voor kinderen (over een tijdje), maar wil er wel naast blijven werken, alleen niet fulltime. Ik hoop dat dat financieel haalbaar is over een paar jaar

Susan schreef:Ik zei ook al dat ik het wel begrijp, natuurlijk is het voor een werkgever niet leuk om een goede werknemer een tijdje kwijt te zijn, maar ik ben wel heel blij dat die regel er is, niet voor mezelf, want ik werk freelance en zal waarschijnlijk pas weer buiten de deur gaan werken als mijn kinderen al naar school zijn, maar wél voor alle vrouwen die graag een carrière willen combineren met zwangerschap en de zorg voor jonge kinderen. Ik vind het dan ook belangrijker dat die mogelijkheid er is voor vrouwen, dat je niet daadwerkelijk hoeft te kiezen tussen een goede baan en een toekomstig gezin (en dat terwijl mannen nooit voor die keuze hoeven te staan, puur omdat zij nou eenmaal niet zijn voorzien van een baarmoeder). Dus ja, het is begrijpelijk dat werkgevers een bedrijf zouden willen met alleen mensen die nooit op zwangerschapsverlof zullen gaan, maar gelukkig, echt gelúkkig kan dat niet. Want ik vind de keuzevrijheid van vrouwen toch echt zwaarder wegen. Ik denk dat als die regels niet zouden bestaan, dat echt ten koste gaat van de emancipatie.

Dat ben ik ook helemaal met je eens. En ik ben blij dat ik zelf die mogelijkheid ook zal hebben. Bij mijn aanstelling is er ook helemaal niet naar gevraagd, hoewel ik met mijn onderzoek en opleiding hoogstwaarschijnlijk minimaal 10 jaar werkzaam zal zijn bij dit ziekenhuis, ik 24 ben, bijna 6 jaar een vriend heb en we beiden onlangs afgestudeerd zijn, waardoor de kans erg groot is dat ik een kinderwens zou hebben in die periode. Alleen valt het hier in het ziekenhuis redelijk makkelijk op te vangen als ik 4 maanden weg zou zijn, dat geldt echter niet altijd.

Ik denk dat we het grotendeels met elkaar eens zijn, alleen benadruk jij vooral het belang van keuzevrijheid, en ik het feit dat ik begrijp waarom werkgevers hier mee zitten, vooral omdat ik het zelf heb meegemaakt.

Als ik echt moet kiezen; kinderen. Ik hoop echter dat ik het kan combineren. Ik heb altijd gezegd dat ik eerst een paar jaar full-time wil werken voordat ik (hopelijk) mama word. De banen liggen in mijn sector nu niet voor het oprapen en al helemaal geen full-time dienstverbanden. De laatste tijd twijfel ik dus of dat paar jaar werken wel gaat lukken/of ik dat wil.

Kinderen, zeker weten. Ik werk nu 24 uur, maar mochten er kinderen komen, dan wil ik maximaal 18 uur werken als het kan, dus 3 dagen.

Carrière, geen moment twijfel. Nu kan ik daar ook makkelijk voor kiezen, want heb geen echte relatie, maar zelfs als ik wel een echte relatie zou hebben, kies ik voor carrière.

Kinderen..zeker weten...vind ik uiteindelijk toch een stukje belangrijker als een carriere. Ik werk om te leven, ja tuurlijk wil ik mezelf ook ontwikkelen, maar een gezin is altijd mijn droom geweest.
In jouw geval zou ik het echt een vervelende vraag vinden. Ik zou mezelf dan toch bezwaard voelen zwanger te raken..en bij mij is het altijd al een grote wens geweest, dus dan zou ik moeten liegen.