Carriere of kinderen?

Als je echt moet kiezen, wat kies je dan?
Ik had gisteren een sollicitatie, en daar werd me duidelijk gemaakt dat ze écht op zoek zijn naar een fulltimer die ook fulltime blijft werken. Met mijn leeftijd (31) zijn ze dus bang dat ik over een paar jaar kinderen krijg en parttime wil gaan werken. Het is wel een heel uitdagende functie en ik zou er veel doorgroeimogelijkheden hebben.
Uiteindelijk denk ik dat ik te licht ben voor de functie, dus hoef ik in dit geval niet te kiezen, maar het zette me wel even aan het denken. Mijn vriend zei, gewoon aannemen als je de kans krijgt. MOcht je over een paar jaar toch kinderen willen, dan zoek je maar wat ander, maar dan heb je wel weer meer ervaring en opleiding gehad, en kun je een parttime baan in die richting zoeken.

Dan kies ik toch voor kinderen. Ik ben juf en ik heb altijd geroepen dat ik eerst een paar jaar fulltime een eigen klas wil hebben. Nu ben ik al 2 jaar aan het werk en heb nog steeds geen eigen klas en dit zit er ook niet aan te komen voorlopig. Verder is het in het onderwijs heel normaal om parttime te werken dus het zou geen probleem zijn tzt.

Kinderen. Maar dat staat voorlopig nog niet op de planning, dus werk ik de komende jaren lekker fulltime door.

Ik zou het echt niet weten. Ik wil graag doorgroeien en mezelf blijven ontwikkelen en voor mij kan dat niet in een parttime baan.
Daarnaast vraag ik me af of ik geschikt voor kinderen ben en ik zou zeker geen thuismoeder willen zijn.

Ik denk als ik écht moet kiezen, ik voor carriere zou gaan. Maar misschien denk ik daar wel weer heel anders over als ik een vriend heb.

Tja, dat is dan jammer voor je nieuwe werkgever. Of je nou nu al weet of je kinderen wil of mag krijgen, of dat pas over een paar jaar weet... ik zou de baan aannemen als je de kans krijgt.

Ik zou zelf echt absoluut voor kinderen gaan. Maar nou hoef ik niet zo nodig carriere te maken. Ik wil best een paar jaar werken, maar daarna zou ik toch het liefst thuisblijfmoeder worden.

Nu heb ik geen carrière en voel ik (voorlopig) ook niks voor kinderen, maar in dit geval zou ik ontzettend schijt hebben aan die werkgever. Hij mag niet discrimineren op basis van geslacht, dus hij mag jou niet afwijzen omdat je als vrouw zijnde zwanger kan raken. Hij mag er ook niet naar vragen in een sollicitatiegesprek, en ook het impliceren vind ik al te ver gaan. Ik zou dus, mocht het van toepassing zijn, die baan aannemen. Of niet uit principe, maar dat gaat ook wel weer heel ver

Uhm.. M`n vriend wil graag huisman worden, maar aangezien ik geen denderende carriere heb en die ook niet in het verschiet ligt, ga ik wel parttimen.

Ik kies voor carriere. Ik wil geen kinderen, bovendien heb ik nu 4,5 jaar over mijn bachelor gedaan en wil nog een master doen. Kost een hoop geld, maar wil er dan ook wel alles uithalen ook met werk.

Carriere. Ik denk er zelf over om te stoppen met werken en weer te gaan studeren, uiteraard met werk erbij maar dan in dezelfde branche. Ik ben nog helemaal niet met kinderen bezig, denk ook eerlijk gezegt dat ik een oude moeder ga worden gezien ik nu 28 ben en nog 4 jaar de studie banken in wil

Kinderen, geen twijfel over mogelijk. Als ik moet kiezen tussen fulltime werken of fulltime thuis zijn, dan ga ik 200% voor dat laatste. Ik zou het liefst zo'n 16 tot 24 uur gaan werken.

Carriere absoluut, met pijn en moeite kon ik mezelf een mama-dag zien hebben. Nu verloopt mijn contract in oktober of december en ben ik dus werkeloos als baby geboren wordt. Ik heb nu al buikpijn als ik eraan denk mijn kleine baby met 3 maanden weg te brengen voor 4 dagen, dus ik blijf lekker thuis en ga iets leuks voor 2 dagen zoeken. Baby wordt groter, dat ik nu kies voor mijn kind neemt niet weg dat ik later gewoon weer meer wil gaan werken.

Ik vind niet dat een werkgever van je kan verlangen dat je nu een keuze maakt en deze deelt. Ik vind dat iets erg persoonlijks. Bovendien, wie zegt dat je over een jaar of twee niet een andere fantastische baan aangeboden krijgt of vindt en je dan niet alsnog weg bent. Je kunt gewoon geen garanties geven.

Mijn functie wordt ook gezien als enkel geschikt voor full-time (en als ik zie hoeveel ik ermee bezig ben dan is dat nog een understatement), maar dat neemt niet weg dat ik écht wel voor kinderen ga en dat we dan maar een andere invulling moeten verzinnen.

Dat weet ik echt niet. Ik denk carrière, want ik heb niet echt een kinderwens en ook nooit gehad. Maar ik ben ook bang dat ik daar spijt van krijg, want ergens lijkt een gezinnetje me ook fantastisch.

Maar ik geloof best dat je een flinke baan met een gezin kunt combineren. =)

Kinderen.

Ik zou denk ik ook niet ergens willen werken waar ze bang zijn dat je over een paar jaar kinderen wil en dat je bijna bang moet zijn voor de reactie van je baas als je daadwerkelijk zwanger bent.

Ik kan (en hoef) niet (te) kiezen.

Ik doe gewoon allebei

Minneke schreef:Ik kan (en hoef) niet (te) kiezen.

Ik doe gewoon allebei

+1

mzcharlotte schreef:Ik vind niet dat een werkgever van je kan verlangen dat je nu een keuze maakt en deze deelt. Ik vind dat iets erg persoonlijks. Bovendien, wie zegt dat je over een jaar of twee niet een andere fantastische baan aangeboden krijgt of vindt en je dan niet alsnog weg bent. Je kunt gewoon geen garanties geven.

.

+1. Volgens mij mag dit wettelijk ook niet eens.

Ik wil ook allebei, ik heb geen topbaan, maar ik droom er nog steeds van om meerdere boeken uit te brengen en bij tijdschriften te werken en zo, maar ik ging hier even uit van de hypothetische situatie waarin ik MOET kiezen. Maar goed, dan is het antwoord ook wel voor de hand liggend als je al kinderen hebt.

Susan schreef:Ik wil ook allebei, ik heb geen topbaan, maar ik droom er nog steeds van om meerdere boeken uit te brengen en bij tijdschriften te werken en zo, maar ik ging hier even uit van de hypothetische situatie waarin ik MOET kiezen. Maar goed, dan is het antwoord ook wel voor de hand liggend als je al kinderen hebt.

Nu is dat wel voor de hand liggend ja. Als je het me vier jaar geleden had gevraagd dan was ik voor carrière gegaan.

Allebei, kan prima samen lijkt mij.

Voor mezelf zou ik 'carriere' zeggen. Voor de rest sluit ik me aan bij Supergrover.

Ik heb een beroep waarbij ik die keuze nooit zou hoeven maken, er zijn altijd uitwegen voor mij.

Maar als ik moest kiezen, dan denk ik toch kinderen. Maar ik zou me er zeer ongelukkig bij voelen als ik niks meer met mijn beroep/hobby zou kunnen doen.
Ik denk niet dat ik geschikt ben als een stay-at-home mom. Hoe meer tijd ik in mijn huis besteed, hoe groter de klerezooi wordt.

Zeker weten, kinderen!