Opvoedingsstijl van je ouders

Shisha schreef:

Isa schreef:Shisha - Door het slaan van mijn vader, heb ik veelal het idee dat ik het voor niemand goed kan doen. Hoe meer ik dat idee heb, hoe erger ik de fout inga. Want wat je denkt zul je hoe dan ook op jezelf afroepen. Ik probeer hierin een balans te vinden. Doorgaans vind ik namelijk dat er niets mis met mij is, maar soms wel en dan denk ik wel eens "Als je weet dat je eens niet op het forum moet, of eens niet op MSN moet, waarom doe je het dan?" Nu probeer ik balans te vinden. En het gaat vrij goed gelukkig.

Maar heel erg bedankt voor je woorden. Zo weet ik weer dat ik niet gek word. En het komt altijd goed, dus daar heb ik volle vertrouwen in!

Graag gedaan.

Maar dat is heel menselijk hoor. Ik zit zo vaak op het forum terwijl ik met mijzelf heb afgesproken het huishouden te doen of om te gaan sporten. En achteraf ben ik dan ook boos op mijzelf omdat ik het mij nog zo had voorgenomen en er toch weer niks van gekomen is. Maar ik heb dan wel weer plezier gehad en dat is ook belangrijk.

Dat ook. Maar ik ga provoceren. Dat bedoelde ik.

Op die manier. Ik probeer dat al tijden maar ik ben er nog niet in geslaagd.

_Tanja_ schreef:

Catwoman79 schreef:

Storm schreef:Ik voed mijn zoon niet op zoals mijn ouders mij hebben opgevoed.

Ook werd er veel geschreeuwd in huis en is mijn vader (Bij mij was dat mijn moeder) nogal autoritair. Hij is van het type 'je steekt je poten onder míjn tafel dus mijn regels' en daar kan ik niet zo goed tegen. Word ik nu nog kriebelig van. Er heerste een echte hiërachie bij ons thuis. Ik moest ook altijd op mijn tenen lopen om mijn vader (wederom mijn moeder) niet kwaad te maken
Vroeger werden er ook tikken uitgedeeld bij ons thuis (achteraf gezien zeg ik zelfs dat het mishandeling was. maar goed), wat ik nu ook niet zal doen (ik zeg nooit nooit, maar mijn bedoeling is om mijn kind echt niet te slaan)

En verder ben ik helemaal eens met jou

Die regels die zwart zijn gedrukt was bij ons thuis ook het geval. En dan ook door mijn moeder. En nee, ik wil het zeker niet zo doen als mijn moeder/ouders. Dit maakt mij ook regelmatig aan het twijfelen of ik wel kinderen zou willen (mocht ik ze natuurlijk kunnen krijgen). Ik hoop namelijk niet dat ik zo word na mijn kinderen toe.

Hier ook precies hetzelfde! Mijn moeder scheldt me ook regelmatig uit. Ik hou ondanks alles heel veel van haar, maar ik zal dit nooit kunnen vergeten. Mijn vader woont niet bij ons, maar hij heeft me nog nooit geslagen en ik hij doet denk ik ook extra zijn best omdat hij er vroeger nooit was en om het een beetje goed te maken wat mijn moeder doet.

Mijn ouders waren redelijk makkelijk, maar wel met een duidelijke grens. En zodra doe bereikt werd lieten ze dat ook wel merken. Ze hebben me nooit echt geslagen, maar ik heb wel eens een corrigerende tik gehad of een ruk aan m'n arm. Van m'n vader meer dan van m'n moeder. Maar dit waren enkele keren. Ik ben zelf helemaal niet van de corrigerende tik. Ik ben van mening dat er wel andere manieren zijn om je kind te straffen. Maar aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat het wel eens kan gebeuren, ik wil er ook niet te hard over oordelen aangezien ik zelf nog geen kinderen heb en je kan wel van alles willen maar je weet toch nooit hoe iets loopt.

Ookal ben ik heel netjes opgevoed, ik zou mijn kinderen niet zo opvoeden als mijn ouders dat gedaan hebben.
Ik was enigkind, omdat mijn moeder bijna overleed bij mijn geboorte, waardoor ze geen ander kindje durfden te nemen (heel logisch natuurlijk). Ik had dus geen broers en zussen, woonde met mijn ouders alleen op een alleenstaande boerderij en zat op een schooltje met maar (ja serieus!) 6 kinderen in mijn eigen klasje. Weinig kinderen om mee te spelen dus. Ook kon ik nooit goed met kinderen samen spelen, omdat we altijd buiten 't dorpje woonden, waardoor ik maar weinig contact kon maken met anderen.

Ik was overigens wel heel sociaal, omdat ik zoveel behoefte aan contact had, maakte ik op vakantie wel veel vriendjes.

Veel kinderen dachten alleen dat ik vroeger alles altijd kreeg en verwend was omdat mijn ouders veel geld hadden. Dat was zo'n onzin! maar goed, daarom wilden kinderen nooit zo graag met mij spelen, waardoor dat mij behoorlijk gevormd heeft.

Pas toen ik ging studeren zag ik een heel andere kant van de wereld zeg maar.
Ook al gaven mijn ouders mij toen veel ruimte (ik mocht wel vanalles, maar was absoluut niet verwend), omdat ik zo 'wereldvreemd' was, heb ik nu nog steeds dat ik bepaalde dingen, situaties niet goed kan relativeren of goed kan interpreteren, waardoor ik dingen niet goed snap. Heel irritant. Ik ben me alleen wel steeds meer bewust van zo'n moment (als 't zich voordoet) waardoor ik t beter kan inschatten.

Als ik later kinderen zou hebben, zou ik ze echt veel zelfstandiger laten worden. Niet te, ik zou niet de touwtjes uit handen geven, maar vind het belangrijk dat kinderen contact kunnen maken en ook alle kansen daartoe krijgen. En dat ze natuurlijk echt zichzelf kunnen ontwikkelen. Je kunt jezelf alleen maar ontwikkelen als je interactie hebt en daarover kunt nadenken zodat je jezelf kunt vormen.

Over het algemeen ben ik tevreden met de manier waarop ik ben opgevoed. Mijn moeder was wel altijd heel dominant en mijn vader was heel erg op de achtergrond.
Als mijn vriend en ik ooit een kind opvoeden, wil ik wel dat de verdeling wat meer 50/50 is.