Opvoedingsstijl van je ouders

N.a.v. het topic 'agressie op straat' vroeg ik me af hoe de opvoedingsstijl van jullie ouders was; werd je geslagen als je iets fout deed, of werd je op een andere manier gestraft? Zit er verschil tussen je vader en moeder? En hoe denk je daarover? Vind je een corrigerende tik geoorloofd? Heb je enig idee hoe je dit later zelf gaat doen mocht je kinderen krijgen? (als je al kinderen hebt: wat is jouw opvoedingsstijl?)

Ik heb weleens een tik gekregen, en ik heb ook weleens een tik aan mijn kinderen gegeven. Maar dat zou ik toch bepaald niet een 'opvoedingsstijl' noemen, het is namelijk niet iets wat ik goed vind, maar meer iets wat ik wil voorkomen, net als mijn ouders.

Ik geloof niet dat er ouders zijn die een tik uitdelen als 'opvoedingsstijl' gebruiken, want meestal worden die tikken uitgedeeld als de ouders hun geduld verliezen, en niet als heel bewuste handeling van 'nu ga ik jou een ik geven, want daar leer je van'. Want kinderen léren niets van tikken. Ja, hoogstens dat pa en ma ook een grens hebben en dat ze moeten uitkijken dat ze niet te ver gaan.

Ik voed mijn zoon niet op zoals mijn ouders mij hebben opgevoed.

Niet dat het nou zó verschrikkelijk was, we hadden een best hecht en warm gezin, maar er zijn zéker dingen die ik anders zou doen. Niet roken bij een baby enzovoorts (mijn moeder pafte de hele dag door tijdens de zwangerschap en ook toen wij babý's waren)

Ook werd er veel geschreeuwd in huis en is mijn vader nogal autoritair. Hij is van het type 'je steekt je poten onder míjn tafel dus mijn regels' en daar kan ik niet zo goed tegen. Word ik nu nog kriebelig van. Er heerste een echte hiërachie bij ons thuis. Ik moest ook altijd op mijn tenen lopen om mijn vader niet kwaad te maken (nu nog).
Vroeger werden er ook tikken uitgedeelt bij ons thuis, wat ik nu ook niet zal doen (ik zeg nooit nooit, maar mijn bedoeling is om mijn kind echt niet te slaan)

Storm schreef:Ik voed mijn zoon niet op zoals mijn ouders mij hebben opgevoed.

Ook werd er veel geschreeuwd in huis en is mijn vader (Bij mij was dat mijn moeder) nogal autoritair. Hij is van het type 'je steekt je poten onder míjn tafel dus mijn regels' en daar kan ik niet zo goed tegen. Word ik nu nog kriebelig van. Er heerste een echte hiërachie bij ons thuis. Ik moest ook altijd op mijn tenen lopen om mijn vader (wederom mijn moeder) niet kwaad te maken
Vroeger werden er ook tikken uitgedeelt bij ons thuis (achteraf gezien zeg ik zelfs dat het mishandeling was. maar goed), wat ik nu ook niet zal doen (ik zeg nooit nooit, maar mijn bedoeling is om mijn kind echt niet te slaan)

En verder ben ik helemaal eens met jou

Mijn moeder heeft mij 1x geslagen en dat was nadat ik haar eerst sloeg. Het was niet eens hard maar ik ben er zo van geschrokken dat ik het nooit meer heb gedaan. Hetzelfde bij mijn broer. Hij had een periode dat hij telkens beet en toen heeft mijn moeder een keer terug gebeten.
Voor de rest ging alles in overleg. Als ik iets aan 1 van mijn ouders vroeg dan was het standaard: Wat zegt je vader/moeder daar van? Ik had redelijk veel vrijheid zolang ik maar liet weten waar en met wie ik was en voor het eten weer thuis was.

bij ons was het vroeger heel vaak: 'omdat ik dat zeg' als wij bijvoorbeeld iets niet mochten ofzo. Dat wil ik niet doen bij mijn dochter. Ik ga geen ellenlange discussies volgen of iets wel of niet mag, maar ik wil wel uitleggen waarom iets niet mag.

Wij hebben vroeger ook wel eens een tik gehad, een draai om de oren en we zijn ook wel net íets te hardhandig vast gepakt, maar ik zag en zie dit niet als mishandeling. Ik kan me wel voorstellen dat ze af en toe hun geduld verloren en ze ons net te hardhandig aangepakt hebben.

Dromertje schreef:bij ons was het vroeger heel vaak: 'omdat ik dat zeg' als wij bijvoorbeeld iets niet mochten ofzo. Dat wil ik niet doen bij mijn dochter. Ik ga geen ellenlange discussies volgen of iets wel of niet mag, maar ik wil wel uitleggen waarom iets niet mag.

Dat zei ik ook altijd

Inmiddels zeg ik toch vaak 'omdat ik het zeg' omdat ik dan wel kan uitleggen waarom ze iets niet mag, maar dan komt er gewoon nog een keer 'waarom niet' en dan nog een keer 'waarom niet' en nóg een keer 'maar waaróm dan niet'. Dus dan is het 'omdat ik het zeg' of 'daarom'.

ik snap wel dat je niet oneindig door kunt gaan met uitleggen en dat het op een gegeven moment klaar is, maar ik wil niet standaard het antwoord: 'omdat ik dat zeg' geven. Ik vond dat vroeger zelf zo vreselijk irritant Ik wilde ook wel eens écht weten waarom ik iets niet mocht.

Als mijn vader van mening was dat ik iets fout had gedaan, dan sloeg hij mij helemaal lens. Op het moment dat hij zei:"Mijn handen jeuken", moest ik als kind maken dat ik weg kwam. Op mijn 19e heeft mijn vader mij voor het laatst geslagen. Of althans, toen heeft hij mij op de grond gesmeten en mijn hoofd gigantisch hard op de klinkers geslagen, meerdere malen, omdat hij drank op had en ik boos was dat hij niet normaal kon doen, en mijn toenmalige vriend gevraagd om me één in mijn gezicht te geven. Mijn toenmalige vriend weigerde op dat moment, maar kennelijk was het een leermoment, want hij vond het daarna ook niet meer dan normaal om zijn handen te gebruiken.

Later, vier jaar ongeveer, heeft hij aangegeven dat hij alleen door mij op zijn eventuele fouten werd gewezen en dit was voor hem altijd zo confronterend dat hij niets anders meer had dan slaan. Als ik dit zo weer opschrijf, dan komt er oud zeer boven. Toch vind ik dat mijn ouders de rest van mijn opvoeding goed hebben gedaan.

Een corrigerende tik zou ik niet snel uitdelen. Ik heb het gevoel van "jeukende handen" namelijk ook ontdekt bij mezelf. Ik denk dat het belangrijk is om te communiceren met een kind en niet om een kind lens te slaan als je geen andere uitweg meer denkt te hebben. Toch denk ik wel dat een kind discipline nodig heeft om te kunnen om verschil tussen recht en krom te kennen.

Over het algemeen, op het slaan na, vind ik dat ik een goede opvoeding heb gehad.

Ik vind dat mijn ouders het goed hebben gedaan! Ik kreeg best veel vrijheid en eigenlijk ging alles wel in overleg. Als ik iets niet mocht dan vertelden ze er ook bij waarom ik dat niet mocht. Niet dat ik dat toen begreep (als je 16 bent wil je wel gewoon tot half drie uit ;-)). Heel vroeger gaven ze wel eens een corrigerende tik maar dan alleen als ik bijvoorbeeld ook had geslagen. Wat ik jammer vind is dat mijn moeder soms best wel angstig was. Bijvoorbeeld met autorijden op de snelweg, in het donker fietsen enz. Dat heb ik nu ook wel een beetje en wil ik later liever niet doorgeven aan mijn kinderen.

Ik ben nooit geslagen en heb nooit een corrigerende tik gehad. Nou was ik ook wel een uberbraaf kind Mijn broertje heeft weleens een tik voor zijn billen gehad. Ik heb een goede opvoeding gehad vind ik.

Catwoman79 schreef:

Storm schreef:Ik voed mijn zoon niet op zoals mijn ouders mij hebben opgevoed.

Ook werd er veel geschreeuwd in huis en is mijn vader (Bij mij was dat mijn moeder) nogal autoritair. Hij is van het type 'je steekt je poten onder míjn tafel dus mijn regels' en daar kan ik niet zo goed tegen. Word ik nu nog kriebelig van. Er heerste een echte hiërachie bij ons thuis. Ik moest ook altijd op mijn tenen lopen om mijn vader (wederom mijn moeder) niet kwaad te maken
Vroeger werden er ook tikken uitgedeelt bij ons thuis (achteraf gezien zeg ik zelfs dat het mishandeling was. maar goed), wat ik nu ook niet zal doen (ik zeg nooit nooit, maar mijn bedoeling is om mijn kind echt niet te slaan)

En verder ben ik helemaal eens met jou

Die regels die zwart zijn gedrukt was bij ons thuis ook het geval. En dan ook door mijn moeder. En nee, ik wil het zeker niet zo doen als mijn moeder/ouders. Dit maakt mij ook regelmatig aan het twijfelen of ik wel kinderen zou willen (mocht ik ze natuurlijk kunnen krijgen). Ik hoop namelijk niet dat ik zo word na mijn kinderen toe.

Ik voed mijn kind nooit en te nimmer op zoals mijn ouders dat hebben gedaan.

Mijn zoontje word hier met respect en alle eerlijkheid opgevoed. Ik kan niet zeggen dat ze dat bij mij hebben gedaan !

Mijn moeder heeft me heel ‘streng’ opgevoed. Niet streng als in dat ik niks mocht, maar ik moest gewoon luisteren naar mijn moeder, klaar. Mijn moeder is Nederlandse, maar mijn vader is Surinaams. In die cultuur is het vaak zo dat de kinderen streng opgevoed worden als in: respect voor je ouders.

Ik bedoel het niet vervelend naar andere mensen toe, maar mij valt het verschil tussen Surinaamse kinderen en Nederlandse kinderen op bijvoorbeeld verjaardagen echt op. De Surinaamse kinderen stellen zich aan iedereen netjes voor, spelen rustig, rennen niet door het huis, schreeuwen niet. Zijn heel beleefd. En als mama ze een waarschuwing geeft is het heel gauw over. Dit is wel hoe ik mijn kinderen ook wil (proberen) op te voeden.

Mijn moeder heeft me 1 keer heel hard geslagen. Toen was ik 14 en zat in de pubertijd. Er was een opstapeling van allerlei dingen bij mijn moeder. Ze vroeg me mijn kamer op te ruimen. Ik keek haar toen zeer arrogant aan (van onder naar boven weet je wel) en draaide mijn hoofd om. Ik haalde het bloed onder haar nagels vandaan. De stoppen sloegen helemaal door bij haar, dat was de druppel. Toen heeft ze me meerdere keren heel hard geslagen. Daarna is het nooit meer voorgekomen, gelukkig. Ik vond het heel erg en zij ook.

Edit: verder werd ik heel vrij gelaten. Ik ging de eerste keer naar een discotheek toen ik 14 jaar was. Maar dat ligt ook aan hoe je kind is denk ik. Ik mocht geen alcohol drinken van haar, en deed dat dan ook echt niet. Dus dat gaat op basis van wederzijds vertrouwen en of je kunt inschatten hoe goed jouw kind met vrijheid om kan gaan.

Wow Isa, wat heftig zeg.

Ik denk dat ik wel een goede opvoeding gehad heb. Tot mijn 14e ben ik opgevoed door beide ouders en daarna alleen door mijn moeder. Mijn vader kwam 8 jaar later pas weer in mijn leven.
Ik was altijd 2 handen op 1 buik samen met mijn vader en had totaal niets met mijn moeder. Nadat mijn vader uit huis was, had ik ook totaal geen respect voor haar. Totdat ik op een dag zo'n ruzie met haar kreeg en we elkaar 1 flinke tik hebben gegeven. Die ene avond heeft alles omgekeerd. We konden met elkaar praten en accepteerden we elkaar.
Toch vind ik het jammer dat mijn vader een heel deel van mijn leven heeft moeten missen, maar aan de andere kant had ik er ook wel zelf voor gekozen (mijn vader is homo en ik kon dat toen niet accepteren)
Toen mijn ouders nog samen waren ging alles veel makkelijker, gingen iedere week uit eten en vaak op vakantie etc. Alles was makkelijk. Mijn moeder heeft het zo goed mogelijk in haar eentje alles verder gedaan en ik denk dat ze heel goed is geweest voor ons. Het is moeilijk geweest voor haar, maar ze heeft het gered en ben trots op haar. Zelf zou ik dingen wel anders doen, maar ik denk dat iedereen dat wel heeft in zijn/haar opvoeding.

Ik zal zelf ook even antwoord geven

Mijn ouders hebben mij allebei meerdere malen geslagen. Mijn moeder wel veel vaker dan mijn vader. De keren dat mijn vader me sloeg had ik het ook wel verdiend, ik was op z'n zachtst gezegd geen fijne puber. Dan schreeuwde ik: "Sla me dan!" en als hij dat dan deed ging ik nog heel provocerend zeggen dat het toch geen pijn deed en vragen of dat het beste was wat hij kon.

Bij mijn moeder ligt het anders. Al vanaf jongs af aan liggen we elkaar niet, ik kan in haar ogen vrijwel niets goed doen. Door haar ben ik dan ook veel geslagen, en een enkele keer geschopt en mijn keel dichtgeknepen. Momenteel gaat het wel tussen ons (sinds ik het huis uit ben), maar ik moet het niet wagen om hierover te beginnen, want dan ontkent ze het en zegt ze dat ik oude koeien uit de sloot haal. Ik ben een keer echt de hele studeerkamer door gesmeten; slaan, schoppen, krabben.. Maar dat ontkent ze echt glashard. Zoals ik al zei, ik was echt geen makkelijke puber, maar deze acties vond ik echt veel te ver gaan. Ik heb het haar dan ook (nog) niet vergeven, en vergeten zal ik het nooit.

Voor mijn (eventuele) eigen kind(eren): ik vind een corrigerende tik best kunnen. Het moet natuurlijk niet te vaak zijn, maar als een kind écht te ver gaat vind ik het wel geoorloofd. Ik zal in ieder geval nooit met mijn kind(eren) omgaan zoals mijn moeder met mij omging/gaat.

Catootje schreef:N.a.v. het topic 'agressie op straat' vroeg ik me af hoe de opvoedingsstijl van jullie ouders was; werd je geslagen als je iets fout deed, of werd je op een andere manier gestraft? Zit er verschil tussen je vader en moeder? En hoe denk je daarover? Vind je een corrigerende tik geoorloofd? Heb je enig idee hoe je dit later zelf gaat doen mocht je kinderen krijgen? (als je al kinderen hebt: wat is jouw opvoedingsstijl?)

Mijn ouders hebben me opgevoed met het idee dat ik veel vrijheid had maar nu zie ik pas dat ze alles goed in de hand hadden haha. Wel lieten ze bv huiswerk enzo echt aan ons over, daar werden we niet op gecontroleerd zoals sommigen in mijn klas dat werden.

Mijn vader heeft me nooit geslagen, mijn moeder heeft me weleens een mep gegeven als ik het bloed onder haal nagels vandaan haalde haha. Ik denk dat het best zwaar voor haar was, ze werkte niet. Dat is wat ik anders zou doen. Ik heb niet zo veel zussen als zij die ook kinderen hadden. Ik zou niet weten wat ik overdag moet doen enzo en ik zou graag nog een stukje eigen leven willen behouden door dus een paar dagen te blijven werken. Ik denk dat dat me wat rustiger houdt. Sowieso lijk ik innerlijk meer op mijn vader. Die paar keer dat ik een mep kreeg heeft me geen trauma's bezorgd. Of ik het later wel of niet zal doen, geen idee. Niet mijn intentie in ieder geval .

Mijn vader werkte overigens erg veel waardoor we altijd leuke dingen konden doen en op vakantie konden gaan. Ik zag wel duidelijk dat dat luxe was in vergelijking met anderen en waardeerde dat ook. Hij werkte zelfs in de nachten enzo. Vaak was hij er met avondeten bv ook niet. Maar elke zondag deden we dan iets leuks met hem en begrepen er niks van dat onze moeder dan liever nog even uitsliep haha. Op die manier heb ik ook een band met mijn vader gekregen gelukkig.

Ik denk dat als ik het later bij mijn eigen kinderen zo kan doen zoals mijn ouders het hebben gedaan, ik meer dan geslaagd ben.

Jen_ schreef:Wow Isa, wat heftig zeg.

Ik vind het alweer zeer spijtig van mezelf dat ik het hier neergekwakt heb. Want het is uitgesproken, dus officieel, volgens vader, mag ik er nu geen last meer van hebben. Maar het heeft me wel gemaakt tot wat ik nu ben en daar ben ik zelf niet helemaal blij mee. Och, het is gebeurd... Dat moeten we maar denken.

Isa schreef:

Jen_ schreef:Wow Isa, wat heftig zeg.

Ik vind het alweer zeer spijtig van mezelf dat ik het hier neergekwakt heb. Want het is uitgesproken, dus officieel, volgens vader, mag ik er nu geen last meer van hebben. Maar het heeft me wel gemaakt tot wat ik nu ben en daar ben ik zelf niet helemaal blij mee. Och, het is gebeurd... Dat moeten we maar denken.

Wat een onzin dat je daar geen last van mag hebben. Juist omdat je nu niet helemaal blij bent met wie je bent is genoeg reden om er last van te hebben.

Shisha schreef:

Isa schreef:

Jen_ schreef:Wow Isa, wat heftig zeg.

Ik vind het alweer zeer spijtig van mezelf dat ik het hier neergekwakt heb. Want het is uitgesproken, dus officieel, volgens vader, mag ik er nu geen last meer van hebben. Maar het heeft me wel gemaakt tot wat ik nu ben en daar ben ik zelf niet helemaal blij mee. Och, het is gebeurd... Dat moeten we maar denken.

Wat een onzin dat je daar geen last van mag hebben. Juist omdat je nu niet helemaal blij bent met wie je bent is genoeg reden om er last van te hebben.

Lief, dank je. Maar het draagt niets bij aan de situatie van nu. Nu gaat het goed tussen ons. Nu wonen we ook niet in één huis en zal dat ook nooit meer gebeuren, thank God, maar daardoor moet ik het nu wel voor mezelf afsluiten. In dat geval denk ik het wel eens met hem te zijn.

Isa schreef:

Shisha schreef:

Isa schreef:

Jen_ schreef:Wow Isa, wat heftig zeg.

Ik vind het alweer zeer spijtig van mezelf dat ik het hier neergekwakt heb. Want het is uitgesproken, dus officieel, volgens vader, mag ik er nu geen last meer van hebben. Maar het heeft me wel gemaakt tot wat ik nu ben en daar ben ik zelf niet helemaal blij mee. Och, het is gebeurd... Dat moeten we maar denken.

Wat een onzin dat je daar geen last van mag hebben. Juist omdat je nu niet helemaal blij bent met wie je bent is genoeg reden om er last van te hebben.

Lief, dank je. Maar het draagt niets bij aan de situatie van nu. Nu gaat het goed tussen ons. Nu wonen we ook niet in één huis en zal dat ook nooit meer gebeuren, thank God, maar daardoor moet ik het nu wel voor mezelf afsluiten. In dat geval denk ik het wel eens met hem te zijn.

Dat is ook wel zo. Dingen gebeuren en die dingen maken ons tot wie we zijn. Zowel positief als negatief. Wel fijn dat het nu goed gaat en ik hoop dat als je het afsluit je dan ook wat blijer van jezelf wordt. Dat verdien je wel.

Shisha - Door het slaan van mijn vader, heb ik veelal het idee dat ik het voor niemand goed kan doen. Hoe meer ik dat idee heb, hoe erger ik de fout inga. Want wat je denkt zul je hoe dan ook op jezelf afroepen. Ik probeer hierin een balans te vinden. Doorgaans vind ik namelijk dat er niets mis met mij is, maar soms wel en dan denk ik wel eens "Als je weet dat je eens niet op het forum moet, of eens niet op MSN moet, waarom doe je het dan?" Nu probeer ik balans te vinden. En het gaat vrij goed gelukkig.

Maar heel erg bedankt voor je woorden. Zo weet ik weer dat ik niet gek word. En het komt altijd goed, dus daar heb ik volle vertrouwen in!

Isa schreef:Shisha - Door het slaan van mijn vader, heb ik veelal het idee dat ik het voor niemand goed kan doen. Hoe meer ik dat idee heb, hoe erger ik de fout inga. Want wat je denkt zul je hoe dan ook op jezelf afroepen. Ik probeer hierin een balans te vinden. Doorgaans vind ik namelijk dat er niets mis met mij is, maar soms wel en dan denk ik wel eens "Als je weet dat je eens niet op het forum moet, of eens niet op MSN moet, waarom doe je het dan?" Nu probeer ik balans te vinden. En het gaat vrij goed gelukkig.

Maar heel erg bedankt voor je woorden. Zo weet ik weer dat ik niet gek word. En het komt altijd goed, dus daar heb ik volle vertrouwen in!

Graag gedaan.

Maar dat is heel menselijk hoor. Ik zit zo vaak op het forum terwijl ik met mijzelf heb afgesproken het huishouden te doen of om te gaan sporten. En achteraf ben ik dan ook boos op mijzelf omdat ik het mij nog zo had voorgenomen en er toch weer niks van gekomen is. Maar ik heb dan wel weer plezier gehad en dat is ook belangrijk.