beklemmende ouders

josje009 do 13 sep 2012 - 0:57

Hallo allemaal,

Ik ben een meid van 28 jr en woon sinds een paar jaar samen met mijn vriend. Toen wij dit huis kochten moest het eerst grondig verbouwd worden, maar omdat mn vriend een drukke baan heeft en ik nog studeerde wilden we het rustig aandoen. Totdat mn ouders op een dag hier langs kwamen en zeiden dat de buurt schande sprak van ons erf en toen zijn mn ouders vervolgens zelf hier gaan verbouwen als wij overdag naar t werk/school waren. Ze namen kennissen van hun mee die wij niet kenden, kranen werden besteld waarvan wij uitdrukkelijk hadden gezegd die hier niet te willen hebben en ze bleven hier soms tot 21.30 savonds doorgaan. Als ze vroegen hoe wij het wilden hebben legden wij dat uit en dan kwamen we thuis en dan was het precies op de manier gegaan tegenovergesteld aan wat wij gezegd hadden.Wij vluchtten dan maar weg zodra we vrij waren. Ze zeiden tegen mn vriend dat zij hier de boel op orde wilde maken omdat ze mij niet in de rommel wilden laten zitten bla bla. Nou ja toen zijn ze dus zelf weggegaan na een aantal maanden toen ze begrepen dat t uit de hand liep en wij hun compleet negeerden. Ik voelde me zo beklemd dat ik in tijd nog met een dokter had gepraat (daarvoor met een psych omdat mn ma dagelijks belde, meestal wel 10x pdag).

Nu is het zo dat mn ouders 1x per week hier aankomen zetten (onverwachts omdat ze dan kunnen controleren op eventuele dingen die niet opgeruimd zijn in huis), op dagen dat ze weten dat mn vriend naar zijn werk is. Ze willen dan ook altijd met mij nog een rondje om t huis om te kijken of mijn vriend nog wat aan de verbouwing heeft gedaan. En alles wat hun hebben gedaan maar steeds tegen mij zeggen zo van 'dat hebben we toch maar goed gemaakt of niet dan?' Mijn vriend is niet weer bij hun geweest, ik dit jaar 1 keer. Ik ben elke dag zenuw8tig of ze weer komen aanzetten als ik alleen thuis ben en heb hun ook gezegd dat t mij benauwde hun gedrag, maar dat lijken ze niet te snappen. De laatste weken komen ze steeds vragen wanneer ik naar hun huis kom en mijn vriend moet ook mee zeggen ze. Ik heb gezegd dat ik andere dingen heb werk/school en dat ze me de afgelopen jaren al genoeg benauwd hebben. Ik weet soms niet meer wat ik moet doen en hoe ik me ontspannender kan gaan voelen als ik thuis ben (dan begin ik sochtends gelijk met schoonmaken en stofzuigen omdat ik 'bang' ben dat hun weer komen aanzetten). Door hun gedrag heb ik niet de behoefte naar hun toe te gaan want ze spreken alleen over dat ze zelf zoveel werkzaamheden verrichten en schoonmaken etc. Ik weet niet goed wat ik verder moet met de situatie....iemand herkenning of tips?

Lilou do 13 sep 2012 - 1:36

Pff, lijkt mij dat je het eigenlijk al veel te ver hebt laten gaan. Ik kan me best wat voorstellen bij ouders die hun eigen manier aan je op kunnen dringen, maar op het moment dat zij ongevraagd en ongewenst je huis binnen stappen om eigenhandig de boel te gaan verbouwen sta je er zelf toch ook bij?! De eerste keer dat jij thuiskomt en je ouders bezig ziet, zelfs met volslagen vreemden voor jou, stuur je ze toch met hele duidelijke woorden weg? Ik kan me voorstellen dat je je daar helemaal niet prettig bij voelde maar jeetje... je eigen huis... Het lijkt me absoluut verre van gezond dat jij toen maar dus ook nu nog in je eigen huis op je tenen loopt uit angst voor een onverwachte 'controle' van je ouders. Je bent verdorie 28, waar wacht je nog op?! Ik zou er samen langs gaan, heel duidelijk maken dat je hun hulp op prijs gesteld hebt maar je eigen leven wil leven en die sleutel van jullie huis terugvragen. En daarna is er ook heus niets mis met zeggen dat het je niet uitkomt wanneer ze dan onverwachts voor de deur staan.

Eerlijk gezegd ben ik wat verbouwereerd overigens, mijn (schoon)ouders hebben dus absoluut geen sleutel van ons huis, komen ook nooit zomaar ongevraagd langs. Het feit dat jouw ouders dat als normaal ervaren, betekent niet dat jij daar zo ver in mee hoeft te gaan!

Lady4 do 13 sep 2012 - 2:07

Lilou schreef:Pff, lijkt mij dat je het eigenlijk al veel te ver hebt laten gaan. Ik kan me best wat voorstellen bij ouders die hun eigen manier aan je op kunnen dringen, maar op het moment dat zij ongevraagd en ongewenst je huis binnen stappen om eigenhandig de boel te gaan verbouwen sta je er zelf toch ook bij?! De eerste keer dat jij thuiskomt en je ouders bezig ziet, zelfs met volslagen vreemden voor jou, stuur je ze toch met hele duidelijke woorden weg? Ik kan me voorstellen dat je je daar helemaal niet prettig bij voelde maar jeetje... je eigen huis... Het lijkt me absoluut verre van gezond dat jij toen maar dus ook nu nog in je eigen huis op je tenen loopt uit angst voor een onverwachte 'controle' van je ouders. Je bent verdorie 28, waar wacht je nog op?! Ik zou er samen langs gaan, heel duidelijk maken dat je hun hulp op prijs gesteld hebt maar je eigen leven wil leven en die sleutel van jullie huis terugvragen. En daarna is er ook heus niets mis met zeggen dat het je niet uitkomt wanneer ze dan onverwachts voor de deur staan.

Eerlijk gezegd ben ik wat verbouwereerd overigens, mijn (schoon)ouders hebben dus absoluut geen sleutel van ons huis, komen ook nooit zomaar ongevraagd langs. Het feit dat jouw ouders dat als normaal ervaren, betekent niet dat jij daar zo ver in mee hoeft te gaan!

Helemaal mee eens. Ik snap eerlijk gezed ook niet zo goed dat jullie het zover hebben laten komen.l

Urban Naked do 13 sep 2012 - 3:22

Hebben ze echt de sleutel nog van je huis? Als dat zo is is dat een mooi ding om het gesprek mee op gang te helpen. Sleutel terugvragen met als argument dat die periode nu afgesloten is en dat dat dus ook betekent dat er wat meer rust in de tent moet komen.

Je ouders lijken mij, als ik dit zo lees, geen types die iets als 'kunnen jullie wat minder vaak langskomen' begrijpen, dus ik zou voorstellen dat jij 1 keer per maand bij hun langsgaat en zij 1 keer per maand bij jou langskomen.

Superduidelijk zijn, zowel voor hen als voor jezelf!

Gast do 13 sep 2012 - 5:21

Mijn ouders hebben ook een sleutel van onzen voordeur maar dat is nu meer voor noodgevallen.

In de tijd dat wij in ons huis bezig waren deed mijn vader ook veel klusjes, het kwam toen weleens voor dat hij onder werktijd even iets kwam doen. Dit was met toestemming van ons.

Nu gebruiken ze hem gelukkig alleen als wij op vakantie zijn. Wij hebben bovendien een slot aan de binnenkant van de deur en als dat erop zit kun je dus ook niet binnen langs de voordeur. Een sleutel van de schuur en achterdeur hebben ze niet dus daar kunnen ze niet langs komen.

Ze wonen om de hoek en het is wel handig voor het geval ik me eens een keer buiten mocht sluiten. Verder hoef ik ze niet te vaak over de vloer, je gaat niet voor niks op jezelf wonen.

Als ze (nog) een sleutel hebben van jullie huis zou ik hem terugvragen. Mochten ze hier niet aan mee willen werken dan zou ik mijn sloten vervangen. Misschien hard maar dan is de hint zeker duidelijk Wink

.

josje009 do 13 sep 2012 - 9:07

bedankt voor jullie reacties! Nee, ze hebben geen sleutel van ons huis, maar het gaat voornamelijk over ons erf waar ze zich mee bemoeiden terwijl mijn vriend hier al 5 jaar had gewoond en ik dus bij hen ben ingetrokken en we samen besloten hadden dat de boel verbouwd moest worden zowel in als om ons huis. We wilden hen ook absoluut geen sleutel geven omdat we van tevoren wisten hoe hun gedrag zou zijn. Dat zij hier bezig zijn geweest is dus een rechtstreekse aanval naar mijn vriend zeg maar. Mijn broer woont elders in t land, te ver bij hun vandaan om er zo ff in een uurtje naartoe te rijden en zegt er erg blij om te zijn omdat hij wel van zijn vrijheid geniet op deze manier.

josje009 do 13 sep 2012 - 9:09

Lady4 schreef:
Lilou schreef:Pff, lijkt mij dat je het eigenlijk al veel te ver hebt laten gaan. Ik kan me best wat voorstellen bij ouders die hun eigen manier aan je op kunnen dringen, maar op het moment dat zij ongevraagd en ongewenst je huis binnen stappen om eigenhandig de boel te gaan verbouwen sta je er zelf toch ook bij?! De eerste keer dat jij thuiskomt en je ouders bezig ziet, zelfs met volslagen vreemden voor jou, stuur je ze toch met hele duidelijke woorden weg? Ik kan me voorstellen dat je je daar helemaal niet prettig bij voelde maar jeetje... je eigen huis... Het lijkt me absoluut verre van gezond dat jij toen maar dus ook nu nog in je eigen huis op je tenen loopt uit angst voor een onverwachte 'controle' van je ouders. Je bent verdorie 28, waar wacht je nog op?! Ik zou er samen langs gaan, heel duidelijk maken dat je hun hulp op prijs gesteld hebt maar je eigen leven wil leven en die sleutel van jullie huis terugvragen. En daarna is er ook heus niets mis met zeggen dat het je niet uitkomt wanneer ze dan onverwachts voor de deur staan.

Eerlijk gezegd ben ik wat verbouwereerd overigens, mijn (schoon)ouders hebben dus absoluut geen sleutel van ons huis, komen ook nooit zomaar ongevraagd langs. Het feit dat jouw ouders dat als normaal ervaren, betekent niet dat jij daar zo ver in mee hoeft te gaan!

Helemaal mee eens. Ik snap eerlijk gezed ook niet zo goed dat jullie het zover hebben laten komen.l

ja dat klopt, wij hadden eerder moeten aangeven dat ze moesten stoppen per direct, maar als ik dat deed zou ik mijn paard, die als laatste gebracht zou worden hier niet weer zien, vandaar...

Gast do 13 sep 2012 - 9:11

Dus het was eigenlijk een soort chantage?

josje009 do 13 sep 2012 - 9:14

Birgit schreef:Dus het was eigenlijk een soort chantage?

ja zoiets.

Urban Naked do 13 sep 2012 - 9:14

josje009 schreef:ja dat klopt, wij hadden eerder moeten aangeven dat ze moesten stoppen per direct, maar als ik dat deed zou ik mijn paard, die als laatste gebracht zou worden hier niet weer zien, vandaar...

Dénk je dat of hebben ze dat laten doorschemeren?

josje009 do 13 sep 2012 - 20:51

Ik dénk dat gezien hun wijze hoe ze gehandeld hebben; ze zijn begonnen met het maken van de paardenstallen hier en mijn vriend hielp ze en ik verzorgde de catering e.d. Toen was de sfeer ook nog goed en het was gezellig. En van de ene op de andere dag sloegen ze om als een blad aan de boom en werden er kranen besteld en spullen van mijn vriend weggegooid en weggegeven en alle stenen werden van de oprit gehaald etc. De stal was toen nog nieteens half klaar.

Lady4 do 13 sep 2012 - 21:13

Ik vind het echt bizar gedrag en als ik jullie was zou ik dit absoluut niet meer tolereren.

Gast do 13 sep 2012 - 21:23

Eens met Lady. Ik zou ondertussen ook 10x harder geworden zijn en duidelijke geworden zijn dan alleen maar te zeggen dat het me benauwt en dat het nu wel mooi is geweest. Het komt op mij over dat jij het moeilijk vindt je grenzen aan te geven en je ouders mooi van profiteren.

Zet op papier wát je niet meer wilt, en bespreek dat met ze. Naar de mededeling dat het je benauwt luisteren ze blijkbaar niet, zeg dan maar echt door zee dat ze voortaan maar bellen om langs te komen, en dat de deur anders dicht is. Dat je geen controlerondjes om het huis meer gaat maken omdat jullie beiden volwassen zijn en die verbouwing prima zelf verder kunnen regelen. Word maar gerust een keer kwaad, maar hou het bij jezelf en vertel wát je zo benauwt.

Gast do 13 sep 2012 - 23:33

Mijn hemel! Bewaak je grenzen eens wat meer. Dit pik je toch niet van je ouders? Dit is jullie huis en alleen jullie hebben daar wat over te zeggen. Als je ouders mee willen helpen klussen: prima, maar alleen met jullie toestemming en hoe jullie het willen.
Kom op he, je laat je leven toch niet beheersen door zulke mensen?

Misschien ook eens stoppen met opruimen. Al is het een teringzooi van hier tot in Tokio, dan nóg is het jouw huis en niet dat van hun. Jouw huis, jouw zaken.

Ik herken het trouwens wel van mijn ouders. Zaten ook altijd te zeiken als ze hier waren wat een rotzooi het toch allemaal was. Toen heb ik ze er even fijntjes aan herinnerd hoeveel ik te doen heb op een dag en dat zij een huishoudelijke hulp hebben voor 6 uur in de week die het huishouden bij houdt en ik dus niet. En daarnaast, dit is mijn huis en mijn rotzooi. Daar hebben ze gewoon geen commentaar op te leveren. Laatst zei mijn stiefmoeder dat ze daar wel van geleerd had. Het hoeft niet allemaal naar hun standaard, op een andere manier is het ook goed.

Kom op meid, zeg er wat van!

Susan do 13 sep 2012 - 23:42

Als ze niet voor rede vatbaar zijn zou ik eens beginnen met een ander slot op de deur.

MissD do 13 sep 2012 - 23:47

Susan schreef:Als ze niet voor rede vatbaar zijn zou ik eens beginnen met een ander slot op de deur.

Mijn gedachte.

Wat gaan jou ouders ver zeg... En wat hebben jullie het ook ver laten komen. Hoe is je vriend hieronder? Kan me haast niet voorstellen dat hij er geen probleem mee had dat zij voortdurend in zijn/jullie huis aan de slag zijn gegaan en daar dingen hebben gedaan die jullie helemaal anders hadden gewild.

Shisha vr 14 sep 2012 - 0:05

Ik zou een heel duidelijk gesprek met je ouders aangaan. Grenzen aangeven en ik zou ook wel zeggen dat jullie hun hulp heel erg waarderen (want waarschijnlijk zullen ze het wel goed bedoelen) maar dat jullie zelf hebben gekozen om te gaan verbouwen, dit graag in jullie eigen tempo willen doen en naar jullie eigen smaak en dat als jullie hulp nodig hebben het dan wel aangeven.
En misschien is het ook wel een beetje bezorgdheid van je ouders (las in een ander topic dat je MS hebt) en zijn ze bang dat je teveel hooi op je vork neemt met de verbouwing en willen ze je dat op deze manier uit handen nemen.

Gast vr 14 sep 2012 - 0:19

MissD schreef:
Susan schreef:Als ze niet voor rede vatbaar zijn zou ik eens beginnen met een ander slot op de deur.

Mijn gedachte.

Wat gaan jou ouders ver zeg... En wat hebben jullie het ook ver laten komen. Hoe is je vriend hieronder? Kan me haast niet voorstellen dat hij er geen probleem mee had dat zij voortdurend in zijn/jullie huis aan de slag zijn gegaan en daar dingen hebben gedaan die jullie helemaal anders hadden gewild.

Maar dat slot heeft geen zin, want ze hebben geen sleutel. Ze komen niet in hun huis, maar op hun erf.

Gast vr 14 sep 2012 - 0:19

Ze hebben toch geen sleutel? Dan heeft een ander slot geen zin, en dan zal TO toch at steviger in haar schoenen moeten gaan staan.

josje009 vr 14 sep 2012 - 8:24

Heeej,

Wederom bedankt voor jullie reacties! Nee ze hebben dus geen sleutel en zijn ook bij onze buren langs geweest (meerdere keren toen ze hier overdag waren) om te zeggen dat ze vonden dat wij er een troep van hadden en dat ZIJ dat even opruimden, dat mijn vriend niet duidelijk aan hen aangaf wat precies de bedoeling was bij ons huis etc. Onze hele buurt weet het dus (en ze kenden onze buren eerst niet eens). Wat die MS betreft denk ik dat vooral mijn ma daar weleens 'misbruik' van maakt. Mijn ouders ontkennen dat zij dit tegen onze buren hebben gezegd tegenover ons, maar ja hoe komen die buren er dan bij... Ik durf niet tegen mn ouders omdat mijn ma me vroeger zo bang heeft gemaakt dat dit me vele keren gebroken heeft. Tegen andere mensen durf ik dan weer wel behalve bij hun...

josje009 vr 14 sep 2012 - 8:25

Carrie schreef:
MissD schreef:
Susan schreef:Als ze niet voor rede vatbaar zijn zou ik eens beginnen met een ander slot op de deur.

Mijn gedachte.

Wat gaan jou ouders ver zeg... En wat hebben jullie het ook ver laten komen. Hoe is je vriend hieronder? Kan me haast niet voorstellen dat hij er geen probleem mee had dat zij voortdurend in zijn/jullie huis aan de slag zijn gegaan en daar dingen hebben gedaan die jullie helemaal anders hadden gewild.
Mijn vriend vind het ook vreselijke heeft er ook stress van en ook het gevoel dat ze ieder moment weer kunnen beginnen.

Maar dat slot heeft geen zin, want ze hebben geen sleutel. Ze komen niet in hun huis, maar op hun erf.

Gast vr 14 sep 2012 - 8:58

Maargoed, dat is dan een keuze die je zult moeten maken. Of je zegt niets en accepteert dat dit de rest an je leven zo doorgaat, óf je raapt ál je moed bij elkaar en komt een keer voor jezelf op en voor wat JIJ waard bent.

Gesponsorde inhoud

beklemmende ouders

beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders

Re: beklemmende ouders