Man lust zo weinig

Antibes schreef:

Susan schreef:Als ik écht misselijk zou worden en zou gaan kokhalzen van een bepaald product dan zou het bij mij persoonlijk wel ophouden, dan zou ik dat niet willen eten. Het wordt wel lastig als dat voor heel veel dingen geldt.

Tjah, maar kokhalzen is nou juist zo'n reflex die ZO enorm tussen je oren zit. Als jij een lastige eter bent en moeite hebt dat te relativeren op het moment dat je iets proeft, dan is dat bijna garantie voor een kokhalsreflex.

Steek jij je vinger maar eens in je keel, kijken of 't dan nog tussen je oren zit

Jerry schreef:

Antibes schreef:

Susan schreef:Als ik écht misselijk zou worden en zou gaan kokhalzen van een bepaald product dan zou het bij mij persoonlijk wel ophouden, dan zou ik dat niet willen eten. Het wordt wel lastig als dat voor heel veel dingen geldt.

Tjah, maar kokhalzen is nou juist zo'n reflex die ZO enorm tussen je oren zit. Als jij een lastige eter bent en moeite hebt dat te relativeren op het moment dat je iets proeft, dan is dat bijna garantie voor een kokhalsreflex.

Steek jij je vinger maar eens in je keel, kijken of 't dan nog tussen je oren zit

En dit slaat ergens op?

Zoals ik al zei, ik heb ook eten wat er meestal weer uitkomt, maar ik ben gewoon nuchter genoeg om toe te geven dat dat grotendeels JUIST komt doordat het me zo tegen staat. Dat staat los van de fysiologische kokhalsreflex. Ik heb bijv. meer dan eens gebakken ei er heel snel weer uitgespuugd, terwijl als ik tegen mezelf zeg dat ik helemaal niet misselijk kan zijn daarvan, ik een stuk meer binnenhoud. Je kunt jezelf psychisch behoorlijk snel aan het kokhalzen krijgen, that's my whole point.

SarahKey schreef:Ik vind niet dat het tussen je oren zit. Nu tijdens de zwangerschap kokhals ik me suf en dan denk ik echt niet: ik ga nu maar eens kokhalzen. Als ik iets raars ruik dan gaat kokhalzen vanzelf.
Met eten, als je iets echt niet lekker vind waarom zou je jezelf dan gaan kwellen als je het toch op eet. Om een ander te plezieren?
Mijn man dacht dat ik altijd zat te 'zeuren' als ik zei: ik moet kokhalzen van boontjes. Totdat ik op een terrasje boerenomelet bestelde (en had verwacht dat is met champignons, paprika, ui etc net zoals het jaar ervoor toen we daar dat bestelden) en het vol zat met bonen. Heb twee happen genomen en toen mezelf niet meer gekweld en zat meteen weer te kokhalzen. Mijn man weet vanaf die dag wel dat ik dat echt zo vies vind en dat zit niet tussen de oren.

Zwangerschap is een hele andere situatie, dan reageer je hormonaal, fysiologisch al heel anders en helemaaaaal je spijsvertering is dan gevoeliger. Met het fysiologische idee dat je de voeding dan met het kind deelt en ergens zijn dan bepaalde producten minder goed voor je. En ik heb ook wel eens gehoord dat zwangere vrouwen moeite hebben met onbekende producten, ook voor de veiligheid van het kind.

En tuurlijk je HOEFT jezelf niet te "kwellen", dat is een keuze die je maakt. Ik vind het zelf vervelender om een lastige eter te zijn dan om mezelf te leren bepaalde dingen wél te eten, ook al word ik er zo nu en dan misselijk van. Als volwassene kun je gewoon bewust afwegen of je jezelf wilt veranderen op dat punt, of het je die moeite (het oefenen) waard is.

Tja, ik lust vrij veel, dus als ik echt ergens van zou gaan kokhalzen dan moet ik het wel heel erg smerig vinden en dan ga ik het mezelf dus niet aandoen om dat op te eten. Ik kan me voorstellen dat het anders is als je zo weinig lust dat het belemmerend is.

Antibes schreef:

Jerry schreef:

Antibes schreef:

Susan schreef:Als ik écht misselijk zou worden en zou gaan kokhalzen van een bepaald product dan zou het bij mij persoonlijk wel ophouden, dan zou ik dat niet willen eten. Het wordt wel lastig als dat voor heel veel dingen geldt.

Tjah, maar kokhalzen is nou juist zo'n reflex die ZO enorm tussen je oren zit. Als jij een lastige eter bent en moeite hebt dat te relativeren op het moment dat je iets proeft, dan is dat bijna garantie voor een kokhalsreflex.

Steek jij je vinger maar eens in je keel, kijken of 't dan nog tussen je oren zit

En dit slaat ergens op?

Zoals ik al zei, ik heb ook eten wat er meestal weer uitkomt, maar ik ben gewoon nuchter genoeg om toe te geven dat dat grotendeels JUIST komt doordat het me zo tegen staat. Dat staat los van de fysiologische kokhalsreflex. Ik heb bijv. meer dan eens gebakken ei er heel snel weer uitgespuugd, terwijl als ik tegen mezelf zeg dat ik helemaal niet misselijk kan zijn daarvan, ik een stuk meer binnenhoud. Je kunt jezelf psychisch behoorlijk snel aan het kokhalzen krijgen, that's my whole point.

Moest 'm even maken, sorry.

Dat 't tussen je oren kan zitten, weet ik maar al te goed. Zat vroeger kokhalzend aan tafel bij alles waar stukjes in zaten terwijl ik nu heerlijk kan smikkelen van saus met stukjes!

Susan schreef:Tja, ik lust vrij veel, dus als ik echt ergens van zou gaan kokhalzen dan moet ik het wel heel erg smerig vinden en dan ga ik het mezelf dus niet aandoen om dat op te eten. Ik kan me voorstellen dat het anders is als je zo weinig lust dat het belemmerend is.

Dat vind ik ook helemaal niet raar hoor, dat heb ik bijvoorbeeld bij orgaanvlees. Dat hoef ik niet echt te leren eten, omdat je dat toch bijna nooit tegenkomt en als je het tegenkomt is het meestal a la carte en valt er wel wat anders te bestellen.

Maar laatst had ik bijvoorbeeld een fancy diner en daar kwam zwezerik langs, toen heb ik het dus tóch weer geprobeerd en wat er de eerste keer net zo hard weer uitkwam heb ik nu prima een paar happen van binnengehouden. Ik at het niet met plezier, maar het lukte wel.

Het is gewoon een keuze die je kunt maken en als je het ECHT vervelend vind dat je zo weinig lust en het je inderdaad belemmert, dan kun je daaraan werken. En als je het niet vervelend vindt, dan is er überhaupt geen probleem natuurlijk.

Naja, either way: je hoeft dus niet in een slachtofferrol te kruipen.

Je had een tijd geleden ook een programma over mensen die bepaalde echt niet wilden/durfden te eten. Zo was er bijvoorbeeld een bakker die zelf geen brood at maar alleen maar vlees en aardappelen. Verder een vrouw die heel veel chocolade moest eten omdat ze anders echt gestresst werd.
Ik weet even de titel niet meer maar ik vond het echt een fascinerend programma.

Ik ben blij dat mijn vriend alles eet. Zelf mag ik alleen geen vis. Er zijn ook wel dingen die ik minder lekker vind en zelf niet zo snel maak: bv rijst, maar als ik bij andere mensen thuis ben eet ik het wel gewoon op.
Ik ben wel eens op stap geweest met 2 vriendinnen waarvan de één geen ei mag en de ander geen melk. Dat vond ik al een ramp:p

Nora schreef:Je had een tijd geleden ook een programma over mensen die bepaalde echt niet wilden/durfden te eten. Zo was er bijvoorbeeld een bakker die zelf geen brood at maar alleen maar vlees en aardappelen. Verder een vrouw die heel veel chocolade moest eten omdat ze anders echt gestresst werd.
Ik weet even de titel niet meer maar ik vond het echt een fascinerend programma.

Ik ben blij dat mijn vriend alles eet. Zelf mag ik alleen geen vis. Er zijn ook wel dingen die ik minder lekker vind en zelf niet zo snel maak: bv rijst, maar als ik bij andere mensen thuis ben eet ik het wel gewoon op.
Ik ben wel eens op stap geweest met 2 vriendinnen waarvan de één geen ei mag en de ander geen melk. Dat vond ik al een ramp:p

Iets met ''farm''... ik weet het ook even niet meer. Erg interessant was dat.

Met zo'n aansteller hoef ik geen relatie, tenzij hij kookt.

Lorna mercedez schreef:Met zo'n aansteller hoef ik geen relatie, tenzij hij kookt.

Phff Gelukkig heeft iemand meer dingen om van te houden dan alleen zijn eetlust.

Rev3rie schreef:

Nora schreef:Je had een tijd geleden ook een programma over mensen die bepaalde echt niet wilden/durfden te eten. Zo was er bijvoorbeeld een bakker die zelf geen brood at maar alleen maar vlees en aardappelen. Verder een vrouw die heel veel chocolade moest eten omdat ze anders echt gestresst werd.
Ik weet even de titel niet meer maar ik vond het echt een fascinerend programma.

Ik ben blij dat mijn vriend alles eet. Zelf mag ik alleen geen vis. Er zijn ook wel dingen die ik minder lekker vind en zelf niet zo snel maak: bv rijst, maar als ik bij andere mensen thuis ben eet ik het wel gewoon op.
Ik ben wel eens op stap geweest met 2 vriendinnen waarvan de één geen ei mag en de ander geen melk. Dat vond ik al een ramp:p

Iets met ''farm''... ik weet het ook even niet meer. Erg interessant was dat.

Door jouw farm heb ik het gevonden! Volgens mij was het dit:)

Farm of Fussy Eaters is een televisieprogramma op SBS 6. In het programma worden acht mensen gevolgd die moeilijke eetgewoonten hebben, zoals het niet eten van groenten of door te overleven op alleen friet. De personen leven voor het programma samen in een boerderij waar ze begeleid worden door een psycholoog (Professor Geoffrey), een kokkin (Rachel Green) en een diëtiste (Lyndel Costain) om hen nieuw eten te laten uitproberen en hun problemen te bespreken.

De deelnemers aan het programma lijden aan neofobie (angst voor nieuwe dingen) of een selectieve eetstoornis. Dit veroorzaakt problemen in hun dagelijks leven aangezien ze moeilijk uit eten kunnen met anderen. Ook kan het zijn dat ze alleen restaurants bezoeken waarvan ze op voorhand weten dat ze een - voor hen - eetbaar gerecht kunnen bestellen.

SarahKey schreef:

Lorna mercedez schreef:Met zo'n aansteller hoef ik geen relatie, tenzij hij kookt.

Phff Gelukkig heeft iemand meer dingen om van te houden dan alleen zijn eetlust.

Nou, ik zou er niet mee willen leven. Mijn vader is ook zo, ik moet er niet aan denken.

SarahKey schreef:

Lorna mercedez schreef:Met zo'n aansteller hoef ik geen relatie, tenzij hij kookt.

Phff Gelukkig heeft iemand meer dingen om van te houden dan alleen zijn eetlust.

Dan kun je wel zo vreemd reageren maar ik vind het een afknapper en ik vind het aanstellerig gedrag als je echt niets lust.

Ik denk wel dat je sommige dingen écht niet kunt lusten en daarvan moet kokhalsen en ik denk dat het deels tussen de oren zit. De waarheid ligt ergens in het midden vermoed ik.

Als ik kijk naar mijn kinderen, die lusten bijna alles. Toch is de standaard reactie op nieuwe dingen 'lust ik niet' omdat ze het niet kennen. Nu heb ik niet veel regels, maar 1 regel is dat ze een goede hap moeten proeven van nieuwe dingen (dus niet voorzichtig ruiken, likken, klieren en een minihapje proeven, want dan is het standaard 'dat is víes', maar gewoon mond open, flinke hap erin en kauwen. Dat werkt altijd, want 9 van de 10 keer wordt het 'lust ik niet' een 'eigenlijk best lekker' en gaat het bordje leeg.

Maar een enkele keer proeven ze dus iets wat ze écht vies vinden. Ik weet niet eens meer wat het was, maar laatst moesten ze dus ook een hap proeven, en dochter at het op, zoon zat letterlijk kokhalsend aan tafel. Vond het héél erg vies. Dan is er ook geen twijfel meer mogelijk dat hij het écht vies vindt en dan hoeft hij het ook niet te eten.
In alle andere gevallen is het vaak 'gewoon geen zin om te eten' of 'gewoon moe en zin om te piepen' en eten ze het gewoon op.

Ik denk alleen dat je jezelf kunt aanleren om dingen heel vies te vinden en dus standaard te kokhalzen bij bepaalde smaken of structuren. Dan vínd je het ook heel vies, maar dat is voor 99% omdat je jezelf hebt geleerd dat je nieuwe dingen vies vindt.

Dat je komkommer vies vindt snap ik, maar dat je dan courgette vies vindt omdat het op komkommer lijkt, dat is puur aangeleerd, want het smaakt anders, de structuur is totaal anders, enzovoorts. Dus dat bedoel ik met dingen aanleren.
Iets niet eten omdat het op iets anders lijkt, dat zit tussen je oren en heeft niets met structuur of smaak te maken.

Ik zou overigens absoluut geen relatie willen met iemand die miept met eten. Koken en eten zijn belangrijke onderdelen van mijn leven, ik ben gek op koken en gek op eten en ik vind gezamenlijke maaltijden heel belangrijk. Iemand die alleen witbrood en friet lust, daar kan ik geen lol aan beleven.

Eucalypta schreef:Ik zou overigens absoluut geen relatie willen met iemand die miept met eten. Koken en eten zijn belangrijke onderdelen van mijn leven, ik ben gek op koken en gek op eten en ik vind gezamenlijke maaltijden heel belangrijk. Iemand die alleen witbrood en friet lust, daar kan ik geen lol aan beleven.

+1. Het gaat er bij mij echt niet in dat iemand bijvoorbeeld helemaal geen groente lust. Ammehoela, groentes zijn toch absoluut niet allemaal met elkaar te vergelijken. Niet aanstellen en gewoon proeven, ik gok dat 9 van de 10 keer het dan toch prima te eten is.

Ik ben het helemaal met Euc eens.

Wij moesten vroeger thuis ook alles echt proeven en we mochten ook gewoon wel iets niet lusten, maar dingen die we wat minder lekker vonden werden gewoon gegeten. Ik lust ook heel veel en ik denk dat het ook echt een kwestie is van je smaak ontwikkelen en dingen leren eten.

Maar bij mijn vriend is dat al op jonge leeftijd fout gegaan, zijn vader eet ook niks met stukjes en zijn zusje is nu 20 en ze eet sla, friet, brood een enkel stukje vlees en dan heb je het voor een heel groot deel gehad. Zijn zusje heeft gewoon een hele sterke wil ze heeft als kind deze strijd gewonnen van haar moeder, en dat is gewoon een patroon wat zich nu zo ontwikkeld heeft want ze eet nog steeds bepaalde dingen niet thuis, terwijl ze laatst ook een keer bij ons at en toen at ze wel gewoon. Het is altijd een hele strijd geweest, moeder heeft alles geprobeerd om haar maar te laten eten, tot psygische hulp aan toe.
Daarnaast was eten bij mijn schoonmoeder (bij haar ouders) thuis alles behalve gezellig, je ging aan tafel zitten er mocht niet gepraat worden, je mocht niet drinken en je zorgde maar dat je snel je bord leeg at. Ze eten dus ook allemaal snel bij mijn vriend thuis en tot op de dag van vandaag raakt mijn schoonmoeder haar glas pas aan na het eten. Ik ben dus echt van mening dat er bij hem in de basis iets verkeerd is gegaan als het om eten gaat.

Ik denk dat hij dus ook echt denkt dat hij die dingen niet lust, maar hij zou ze dus inderdaad wel kunnen leren eten, maar daar ga ik hem niet toe dwingen. Mijn vriend proeft altijd en zeurt nooit als hij iets niet lekker vind, hij eet dan weinig maar pakt later ook niet iets anders te eten. Daarom vind ik het ook niet heel erg dat hij minder lust, hij heeft in ieder geval wel het respect om het te proeven en langzaam aan eet hij ook meer dan voorheen.

Nora schreef:

Rev3rie schreef:

Nora schreef:Je had een tijd geleden ook een programma over mensen die bepaalde echt niet wilden/durfden te eten. Zo was er bijvoorbeeld een bakker die zelf geen brood at maar alleen maar vlees en aardappelen. Verder een vrouw die heel veel chocolade moest eten omdat ze anders echt gestresst werd.
Ik weet even de titel niet meer maar ik vond het echt een fascinerend programma.

Ik ben blij dat mijn vriend alles eet. Zelf mag ik alleen geen vis. Er zijn ook wel dingen die ik minder lekker vind en zelf niet zo snel maak: bv rijst, maar als ik bij andere mensen thuis ben eet ik het wel gewoon op.
Ik ben wel eens op stap geweest met 2 vriendinnen waarvan de één geen ei mag en de ander geen melk. Dat vond ik al een ramp:p

Iets met ''farm''... ik weet het ook even niet meer. Erg interessant was dat.

Door jouw farm heb ik het gevonden! Volgens mij was het dit:)

Farm of Fussy Eaters is een televisieprogramma op SBS 6. In het programma worden acht mensen gevolgd die moeilijke eetgewoonten hebben, zoals het niet eten van groenten of door te overleven op alleen friet. De personen leven voor het programma samen in een boerderij waar ze begeleid worden door een psycholoog (Professor Geoffrey), een kokkin (Rachel Green) en een diëtiste (Lyndel Costain) om hen nieuw eten te laten uitproberen en hun problemen te bespreken.

De deelnemers aan het programma lijden aan neofobie (angst voor nieuwe dingen) of een selectieve eetstoornis. Dit veroorzaakt problemen in hun dagelijks leven aangezien ze moeilijk uit eten kunnen met anderen. Ook kan het zijn dat ze alleen restaurants bezoeken waarvan ze op voorhand weten dat ze een - voor hen - eetbaar gerecht kunnen bestellen.

Jaaaa, dat is 'm!

Lavendel schreef:

Eucalypta schreef:Ik zou overigens absoluut geen relatie willen met iemand die miept met eten. Koken en eten zijn belangrijke onderdelen van mijn leven, ik ben gek op koken en gek op eten en ik vind gezamenlijke maaltijden heel belangrijk. Iemand die alleen witbrood en friet lust, daar kan ik geen lol aan beleven.

+1. Het gaat er bij mij echt niet in dat iemand bijvoorbeeld helemaal geen groente lust. Ammehoela, groentes zijn toch absoluut niet allemaal met elkaar te vergelijken. Niet aanstellen en gewoon proeven, ik gok dat 9 van de 10 keer het dan toch prima te eten is.

Ik ben het er niet mee eens. Sommige mensen lusten gewoon heel weinig ( ik ben er daar zelf niet een van, ik ben het type dat veel lust maar weinig op kan ), dat kan je niet veranderen door het maar gewoon te eten.

Ik ben wel een grote voorstander van proberen, en kan me mateloos ergeren aan mensen die zonder te proeven al roepen "dat lust ik niet!", maar als je het dan niet lust, ja dan houdt het toch gewoon op? Er zijn gewoon mensen die weinig lekker vinden, dat is echt geen kwestie van leren eten. Wie heeft ooit bedacht dat je dingen maar moet leren eten? Dat vind ik raar.

Dat je een enorme passie hebt voor eten en koken en iemand zoekt die dat ook heeft, dat snap ik wel. Maar als dat niet zo is hoeft dat toch niet een enorme dealbreaker te zijn?

Tea-Leaf schreef:
Ik ben het er niet mee eens. Sommige mensen lusten gewoon heel weinig ( ik ben er daar zelf niet een van, ik ben het type dat veel lust maar weinig op kan ), dat kan je niet veranderen door het maar gewoon te eten.

Ik ben wel een grote voorstander van proberen, en kan me mateloos ergeren aan mensen die zonder te proeven al roepen "dat lust ik niet!", maar als je het dan niet lust, ja dan houdt het toch gewoon op? Er zijn gewoon mensen die weinig lekker vinden, dat is echt geen kwestie van leren eten. Wie heeft ooit bedacht dat je dingen maar moet leren eten? Dat vind ik raar.

Ik snap wel dat je sommige dingen echt niet kunt lusten, maar wat hier gezegd wordt, dat er mensen zijn waarbij de culinaire voorkeur wel stopt bij witbrood, friet en overig flutvoedsel dat wil er bij mij echt niet in.
Net als dat ik gewoon niet geloof dat iemand echt alle groenten niet lust. Wat jij aanhaald over leren eten, daar geloof ik dan wel weer in. Ik heb dit meedere keren zelf ervaren, olijven hield ik bijvoorbeeld echt niet van, maar leer ik steeds meer waarderen. Tuurlijk kun je dingen niet lusten, maar ik denk dat het ook een hoop aanstellers zijn die dat veel te snel roepen.

Trouwens voor mij zou het misschien uiteindelijk wel een dealbreaker zijn. Ik zou het snel zat zijn als ik alleen maar een beperkt repertoir zou mogen koken wil hij het opeten. En ik zou ook zeker niet dubbel gaan koken. Dat hij kookt is dan ook geen optie want dan eet je nog altijd hetzelfde.

Het leren eten komt ervan dat de meeste peuters/kleuters na 10 keer proeven pas iets lusten.
http://www.westlander.info/index.php/nl/gezonde-lifestyle/198-10-x-proeven-heel-normaal

Sommige mensen hebben bepaalde groenten wellicht in hun kindertijd echt nog nooit gegeten omdat het er vies uitzag en het van hun ouders ook niet hoefden te eten. Dan moeten die hun 10 x iets bepaalds eten nog halen.

Ik vind het wel een verschil of je eten niet lust of dat je niet veel eet. Niet veel eten zou voor mij geen punt zijn. Dan waardeer je wel wat er op tafel gezet wordt. Als je 1/2/3/4/5/6/7 dingen niet lust vind ik het ook niet echt een probleem. Maar de lijstjes waar sommige mensen hier mee aan komen vind ik wel verbazingwekkend.

Ja, alleen witbrood en friet is ook wel echt een extreem voorbeeld natuurlijk. En misschien is het ook makkelijk praten on my part, want mijn vriend lust redelijk veel. Alhoewel minder dan ik, maar als ik hem overtuig dat het erg lekker is probeert hij het meeste wel. Daarna is t aan hem of hij het vaker wil eten.

Dubbel koken vind ik ook absurd, dat zou ik echt nooit doen.

Aanstellers heb je genoeg inderdaad, zo snap ik niet dat er mensen zijn die wel yoghurt, en ook wel perziken lusten, maar geen yoghurt met perzik, want "daar zitten stukjes in" Dat vind ik dus echt gemiep.

Nora schreef:Het leren eten komt ervan dat de meeste peuters/kleuters na 10 keer proeven pas iets lusten.
http://www.westlander.info/index.php/nl/gezonde-lifestyle/198-10-x-proeven-heel-normaal

Interessant, maar ik denk niet dat dat altijd opgaat. Ik heb ooit 1 x 1 mossel gegeten, en ik weet zeker dat ik het nooit weer wil eten. Brrrr. Daar heb ik geen tien pogingen voor nodig. En zachtgekookte worteltjes krijg je er bij mij ook niet in, het lukte toen ik baby was al niet, en nu nog steeds niet. Daar krijg ik echt neigingen van

Tea-Leaf schreef:

Nora schreef:Het leren eten komt ervan dat de meeste peuters/kleuters na 10 keer proeven pas iets lusten.
http://www.westlander.info/index.php/nl/gezonde-lifestyle/198-10-x-proeven-heel-normaal

Interessant, maar ik denk niet dat dat altijd opgaat. Ik heb ooit 1 x 1 mossel gegeten, en ik weet zeker dat ik het nooit weer wil eten. Brrrr. Daar heb ik geen tien pogingen voor nodig. En zachtgekookte worteltjes krijg je er bij mij ook niet in, het lukte toen ik baby was al niet, en nu nog steeds niet. Daar krijg ik echt neigingen van

Haha ik zeg ook niet dat ik het er mee eens ben hoor! Ik heb vaker dan 10x bier gedronken maar het blijft gewoon te vies voor woorden. :-)