Zusjes

Ook heel herkenbaar voor mij, helaas. Sterkte Bliss!

Hier ook nog eentje met een slechte band met haar zusje. Ik heb een totaal ander leven dan dat zij heeft. Ik ben getrouwd, heb een eigen huis en we hebben een dochter. Mijn zusje woont nog thuis, heeft net een nieuwe vriend (dit is al de zoveelste).

Mijn zusje heeft een heel sterk karakter. Wil vooral haar eigen ding doen op haar manier en anders niet. Is heel goed om mijn ouders voor zich te winnen en ik kan zo wel ff doorgaan. Toen ik ging samen wonen is ze niet eens langs geweest in ons appartement. In ons eigen huisje dan wel. Ze komt hier alleen over de vloer met verjaardagen. Ze belt alleen als ze iets van me nodig heeft of ruzie met mijn ouders heeft.

Ik heb er inmiddels vrede mee dat we zo'n band hebben. Helaas blijft het familie, maar voor mij hoeft het allemaal niet meer. Ze zoekt het maar uit en hier is ook genoeg voorgevallen.

Ik heb zelf helaas geen broers of zussen, dus misschien is het ook niet terecht dat ik hier dan ook een stukje typ... Maar goed, vind het wel vervelend voor je. Het lijkt erop dat jullie beide andere ideeën hebben over het contact wat jullie hebben. Je verhaal komt op mij over dat ze lekker van het leven geniet en daar weinig familie bij nodig heeft. Ze is natuurlijk ook een stukje jonger dan jou, misschien speelt dat ook mee. Geef haar wat ruimte, je hebt haar aangegeven wat je ervan vind, en zij raakt daardoor geirriteerd en jij verdrietig. Geef elkaar de ruimte die je nodig hebt, misschien kunnen jullie eens in de zoveel tijd wat afspreken en miss. word de band uiteindelijk wel wat sterker en groeien jullie meer naar elkaar toe...

Ik heb helaas ook niet zo'n goede band met mijn zusje als ik zou willen.
Naar mijn idee voornamelijk door het feit dat we zes jaar schelen en dat we allebei een beetje in een andere fase zitten. Ik woon samen en ga aan het werk en zij zit op het moment op middelbare school en woont nog thuis. Ze is erg bezig met kleding/uitgaan/jongens en hoe achterlijk dat meisje wel niet is dat ze niet de hipste kleding heeft. Ik probeer dan wel eens te zeggen dat kleding niks over die persoon zelf zegt, maar dan ben ik dom. Ze komt een beetje hard en meedogeloos over op mij.
Ze belt of mailt alleen als ze iets nodig heeft, een jurk, een verslag, een boek.
Best jammer aangezien ze me vroeger echt adoreerde zeg maar. Ik hoop echt dat als zij ook aan het werk is dat het dan bijtrekt.
En anders moet ik het accepteren. Ik snap ook als het niet bijtrekt. Vrienden kies je, maar met familie zit je de rest van je leven opgescheept.

Ow Bliss, dit is zo herkenbaar! Mijn zusje en ik zijn ook nog eens even oud als jullie ze is heel erg bezig met haar eigen leven en heeft vrij weinig op met het leven van de mensen om haar heen, waaronder dus ook mij en mijn ouders. Ze komt dan nog wel één keer in de maand op het idee om mijn moeder te bellen om te melden 'dat ze nog leeft', maar het contact is verder erg karig. Als we weer eens beide bij mijn ouders zijn, komt er geheid discussie. En elke keer is het weer iets anders! Voor carnaval komen we bijvoorbeeld beide een paar dagen terug naar ouderlijk huis. Dan slapen mijn zusje, ik en mijn vriend samen op de logeerkamer, geen probleem. Afgelopen weekend was mijn pa jarig, dus waren we er weer allemaal. Nu wilde ze persé niet bij mij en mijn vriend slapen en is ze op een matje in de rommelkamer gaan liggen. Haar argumenten in een discussie slaan meestal nergens op, maar zodra iemand daardoorheen prikt, wordt ze boos en zegt ze niks meer. Mijn moeder heeft het inmiddels een beetje opgegeven en troost zich met de gedachte dat mijn zusje gelukkig is op deze manier (al vraag ik me soms af of ze dat wel is) mijn moeder denkt ook dat mijn zusje misschien een beetje jaloers op me is, ik heb mijn leventje op zich prima op orde (baan, appartementje, leuke vriend, leuk sociaal leven) en voor haar ligt dat allemaal iets minder makkelijk (ik wil niet teveel details geven) ik vind het moeilijk, ik zou heel graag een betere band met haar hebben, maar vrijwel elke poging in die richting, of een poging om haar beter te begrijpen, worden door haar niet echt gewaardeerd.

Vervelend dat meer meiden zoiets hebben met hun zusje, al is de herkenning wel fijn. Bij ons is er geen sprake van jaloezie, zowel mijn zusje als ik hebben allebei een goed sociaal leven en ondernemen genoeg. (Wel heeft mijn zusje altijd scharrels en ik (bijna) nooit, maar ik ben daar absoluut niet jaloers op.) Daar staat wel tegenover dat ik ook érg graag thuis op de bank zit en mijn rust nodig heeft en zij echt bijna nooit thuis is en altijd wel iets heeft afgesproken. In bijna alles zijn we gewoon tegenpolen, zij lijkt meer op mn vader (met wie ik in het verleden ook niet echt een goede band had, gaat nu een stuk beter) en ik duidelijk op mn moeder. Het zal vast wel weer een keer goed komen, maar ik denk dat er nooit heel veel contact zou zijn. I.p.v. bellen is het misschien beter om gewoon eens in de twee maanden ofzo iets af te spreken en bij te praten. Dit zal ik haar wel eens voorstellen binnenkort.

Ik wens verder ook iedereen sterkte die in dezelfde (of een ergere) situatie zit!

Ik ben een beetje spuit 11 maar reageer toch gewoon !

Ik heb ook zo'n relatie met m'n zus, alleen dan ben ik als jouw zusje en mijn zus als jou zegmaar.
Mijn zus is heel lief, maar ik vind het heel moeilijk dat wij zo compleet verschillende zijn.
Wij lijken ook allebei op onze ouders, maar hebben precies alle verschillende eigenschappen.
En dat werkt niet altijd..
Ik ben meer de flierefluiter, levensgenieter, doe vanalles en zie wel waar het schip strandt.
Zij overdenkt alles drie keer, maakt zich vooraf druk om dingen die zouden kunnen gebeuren etc.
Nu ze een vriend heeft, superleuke vent, is het al wel wat veranderd en vind ik het leuk om bij hen te gaan eten, maar ik zal ook niet uit mezelf bellen eigenlijk..

Vervelend zo'n band met je zusje!

Mijn zusje en ik kunnen wel goed opschieten als we bij elkaar zijn. Maar...zij laat zo weinig van haar horen. Het lijkt wel of ze in mij helemaal niet geinteresseerd is en verder iedereen om haar heen wel. Vorig jaar afgestudeerd aan het hbo, ze is gewoon niet gekomen op mijn uitreiking, heeft ook niets van haar laten horen. Huis gekocht, pas na 3 maanden komt ze kijken, afgelopen 3 maanden 2 keer geopereerd en erg ziek geweest. Niets van haar gehoord...Op belangrijke momenten hoor ik nooit wat van haar. Heel af en toe krijg ik een smsje of belt ze. Ik wordt ook nooit bij haar uitgenodigd verjaardagen, feestje, ben nergens van haar op de hoogte ze verteld niets. Van mijn kant is het nu ook opgehouden, ben er klaar mee.

Mijn zusje en ik hebben elkaar het grootste gedeelte van ons leven wel kunnen schieten. Tegenwoordig, sinds een jaar of 3, gaat het beter. Eigenlijk sinds ik uit huis ben gegaan. Nu spreken we elkaar meerdere malen per week, zij het via ping of dat we elkaar bellen. Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat dit dus ook heel anders had kunnen uitpakken...

Even een update: mn zusje belde me dinsdag ineens weer, alleen ik was onderweg naar huis dus we konden niet echt lang kletsen. Maar we hebben t verder niet meer over laatst gehad, gewoon even kort gekletst en ik denk dat t wel weer ok is. Volgende week vrijdag ben ik jarig en zaterdag komen mn vader en zijn vriendin op visite. Mn zusje komt dan waarschijnlijk ook nog langs, dus dan moeten we maar weer normaal tegen elkaar doen