Het Yesverhaal - Bestemming Noorwegen (slot op pagina 26)

Sweety schreef:

Middleme schreef:Woehoe! Weer een spannend stuk erbij! Goed gedaan Alex . Ik zit me meteen af te vragen wat ze ziet...

Ik hoop dat we het verhaal nog dusdanig uit kunnen bouwen dat we een tweede ronde redden!

+1 goed geschreven Alex!
Zo te zien kunnen we dat wel doen, nog een tweede ronde eraan plakken
Maar misschien dat ik erover heen heb gelezen... Ze moeten hun spullen ( paspoort enz ) toch nog halen in de kamer waar ze sliepen bij Markus?

Neee, daar heb ik al over geschreven!

Schiett ohoop!

Pippa schreef:Schiett ohoop!

+11111

banjer49 schreef:

Pippa schreef:Schiett ohoop!

+11111

+1

Weet Possom wel dat ze aan de beurt is?

Middleme schreef:

Sweety schreef:

Middleme schreef:Woehoe! Weer een spannend stuk erbij! Goed gedaan Alex . Ik zit me meteen af te vragen wat ze ziet...

Ik hoop dat we het verhaal nog dusdanig uit kunnen bouwen dat we een tweede ronde redden!

+1 goed geschreven Alex!
Zo te zien kunnen we dat wel doen, nog een tweede ronde eraan plakken
Maar misschien dat ik erover heen heb gelezen... Ze moeten hun spullen ( paspoort enz ) toch nog halen in de kamer waar ze sliepen bij Markus?

Neee, daar heb ik al over geschreven!

Ik zie het! Had helemaal over dat stukje heen gelezen... Wel gelezen dat ze hem zagen liggen maar niet dat ze de spullen hadden gepakt..

Ik zal Possom even een berichtje sturen.

Suus schreef:Weet Possom wel dat ze aan de beurt is?

+1?

_Muppit schreef:

Suus schreef:Weet Possom wel dat ze aan de beurt is?

+1?

Sweety heeft haar gepm't!

hopelijk is ze er al mee bezig, wil wel weten hoe het verder gaat

banjer49 schreef:hopelijk is ze er al mee bezig, wil wel weten hoe het verder gaat

+1

Sorry meiden! Ik heb de afgelopen dagen geen internet gehad! Ik heb twee dagen geleden ofzo eventjes gekeken en toen zag ik in de openingspost June's stukje nog als laatste dus ik dacht dat het nog niet zo'n vaart liep! Ik ga vandaag schrijven, maar moet nog veel andere dingen doen ook, dus ik kan niet beloven dat het er vanavond al op staat, dan wordt het morgen. Nogmaals sorry!

Maakt niet uit, als je maar opschiet Haha nee, je houdt het gewoon nog even spannend!

Inderdaad, opschieten!

Alex, wat ontzettend spannend!!

Sven komt meteen naast me staan.
“Wat is er?!” vraagt hij verschrikt. Dan ziet hij het ook: er staat een man van rond de dertig gebukt voor ons raam. Het enige wat we zien is de achterkant van zijn donkergroene regenjack met daaronder een oude, versleten jeans en een stel stevige bergschoenen. Hij is duidelijk ook geschrokken van mijn gegil en draait zich met een ruk om, zodat we zijn voorkant kunnen zien. Nu moet ik mogelijk nog harder gillen dan daarnet, maar dan van geluk! Gelukkig kan ik me inhouden. Dat is maar goed ook, want na dat akkefietje met die politieagent zou dat wel heel slecht uitkomen. Maar wat ben ik blij! Het is even geleden dat ik blij ben geweest iemand te zien hier in Noorwegen, op Sven na dan. De man voor ons raam herkent mij ook en er verschijnt een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. Ik zou me zorgen moeten maken over wat Sven hiervan gaat vinden en hoe hij zal reageren, maar het enige waar ik aan kan denken is dat ik iemand heb gevonden die ik ken, en waarvan ik weet dat hij aardig is, in dit land vol met freakshows.
“Je ex!” Schreeuwt Sven uit, “van alle mensen die we hier tegen het lijf kunnen lopen, kom jij uitgerekend je ex tegen!”
Net alsof ik daar iets aan kan doen, maar daar wil hij niets van weten. Alles is mijn schuld en dat ik mijn ex hier tegenkom, voor ons slaapkamerraam nota bene, dat heb ik vast geregeld om hem jaloers te maken. Ja hoor, zo kan ie nog wel effe. Niels is even koffie halen en daarmee boft hij maar dat hem deze ruzie bespaard is gebleven. Ikzelf ben er ook erg blij om, want ik zou me doodschamen voor Sven. Waarom hij zo gespannen is sinds dat hele gebeuren met Markus weet ik niet, maar het zint me niet dat hij zo jaloers is als er andere mannen bij mij in de buurt zijn. Net alsof ik hem niet naar het kamermeisje zag gluren gisteravond...

“Ah, daar is hij weer, de beste man. Zeg eens, wat doe je hier in Noorwegen? Ook op vakantie zeker?” vraagt Sven meteen op boze toon aan Niels zodra hij onze kamer weer binnenstapt.
“Nou eigenlijk...” begint Niels, maar Sven onderbreekt hem.
“Het is wel erg toevallig dat je precies hier bent, vind je niet? En wat deed je eigenlijk in de bosjes, daar voor ons raam? En hoe lang heeft jullie relatie eigenlijk geduurd?” Sven probeert duidelijk het haantje uit te hangen.
“Sven!” bijt ik hem boos toe. Gelukkig lijkt Niels niet onder de indruk.
Hij vervolgt, “eigenlijk was ik hier om mijn zusje te zoeken. Angela heet ze. Ze is hier ongeveer een maand geleden naartoe gekomen om te backpacken en zou twee weken geleden aankomen in Stavanger en ons bellen hoe het ging, maar toen ze niet belde zijn we ongerust geworden. De politie wil haar nog niet gaan zoeken omdat het nog te kort is en ze aan het backpacken is. Ze zeggen dat ze misschien ergens verblijft waar ze het naar haar zin heeft en daarom nog niet in Stavanger is aangekomen, maar ons niets laten weten, dat is helemaal niets voor Angela.”
Sven wordt duidelijk rustiger en gaat zitten. “Dus je bent hier om je zusje te zoeken? Wat deed je dan voor ons raam?” vraagt hij.
“Nou, via via ben ik de route die ze heeft afgelegd op het spoor gekomen en ik ben haar nu aan het volgen. Hier is ze voor het laatst uitgecheckt en vervolgens heeft ze nergens anders meer ingecheckt. Ik dacht dat ik iets zag liggen in de bosjes, maar het was niets. Ik ben nog steeds op zoek naar een kopieermachine om deze flyers te kopiëren en te verspreiden, misschien dat mensen haar dan kunnen herkennen en vertellen dat ze contact met ons moet opnemen. Ik hoop echt dat haar niets is overkomen...” vertelt Niels verder.
Niels staat op en loopt naar zijn rugzak, waar hij een beetje in begint te rommelen. Ondertussen drinken Sven en ik van onze koffie. Jammer dat Starbucks nog niet tot dit gedeelte van de wereld is doorgedrongen, denk ik, als ik van mijn slappe bak koffie sip. Dan staat Niels op een geeft de flyer aan Sven, die ernaar kijkt en hem aan mij doorgeeft, “ik hoop dat het wat op gaat leveren,” zegt hij.
Als ik de flyer bekijk, vliegt de schrik me om het hart – het is de vrouw die ik in het schuurtje zag, dat weet ik zeker!
“Dit is de vrouw die ik zag in de schuur, Sven, in de schuur van Markus en Frieda!” gil ik uit.
“Wat?” zegt Sven, “natuurlijk niet. Weet je wel hoe toevallig dat zou zijn?”
“Wiens schuur?” vraagt Niels.
“Niemands schuur,” zegt Sven.
“Wat is er mis met jou,” roep ik, “wil je soms niet dat hij zijn zusje vindt? Ik zeg het je, dit is degene die ik zag in de schuur!”
Niels staat op, “ik wist het!” zegt hij, “ik wist dat ze niet zomaar weg zou blijven... ik wist dat ik door had moeten drukken om de jongens mee te nemen. Nu heb ik vrij genomen van het politiebureau om in mijn eigen tijd mijn zusje op te sporen, terwijl ze gewoon verdwenen is! Ze luisteren ook nooit naar me... Waar is die schuur?” op het moment dat ik mijn mond open wil doen om hem te vertellen dat het hier niet ver vandaan is, staat Sven resoluut op.
“Hier heb ik geen zin in. Als jij met haar waanideeën mee wilt werken, Niels, doe je best maar, maar ik doe er niet aan mee. Onzin. Ik ga een sigaretje roken.” En hij loopt naar buiten, waar het inmiddels is begonnen met sneeuwen.

“Ik geloof je, Em. Als jij zegt dat je haar hebt gezien, geloof ik je. Ik kan het me niet permitteren je niet te geloven, als ze daar is, in een schuur zei je? Ik moet het weten.” Gelukkig is er hier iemand die me begrijpt en mijn kant kiest. Ik zucht diep. Dit gaat Sven niet leuk vinden, maar het kan me geen moer meer schelen wat hij ervan vindt.
“Ik kan je de weg wijzen. Heb je hier een auto die we kunnen gebruiken?”
Die heeft hij, en als we naar buiten lopen, met onze capuchons ver over onze hoofden getrokken om de sneeuw uit ons gezicht te houden, is Sven nergens te bekennen. Vreemd. We stappen snel Niels’ politieauto in en ik bedenk me hoe vreemd het is dat hij die auto helemaal mee naar Noorwegen heeft genomen, als hij net zo goed hier een auto had kunnen huren. Het zal wel. Als Niels de auto opstart, volgt er een hoop gebliep van het opsporingssysteem, dat zal wel aan het updaten zijn. En dan schrik ik me voor de derde keer op deze nogal korte dag helemaal wild. Het gezicht dat bovenaan de nieuwe lijst staat, ken ik. Nog niet heel lang, maar ik ken het zeker. Het is het gezicht van Sven. GEZOCHT.

Je schrijft leuk, Possom, mooi vervolg.

Ah, SPANNEND! Leuk geschreven Possom.

Pippa schreef:Ah, SPANNEND! Leuk geschreven Possom.

+1

Ik moest na zon tijd weer ff inkomen, maar jee, echt goed geschreven! Je hebt de gaten goed dichtgelijmd, haha! En natuurlijk weer een goede opening voor de volgrnde

Wow echt heel goed geschreven, leest vlot! En spannend weer! Ben benieuwd hoe het verder gaat.

Wat spannend en knap geschreven!!
Ben erg benieuwd naar het vervolg!

Het blijft spannend!

En nu mag Merai aan de slag! Ik zal er even appen.

ooohh ik zie nu pas dat het verhaal is verder gegaan, keek alleen elke keer op de eerste pagina of er verder was geschreven.. Misschien kan iemand die even updaten!?