Mijn bevallingsverhaal en foto

Mijn bevalling begon maandagmorgen 1 augustus (officieel haha, er gebeurde nog niet veel). Om 8.30 uur voelde ik een straaltje 'water' en dacht ik dat ik 's nachts niet op was geweest voor te plassen en dat ik in bed had geplast. Al snel werd ik wakker en wist meteen dat het geen urine was, maar vruchtwater. Ik rook eraan, maar rook niks. Toen mijn man tussen de middag kwam eten heb ik toch maar de verloskundige gebeld. Ik verloor steeds kleine straaltjes vruchtwater, maar geen echte hoeveelheden. Om 13.00 uur kwam de verloskundige kijken of het daadwerkelijk vruchtwater was, en ze rook het meteen. Helaas kwamen er geen weeen. Ze zou me om 20.00 uur bellen of er al weeen waren en zo niet zouden we even naar het ziekenhuis moeten voor een kweekje en een ctg. Nou, er gebeurde dus niets, dus konden we naar het ziekenhuis. Als er 's nachts iets ging beginnen mocht ik nog thuis bevallen, maar anders moest ik om 7.00 uur bellen of we terecht konden in de verloskamers.

Er gebeurde die nacht dus nog steeds niks (gelukkig nog wel goed geslapen), dus om 7 uur gebeld en op naar het ziekenhuis... Daar werd ik weer aan de ctg gelegd, en kreeg ik gel ingebracht. Uurtje liggen, daarna uurtje wandelen en weer terug naar de verloskamers. Weer niks... 's middags nog eens gel, weer uurtje liggen, uurtje wandelen (lekker appelflapje gegeten beneden in het ziekenhuis, want we hadden 's middags zo'n lekkere maaltijd gehad), nog effe lekker buiten gewandeld, het was supermooi weer, toen weer terug naar de verloskamers. Inmiddels rommelde het wel wat, kreeg krampen en bloedverlies (maar ja wat wil je na zo vaak toucheren), maar er begon nog niks. Uiteindelijk hebben we dus de hele dag op de verloskamer gehangen, tv gekeken en bijna de hele dag aan de ctg gelegen. Toen gingen ze me naar de kraamafdeling brengen voor de avond en nacht... ze hoopten dat de gel nog door zou werken en het 's nachts zou beginnen. Mijn man naar huis en ik alleen in een ziekenhuiskamer, niet echt leuk! Maar ik heb gelukkig nog goed geslapen die nacht.

Om half 8 hebben ze me weer naar de verloskamers gebracht, en om kwart over 8 was mijn man er ook. Toen ik daarkwam bleek ik 3 cm te hebben (gelukkig, want ik dacht dat het nog niks hed gedaan en dat ik weer gel zou krijgen, en dat het dus nog wel effe ging duren) en hebben ze m'n vliezen van beneden gebroken. Daarna kreeg ik het infuus voor de weeenopwekkers, dit ging steeds langzaam omhoog. En toen kwamen de weeen... eindelijk! Tot 12 uur was het goed te doen, maar daarna werd het echt heftig... ze kwamen zo snel achter elkaar, ik wist echt niet meer hoe ik ze op moest vangen. Om half 2 had ik een dikke 4 cm (zeiden ze) en hield ik het niet meer. De verloskundige adviseerde een ruggeprik omdat ik nog 6 cm (volgens hen 1 cm per uur) te gaan had. De anesthesist kon niet weg van de ok, dus wij moesten daar naar toe. Ging ik dus met mn bed over de gang... met al die weeen... naar de recovery. Daar kreeg ik dus de ruggeprik, tussen twee weeen door, maar die tijd was te kort er kwam al weer een nieuwe wee, en ik moest stil blijven zitten op de bedrand, lekker handig! Toen de prik gezet was lag ik daar nog en zei ik ik voel het hoofdje, hij wil er al uit. De verpleegkundige die bij me was zou bij de volgende wee voelen, maar daar kwam iets tussen, ik weet niet meer precies wat, dus dat is niet meer gebeurd. Toen weer terug naar de verloskamer, en daar twijfelden ze of de prik wel goed gezet was, want ik pufte nog erg hard om m'n weeen weg te krijgen, en ik had een doof gevoel in 1 been. Het was bijna 15 uur en dan was de overdracht. De verloskundige zei dat ze de overdracht ging doen en dat de nieuwe verloskundige ging voelen hoe ver ik was en de katheter ging zetten. Toen werd ik ook nog heel misselijk, en moest ik nog overgeven.

Toen vroeg mijn man waarom het hartje wel eens oversloeg op de monitor... bleek dat het draadje van het hoofdje los te zitten. Die moest ze dus meteen weer vastmaken, en dus heeft ze meteen de katheter geplaatst en gevoeld hoe ver ik was. 10 cm zegt ze! In anderhalf uur dus van 4 naar 10 cm. Geen wonder dat ik het niet meer volhield... ik was er bijna! Nou... snel die pomp van de ruggeprik uit en ze gingen de overdracht doen. Als de nieuwe ploeg terugkwam mocht ik gaan persen. Ik heb geloof ik 2 keer gebeld in dat kwartier... ik kon echt niet meer wachten.

Nou toen kwamen ze en mocht ik gaan persen. Ik voelde helemaal geen persweeen, maar heb maar geperst toen ik het hoofdje voelde drukken, ik had geen idee of dat wel goed was. Tussen het persen door kreeg ik steeds enorme kramp rechts in mn onderbuik, dat deed in het begin nog meer pijn dan het persen. Maar ik kreeg dus helemaal geen tijd om bij te komen... steeds persen, en dan die vervelende steken. Bij de laatste keer persen heeft de verloskundige een knip gezet omdat hij eruit moest en daar was onze kleine man!

Ik kreeg M.ike op m'n buik, en mijn man heeft de navelstreng doorgeknipt. De verloskundige begon met hechten. Daarna griste de verpleegkundige M.ike van m'n buik en riep met spoed om de kinderarts... dat was zó eng! We wisten niet wat er was en we hoorden niks. Voor ons gevoel duurde dat moment heel lang, tot we hem hoorde kreunen... ik dacht echt "ohh hij is er nog". De kinderarts heeft hem meteen nagekeken en meegenomen naar neonatologie. De verpleegkundige heeft nog haar excuses aangeboden dat ze hem zo wegpakte, maar zij zag dat hij niet (goed) ademde en van kleur veranderde, en ze wilde geen risico nemen te laat te zijn.

Uiteindelijk werd ik dus verder gehecht door de verloskundige, en ging mijn man met M.ike mee naar de couveuse. Hij kwam nog heel lief vragen of hij met M.ike mee moest gaan of bij mij moest blijven, maar ik wilde dat hij met M.ike mee ging.

Toen werd ik op bed gewassen door de verpleegkundige, ze durfde me niet in de douche te zetten omdat 1 been nog doof was van de uitwerkende ruggeprik, ze was bang dat ik om zou vallen.
Daarna hebben ze mijn man gehaald bij neonatologie, en kregen we een boterham en een beschuit met muisjes in de verloskamer. Toen zijn we met z'n tweeen naar M.ike toe gegaan. Ik had hem nog maar heel eventjes vastgehad na de geboorte en had hem nog maar heel kort gezien. Bij neonatologie mocht ik hem niet aanraken, de couveuse mocht niet open... uiteindelijk mocht ik dan toch 1 deurtje open maken en mijn hand op hem leggen. Zo heb ik een tijdje gezeten toen mijn man de familie gebeld heeft.

Onze ouders, broers en vriendin en 2 goede vrienden zijn meteen komen kijken. Rond 21.30 uur hebben ze mij naar de kraam gebracht en is iedereen naar huis gegaan. Toen moest ik met de verpleegkundige naar de wc lopen om te plassen, en daarna heb ik iedereen gesmst.

M.ike was net onder de grens met zijn gewicht, en ik heb 56 uur gebroken vliezen gehad daarom moest hij naar de couveuse. Eigenlijk ging alles vanaf het begin al heel goed.. Het dak mocht al snel van de couveuse af, en daarna mocht hij in een gewoon bedje. Toen mocht hij van de monitor af, en naar een andere kamer waar maar 3 kindjes lagen en fijn veel plaats was om te voeden. Daarna mocht de sonde eruit, en het infuus omlaag en de dag erna eruit. Hij dronk heel goed en kon zichzelf goed op temperatuur houden. Zondag mocht hij mee naar mijn kamer op de kraam, en maandag mocht hij mee naar huis.

M.ike is woensdag 3 augustus om 16.20 uur geboren!

* foto weg *

Wat een mooi mannetje! Veel geluk!

Wat een schatje! Gefeliciteerd en heel veel geluk samen.

Wat een mooi kereltje!

Gefeliciteerd! wat een mooi kindje.

Wat een dotje! Is toch nog snel gegaan zeg. Veel geluk samen met m.ike!

Ik kan me voorstellen dat je schrikt als ze hem zo weg pakken.
Maar alles is toch goed gekomen
Veel geluk! En het is een mooi mannetje

Wat een prachtig kereltje kruumel! Heel veel geluk gewenst!!

Wat een prachtig mannetje, en wat een gaaf huidje! Gefeliciteerd!

Wat een mooi mannetje!

Veel geluk toegewenst!

Mooi kerel hoor! gefeliciteerd

ik kan het niet laten te reageren:
wat een ontzettend mooi kereltje!
geniet ervan!

Wat een mooi verhaal en wat een mooi kereltje! Geniet er maar lekker van! X

Wat een mooi mannetje kruumel Gefeliciteerd nogmaals!

PS, leuk, dat pakje!

Wat een mooie man! Nogmaals gefeliciteerd!

Wat een plaatje Kruumel!

Gefeliciteerd met je mooie zoon M.ike.. MIjn zoon is 13 april geboren en heet ook M.ike.. ( iedereen: die naam hoor je niet meer vaak!)

Nogmaals gefeliciteerd!
Wat een onwijs mooi mannetje is het zeg!!!

Gefeliciteerd, wat een mooi mannetje!

Wat een prachtig manneke

en wat een verhaal .. pf best heftig geweest dus!

Komt op mij over als een helse bevalling. Hopelijk heb je het zelf niet zo ervaren. Je hebt er wel een prachtig kindje aan overgehouden! Nogmaals gefeliciteerd!

gelukkig is het allemaal goed gekomen. van harte en wat een mooi mannetje.

Wat een mooi kindje! Van harte!

Geniet ervan! Mooi kereltje!

Jeetje, wat een verhaal zeg!
Kan me voorstellen dat je schrok van die verpleegkundige.

Maar wat een heerlijk mannetje zeg. Echt een plaatje!