En daar zijn dan steeds weer de tranen....

Mama1985 schreef:

Razz_ schreef:

Mama1985 schreef:Hoop dat je eruit komt met het medische dossier. Ben je veel kwijt van de bevalling?

Ja een deel ervan. Ook heb ik gehele narcose gehad tijden de keizersnede wat dus eigenlijk niet de bedoeling was. En daarna ben ik gewoon een deel kwijt. Ik lag ineens op de uitslaapkamer en tussen het ontwaken en de uitslaapkamer ben ik kwijt. Ik heb gehele narcose gehad omdat ze tijdens het opereren een zenuw hebben geraakt waarschijnlijk en ik schreeuwde het uit van de pijn. Ook wil ik nog steeds gewoon weten hoe dat kwam en of het dat ook was

Lijkt me inderdaad vervelend algehele narcose. Maar jij hebt dus bij je nacontrole ook niet echt antwoorden gekregen?

Nou ze vertelde dat het "waarschijnlijk" en zenuw was die ze hadden geraakt. Ik vond mijn nacontrole ook niet echt je van het. Ik had minstens verwacht dat ze even naar de wond zouden kijken en gingen voelen maar ik heb daar denk ik 3 minuten binnen gezeten en ze heeft me met geen vinger aangeraakt. Ik denk ook wel dat het een zenuw is geweest want ik heb er namelijk nu nog steeds last van. Het is een soort trekkerig en branderig gevoel bij m'n schaamtreek die 2 a 3 keer per dag een keer komt opzetten

Hier was de nacontrole ook een beetje vaag inderdaad. Hoop dat je met behulp van je medisch dossier toch antwoorden krijgt!

L!ND@ schreef:

Dromertje schreef:Lieve Pien,

iedereen moet de bevalling verwerken, maar jij helemaal. Wat jij de afgelopen weken mee hebt gemaakt is gewoon heel heftig, daar kan niemand omheen. Ik weet natuurlijk niet hoe jij dingen verwerkt, maar schaam je er niet voor. Naast heel veel geluk, heb je ook veel verdrietige en moeilijke momenten mee gemaakt, die momenten moeten verwerkt worden en dat gaat niet in een paar dagen tijd. Neem dus je tijd! Ik wil je heel veel sterkte wensen

+ nog 1. Ik heb achteraf gezien ook een behoorlijke tik van mijn bevalling gehad en Ik heb het destijds veel te lang opgekropt en daar heb ik nu nog steeds last van, laat jij het alsjeblieft niet zo ver komen!

+1.

Ik hoop het ! Moet je dat eigenlijk bij de gyn of bij de polie opvragen? (ik zal PM haar vraag even herhalen en ik wil het ook graag weten )

Razz_ schreef:Ik hoop het ! Moet je dat eigenlijk bij de gyn of bij de polie opvragen? (ik zal PM haar vraag even herhalen en ik wil het ook graag weten )

Ik denk dat je gewoon even naar de poli kan bellen. Mocht het niet via hun gaan kunnen ze vast wel vertellen waar je wel terrecht kan voor het opvragen

Bij ons ziekenhuis kan je bellen voor een verloskundig nagesprek, dan word de bevalling met je doorgenomen!
Ik kreeg dit op a4 mee.

Ik herken het dat je zo moet huilen om de dingen rondom de bevalling. Bij mij hielp het dat ik met de vk een gesprek had gehad waarbij we de bevalling doornamen. Zo kon ik dingen beter begrijpen en beter een plekje geven. Daarbij praatte ik er veel over met mensen. Ik kon mijn verhaal/vragen/emoties goed bij mijn man en vriendinnen kwijt. Ook al had ik het al 4x gezegd, dan mocht ik het nog een 5e keer zeggen. Op den duur ga je het een plekje geven en gaan bepaalde gevoelens slijten.

*klaagmodus weer aan*

Inmiddels zijn we heel wat weken verder en nog moet ik regelmatig huilen.... Zit ook behoorlijk in de clinch met mezelf en loop ook vast. Heb geen zin om straks weer te moeten werken, ben zelfs aan het overwegen om me om te scholen.

Heb het gevoel helemaal klem te zitten, voel me eenzaam, bepaalde mensen laten het volkomen afweten en tonen geen intresse/ belangstelling naar mij of naar E. Niet dat ik continu in de picture moet of wil staan, maar ze komen gewoon nooit meer langs.

Morgen zal ik eens mijn bevallingsverhaal gaan plaatsen... Of in ieder geval afschrijven, ben nog altijd niet verder gekomen maar denk dat het goed eens nu verder te gaan.

* klaagmodus weer uit *

Ik herken het niet, maar:

Een voor jou! Wat vervelend dat je je zo voelt. En dat sommige mensen niks meer laat weten, helaas hoor je dat wel vaker. Is zo jammer altijd!

Wat rot voor je Pien . Uit ervaring zeg ik dat periodes waarin je je zo rot voelt minder geschikt zijn om ingrijpende beslissingen te nemen, zoals bijvoorbeeld stoppen met werken of omscholen. Dat kan allemaal ook weer leuker lijken als je jezelf beter voelt.

Wat naar dat mensen het helemaal af laten weten, heb je hen gevraagd waarom je weinig hoort? Ik heb zelf na de bevalling een aantal mensen de stuipen op het lijf gejaagd door te zeggen dat ik écht écht veel tijd samen wilde met mijn dochter en niet wilde dat Jan en alleman maar langs kwam, daardoor dachten ze dat ze beter een paar weken konden wachten met langskomen.

Pien schreef:*klaagmodus weer aan*

Inmiddels zijn we heel wat weken verder en nog moet ik regelmatig huilen.... Zit ook behoorlijk in de clinch met mezelf en loop ook vast. Heb geen zin om straks weer te moeten werken, ben zelfs aan het overwegen om me om te scholen.

Heb het gevoel helemaal klem te zitten, voel me eenzaam, bepaalde mensen laten het volkomen afweten en tonen geen intresse/ belangstelling naar mij of naar E. Niet dat ik continu in de picture moet of wil staan, maar ze komen gewoon nooit meer langs.

Morgen zal ik eens mijn bevallingsverhaal gaan plaatsen... Of in ieder geval afschrijven, ben nog altijd niet verder gekomen maar denk dat het goed eens nu verder te gaan.

* klaagmodus weer uit *

Hoii Pien,
Ik ken het gevoel dat mensen het ineens af laten weten. Hier ging het vooral om mensen die nog geen kinderen hadden.
Voor de rest van je gevoel, is het niet iets om dit even bij de huisarts te bespreken? Zeg niet dat er meteen iets ergs aan de hand is, maar dan kan je samen kijken of er iets qua oplossingen is voor het gevoel dat je klem zit, en nog steeds erg emotioneel bent.
Ik zelf heb best snel met mijn gevoel aan de bel getrokken, en dit is wel uitgedraaid op een depressie, dus vanuit dat idee denk ik dat je er beter sneller iets mee kan doen dan het op de lange baan schuiven.

Ik vroeg me eigenlijk âl af of ik jouw bevallingsverhssl heb gelezen. Als ik je openingspost lees herken ik namelijk heel veel van jouw verhaal. Ik heb dit topic niet meegekregen omdat ik 1 dag voordat jij t plaatste ben bevallen. Ik weet niet of jij mijn verhaal gelezen hebt, maar ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal omdat ik nu al zo veel herken. Ik wil je een dikke knuffel geven!

Verder wil ik je even zeggen dat ik vandaag mijn 1ste werkdag heb gehad en hier ook erg tegenop zag.
Het is allemaal goed gegaan, maar god, wat heb ik mijn meisje(s) toch gemist.
Zat je voor je verlof al niet naar je zin op je werk/branche? Want ik denk dat die (gezonde) tegenzin naar het werk toe in iedere branche/werkvlak is.
Maar als je er nog echt nog niet aan toe bent om te gaan werken zou ik je aanraden om je ziek te melden (zorg dan wel dat je inderdaad even langs de huisarts gaat of verloskundige).

En probeer veel te praten.

Dat mensen het gewoon totaal aflaten weten of weinig interesse tonen ken ik... Hoe moeilijk het ook is en ik het ook vind, ik probeer er gewoon boven te staan.

Kruumel schreef:Ik vroeg me eigenlijk âl af of ik jouw bevallingsverhssl heb gelezen. Als ik je openingspost lees herken ik namelijk heel veel van jouw verhaal. Ik heb dit topic niet meegekregen omdat ik 1 dag voordat jij t plaatste ben bevallen. Ik weet niet of jij mijn verhaal gelezen hebt, maar ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal omdat ik nu al zo veel herken. Ik wil je een dikke knuffel geven!

Heb naar aanleiding van deze post jouw bevallingsverhaal ook even opgezocht: ook al zo herkenbaar! Met J. ging het nl. de eerste minuten ook heel slecht, het enige dat werkte was haar hartje. Verder niks, geen spierspanning, geen ademhaling, grauw en slap. Gelukkig had de gyn dit al zien aankomen en stond de kinderarts al klaar in het kamertje naast de verloskamer om J. gelijk te behandelen. Zo werd ze op mijn buik gelegd en nog geen 10 tellen later was de navelstreng al doorgeknipt en was ze weg. Toen ze haar opgelapt hadden, mocht ze een paar minuutjes bij me liggen en toen moest ze mee naar neo.

Voor jou ook een dikke knuffel!

Yasmine dankje. Dat is geen leuk gevoel he. Nou ja achteraf denk ik alles voor hem... Ik moet er niet aan denken dat ze ons eerst hadden uitgelegd wat ze deden en dat het dan mis was gegaan. Dan maar dat rot moment.