ik lijk wel een oud wijf

Al een aantal weken ben ik zo moe, dat ik zelfs slaappillen heb gekregen vd huisarts om makkelijker in slaap te vallen. Heb dit nu 2 wk in huis en ook nog maar 2 pilletjes genomen, omdat ik het echt alleen maar wil gebruiken als ik echt niet in slaap kan vallen. Gevoelsmatig klopt het niet om naar medicijnen te grijpen, als ik zo moe ben dat ik uit mezelf niet kan slapen. Er zitten dagen tussen dat ik 's ochtends me half huilend klaarmaak om naar m'n werk te gaan en heb veel hoofdpijn, waarvan ik dus niet weet of het door mijn RSI-klachten komt of gewoon vermoeidheid.

Vanochtend werd ik dus wakker en voelde ik me net een oud wijf. Heb spierpijn op plekken waarvan ik niet eens wist dat dat kon en heb me ziekgemeld op werk. Daar ligt ook meteen het probleem. Werk er nu 8 maanden en kan de tot dusver (op 3 dagen na met veel gezeik) geen vrij krijgen. Iedereen in vaste dienst wel, dus dat betekent dat ik tussen half juli en half augustus heel veel extra werk heb en hoewel ik niet te lui ben om meer te werken dan mijn contract, heb ik zoveel behoefte aan rust. Twee dagen zou al geweldig zijn; alleen maar tijd voor mezelf en verder niets. Normaal gesproken pak je die tijd in het wknd, maar dat lukt dus ook niet, omdat het veel drukker is op m'n werk dan verwacht en ik in het weekend ook nog gerust tot 21 uur 's avonds werk en dan nog is het niet af.

Deze kromme situatie heeft alleen maar kunnen ontstaan doordat mijn baas 5 vd 8 mensen tegelijk vakantie heeft laten opnemen, eentje vanaf 1 juli weg is en hij bij alles zegt: "Ja Guattari, jij werkt 3x zo snel als je collega's, dus het komt wel goed, want het is toch vakantieperiode." Eerlijk is eerlijk, niemand had verwacht dat het nu zo druk zou zijn, maar nu ik me vandaag ziek heb gemeld heb ik alsnog niet de rust om te slapen, want ik weet hoeveel werk er ligt en heb dus alsnog de neiging zo de laptop aan te zetten en vanuit huis te werken. Het zou niet slim zijn gezien de fysieke klachten die ik steeds meer heb, maar het is nou ook weer niet zo dat ik voldoe aan de definitie van griep of echt ziek zijn. Het is puur lichamelijk dat alles pijn doet en ik me eigenlijk nu al schuldig voel dat ik daar aan toegeef. Heeft iemand een tip hoe ik uit dit rare cirkeltje kom? Heel blij wordt m'n omgeving ook niet van me, want ik zeg steeds vaker afspraken af in het wknd, omdat ik dan aan het werk ben.

Typisch gevalletje overwerkt lijkt me. Ik zou zeggen, denk vooral aan je lichaam en aan jezelf. Ziek lekker uit en laat de baas zijn eigen probleem lekker opknappen! Ik zou sowieso eens aangeven aan je baas dat je het niet meer ziet zitten om zo verschrikkelijk veel over te werken. 5 van de 8 Mensen tegelijk op vakantie is meer dan 50%! En dan mag het mss iets rustiger zijn, maar jij hebt ook je grenzen.

Wanneer heb je nu zelf eigenlijk vakantie?

Atelier Madame schreef:Typisch gevalletje overwerkt lijkt me. Ik zou zeggen, denk vooral aan je lichaam en aan jezelf. Ziek lekker uit en laat de baas zijn eigen probleem lekker opknappen! Ik zou sowieso eens aangeven aan je baas dat je het niet meer ziet zitten om zo verschrikkelijk veel over te werken. 5 van de 8 Mensen tegelijk op vakantie is meer dan 50%! En dan mag het mss iets rustiger zijn, maar jij hebt ook je grenzen.

Wanneer heb je nu zelf eigenlijk vakantie?

't Is meer dan 50%, want van de 8 mensen is er eentje weg, dus blijven er 7 over, waarvan ik er dus eentje ben en de stagiair, die maar voor 16 uur werkzaamheden hoeft te doen voor de afdeling waar ik op werk. Ik wil ook niet meer van hem vragen, want hij is aan het afstuderen en dat vind ik veel belangrijker. Het zou rustiger moeten zijn, maar dat is het niet. Niemand had dit verwacht, dus het is ook niemands schuld in die zin dat het nu zo druk is. Ik heb geen vakantie als in paar weken vrij. Van 12 t/m 16 aug. heb ik met veel zeiken vrij gekregen, maar dat heb ik ook moeten verzetten, omdat bleek dat mijn baas 3 dagen een wellness-tripje had gepland voor zichzelf en hij mij dus alleen de afdeling wilde laten doen. Daar ben ik wel tegenin gegaan, dus dat is ook van zijn kant verzet. Ik ben aan het solliciteren voor een andere baan en inmiddels heeft 'ie me zo ver dat ik in 1x weg kan als ik iets nieuws zou hebben, omdat ik door het vele extra werken ook veel meer heb opgebouwd qua uren dan normaal gesproken. Dat zou ik niet snel doen hoor, maar die mogelijkheid is er wel. Als ik onverhoopt toch nog in oktober geen andere baan heb, neem ik dan een paar weken vrij.

Jeetje, het lijkt wel alsof jouw baas met iedereen rekening houdt, behalve met jou!
Lees wel vaker dat je klachten hebt, en ik zeg nogmaals: let alsjeblieft op jezelf. Je gezondheid is het allerbelangrijkste!

Heb vandaag gebeld met mijn werkgever en die willen HR inschakelen, omdat ze dit echt te ver vinden gaan. Had heel even ingelogd vandaag op het netwerk en vond meteen 2 achterlijke mails van mijn baas. Ik sta ziekgemeld en toch verwachtte hij dat ik wat dingen ging doen, omdat de aanvrager haast heeft. Ik raakte er gewoon door overstuur, zo onredelijk vind ik het worden.

Oh meid, wat naar dat jouw leidinggevende zo doet. Ik zou me machteloos voelen?
Gaat HR ingrijpen in jouw voordeel? Zien zij ook in dat dit geen gezonde werksituatie voor jou is?

Leuk dat je leidinggevende zo doet. Je hebt je ziekgemeld en hij vraagt je toch nog wat voor het werk te doen? Kan ie het zelf niet, of vindt ie het wel makkelijk zo?
Het is niet echt een people manager als ik het zo lees.

Ga aan je zelf denken, je bent het type wat haar lichaam verschrikkelijk overbelast. Je hebt al last van RSI die je steeds blijft triggeren. Met deze baas werk je jezelf over de kop. Hoe moeilijk ook je baas heeft meer aan jou als je uitgerust bent dan zoals het nu gaat. Je bent zo verschrikkelijk loyaal naar je baas en die maakt zo verschrikkelijk misbruik van jou. Wat gebeurt er als jij er niet bent. Dan loopt alles in de soep?? Misschien moet dat dan eens gebeuren. Dan ziet je baas pas hoeveel jij doet. Er moet iets gebeuren dit kan zo niet door gaan

Je grenzen aangeven. Je baas maakt duidelijk misbruik van jouw meegaande aard.

Je zou het denken hè en het moet ook zo zijn dat iedereen vervangbaar is. Echter is er het probleem dat ik f.ucking de enige ben die de processen beheerst, doordat ik ze maak/documenteer en analyseer. Omdat mijn overige 6 collega's daar ook het 'gevaar' van in zagen (stel dat ik er eens niet zou zijn wegens griep, ongeluk of omdat ik simpelweg een baan vind in m'n eigen vakgebied), moet er iemand zijn die het over kan nemen. Die is er dus niet, daar komt het op neer en dat geeft mijn baas nu stress. Ik heb al meerdere keren tegen hem gezegd dat hij wat afspraken in m'n agenda moet zetten, zodat ik hem het een en ander kan laten zien en telkens zei hij dat op het laatste moment af, omdat hij idd niet van processen houdt. Klopt overigens ook dat hij geen peoplemanager is, dat geeft 'ie ronduit toe.

Oké, jij maakt de processen en beheert ze. Das prima en helemaal niks mis mee.
Maar is er niet zoiets als een verplichte werkinstructie/procesbeschrijving zodat andere collega's er ook mee kunnen werken en als ze iets niet weten op die werkinstructie kunnen terugvallen?
Het is gevaarlijk voor een bedrijf als er maar één persoon is die van belangrijke zaken af weet.
Ik vind dat jij al genoeg je best hebt gedaan en ook genoeg initiatief hebt getoond om het aan je leidinggevende uit te leggen. Het lijkt wel alsof hij erg onzeker is en bepaalde moeilijke/verantwoordelijke taken op jouw schouders laat rusten, terwijl HIJ de eindverantwoordelijke is uiteindelijk.

Ja maar als hij het zo makkelijk laat lopen die afspraken dan echt pech hoor, dan ben je maar onvervangbaar. Als jij nu zo doorgaat ben je er misschien over een week wel helemaal niet meer dus enig schuldgevoel wanneer je vrij wil of jezelf ziek meld zou ik heel snel loslaten.

Heb jij niet al eens eerder een burnout gehad? (of zeg ik nu iets heel raars)? Herken je jezelf nu met de aanloop de vorige keer?

Het lijkt alsof je baas je een beetje paait met zijn complimentjes, terwijl hij eigenlijk denkt: die zit daar wel goed en ik hoop dat ze het nog even trekt, zodat hij zelf niet in de shit komt. Zaak blijft dat het gewoon niet goed geregeld is. Mijn zus is ook zo doorgegaan in haar eerste baan en nu zit ze overspannen thuis en slaat ze zichzelf voor haar hoofd dat ze niet eerder voor zichzelf is opgekomen. Harde les.

Bet Weter schreef:Het lijkt alsof je baas je een beetje paait met zijn complimentjes, terwijl hij eigenlijk denkt: die zit daar wel goed en ik hoop dat ze het nog even trekt, zodat hij zelf niet in de shit komt. Zaak blijft dat het gewoon niet goed geregeld is. Mijn zus is ook zo doorgegaan in haar eerste baan en nu zit ze overspannen thuis en slaat ze zichzelf voor haar hoofd dat ze niet eerder voor zichzelf is opgekomen. Harde les.

Hey TGR!

Er is idd een geheel naslagwerk zo langzamerhand voor nieuwe werknemers, die ik nota bene samen met mijn baas had moeten maken, maar wat hij mij heeft laten doen omdat hij er geen zin in had...? En het is een goede instructie om mee verder te kunnen, maar niet geschikt om geheel zelf mee aan de slag te kunnen zonder uitleg vd systemen.

Ik heb overigens wel eens een burnout gehad, maar dat voelde wel anders. Dat was echt veel zwaarder en erger dan dit.

Guattari, jij werkt volgens mij echt achterlijk veel. En daar heb ik aan de ene kant enorm veel respect voor, maar ik vind het niet normaal. Dat jij zelfs in het weekend moet werken (tot 's avonds laat!) is echt van de zotte.
Dat jouw werkgever dat allemaal maar normaal vindt, vind ik ook van de zotte.
Een tip om uit 'dat cirkeltje' te komen voor jou is pas op de plaats, minder werken, meer rust.
En dat is natuurlijk makkelijk gezegd, dat snap ik wel. Maar ik denk wel dat het moet, want anders steven je in sneltreinvaart op een burn out af...
Jij bent geen werkrobot, maar een mens. Wees zuinig op jezelf...

Ik ben thuis vandaag en heb m'n laptop niet aangezet. Vind het heel erg moeilijk, want voel me echt een mietje nu. Ik hou niet van 'zwakke' mensen en dat ben ik nu wel. Het voelt verkeerd dat ik nu die 2 dagen niet werken heb afgedwongen, door me ziek te melden. Ik had ze namelijk met alle liefde gewoon op willen nemen, wat dus telkens niet mocht, omdat ik op iedere aanvraag hoorde van mijn baas: "Jij bent mijn back-up" en als ik dan reageerde met de zin: "Dus dat betekent dat ik theoretisch gezien nooit vrij kan krijgen als jij dat niet ziet zitten?", was het antwoord: "Ja, eigenlijk wel." Ik zie nu de inbox vd afdeling voor me in gedachten met ontzettend pissige mailtjes van mensen en daar raak ik bijna van in paniek, want ik weet dat m'n baas hier niets mee gaat doen, behalve mij erop aanspreken. Als ik het samenvat voel ik me een loser; puur doordat ik toegeef aan de druk die ik niet meer trek.

Jij maakt je echt vééls te druk. Het is werk, niet meer dan dat. Je persoonlijke leven is vele malen belangrijker dan dat. Ik zou nu echt even schijt hebben aan je baas en nu eens aan jezelf denken.

Je bent en geen mietje en geen loser! Je moet voor jezelf kiezen!

Reageer vnvd even uitgebreider.

Bet Weter schreef:Jij maakt je echt vééls te druk. Het is werk, niet meer dan dat. Je persoonlijke leven is vele malen belangrijker dan dat. Ik zou nu echt even schijt hebben aan je baas en nu eens aan jezelf denken.

Ik weet dat je rationeel gezien gelijk hebt, m'n gevoel blijft helaas nog een beetje boel achter. Het voelt als struisvogelpolitiek; alsof ik m'n kop in het zand steek. Als ik net doe alsof mijn baas geen onbeschofte mails naar me stuurt, dan is het ook niet zo; dat idee...

@Francaise: wat een lieve sms kreeg ik van je. Vnvd anders even bellen?

Jij bent geen loser, je baas is een loser! Wat een drol, dat hij jou zou laten werken terwijl je ziet bent en het als ik het zo lees allang de eerste keer niet meer is dat je lichamelijke klachten krijgt van het teveel werken. En als hij inderdaad niet inspringt vandaag en zelf dingen op gaat lossen, maar dat lekker op jouw bordje schuift voor als je weer terug bent is helemaal van de zotte! Wat gebeurt er dan als je griep hebt en een week ziek bent? Echt waar, wat een flapdrol.
Ik hoop voor je dat er wat aan gedaan wordt en je je veilig kunt voelen of in elk geval kunt ontspannen en los kunt laten als je thuis bent, want anders schiet het natuurlijk nog niet op. (En stiekem hoop ik dat die baas van eens flink op z'n plaat gaat).

Jij bent zijn back up, en wie is jouw back up? Dat is hij dan toch.
Ik hoop voor je dat je snel een goede nieuwe baan vindt, waar wel mensen werken die ook om jouw welzijn geven.
Nu je ziek bent maak je je waarschijnlijk nog drukker en straks ga je er aan onderdoor.

Ik ga proberen je vanavond te bellen als ik er vroeg weer ben en anders ben ik morgen de hele dag belbaar!

Maar als je baas jou erop aanspreekt over die boze mailtjes dan kun je toch aangeven dat het dus wel blijkt dat het niet handig is dat jij de enige bent die de systemen kent? Hier zal hoe dan ook iets aan moeten gaan veranderen en hoe eerder hoe beter en daar draagt dit alleen maar aan bij. (Buiten dat dit vooral ook jou goed doet nu)