Wie er is uitbehandeld of gestopt? Hoe voelt dat?

Topic nr zoveel, dus als je denkt "daar gaat ze weer", niet verder lezen
Wij zijn al een tijdje bezig voor een zwangerschap, zie ticker. Soms een ( lange ) pauze, soms er echt weer voor gegaan. Altijd zwaar, in welke fase je ook zit. Rotziekenhuis.

Wanneer denk je "het is genoeg!" of hoe voelt het als je uit behandeld bent?

Gaan de jaloerse gevoelens naar zwangere meiden en dan helemaal meiden die in een poep en een scheet zwanger zijn dan weg? Of blijft de pijn van het nooit ervaren een kindje te krijgen van jou en je man samen?

Wat vind je van de vraag: "goh, jullie nog geen kindje, waarom niet?" "Je bent toch al 30?"
En kan je dat makkelijk naast je neer leggen, zulke stomme vragen?

Ik word er zelf nogal boos en vooral extreem verdrietig van, vooral als mensen die ons kennen weten dat het niet vanzelf gaat en stoppen met vragen hoe we ons voelen als er wéér een zwangere is.

Nu geloof ik wel dat ik zonder kindje ook gelukkig kan worden, maar als je al 20 jaar roept "ik word mama!" Dan is het wel kut.

Nja, ik ben het weer even kwijt.

Bedankt als je het hebt gelezen.

Liefs Tea

Ik gun het je zo, dat ik zo een kindje voor je zou willen dragen bij wijze van! Helaas mag dat nog niet in NL...

Ik wil je alleen maar een hele dikke knuffel geven.

Zoals je misshcien wel weet heb ik 1 zus die niet zwanger kan worden en 1 die nog in de MM zit.
Ik zie hoe moeilijk het is en gaat.... Maar van het daadwerkelijk gevoel kan ik me natuurlijk nauwelijks iets voorstellen.

Ik hoop gewoon echt dat via welke weg dan ook, die jullie evt. nog zouden willen bewandelen, raak is!
Het is je zo gegund!

_Leaf_ schreef:

Ik gun het je zo, dat ik zo een kindje voor je zou willen dragen bij wijze van! Helaas mag dat nog niet in NL...

hoezo niet? Je hebt toch draagmoeders?

Hazeltje schreef:

_Leaf_ schreef:

Ik gun het je zo, dat ik zo een kindje voor je zou willen dragen bij wijze van! Helaas mag dat nog niet in NL...

hoezo niet? Je hebt toch draagmoeders?

Ik zag laatst iets op tv over draagmoederschap bij homostellen, dat het in NL nog niet mogelijk is om dit met een eigen eicel te doen. Ofzoiets. En dat de adoptieprocedure dan heel anders verloopt?

Ach ik ben het kwijt, mijn kop in zo'n zeef de laatste tijd..

Hazeltje schreef:

_Leaf_ schreef:

Ik gun het je zo, dat ik zo een kindje voor je zou willen dragen bij wijze van! Helaas mag dat nog niet in NL...

hoezo niet? Je hebt toch draagmoeders?

Volgens mij mag dat alleen als je eigen kinderwens al is vervuld.

Ik heb er helemaal geen ervaring mee, maar wil je wel een dikke geven, ik hoop met heel mijn hart dat jullie en alle andere vrouwen die lang bezig zijn, snel een zwanger mogen raken!

Denk dat blauwwitrood hier ook nog wel zal reageren. Misschien dat je haar anders eens kan pm-en? (als jullie al geen contact hebben, want dat weet ik niet )

Susan schreef:

Hazeltje schreef:

_Leaf_ schreef:

Ik gun het je zo, dat ik zo een kindje voor je zou willen dragen bij wijze van! Helaas mag dat nog niet in NL...

hoezo niet? Je hebt toch draagmoeders?

Volgens mij mag dat alleen als je eigen kinderwens al is vervuld.

Oh, dat zou kunnen.
Maar dat weet je vooraf toch niet altijd?
Ik roep nu dat er geen derde zal komen maar wie weet hoe ik daar over 5 jaar over denk....

Hier ben ik al Ik moet alleen zo weg, dus ik kom er op terug Tea, alleen vanavond niet meer ben ik bang.
Ik moet ook even kijken of ik alles een beetje 'goed' op papier kan krijgen..

Wel alvast een dikke

@Annie: ditzelfde heb ik per ongeluk in PM naar jou gestuurd...foutje

Willen jullie er dan ook helemaal mee stoppen, en geen adoptie, oid? En met hulp van een ander zaadje/eitje?

*bedoel het alleen goed, uit nieuwsgierigheid, mocht je het niet willen vertellen, begrijp ik dat*

Ik weet wel dat je geen eicellen mag afstaan in Nederland als je kinderwens nog niet vervuld is. Ook zoiets stoms...Of ja, ik snap het ergens wel, maar als ik iemand zou kunnen helpen....

_Leaf_ schreef:Ik weet wel dat je geen eicellen mag afstaan in Nederland als je kinderwens nog niet vervuld is. Ook zoiets stoms...Of ja, ik snap het ergens wel, maar als ik iemand zou kunnen helpen....

Ik snap het ook wel, ik denk dat die regel is om je te beschermen, want ik denk dat de drang om te helpen heel groot kan zijn, zeker als het iemand is die dicht bij je staat, maar ik denk ook dat het bijna onverteerbaar is als je eigen kinderwens niet wordt vervuld terwijl iemand anders jouw biologische kind heeft gebaard en opvoedt.

blauwwitrood schreef:Hier ben ik al Ik moet alleen zo weg, dus ik kom er op terug Tea, alleen vanavond niet meer ben ik bang.
Ik moet ook even kijken of ik alles een beetje 'goed' op papier kan krijgen..

Wel alvast een dikke

@Annie: ditzelfde heb ik per ongeluk in PM naar jou gestuurd...foutje

En op de één of andere vage manier heb je die PM blijkbaar weer kunnen verwijderen Ik zoeken in mijn berichten nav een mailtje dat ik een nieuw bericht had in mijn postvak in, maar kon niets vinden

Dacht ik eindelijk vrienden te hebben....mispoes

***we vertrekken iets later, dus heb 'mn verhaal wonderbaarlijk snel nog even op papier kunnen zetten voor je***

Lieve Tea,

Je kent natuurlijk mijn verhaal wel (in grote lijnen) en ook dat onze weg misschien wel minder moeilijk was dan die van jullie. Alle behandelingen en pogingen zijn mij meegevallen, maar misschien komt die ook door de 'roes' waarin wij zaten door het snelle handelen steeds. Nu pas merk ik hoeveel gereis en gevlieg en spanning het met zich mee heeft gebracht.

Ik heb nooit het gevoel gehad 'nu is het genoeg'. We hadden vooraf besloten om 1 poging zelf te betalen en daarna stoppen. Gevoelsmatig wil ik mijn hele leven nog wel doorgaan, maar dat kan niet (goh). Misschien als ik meer pijn/last van meds (zoals bijv. James) had gehad, keek ik er vast heel anders tegenaan. Daarbij speelt mijn gezondheid natuurlijk ook een grote rol. Ik denk nu nog wel 'ns, zullen we het nog een keer proberen. Maar mijn man wil niet meer, die wil niet weer het hele traject in. Daarbij: wanneer stop je, waarom zou een 5e/6e/7e poging wel slagen? Een moeilijke keus..

Of de gevoelens naar anderen toe weg gaan kan ik nog niet zeggen, daarvoor is het nog te kort geleden. Wij hebben het 'geluk' dat er in onze vriendenploeg verder nog niemand zwanger is of kinderen heeft. Er zijn een aantal vriendinnen (buiten de groep) met kids, maar die vind ik alleen maar heel erg leuk! Maar ik denk dat het in de toekomst wel moeilijk gaat worden en vooral heel confronterend, alle zwangerschappen en geboortes die nog komen gaan. Echt jaloers ben ik niet, ik gun het een ander van harte, alleen mezelf het meest...

Stomme vragen zoals jij noemt, heb ik eigenlijk nog niet gekregen, missch omdat ik nog geen 30 ben . Nee serieus, het is nu over het algemeen ook wel bekend hoe het zit, dus mensen vragen er niet meer naar, al is dat ook wel 'vervelend'. Mensen durven amper nog te vragen hoe het gaat, bang dat ik in tranen uitbarst ofzo. Dat maakt mij ook wel boos en gefrustreerd.

Ik geloof idd ook wel dat je zonder kindje gelukkig kunt worden, alleen moet ik dat beeld ook nog krijgen. Ik denk nu soms wel 'misschien is het beter zo'. Stel dat mijn gezondheid heel erg achteruit gaat, wat moet ik dan met een kindje. En wat moet een kindje dan met een zieke moeder.. Maar misschien is dit ook wel een soort 'zelfbescherming'.

Wij waren 3 jaar "bezig" met zwanger proberen te raken. Eindelijk is het gelukt!
Het meest gek werd ik van mensen die zeiden; "je moet er niet teveel mee bezig zijn". Dat vond ik zó irritant! Ze begonnen er zelf over waardoor ik er juist weer aan dacht. En na een tijdje lukt het niet eens meer er een dagje niet aan te denken.

Bij de derde IUI voelde ik na 1 week buikpijn alsof ik ongesteld moest worden. Ik zat ineens zo in een dip en had voor mezelf besloten dat ik ermee wilde stoppen. Ik wilde mijn leven verder leven, dan maar zonder kind, ik wilde kunnen plannen. Mijn leven stond helemaal in het teken van het krijgen van een kindje en dat was ik zo zat!

Uiteindelijk bleek ik van die keer toch zwanger te zijn! Voor mij voelde dit echt als een wonder.
Als ik die maand niet zwanger bleek dan zou ik er ook mee gestopt zijn. Ondanks dat we "maar" 3 IUI pogingen hebben gehad en geen IVF. Ik wilde gewoon niet meer en durfde IVF niet aan.

Of ik dan ook gelukkig had kunnen worden? Ik denk het wel... wel zou ik altijd een soort van jaloersie voelen bij mensen die wel zwanger raken. Maar ik heb altijd bedacht wat ik zou doen als we geen kindje zouden krijgen en dat gaf me "troost".

Ik wil je heel veel succes en sterkte wensen de komende tijd! Ik hoop voor je dat jouw wens mag uitkomen.
Dat mensen zeggen dat je er niet teveel mee bezig moet zijn klopt helaas wel. Ik ben zelf op onze trouwdag geinsemineerd en we hadden die dag een geweldige dag gehad. De dagen erna was ik heel erg ontspannen. Ik geloof dat dat er wel mee te maken had. Ook had ik voor het eerst clear-blue ovulatietesten gebruikt. Deze zijn ook heel goed!

Ik weet natuurlijk niet "hoe het komt" dat jij maar niet zwanger raakt dus weet niet wat voor jou kan helpen.
Als je eens wil kletsen, PM me gerust!

De gedachte is wel eens door mijn hoofd gegaan, om niet voor een 2e kindje te gaan. Dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken. Maar ik wil toch wel proberen wat ik kan. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is als mensen vragen gaan stellen.

Maar je moet niet bang worden van mijn ivf ervaringen meid. Ik reageer blijkbaar nogal heftig op hormonen, dus daarom heb ik veel bijwerkingen. Maar blauwwitrood had ze dus vrijwel nauwelijks en ook bij Sharky in een ander topic zie ik dat ze vrijwel geen bijwerkingen had en geen pijn bij de punctie. Voor iedereen is dat weer anders, je weet gewoon niet hoe het is en hoe het af gaat lopen als je er nog niet aan begint. Je hebt nog 3 pogingen, probeer dat want wie weet lukt het wel Tea, en dan hoef je niet meer na te denken over het feit dat je misschien kinderloos blijft.

En ook al heb je bijwerkingen, het is maximaal 6 weken waarin je het hebt. En misschien wel dé kans van je leven om moeder te worden. En als dat zo is, dan ben je die weken echt zo weer vergeten. Dus ga ervoor (zodra het kan), want wie weet wat de toekomst je te bieden heeft.

Knuffel voor iedereen die het nodig heeft!
Het is en het blijft zo´n lastig maar vooral gevoelig onderwerp!

Sterkte met het maken van je keus, ik begrijp dat je nog aan IVF kan beginnen. Misschien kan je van te voren bedenken hoeveel pogingen je wilt.
Ik hoop ook dat je er met je partner gewoon goed over kan praten.

Ik wil jullie ( ook de andere meiden die moeilijk zwanger raken ) heel veel succes wensen,

het lijkt me ontzettend moeilijk als je zo'n ontzettend grote kinderwens hebt en die maar niet vervuld word.

Ik ben zelf alle 4 de keren heel snel zwanger geraakt ( wel 2 x een miskraam ) dus ik kan me niet helemaal weten hoe het is als dat niet lukt ( alleen bedenken hoe k*t het kan zijn ), ik heb alleen bij een vriendin van me dat hele traject van dichtbij gezien, zij is na 4 jaar zwanger geraakt door middel van icsi en weet dat het ontzettend zwaar is allemaal...

Ik gun jullie alle geluk van de wereld toe en hoop dat het alsnog een keer mag lukken !! Heel veel succes !

Annie24 schreef:Denk dat blauwwitrood hier ook nog wel zal reageren. Misschien dat je haar anders eens kan pm-en? (als jullie al geen contact hebben, want dat weet ik niet )

Ik ken haar inderdaad, dankjewel voor het melden

Pippa schreef:Willen jullie er dan ook helemaal mee stoppen, en geen adoptie, oid? En met hulp van een ander zaadje/eitje?

*bedoel het alleen goed, uit nieuwsgierigheid, mocht je het niet willen vertellen, begrijp ik dat*

Adoptie: niet betaalbaar en mijn vriend wil het niet. Ander zaadje is niet nodig, vriend is gezond. Ander eitje... Nee, op dit moment ook niet. Dat vinden we te intens.

Tea- Leaf: Ik kan helaas niks nuttigs toevoegen, ik ben 1 van de meiden die het grote geluk hebben snel zwanger te zijn.
Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven:

BWR: bedankt voor je reactie, ik zie hem nu... Je bent zo krachtig, ook al weet ik dat je huilt van binnen.

Het is moeilijk he....

ProudMama schreef:Tea- Leaf: Ik kan helaas niks nuttigs toevoegen, ik ben 1 van de meiden die het grote geluk hebben snel zwanger te zijn.
Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven:

Dankje!