Een weekendje weg met mijn moeder maar ik wil niet..

Zoals jullie misschien wel weten heb ik een nogal problematische band met mijn moeder. Wat het extra lastig maakt is dat zij steeds maar blijft doen alsof ze van niets weet. Ik heb er in het verleden al veel gesprekken met haar over gevoerd en steeds geeft ze aan me te snappen, het te herkennen, erop terug te komen etc. maar de volgende keer dat ik haar zie doet ze weer net alsof er niets gebeurd is.

Ondertussen heb ik me er wel bij neergelegd dat dit niet gaat veranderen en hou ik afstand. We zien elkaar daarom om de paar maanden en hebben heel af en toe contact via facebook/telefoon. Door haar struisvogelpolitiek wil ze graag leuke moeder-dochter dingen doen, waar ik dus helemaal geen behoefte aan heb. Als ik een dag met haar doorbreng kom ik gefrustreerd thuis dus dat probeer ik zo min mogelijk te doen.

Nu heeft ze echter bedacht dat ze een weekendje weg wil met me. Dit heeft ze vorig jaar al aangegeven maar omdat ze wel vaker haar afspraken niet nakomt heb ik het een beetje gelaten in de hoop dat ze het weer zou vergeten. Mijn broer heeft ongeveer dezelfde band met haar en die heeft nu bedacht dat hij haar juist eens een keer aan haar afspraken wil laten houden, wat ook zijn goed recht is. Dat betekent dat hij vorig weekend een weekend weg is geweest met haar en nu wil ze dat met mij dus ook gaan plannen. Maar ik zie dat totaal niet zitten, hoe ondankbaar het ook klinkt. Ik vind het alleen heel erg lastig om dat aan te geven omdat ik weet dat het haar veel verdriet zal doen. Hebben jullie tips over hoe ik dit kan aanpakken?

Wat vervelend.
Ik kan me voorstellen dat je dan niet op een zogenaamd gezellig weekendje weg zit te wachten.

Kun je niet zeggen dat je eerst eens een goed gesprek wil hebben voor je met haar een weekend weg wil?
Zodat het voor jullie beide geen teleurstelling zal worden? Of misshcien een minde rgrote teleurstelling...

Ik zou eerlijk zijn tegen je moeder en aangeven dat je daar geen behoefte aan hebt.

Hazeltje schreef:Wat vervelend.
Ik kan me voorstellen dat je dan niet op een zogenaamd gezellig weekendje weg zit te wachten.

Kun je niet zeggen dat je eerst eens een goed gesprek wil hebben voor je met haar een weekend weg wil?
Zodat het voor jullie beide geen teleurstelling zal worden? Of misshcien een minde rgrote teleurstelling...

Bedankt voor je reactie! Ik heb er inderdaad ook aan gedacht om vooraf een gesprek met haar te voeren, het probleem is alleen dat ik dat gesprek nu al zo vaak heb gevoerd en dat ik weet dat het me eigenlijk alleen maar energie kost die niets oplevert. Op het moment van het gesprek zelf wel, dan heb ik het idee dat ze me echt begrijpt en er rekening mee wil houden, maar achteraf is er niets veranderd en wordt het doodgezwegen. Dat is steeds weer een teleurstelling en daarom heb ik me voorgenomen om dat soort gesprekken niet meer met haar te voeren, wat ontzettend tegen mijn karakter ingaat maar wel het rustigst is voor mezelf. Ik ben alleen bang dat ik er niet aan ontkom in dit geval..

Fearie schreef:Ik zou eerlijk zijn tegen je moeder en aangeven dat je daar geen behoefte aan hebt.

Dat is inderdaad ook mijn bedoeling maar ik weet niet goed hoe ik dat naar haar toe aan moet pakken, ze is emotioneel behoorlijk instabiel en ik weet dat dit haar een grote klap gaat geven.

Hmm wat lastig! Misschien kun je haar iets tegemoet komen door een dagje iets met haar te gaan doen? (Als je dat wel wilt natuurlijk.. en dan een activiteit kiezen waarbij je ook voldoende 'afstand' kunt houden?) En gewoon eerlijk zeggen dat je een wekendje weg niet ziet zitten?

Merai schreef:

Fearie schreef:Ik zou eerlijk zijn tegen je moeder en aangeven dat je daar geen behoefte aan hebt.

Dat is inderdaad ook mijn bedoeling maar ik weet niet goed hoe ik dat naar haar toe aan moet pakken, ze is emotioneel behoorlijk instabiel en ik weet dat dit haar een grote klap gaat geven.

Dan zou ik dit inderdaad doen...
Ze is misschien instabiel en het geeft misschien een klap.
Maar, misschien dat ze dan ook tot het inzicht komt dat het zo niet kan?

Nu ben jij diegen die steeds de klap op moet vangen.
Dat is niet eerlijk en zo moet het ook helemaal niet zijn.

Ik ben echt iemand van "volg je gevoel" Zeker nadat je er alles aan hebt gedaan om het goed te maken.

Zegt je gevoel keihard "NEE!", ga dan ajb niet een weekend met haar weg. Het maakt jou alleen maar ongelukkig, en als je het wel doet, is het alleen voor haar 'plezier'(?). Kies voor jezelf meis.

Ik ben het helemaal met Tea-Leaf eens!

Bedankt voor jullie reacties, lief! Ik ben het ook met jullie eens dat ik niet moet gaan, die keuze heb ik eigenlijk al gemaakt. Het is meer dat ik niet goed weet hoe ik dat aan haar moet brengen, ik weet dat ik daarin niet teveel rekening moet houden met haar maar dat vind ik lastig omdat ik weet dat ze er heel veel moeite mee zal hebben.

Lijkt me ook zwaar om haar af te wijzen, maar wel gaan en je een weekend heel vervelend voelen is nog veel erger, indirect ook voor je moeder.

Toch proberen zsm te zeggen, en accepteer de reactie van haar, hoe onaardig ook.

Even een snelle update:

Ik heb haar vanavond zelf maar gebeld en gezegd dat ik het niet zie zitten. Ze reageerde inderdaad heel emotioneel en heeft aangegeven er een keer goed over te willen praten. Ik ben opgelucht dat ik het gezegd heb en ben benieuwd naar het gesprek. Hopelijk komt er daardoor wat meer duidelijkheid tussen ons. Bedankt voor het meedenken!

Wat een lastige situatie zeg.
Goed van je dat je gebeld hebt en eerlijk bent geweest. Ook wel fijn dat zij een gesprek met je wil. Hopelijk komt het deze keer wel goed door!

Merai schreef:Even een snelle update:

Ik heb haar vanavond zelf maar gebeld en gezegd dat ik het niet zie zitten. Ze reageerde inderdaad heel emotioneel en heeft aangegeven er een keer goed over te willen praten. Ik ben opgelucht dat ik het gezegd heb en ben benieuwd naar het gesprek. Hopelijk komt er daardoor wat meer duidelijkheid tussen ons. Bedankt voor het meedenken!

Heel goed dat je gebeld hebt! Ik hoop voor je dat dit gesprek dan ook eindelijk eens echt iets gaat opleveren! Veel succes.

Goed dat je gebeld hebt!

Hopelijk gaat ze deze keer echt iets met het gesprek doen!

Ik lees dit nu pas, maar goed dat je gebeld hebt .

Ik herken de situatie met je moeder enigszins en het is ook echt heel lastig om haar teleur te stellen, maar jij weet net als ik dat ze het daar wel zelf naar heeft gemaakt. Misschien doet ze het allemaal niet expres en kan ze gewoon niet anders, maar dan is dat nog steeds haar verantwoordelijkheid. Probeer je alsjeblieft niet te schuldig te voelen, omdat jij geen weekend met haar weg wil en probeer ook niet te veel rekening te houden met haar gevoel. Vervelend dat ze zo emotioneel reageert, maar het is wel belangrijk dat je gewoon eerlijk bent. Laat je ook echt niet overhalen om na zo'n gesprek nog wel een weekend weg te gaan. Ik denk dat je toch nu al wel kunt voorspellen dat het sowieso niet goed en leuk zal worden.. hoe goed dat gesprek ook verloopt!

Hoe heeft je broer dat weekendje weg gevonden?

Hij is bewust geen zware gesprekken aan gegaan, dus een beetje oppervlakkig de stad bekeken etc. Dat zou ik ook wel willen kunnen maar ik weet dat ik me alleen maar ga lopen opvreten. Ik laat me dus ook zeker niet door haar ompraten om wel te gaan maar ben wel stevig aan het nadenken over wat ik allemaal kan aangeven, vind het lastig om te concretiseren (zoals je al wist.. )