Bedtijd...

Mijn zoontje sliep altijd heel erg goed. Ook waren er 's avonds geen problemen om in slaap te komen. Maar sinds kort is het 's avonds een ramp en wordt hij ook geregeld 's nachts wakker. Deels hoort het natuurlijk allemaal erbij maar ik word er nu gewoon even moe van.
Elke avond valt hij nu pas in slaap als ik naast hem kom zitten totdat ie slaapt. Dat was vanavond bijv 20 minuten geleden pas. Hij is gewoon hysterisch als ik er niet ben en komt steeds huilend zn bedje uit. Misschien lastig om hier iets van te zeggen maar heeft iemand dit ook meegemaakt? En wat deed jij?
Als hij 's nachts wakker wordt, wilt hij ook niet meer in zn eigen bed. Houden jullie dan vol en leggen jullie je kind elke keer weer terug? Eerlijk gezegd heb ik daar de puf nu niet voor maar dat resulteert er dan dus wel in dat hij een paar keer per week bij mij slaapt, en dat is natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling.
Kan wel wat tips gebruiken!

Hij is 3 jaar.

Ja, ik zou zn bed ergens anders kunnen zetten, maar ben bang dat dat juist niet fijn is omdat er dan iets veranderd en daar kan hij de laatste tijd ook slecht tegen.
Ik probeer me er verder ook niet druk over te maken. Maar vind het 's avonds gewoon echt vervelend omdat ik zelf dan ook moe ben en minder kan hebben. Misschien moet ik er dan maar even een matrasje voor mezelf naast leggen
Dat hij 's nachts soms bij mij slaapt vind ik op zich niet zo'n probleem. Er is plek zat in mn bed aangezien ik meestal alleen er in lig, maar ik ben bang dat het gewoon steeds erger zal worden.
En wat je verder zegt..ja misschien heeft hij mij nu gewoon wat meer nodig.. Geen idee waarom eigenlijk want hij zegt me niet waarom hij huilt. Maar wellicht heeft dat niet altijd een reden en is het gewoon een fase.

Yara heeft af en toe zo'n fase. 2 weken geleden heeft ze het ook weer eens gehad en dat was toen na 2 dagen al over, maar soms duurt het een paar weken. Ze wil dan niet in haar eigen bed en ik moet erbij blijven tot ze slaapt. Ik leg haar dan in ons bed en blijf bij haar tot ze slaapt. Als ze in haar eigen bed ligt en 's nachts wakker wordt dan leg ik haar ook bij ons in bed. Ik probeer haar dan elke avond eerst in haar eigen bed te leggen, lukt dit niet dan komt ze in ons bed. Na een tijdje (soms na een paar dagen en soms na een paar weken) wil ze vanzelf weer probleemloos in haar eigen bed slapen zonder te huilen.

Mijn zoontje had van de zomer ook zo'n periode. Helemaal hysterisch werd hij als we niet in de buurt bleven. Soms was het pas 23 uur als hij uiteindelijk sliep. Wij hebben toen eigenlijk hetzelfde gedaan als sunprincess, steeds meer afstand nemen. Het kost inderdaad veel energie, daarom wisselden wij elkaar af, maar uiteindelijk komt het wel goed.
Mijn zoontje bij ons in bed nemen doen we ook wel af en toe. Als hij 's nachts wakker wordt, proberen we hem eerst in zijn eigen bed te troosten maar als het echt niet lukt om hem te troosten of we er in een nacht tig keer uit moeten, nemen we hem toch gewoon bij ons in bed.

Thanks voor de tips.
Vannacht was weer een ramp. Ik zou willen dat ik het af en toe aan een ander over kon laten.

Meid, ik herken je verhaal. Q.uinten heeft deze fase ook eens in de zoveel maanden. Zolang het goed gaat is het prima, maar zodra het weer mis is lijkt zo'n fase een eeuwigheid te duren.

Wij gaan er om de zoveel minuten heen, leggen hem neer zonder iets te zeggen, geven hem een aai of een kus en gaan weer weg. Het is zwaar en ik jank zelf regelmatig een potje beneden, maar hier werkt het.
Dit doen we trouwens ook als het 's nachts gebeurd. Mijn vriend is erg streng hierin en wil absoluut niet dat hij aanleert om bij ons te slapen. Vaak word ik daar pissig om, maar tot nu toe slaapt hij nog steeds in zijn eigen bed.

Heel veel sterkte en succes! Echt, het gaat weer over!! Even doorbijten....

Twixx schreef:Thanks voor de tips.
Vannacht was weer een ramp. Ik zou willen dat ik het af en toe aan een ander over kon laten.

Ik snap dat je er af en toe moe van wordt maar ook jouw kind zal aanvoelen dat zijn moeder niet lekker in haar vel zit en minder kan hebben. Misschien is hij aan het overcompenseren voor spanningen in huis.

Ieder kind lijkt me een fase hebben waarin hij wat minder slaapt. Maar rustig blijven lijkt me ook wel belangrijk hierin. Al snap ik ook wel dat je als moededr niet altijd even geduldig en begripvol kan zijn als je zelf overloopt van de slaap.

Ik zou persoonlijk naast hem gaan zitten, een keer zeggen dat mama er zit maar verder niks. En dan iedere 10 minuten een meter opschuiven.

Hij zal wellicht aanvoelen dat ik minder actief en vrolijk ben dan anders. Maar ik blijf gelukkig rustig naar hem toe. Dus dat maakt denk ik de kans wel kleiner dat het daar aan kan liggen.
Dacht wel even dat het aan mij lag omdat hij meer aandacht ofso wil, maar vanavond was ik niet thuis, en deed hij precies hetzelfde.
Ach, het zal echt gewoon wel 'n fase zijn. Maar ik vind het gewoon 'n beetje irritant . Maar ik werd er net door iemand ook op gewezen dat ik eigenlijk gewoon verwend ben, aangezien het altijd zo'n goede slaper was

Nooit erbij gaan zitten totdat hij slaapt. Daar went hij namelijk erg snel aan en afleren is stukken moeilijker. Ik zou alles van zijn kamer halen waarmee hij zou kunnen spelen en de klink naar boven zetten zodat hij in ieder geval de kamer niet afkan. Hem duidelijk zeggen dat hij nu moet gaan slapen en dat mama beneden zit. En dat als er iets is dat mama zo boven is. En dan gaan en hem vooral ook laten gaan. Ik zou niet meer teruggaan de kamer op. Bij 3 jaar weten ze je heel goed te manipuleren en als je daar als ouder in meegaat dan zit je er aan vast. Het is heel moeilijk maar dat zou ik even doorzetten. Je kunt ook even blijven rommelen boven zodat hij je hoort. Misschien scheelt dat. Het is in ieder geval erg vervelend, succes ermee.

Lieske, nee het voelt ook niet slim maar toch gaat het nu elke avond zo omdat het anders gewoon echt héél lang zou gaan duren. Het is zo'n doorzetter maar idd, manipuleren kunnen kinderen van 3 wel..
Het is geen optie om al het speelgoed weg te halen op zn kamer. Zijn kamer is nogal huge en ik weet anders niet waar ik het moet laten Maar spelen doet hij dan ook niet echt. Het enige wat hij wil is iemand in zn kamer...
Wel een goed idee, om boven nog even wat te rommelen zodat hij me hoort.

Vrienden van ons zijn toen ook bij hun zoontje gaan zitten liggen totdat hij slaapt. Met als gevolg dat ze dat nu nog steeds doen en dat het kind nar de kerstvakantie naar school gaat. Zij zitten dus al zo'n 2,5 jaar aan zijn bed en krijgen het hem maar niet afgeleerd. Onzin natuurlijk want je krijgt een kind het wel afgeleerd maar alleen met de harde hand. En dan bedoel ik niet meppen maar door even hele strakke regels neer te zetten en ze ook koste wat kost naleven. Ik zou echt uitkijken met erbij gaan zitten iets aanleren is makkelijker gedaan dan het weer afleren. Je wordt als ouder niet vrolijk van huilpartijen, krijsen en heel verdrietig zijn en het kan werkelijk je hart breken, maar je kinderen houden er ook weer niets aan over natuurlijk. Succes in ieder geval want lastig is het zeker.

Tja, dat wil je natuurlijk niet. Afleren is lastig, maar kan wel. Ik ben je alleen dankbaar dat je even mn ogen hebt geopend! Ik dacht: 'ach, als het een fase is..' Maar hier gaat hij inderdaad aan wennen. En is ook lastig als er iemand komt oppassen.
Oh en je hebt het over de deurklink naar boven zetten. Maar dat maakt hij met gemak open hoor

Twixx schreef:Hij zal wellicht aanvoelen dat ik minder actief en vrolijk ben dan anders. Maar ik blijf gelukkig rustig naar hem toe. Dus dat maakt denk ik de kans wel kleiner dat het daar aan kan liggen.
Dacht wel even dat het aan mij lag omdat hij meer aandacht ofso wil, maar vanavond was ik niet thuis, en deed hij precies hetzelfde.
Ach, het zal echt gewoon wel 'n fase zijn. Maar ik vind het gewoon 'n beetje irritant . Maar ik werd er net door iemand ook op gewezen dat ik eigenlijk gewoon verwend ben, aangezien het altijd zo'n goede slaper was

Dat is toch niet verwend, maar gewenning? Hier slapen de kinderen ook heel goed, en als dat eens een nacht anders is, voel ik dat overdag ook goed. Maar meer omdat je gewend bent aan je nachten slaap.