Mezelf niet meer

Moet het even van mij afschrijven. Ik verwacht dan ook geen doktersadviezen van jullie, maar misschien wel een heldere blik op mijn verhaal!

Sinds ik stage loop, dat is sinds februari dit jaar, heb ik het gevoel dat het bergafwaarts met mij gaat. Ik heb nergens meer zin in(ook geen zin in seks, zwaar frustrerend zowel voor mij als mijn vriend), ben veel moe, gespannen en zie vlekjes.
Voor dat laatste ben ik al eens naar de dokter geweest, maar zij dachten aan bloedcellen in mijn oog door een gesprongen adertje. Ik heb dit nu nog steeds. Morgen ga ik dan ook weer naar de dokter.
Zelf denk ik dat het aan mijn stage ligt, het is niet helemaal mijn ding, het is wel oké. Alleen botst het nog wel eens met mijn stagebegeleidster. Niet dat er ruzie komt, maar het klikt gewoon niet.
Ik weet gewoon echt niet wat ik moet.. Herken mezelf niet meer terug en dat is zowel voor mij als mijn omgeving niet leuk.

Je zegt dat je denkt dat het door je stage komt. Hoe voel je je in het weekend? Gaat het dan beter? Ben je ook wel eens langer vrij geweest van je stage dan een weekend, hoe gaat dit?

Sterkte Het is vervelend om niet meer jezelf te zijn.

Nou, ik ben nu ziek thuis, maar ik denk alleen maar wat ik allemaal nog moet doen. Van mijn stagebegeleider heb ik de mogelijkheid gekregen om in de zomervakantie een maand te werken omdat het toch rustig is. Nu ben ik ergens aangenomen, en dus laat ik dat haar weten en vervolgens hoor ik niks op mijn vraag wat er nu geregeld moet worden. Terwijl ik weet dat ze het heeft gelezen. Zulke dingen wordt ik echt zoooo moe van. Kan gewoon niet van haar op aan.

Ik kijk altijd uit naar de vrijdag, dan ben ik vrij en kan ik lekker doen wat ik wil. Vaak is dat even lekker weg, en dan gaat het ook wel goed. Ik werk zaterdag er ook nog naast, misschien is dat me te veel? Ik weet het niet, ik vind het zo lastig.

Wordt dan inderdaad niet alles te veel? Dat het niet zozeer je stage is, maar dat je gewoon even te veel hebt. En je stage, en je zaterdagbaantje en dan waar je het nu over hebt (mogelijk stage in de zomer) en... en...

Stage moet ik hoe dan ook de zomervakantie door lopen. Maar ik mocht van mijn stagebegeleider ipv stage, één maand gaan werken. En aangezien ik nu een baantje heb gevonden dat ik graag eens wil doen, heb ik die kans gegrepen. Vervolgens reageerde zij daar ontzettend negatief op.. Zulke dingen.. blegh.

Opzich hoeft het niet veel te zijn, het is eigenlijk gewoon 40u in de week werken. Maar ik heb totaal geen tijd voor mezelf meer en daar baal ik wel van.

Niet iedereen is geschikt om 40 uur te werken. Sommige mensen functioneren beter met minder uur werken.

Wat doe je als je klaar bent met stage voor een dag. Plan je dan 's avonds ook van alles of neem je dan tijd voor jezelf?

Ik denk dat je de impact van stage lopen niet moet onderschatten. Ik liep drie dagen in de week stage plus een dag school en dat vond ik al vreselijk zwaar. Ik had toen geen bijbaan. Ik viel direct na stage op de bank in slaap Dus dat jij je zo voelt, lijkt mij absoluut niet gek, zeker als het ook niet helemaal lekker loopt met je begeleider.

Ik ben 's avonds niet eens meer in staat om ook maar iets te doen. Met name op de dinsdag.. Woensdag werk ik lekker alleen, dus geen gekijk op m'n vingers ,waardoor ik ook relaxter werk.
Bij de gedachte dat ik nog 6 maanden moet, word ik al knettergek en sta nu echt met mijn handen in mijn haar wat nu te doen.

Ik vind mezelf zo'n aansteller. Er zijn zoveel studiegenoten die hetzelfde hebben als ik!

Ik voelde me precies hetzelfde als jij tijdens mijn stage, ik was ook mezelf niet meer. Bij mij was het puur psychisch (en het lag ook niet aan mijn stage eigenlijk maar doordat dat een zware periode was, kwam het er wel allemaal uit) maar ik wilde even zeggen dat je niet de enige bent!

En wat heb jij toen gedaan Fauve?

Ik ga morgen sowieso naar de dokter voor die vlekken, maar ik spreek ook met mezelf af dat ik over de rest eerlijk moet zijn. Dat ik muurvast zit in mijn nek, schouders en rug en dat dat waarschijnlijk als oorzaak dit gezeur heeft.
Ik ben net in tranen uitgebarsten toen ik mijn vriend aan de telefoon had. Ik was zo bang dat hij me een kreng van een vriendin zou gaan vinden. Loze gedachtes natuurlijk, maar genoeg om jezelf helemaal gek te maken.

Ik ben opzich heel erg blij dat ik straks er een maand tussen uit kan, maar ik ben bang dat wanneer ik stage weer op pak, ik weer net zo hard een knal krijg.

Mijn stagebegeleider is niet op de hoogte van waar ik mee zit hoor.. Ik kan gewoon niks met haar delen, krijg van haar altijd het gevoel dat ze me een aansteller vind en dat ze zichzelf vooral interessanter en belangrijker vind.

Ik bedenk mij dat ik ook erg veel last heb gehad van spanningsklachten tijdens stages. Als ik onderweg was naar stage, gingen mijn oogleden bijvoorbeeld trillen. Dat was niet handig tijdens het rijden, soms moest ik de auto zelfs langs de kant van weg zetten om even te rusten. Ik herken het last hebben van op de vingers gekeken worden ook erg goed. Dit leverde bij mij een soort continue spanning op en angst om te falen. Ik heb helaas geen oplossing voor je, want ik heb nooit meer stage gelopen sinds die tijd, maar wil je wel laten weten dat je niet de enige bent die er last van heeft.

Is het geen mogelijkheid om een dag minder stage te lopen in de week? Dat je die dagen er aan het eind weer aanplakt zeg maar? 40 uur stage lopen is echt veel, dat is nog vermoeider dan 40 uur werken. Vind je het gek dat je jezelf niet meer bent..

Ik loop 32 uur stage en werk daarbij nog op zaterdag. Ik heb dus de vrijdag en zondag voor mezelf. Maar ik ben wel continu bezig met stage. Daarbij nog mijn schoolwerk.
Ik ga in de zomervakantie er een maand tussen uit om aan het werk te gaan. Dan loop ik of geen stage of minder stage en ik denk ook dat dat goed voor me is. Mijn moeder zei ook al: Als je dat niet doet, red jij het niet tot december.
Vanmorgen bij de dokter geweest, en al mijn klachten wezen op spanningen. Heb nu medicijnen mee gekregen om die spierspanning wat te laten afzwakken en moet naar de fysiotherapeut. Alleen heb ik ervaring met dat laatste, en dat werkt naar mijn idee maar even...
Dokter zei ook: Als het niet meer gaat, dan gaat het niet. Je moet er niet aan onderdoor gaan. Dat is wel zo, maar het is gewoon niet makkelijk om nog wat anders te vinden voor de laatste 5 maanden..

Ik heb mijn stage afgemaakt, me af en toe een dagje ziek gemeld als het écht niet meer ging en ben na mijn stage bij een psycholoog beland. In ieder geval is het goed dat je naar de huisarts bent geweest. Is het niet mogelijk om te stoppen met je werk? Ik weet niet of dat kan met financiën, maar ik zou het toch eens overwegen. Ik liep 40 uur stage maar ik kon daarnaast echt helemaal niks meer.

Wat Phileine zegt herken ik trouwens ook heel erg. Ik vond het ook moeilijk om de goede manier te vinden om me te gedragen. Moest ik op de achtergrond blijven, of juist van me laten horen? Ik voelde me geen volledige werknemer en daardoor werd ik heel erg onzeker. Ik had verder wel een leuk stagebedrijf hoor, met hele lieve mensen, maar ik liet gewoon niet het achterste van mijn tong zien. Achteraf las ik de beschrijving van mijn stagebegeleider en ik dacht ook meteen: dat ben ik helemaal niet. Of ja ik ben het wel, maar het is een schim van mij, een schaduw. Later tijdens andere baantjes heb ik trouwens ook gemerkt hoe het is als je je ergens op je gemak voelt, dat voelde als een warm bad.

Fauve schreef:
Wat Phileine zegt herken ik trouwens ook heel erg. Ik vond het ook moeilijk om de goede manier te vinden om me te gedragen. Moest ik op de achtergrond blijven, of juist van me laten horen? Ik voelde me geen volledige werknemer en daardoor werd ik heel erg onzeker.

Dit is heel herkenbaar! Ik had precies hetzelfde. Ik had heel veel moeite met mijn 'rol' als stagiaire. Ik werk het best als niemand me op mijn vingers kijkt en tijdens mijn stage had ik constant het gevoel dat ik gecontroleerd werd. Wat overigens niet zo was, het was echt een heel leuke bedrijf. Ik raakte er ontzettend gestresst door, was moe en had helemaal geen zin om naar m'n stage te gaan.

Ik denk dat je lichaam nu wel aangeeft dat dit niet goed voor je is. Goed dat je naar de dokter bent geweest. En ik zou echt goed gaan nadenken hoe je dit het beste kunt aanpakken. Misschien stoppen met werken, minder uren stage lopen, of toch over een andere stage gaan nadenken (al vraag ik me af of je dan niet tegen dezelfde problemen aanloopt).

Ja precies, het lag bij mij ook echt niet aan het bedrijf (nou ja misschien een beetje aan de office mentaliteit) maar meer aan mijn eigen probleem met de rol van stagiaire. Hoe vaak ik wel niet jankend buiten heb gestaan om tot 10 te tellen en mijn vriend/moeder op te bellen haha! Ik heb het ook wel met mijn begeleider van school erover gehad maar die vond dat het erbij hoorde, tja daar had ik niet echt wat aan Ik heb er wel ontzettend veel van geleerd trouwens, ook wat ik niet wil en hoe ik mezelf wil en kan opstellen.

Hm goed advies van je begeleider haha. Achteraf gezien had ik het ook bespreekbaar moeten maken. Maar ja dan komt mijn perfectionistische kant weer naar boven, en vind ik dat ik niet moet zeuren en gewoon m'n werk/stage moet doen. Maar net als jij heb ik er wel veel van geleerd. Ik weet nu wat ik wel en niet wil in m'n werk en welke werkstijl bij me past. En daarnaast dat ik dit soort dingen toch echt bespreekbaar moet maken.

Yvaine schreef:Hm goed advies van je begeleider haha. Achteraf gezien had ik het ook bespreekbaar moeten maken. Maar ja dan komt mijn perfectionistische kant weer naar boven, en vind ik dat ik niet moet zeuren en gewoon m'n werk/stage moet doen. Maar net als jij heb ik er wel veel van geleerd. Ik weet nu wat ik wel en niet wil in m'n werk en welke werkstijl bij me past. En daarnaast dat ik dit soort dingen toch echt bespreekbaar moet maken.

Heel erg + 1

Ik heb gisteren diclofenac gekregen tegen de spierspanning, omdat ik daar echt veel last van had. Helaas ben ik daar alleen nog maar zieker van geworden, de medicijnen waren te sterk van mij waardoor ik nu nog op mijn benen sta te draaien..

Als het goed is(ik heb morgen een sollicitatiegesprek) kan ik er een maand uit om gewoon lekker aan het werk te gaan. Even simpel werk, geen gezeik en daarbij misschien wat meer tijd voor mezelf. Ik heb het er ook met mijn moeder over gehad, die zegt ook; Als je nu doorgaat, val je sowieso uit. Een maand er tussen uit zal me goed doen.

Gisteren ben ik in huilen uitgebarsten, ik kon er echt niet meer tegen. Ik vind het allemaal zo lastig. Mijn eigen werk en stage, beiden loopt niet lekker en zorgt dus voor veel stress. Verder ben ik vaak bij mijn vriend en dan voel ik me weer schuldig tegenover mijn ouders, wat natuurlijk niet nodig is. Maar echt, zulke dingen komen allemaal samen.

Ik heb het vakantiewerk gekregen en vanaf volgende week 36 uur aan de bak daar. Lekker even de zinnen op iets anders. Heb er enorm veel zin in!