Hoe voelen rugweeën?

Komen die net als buikweeën in golven, of kan het ook een meer constante soort menstruatieachtige pijn geven?

ik heb geen idee, maar was even benieuwd hoe het met je gaat? heb je het idee dat het "begonnen" is??

Nou, het rommelt sinds vanochtend half 5 ongeveer. Toen werd ik wakker met pijn in m'n onderrug. Maar dus meer steeds een constante pijn , in plaats van echte pieken en dalen. Rond 7 uur werd het rustig, maar nu voel ik het weer een beetje.

Ik verwacht niet echt dat het nu begint, maar het rommelt dus wel een beetje

Ik heb geen rugweeën gehad maar volgens mij kan dat wel steeds aan blijven houden.

Spannend!

Eerlijk gezegd vind ik het niet spannend maar gewoonweg doodeng... Volgens mij ben ik er nog helemaal niet aan toe om te bevallen.

ik had niet echt rugweeen maar weeen rond mijn stuitje. Deze kwamen tegelijk met mijn buikweeen en waren dus niet constant. Weet niet zeker of rugweeen net zo zijn, maar denk het wel.
Maar het zou misschien wel een voorteken kunnen zijn. Misschien even je vk bellen?
Succes!

Jawel joh.
Dat komt wel! Je wilt je kindje toch zien?
En het is niet eng hoor.

Hou het even in de gaten en bel anders je VK eventjes.
Neemt wellicht ook wat spanning bij je weg!

Knuffel!

Vervelend dat je het gevoel hebt er nog niet klaar voor te zijn, weet je waar dat gevoel weg komt? moeten er nog belangrijke dingen gedaan worden?

Met zwangerschapscursus werd verteld dat een douche vaak uitslag kan geven, als het weg trekt is het een oefenwee en word het erger is het een echte wee. Ik weet alleen niet of dat ook voor de rug geld.

Pien schreef:Vervelend dat je het gevoel hebt er nog niet klaar voor te zijn, weet je waar dat gevoel weg komt? moeten er nog belangrijke dingen gedaan worden?

Ik weet niet zo goed waar het gevoel vandaan komt. Eerst dacht ik dat het kwam omdat nog niet alles af was, maar dat is het inmiddels wel maar het gevoel er niet klaar voor te zijn wordt eigenlijk juist steeds sterker. Het zal deels wel angst voor het onbekende zijn, en ik hoop maar dat als het echt begint (en ik er ook zeker van ben) dat het gevoel dan wel weg zal gaan.

Dat van douchen had ik ook gelezen/gehoord dus dat ga ik nu even proberen. Al zijn de krampen in m'n onderrug nu wel weg, heb nu meer last ter hoogte van m'n ribben.

Ik heb rugweeen gehad en bij mij kwamen ze in golven. Ik kon echt niet meer gaan liggen, werd er dan gillend gek van. De douche vond ik daarentegen geweldig fijn.

Ik hoop dat het door gaat zetten en je snel je kleintje in je armen kunt sluiten..

Vervelend dat je er zo in staat joh... Heb je dat wel met de verloskundige besproken? zo niet, dan zou ik dat bij de volgende controle echt even doen! Ja, ik weet nu niet wat ik voor je hoop, dat je kleine meiske nog maar even wacht en dat het weg trekt, of dat het toch maar gewoon door gaat zetten!

Sterkte er in ieder geval mee!!

Ik had bij de 2e heel erg rugweeën, dat vond ik nog erger dan buikweeën. Het kwam bij mij wel echt in golven, ik heb ook eigenlijk alleen maar rugweeën gehad tot de persweeën kwamen.
En het begoon bij mij juist onder de douche, ik moest er zelfs onder vandaan omdat het zo erg werd toen. Mijn man 'moest' ook telkens op mijn rug duwen tijdens een wee, dat gaf behoorlijk wat verlichting!

En dat gevoel herken ik wel hoor, ik denk dat dit heel natuurlijk is. Je wilt natuurlijk al het beste voor je kind, dus ik denk dat die angst echt in je hoofd zit omdat je (misschien onbewust) om wat voor reden dan ook denkt er niet klaar voor te zijn.
Ik geloof wel dat die angst snel weer weg is zodra het begint en zeker wanneer je bevallen bent!

Ik heb rugweeën gehad. Eerst dacht ik dat het gewoon rugpijn was, een vervelende aanhoudende pijn. Ik wist dan even helemaal niet meer hoe ik moest staan of zitten (was 34 weken zwanger dus had er geen idee van dat het weeën waren! Dacht gewoon dat m'n rug het niet meer goed aankon die grote buik)
In het begin kwam het bij mij dus ook niet regelmatig! Pas toen m'n vliezen braken kwam het besef dat het eigenlijk al weeën waren.

Ik heb alleen rugweeën gehad. Deze kwamensteeds in golven. Het was echt een kramp in mijn rug die in sterkte toenam en daarna weer af nam. Bij mij moest er ook steeds in mijn rug geduwd worden.
Eerst (ik sliep nog half) dacht ik dat ik heel nodig naar de wc moest, maar toen was dat gevoel weer weg. Toe wist ik wel wat het was. Hier werden ze onder de douche ook erger!

Die angst van je herken ik persoonlijk niet, maar het komt allemaal goed. Komt waarschijnlijk, omdat er zoveel nieuws staat te gebeuren en je een grotere verantwoordelijkheid erbij krijgt. Zal vast snel weg zijn als die kleine er eenmaal is!

Hoe gaat het nu?

Wat naar om te lezen dat je je er zo onder voelt! Hoe is het nu? Zakt het af of niet?

Ik heb net even gedoucht maar dat heeft niks geholpen. De pijn is niet minder maar ook niet erger geworden. Ik wil eigenlijk in bad omdat ik dan makkelijker kan ontspannen, maar ik ben nu alleen thuis en ik weet niet hoe makkelijk ik er zelf weer uit kan komen, laat staan als het echt doorzet.

Ik stond er net onder de douche nog even over na te denken, en ik heb het idee dat het niet echt angst voor de bevalling zelf is, maar meer voor de periode erna. Het herstel van de bevalling, het leren kennen van ons kindje, of alles wel soepel verloopt. En daarnaast het idee dat ons leven ingrijpend gaat veranderen maar dat ik nog niet weet hoe. Omdat je dat niet weet, kun je je er ook niet echt op voorbereiden en ik denk dat ik daar bang van word. Rationeel gezien weet ik best dat we er klaar voor zijn. Alle praktische zaken zijn in huis, mijn vriend en ik hebben een stabiele en liefdevolle relatie met veel mensen om ons heen die ons graag willen helpen mocht dat nodig zijn, we hebben ons beiden goed ingelezen en voorbereid. Kortom alles is er klaar voor, maar m'n gevoel is nog niet zo ver. Ik ben ook erg bang dat ik het zwanger zijn ga missen. Want ondanks dat we in de toekomst graag meer kindjes willen, zal het nooit meer zo zijn als de eerste zwangerschap. Je hebt minder tijd om er bij stil te staan omdat je al een kindje rond hebt lopen en daarnaast is het ook minder speciaal omdat het niet meer helemaal nieuw is.

Ik weet zelf nu dus ook niet zo goed waar ik op moet hopen. Aan de ene kant heb ik er vertrouwen in dat die angst na de bevalling, als ik haar eenmaal in m'n armen heb, wel weg is en zou het dus misschien goed zijn als het zo snel mogelijk zou gebeuren. Aan de andere kant ben ik te bang dat ik m'n buik ga missen en er niet genoeg van genoten heb waardoor ik het liefst tot 42 weken door zou lopen.

ik heb een avond rugweeen gehad drie maanden voor ik echt ging bevallen. deed veel pijn en kwam met golven bij mij hiep het iets om er een warme kruik tegen aan te leggen. bij mijn bevalling heb ik buik en been weeen gehad die zijn ook vervelend omdat ik niks kon doen om ze op te vangen.

Ik heb bijna alleen maar rugweeën gehad. In het begin (de dag voordat het echt begon) had ik constante pijn, maar die was wel goed te doen. Toen het echt doorzette veranderde dat, het deed echt ontzettend zeer en kwam ook in golven. Ik had me helemaal ingesteld op buikpijn, kreeg ik niet normale rugpijn

Wel naar dat je je er zo onder voelt, maar ik kan me je gevoelens / angst ook wel voorstellen hoor. Waarschijnlijk is het echt nergens voor nodig, maar dat weet je nu nog niet natuurlijk! Hopelijk valt het allemaal mee en ga je op en top genieten als jullie kleintje er straks is! Echt, het is het mooiste wat er is en als je je kindje eenmaal in je armen hebt dan zijn de angsten ter plekke verdwenen waarschijnlijk. Succes!

Weeën kwamen bij mij in constante golven, dus ook rugweeën.

Wat vervelend dat je zo 'bang' bent. Maar je zult zien dat het straks enorm mee valt! Bel anders even je VK. Succes!

Eens met Storm, bel gewoon even je VK om te overleggen wat je moet doen. Misschien geeft dat een beetje rust?

Je zegt dat je bang bent voor de periode "erna".
Dat lijkt me een vervelend gevoel. Ik heb er eigenlijk niet echt bij nagedacht. Ik was alleen maar zo benieuwd hoe ons meisje eruit zou zien. Zou ze op mij of op mijn man lijken. En ik wilde haar zó graag vast houden!
Misschien is het verstandig je aan deze gedachte ook vast te houden. De rest komt vanzelf.

Toen ons meisje geboren werd, werd ik echt overspoelt met liefde voor haar. En dat wordt tot nu toe alleen maar erger.
Kijk hiernaar uit, het is een geweldige ervaring; de bevalling, je kraamtijd, en de rest van je zwangerschapsverlof.

Dat je je buik en je zwangerschap gaat missen snap ik ook heel goed. Ik ben met 38 weken bevallen maar had heel graag ook tot weken willen doorlopen aangezien dit ons enige kindje is en blijft. Maar de liefde die ik nu voel laat de rest vergeten en ben ik zo blij dat ze er is.

Ik hoop je een klein beetje te kunnen helpen zo.
Succes met de laatste loodjes! Geniet ervan!

Ik had zowel buik als rugweeen en bij mij kwamen ze tegelijk in golven. En het voelde niet erg prettig!

Hier bij de eerste zowel buik als rugweeen gehad! En deze kwamen ook gewoon in golven! Succes meid! Zet em op! Vervelend dat je je zo voelt...komt allemaal vast goed! Zoals de anderen al zeggen kun je even je verlos bellen om erover te hebben. Zij kan je een heel eind geruststellen! Knuffel!

Hoe is het nu?

Ik heb om 15.30 uur nog contact gehad met Novalee en toen was het weer rustig. De kleine zit dus nog steeds lekker warm binnen :-)