In 2013 voor een kindje..

Mijn man ik hebben besloten dat ik in januari 2013 stop met de pil, spannend!
We denken klaar te zijn voor een kindje, mocht het ons gegund zijn natuurlijk.

Ik maak me alleen nu al druk.. Ik ben een enorme controlfreak en daarnaast ben ik ook nog verlegen, gevoelig en ontzettend onzeker (over alles). Ook moet ik niks hebben van ziekenhuizen, bloed, naalden, enzovoort..

Ik vraag me oprecht af of ik het wel kan, alles doorstaan en een goede moeder worden. Eerst dacht ik nog om een paar jaar te wachten maar mijn onzekerheid wordt vast niet minder en ook mijn angst voor alles wat met ziekenhuizen te maken heeft zal niet minder worden dus dan kunnen we er net zo goed wel al snel voor gaan. Als ik de zwangerschapspijler op het forum lees kom ik dingen tegen waar ik nog nooit van gehoord heb of waarvan ik zelf niet bedacht zou hebben om daarover na te denken dus dan denk ik toch weer.. HELP!

Is er iemand die dit herkend? Ik begrijp uiteraard dat (bijna) iedereen tegen een bevalling op ziet en onzeker is, maar ik ben bang om daarin door te slaan.

x Jelleke

Ten eerste super dat jullie voor een kindje gaan!

En die onzekerheid/spanningen heeft denk ik iedereen wel. Ik ben nu zwanger vd tweede en denk ook weleens waar begin ik en..en wat als dit..en wat als dat...maar ik weet aan de andere kant uit 'ervaring' met ons zoontje dat alles wel goedkomt. Iedereen doet het anders en je groeit langzaamaan in je rol van moeder.

Liefs

Ik herken je! Ik had dit ook toen we voor een kindje gingen. Uiteindelijk heb ik de knop omgezet en dacht ik, joh ik zie het allemaal wel!

Het feit dat je onzeker bent, en misschien straks ook wel blijft als je moeder wordt betekent natuurlijk niet dat je dan een slechte moeder bent of wordt of zou kunnen zijn! Het went allemaal snel genoeg en de onzekerheid wordt echt minder! Als je het beste voor je kindje wil, dan gaat het straks allemaal vast vanzelf goed!

Spannende tijd! Wij gaan of eind 2012 of begin 2013 voor de tweede, en daar kan ik ook over piekeren hoor

Wij gaan vanaf begin oktober voor een eerste kindje. Ik vind het nu ook wel spannend worden. Eerst leek het zo ver weg en moest ik nog zoveel pilstrips wegslikken haha en nu is het bijna zover.

Ik denk ook wel eens van "wat als..." maar denk dat dat heel normaal is. Zwanger worden en een kind op de wereld zetten doe je niet elke dag en is heel bijzonder, dus het is normaal om wat onzeker erover te zijn.