Motivatie voor de klas

SparklingEyes schreef:Owkee, zit je?

Waar haal ik voldoening uit...

* Een kleuter die 's morgens met een grote glimlach binnenkomt en keihard 'JUF LENENIEHIEEEEE' roept... (ze kunnen mijn naam zo heerlijk slecht uitspreken )

* Een kind dat na een paar weken drama omdat ze niet zelf naar het toilet durven, me ineens trots komt vertellen dat ze helemaal alleen is gegaan (zijn al die keren meelopen, uitleggen en troosten toch ergens goed voor geweest)

* Als we met ons cluppie met sint maarten op de trap zitten, doen mijn 4 - jarigen (in een groep van 7) toch wel even heel stoer hun liedje, ten overstaande van 170 andere kleuters!

* Een kind in groep 3 dat ineens een sprong maakt met lezen en je ziet hem / haar ineens heel hard groeien (al je werk is niet voor niets)

* Het kind van je stage dat zelfs na drie jaar nog roept: HE DAT WAS MIJN STAGEJUF!

* En algemeen.. een kind zien (op)groeien, een kind zien openen. Het feit dat ouders naar je toe komen en aangeven dat hun kind met veel plezier naar school komt, dat ze je een lieve juf vinden (ondanks dat je soms überstreng bent zoals ik..)

Probeer niet alleen naar de tastbare (toetsresultaten of werkresultaten) te kijken, maar ga tijdens je verwerking eens zitten en kijk de klas rond. Wat doen ze, zitten ze lekker werken of kijken ze verdrietig..?
Ben je aan het knutselen: zijn ze lekker met elkaar aan het kletsen en lachen ze..? Want dáár mag je trots op zijn!
Kijk ook eens naar de glimlach van een kind als je helpt bij een som en hij / zij snapt het ineens! Heb je dat toch mooi voor elkaar gekregen!

Het hoeft niet groot te zijn, mijn voldoening haal ik uit de kleine dingen...


Heel veel succes met het afronden van je opleiding. Ook al ga je niet het vak in, je opleiding is nooit weggegooid! Je hebt er vast veel geleerd en dat neem je mee in je toekomst, met wat je ook gaat doen!

Groetjes,

SE

Bobbie schreef:Ik kon er ook geen voldoening uithalen.

SparklingEyes schreef:Owkee, zit je?

Waar haal ik voldoening uit...

* Een kleuter die 's morgens met een grote glimlach binnenkomt en keihard 'JUF LENENIEHIEEEEE' roept... (ze kunnen mijn naam zo heerlijk slecht uitspreken )

* Een kind dat na een paar weken drama omdat ze niet zelf naar het toilet durven, me ineens trots komt vertellen dat ze helemaal alleen is gegaan (zijn al die keren meelopen, uitleggen en troosten toch ergens goed voor geweest)

* Als we met ons cluppie met sint maarten op de trap zitten, doen mijn 4 - jarigen (in een groep van 7) toch wel even heel stoer hun liedje, ten overstaande van 170 andere kleuters!

* Een kind in groep 3 dat ineens een sprong maakt met lezen en je ziet hem / haar ineens heel hard groeien (al je werk is niet voor niets)

* Het kind van je stage dat zelfs na drie jaar nog roept: HE DAT WAS MIJN STAGEJUF!

* En algemeen.. een kind zien (op)groeien, een kind zien openen. Het feit dat ouders naar je toe komen en aangeven dat hun kind met veel plezier naar school komt, dat ze je een lieve juf vinden (ondanks dat je soms überstreng bent zoals ik..)

Probeer niet alleen naar de tastbare (toetsresultaten of werkresultaten) te kijken, maar ga tijdens je verwerking eens zitten en kijk de klas rond. Wat doen ze, zitten ze lekker werken of kijken ze verdrietig..?
Ben je aan het knutselen: zijn ze lekker met elkaar aan het kletsen en lachen ze..? Want dáár mag je trots op zijn!
Kijk ook eens naar de glimlach van een kind als je helpt bij een som en hij / zij snapt het ineens! Heb je dat toch mooi voor elkaar gekregen!

Het hoeft niet groot te zijn, mijn voldoening haal ik uit de kleine dingen...


Heel veel succes met het afronden van je opleiding. Ook al ga je niet het vak in, je opleiding is nooit weggegooid! Je hebt er vast veel geleerd en dat neem je mee in je toekomst, met wat je ook gaat doen!

Groetjes,

SE

Aziraphale schreef:Ik ben een middenbouwjuf van groep 3 (en eigenlijk was ik ook bovenbouwjuf, dit jaar heb ik op maandag nog groep 6 en groep 6/7) maar ik weet niet waar te beginnen! Ik haal echt enorm veel voldoening uit mijn werk, anders zou ik het niet volhouden denk ik. Want er zitten ook veel minder leuke kanten aan werken in het onderwijs (met name de druk en stress en de rompslomp administratie).

In groep 3:

- Dat de kinderen mij 's ochtends komen begroeten door op me af te rennen en te knuffelen en gewoon zo blij zijn om me te zien!
- hun enthousiasme, hun wil om te leren, wat zijn het toch kleine sponzen!
- dat ze met me meedenken, helpen oplossen, elke dag zoveel nieuwe, kleine dingen leren, zelfvertrouwen krijgen
- dat we elke dag wel minstens 1x met elkaar in een deuk liggen en even 'gek' doen
- dat ze altijd aan me vragen hoe het met mij is, met mijn katjes, met mijn eventuele zere keel....
- dat ze mij echt als rolmodel zien en alles voor me over hebben (en ik voor hen ).

Bovenbouw:

- dat je door gesprekken en persoonlijk contact zo'n nauwe band kunt opbouwen met die ene opstandige puber die problemen heeft, dat ze je in vertrouwen nemen
- dat ze mee helpen zoeken naar oplossingen en creatieve ideeën hebben
- dat we samen lekker kletsen over Star Wars, Lego, muziekjes, boeken, films
- dat ze mijn humor veeeel beter begrijpen dan m'n ukken in groep 3
- dat ze durven te huilen en zich kwetsbaar opstellen als je ze kunt doorgronden...dat ze helemaal niet zo stoer zijn
- de dingen die je ze leert, dat ze ineens de breuken beginnen te begrijpen, dat ze je dan zo dankbaar zijn

In het algemeen haal ik ook veel voldoening uit het oudercontact. Als je jezelf goed eerlijk en open opstelt...ik heb bijna nooit problemen gehad met ouders, zelfs niet met de 'moeilijke'. Ik houd de communicatie open en de lijnen kort, mijn deur altijd open en ben vrij direct naar hen. Dat waarderen ze en ze helpen me altijd als ik ouders nodig heb

Fantastisch! Ik heb ook de PABO gedaan maar werk nu in het voortgezet onderwijs.
Maar wat is het toch geweldig om in het onderwijs te werken....
Ik kan nog wel een waslijstje maken