Pfeiffer

Hallo!

Ik zit er momenteel even helemaal doorheen en ik moet zo weer richting mijn werk.

Vorige week is er Pfeiffer bij mij vastgesteld. Ik loop hier al een geruime tijd mee, maar ben te laat naar de dokter gegaan. Er waren allerlei vage klachten dus ik ging in de medische molen. Schildklier, leverfunctie, reuma, ziekte van crohn, bezinking en ga zo maar door werd getest. Nu zijn de waarden van reuma en ziekte van crohn nogal afwijkend, dus over drie maanden moet ik terug komen om te kijken of het veranderd is. Maar er kwam dus ook uit dat ik Pfeiffer heb. In de tijd dat ik dus eigenlijk rust moest houden heb ik gewoon doorgewerkt, gesport etc.

Nu ben ik dus helemaal uitgeput. Het is niet meer besmettelijk, maar de nasleep/hersteltijd is aanzienlijk omdat ik geen rust heb genomen. De dokter zei ook dat ik hier echt maanden tot een jaar voor moet rekenen.
Nu fiets ik twee uur op een dag en sta 5 uur op mijn benen (werk op een buitenschoolse opvang, dus ben continu bezig met de kinderen om activiteiten aan te bieden en bezig met het spel). Ik merk echt dat het zijn tol eist en dat ik niet aan mijn rust toe komt, want ik heb naast mijn werk natuurlijk ook nog een privé leven dat door gaat. Ik ben moe, mijn hart gaat tekeer na simpele inspanningen en totaal futloos.
En mijn werk heeft ook zoiets van 'O, het is niet meer besmettelijk, niets aan de hand toch'..

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik hier nou precies mee wil, maar wilde het eigenlijk van me af schrijven.

Bij mij is er drie jaar geleden pfeiffer geconstateerd en neem 1 ding van me aan: neem je rust!!
Op het moment dat je geen rust neemt en niet naar je lichaam luistert zul je nooit beter worden. Pfeiffer is echt een vervelende ziekte omdat je er zo weinig tegen kunt doen.
Misschien een oppepper ik heb er slechts een maand echt last van gehad. 2 Weken nadat mijn bloed geprikt was en geconstateerd was dat ik pfeiffer had was het uit mijn bloed verdwenen wat toch positief is.

Thanks, ik hoop dat het bij mij ook zo voorspoedig zal gaan. Maar daar moet ik natuurlijk zelf ook aan werken!
Ik voel me zo machteloos, gevangen in mijn eigen lichaam. Ik wil dolgraag van alles doen, sporten, maar mijn lichaam werkt niet mee! Best frustrerend..

Maar ik zal inderdaad naar mezelf moeten gaan luisteren, wil ik weer wat energie terug krijgen.

Rust os het allerbelangrijkste met Pfeiffer. Kan je niet minder gaan werken ? Half in de ziektewet of zo? Weet niet hoe dat bij jullie gaat? Want je red het nu al niet zo te lezen. Ik zou met je leidinggevende overleggen wat je kan doen. Ik ben er ook maanden uit geweest.

Neem van mij aan, neem écht je rust bij Pfeiffer. Ik heb het een aantal jaren geleden gehad, en pas toen ik rust nam, was het mogelijk om ervan te herstellen, hoewel het echt een tijd duurde voordat ik me beter voelde! Maar bij mij bleek het óók reuma te zijn (Fibromyalgie) en daar hoort moe-heid ook bij, dus na een tijd was het lastig wat het precies was, en moest ik gewoon doen wat ging en wat mijn lichaam aangaf.

Neem inderdaad alsjeblieft je rust! Bij mijn broertje is destijds niet op tijd erkend dat hij Pfeiffer had, hij is dus gewoon door gegaan want ja 'puberteit, lui, enz.' en nu heeft hij het chronisch vermoeidheid syndroom, voor de rest van zijn leven...
Hij heeft destijds veel gehad aan een psycholoog die hierin gespecialiseerd was. Het was namelijk voor hem erg moeilijk om een dagritme te vinden en te accepteren dat hij niet alles kon doen wat hij wilde.

Sterkte!

Bedankt voor jullie zorgzame reacties!

Ik loop er al een tijdje mee, maar gaat nu enorm veel energie vragen van mijn lichaam.
Afgelopen dinsdag ging ik op de bank liggen, even een avondje relaxen en toen voelde ik de pijn in mijn lichaam, hoe uitgeput het eigenlijk is.

Ik werk op een buitenschoolse opvang, voorschoolse en naschoolse, dus ik ben tussendoor vrij. Ik fiets 4x op een dag heen en weer, wat 2 uur bij elkaar is op een dag. Dit speelt natuurlijk ook mee, waar ook veel energie in gaat zitten.
Er zal zeker over gepraat moeten worden met mijn werkgever, want dit gaat op den duur mijn gezondheid kosten vrees ik.

En het is al heel wat dat ik het zo op papier zet, het onder ogen zien. Nu alleen nog ook echt uitvoeren en naar mezelf luisteren

Ik heb jaren geleden pfeiffer gehad.

Ben nu onder behandeling bij een acupuncturist voor vermoeidheid. Conclusie: de pfeiffer is nooit helemaal uit m'n lichaam verdwenen. Na een paar behandelingen begint m'n lever beter te functioneren en voel ik me een stuk beter.

Neem echt je rust en zoek anders een goede acupuncturist!!

Wat me echt verbaast is dat er heel veel mensen zijn bij wie een familielid/kennis/vriend Pfeiffer heeft gehad, dus eigenlijk iedereen wel weet wat het is en ze dan nog je werk durven zeggen dat het 'uit je bloed is dus je bent niet ziek meer'. Ik heb me hier zo aan gestoord toen ik zelf Pfeiffer had!

Als het in je bloed zit, heb je de actieve en besmettelijke vorm, maar als de weggaat blijft de Pfeiffer wel in je bloed zitten (de huisarts kan namelijk altijd zien of je het ooit hebt gehad of niet). Dus uit je bloed is het sowieso nooit!

Als ik jou was zou ik een briefje van de huisarts regelen (en aandringen want huisartsen zijn daar best lui in..) dat de Pfeiffer nog steeds actief is en je er last van hebt en hier rust bij nodig is en daarmee naar je werkgever gaan. Zo heb ik het ook op mijn studie geregeld, en ondertussen krijg ik ook WaJong omdat ik er waarschijnlijk ook chronisch vermoeidheidssyndroom aan over heb gehouden. Het wordt dus wel erkend, ook door uwv, en het heeft mij echt enorm geholpen (en nog steeds!) omdat het zoveel energie bespaart.

Verder ben ik gewoon goed voor mezelf gaan zorgen: tegen vrienden en familie verteld wat er aan de hand is en voor mezelf gaan kiezen. En als ik moe ben, ga ik gewoon slapen. Als je dit niet doet, wordt het alleen maar erger :(

Succes ermee en zorg goed voor jezelf!