Tot hoever meegaan in geheimen?

Eén van mijn beste vriendinnen doet soms best domme dingen. Zo heeft ze bijvoorbeeld sex gehad met een jongen die toen nog een vriendin had, die zij ook goed kende. Tja, echt not done in mijn ogen, maar ok in de tijd dat het gebeurde heb ik dat ook wel tegen haar gezegd en zelf voelde ze zich er ook heel slecht bij.

Zo zijn er nog wel meer dingen. Eigenlijk erg veel dingen ... die dus geheim moeten blijven. Gisteren met Koninginnedag kwamen nogal wat verschillende werelden bij elkaar. Iets wat haar niet goed uitkwam. Steeds nam ze mij even apart en zei: "Niet dit en dat aan die en die vertellen he?! En denk er ook aan dat je dat onderwerp ontwijkt bij die en die."

Hmm... Ik voelde me er eigenlijk niet ok bij. Ik snap echt wel dat bepaalde dingen in vertrouwen verteld zijn en ik zou ook nooit iets gevoeligs zomaar op tafel gooien, maar ik vind het wel moeilijk dat op een feestje zoveel restricties gesteld worden en ik het idee heb te moeten opletten wat ik zeg... Het zijn ook vaak dingen waarbij ze niet eerlijk is geweest, of iets heeft gedaan waar ze zich voor schaamt. Dan denk ik wel: Als je een schoon geweten hebt en alleen dingen doet waar je achter kan staan, dan hoef je niet zoveel na te denken, je niet in zoveel bochten te wringen... Dan is het leven zoveel gemakkelijker!

Nou, dat dus... Hoe zou jij reageren op een dag vol verzoeken met ''Zeg dat en dat niet, zeg dat en dat juist wel, want hij is een werkrelatie,'' etc. ... of stel ik me gewoon aan?

Pff wat lastig zeg. Ik zou op zo'n dag denk ik er wel in mee proberen te gaan, maar zeker geen garanties geven of dat ook lukt. Ik ben ook maar een mens, en als het voor haar al lastig bij te houden is hoe en wat, dan kan ik dat zeker nog minder. iig, ik zou het proberen, maar dan wel een gesprek met haar voeren achteraf waarin ik haar duidelijk maak dat ik niet van plan ben zelf ook bij te gaan houden wat wel kan en wat niet...

Ik zou daar vooral erg zenuwachtig en moe van worden... Als je continue moet letten op wat je tegen wie zegt dan lijkt me zo'n feestje ook niet echt relaxed meer.

Natuurlijk zijn er dingen die je in vertrouwen zijn verteld en bespreek je die niet met of vertel je die niet aan anderen maar dat is volgens mij heel normaal en daar hoef je dan verder ook geen moeite voor te doen om die voor je te houden.
Maar als iemand dingen verdraait of liegt en dat niet uit mag komen tegenover bepaalde mensen dan moet je je inderdaad in allerlei bochten gaan wringen en continue nadenken over wat je wel en niet mag zeggen.

Dat zij er zelf voor kiest om zich in zulke bochten te gaan wringen, prima, maar daar moet ze jou niet bij gaan betrekken. Ze legt hiermee wel een bepaalde verantwoordelijkheid bij jou neer.

Ik vind niet dat je je aanstelt en ik zou toch proberen dit bespreekbaar te maken. Heb je dat al eens gedaan?

Gister zei ik dus iets tegen haar, maar in zulke bedekte termen dat niemand anders het zou begrijpen. Daar sprak ze me later op aan. Dat ik dat niet had moeten doen etc. Toen heb ik wel gezegd dat het nogal veel was allemaal en dat ik gewoon een gezellige dag wilde hebben zonder over ieder woord na te hoeven denken. Nouja, dat werd dus bijna een ruzie, want zij vond het belachelijk dat ik - als haar beste vriendin - niet uit loyaliteit met haar mee wilde denken. Terwijl ik dat dus wel de hele tijd doe en niet eens zou weten waarom ik bepaalde dingen tegen bepaalde mensen zou moeten zeggen...

Ik wil eigenlijk nog wel een keer terugkomen op dit alles, maar dan wel op een rustige manier en niet als we net de hele dag hebben gedronken en moe zijn... Weet alleen niet hoe ik het zal verpakken, want natúúrlijk wil ik dingen die ze in vertrouwen heeft verteld voor me houden, alleen wil ik eigenlijk dat dit een vanzelfsprekendheid is en ze niet de noodzaak voelt hier constant op te wijzen... Nu is het net alsof ze me wantrouwt.

Je kan misschien aangeven dat je het waardeert dat ze jouw dingen verteld, maar dat jij het moeilijk vind om zo op je woorden te moeten letten. En dat je bang ben je een keer te verspreken. Zo iets?

Ik ben het helemaal met jou eens, ik vind ook niet dat ze kan verwachten dat jij continu op je woorden moet gaan letten, vriendin of niet. Je zet jezelf ook in een bepaalde positie, want anderen gaan dat ook merken en dat samenzweerderige, geheimzinnige gedoe is vaak heel irritant. Een paar geheimen die verder toch niet snel ter sprake kunnen komen, prima, maar het moet niet je sociale leven en dagelijkse gesprekken gaan beheersen.

Ik zou trouwens ook niet hele onderwerpen gaan ontwijken bij anderen, dat vind ik ook echt te ver gaan.

Ik zou proberen het te onthouden, maar als het zoveel dingen zijn is het best logisch en menselijk dat het een keer mis gaat en dat je je dan verspreekt. Ik heb ook bepaalde dingen die vriendin 1 wel weet, maar vriendin 2 niet, en dat wil ik dan ook zo houden. Dan vraag ik ook wel eens of ze over bepaalde zaken hun mond willen houden.

Angela_1986 schreef:Ik zou daar vooral erg zenuwachtig en moe van worden... Als je continue moet letten op wat je tegen wie zegt dan lijkt me zo'n feestje ook niet echt relaxed meer.

Natuurlijk zijn er dingen die je in vertrouwen zijn verteld en bespreek je die niet met of vertel je die niet aan anderen maar dat is volgens mij heel normaal en daar hoef je dan verder ook geen moeite voor te doen om die voor je te houden.
Maar als iemand dingen verdraait of liegt en dat niet uit mag komen tegenover bepaalde mensen dan moet je je inderdaad in allerlei bochten gaan wringen en continue nadenken over wat je wel en niet mag zeggen.

Dat zij er zelf voor kiest om zich in zulke bochten te gaan wringen, prima, maar daar moet ze jou niet bij gaan betrekken. Ze legt hiermee wel een bepaalde verantwoordelijkheid bij jou neer.

Ik vind niet dat je je aanstelt en ik zou toch proberen dit bespreekbaar te maken. Heb je dat al eens gedaan?

+1

Zij maakt blijkbaar 'foute' keuzes in het leven en vervolgens moet jij er omheen praten ofzo? Denk dat ze zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor haar fouten en leugens in het leven... Natuurlijk ben je als vriendin loyaal dat je bepaalde dingen niet verteld aan anderen, maar zoals je al aangaf doe je dat niet... Ik zou dit niet accepteren van haar en zou dit echt met haar bespreken zodat ze geen verwachtingen meer hoeft te stellen aan jou...

Kan er trouwens met mijn hoofd niet bij, dat iemand zoiets durft te doen...

Ik doe het tegenwoordig zo: als iemand al begint met 'Ik zou je dit eigenlijk niet moeten vertellen, maar...' of 'Dit moet je niet doorvertellen, maar...', dan zeg ik al dat ik het liever niet wil weten. En dat meen ik echt. Scheelt mij in gestress en opgelet, en diegene scheelt het in het verbreken van een geheimhoudbelofte.

Ik zou de hele discussie met haar niet aangaan over hoe loyaal je bent aan haar als beste vriendin zijnde, want in haar ogen zal je alleen maar voor die denkbeeldige test slagen als je precies zwijgt over de onderwerpen waarvan zij graag ziet dat je niets zegt. Wat ik dus zou doen is aangeven dat je in het vervolg liever niet meer op de hoogte wordt gesteld van haar geheimen, aangezien ze jou daarmee in een bepaalde positie zet die je niet wil bezitten en je dat moeilijk vindt.

Bedankt voor jullie antwoorden. Ze verbazen me eerlijk gezegd wel een beetje. Ik voelde me gister best schuldig, dat ik blijkbaar iets fouts gedaan had, maar zoals jullie het zien kan je het ook bekijken. Aan de andere kant, een vriendin ben/heb je toch ook om dingen mee te delen die niet altijd goed zijn, of volgens de heersende opinie correct... Ik zou het best erg vinden als ze het idee had deze dingen niet meer bij mij kwijt te kunnen... Zouden jullie echt zo hard tegen haar zeggen dat je die geheime niet meer delen wilt? Misschien is het wel een opluchting voor mij om geen deelgenoot meer te worden van haar sores, maar dat betekent wel dat zij er alleen voor staat... is dat wat échte vrienden doen?

Als je echt van geheim in geheim gaat en je moet zo veel verzwijgen, dan kan ik het op een gegeven moment niet meer ben ik bang.

Je hoeft niet te zeggen dat je niets meer wil horen van haar problemen, maar als ze jou in vertrouwen neemt zal zij genoegen moeten nemen met jouw belofte om die geheimen niet door te vertellen en niet steeds erover zeuren, verwachten dat je hele gespreksonderwerpen uit de weg gaat of mee gaat liegen.

Natuurlijk zijn vriendinnen er om ook je stomme/foute acties tegen te vertellen, maar dit vind ik wel heel erg ver gaan. Het is toch niet normaal dat jij de hele avond bij iedereen moet uitkijken wat je zegt?

Susan schreef:Je hoeft niet te zeggen dat je niets meer wil horen van haar problemen, maar als ze jou in vertrouwen neemt zal zij genoegen moeten nemen met jouw belofte om die geheimen niet door te vertellen en niet steeds erover zeuren, verwachten dat je hele gespreksonderwerpen uit de weg gaat of mee gaat liegen.

Ja, hier kan ik wel wat mee... Ik ga dit aan haar vertellen als ik haar weer zie...

Noa, je kan het ook omkeren: is dat wat echte vrienden doen; je over een scala van onderwerpen een spreekverbod opleggen, omdat zij iets heeft gedaan wat eigenlijk niet kan/mag? Ze maakt er nu ook jouw probleem van en als het maar met 1 onderwerp was zou ik er geen moeite mee hebben, maar zoals jij het omschrijft moet je continu opletten wat je zegt en wat je vooral niet zegt. Nee, daar ga ik niet in mee, in die zin dat ik dan wel zou verzoeken aan haar of ze dit in het vervolg niet meer met me deelt.

Noa schreef:is dat wat échte vrienden doen?

Dit is mijn jeukzin. Vriendschap kan je invullen zoals je samen wil, met andere vrienden van andere mensen heb je niets te maken en het is een onmogelijke vergelijking. Als jij dit niet wil weten, is dat prima, maar een logische consequentie is dat zij zich minder vrij bij je voelt. Ik vind het fatsoenlijk om haar aan te raden om eerlijk te zijn (en misschien eens praten over waarom ze steeds de fout in gaat). Ik zou liever mijn verantwoordelijkheid nemen dan moeten liegen. En anders zou ik het denk ik ook niet meer willen weten. Dan ben je wel duidelijk en maak je het haar ook wat minder makkelijk om de fout in te blijven gaan (ook al is het niet jouw verantwoordelijkheid).

Melis_je schreef:

Noa schreef:is dat wat échte vrienden doen?

Dit is mijn jeukzin. Vriendschap kan je invullen zoals je samen wil, met andere vrienden van andere mensen heb je niets te maken en het is een onmogelijke vergelijking. Als jij dit niet wil weten, is dat prima, maar een logische consequentie is dat zij zich minder vrij bij je voelt. Ik vind het fatsoenlijk om haar aan te raden om eerlijk te zijn (en misschien eens praten over waarom ze steeds de fout in gaat). Ik zou liever mijn verantwoordelijkheid nemen dan moeten liegen. En anders zou ik het denk ik ook niet meer willen weten. Dan ben je wel duidelijk en maak je het haar ook wat minder makkelijk om de fout in te blijven gaan (ook al is het niet jouw verantwoordelijkheid).

Ik snap je reactie niet helemaal, wat versta je onder verantwoordelijkheid nemen in deze situatie?

In haar positie, bedoel ik.

Uiteindelijk moet dat wel haar eigen beslissing zijn natuurlijk, om die verantwoordelijkheid te nemen. Ik zal het er nog wel een keer met haar over hebben... Eerlijk gezegd word ik er wel moe van om steeds toe te zien hoe ze weer de fout ingaat en zich in onmogelijke situaties begeeft...

Ik ga even alles laten bezinken van jullie opmerkingen en ga dan snel een keer t gesprek met haar aan.

Dan lijkt me dat jij geen leuke dag hebt.. Je moet overal rekening mee houden als je wat zegt.. Mij zou dan dus echt gebeuren dat mij het verkeerde eruit floepte bij de verkeerde persoon.. Niet extra maar als zoiets van mij gevraagd word dan gebeurd me zoiets gewoon..