Mag ik solliciteren?

Ik zit sinds twee maanden in de ziektewet, omdat ik overspannen thuis zit.
Met de arbo arts heb ik afgesproken dat ik voorlopig nog niet in staat ben om te werken, en waarschijnlijk dit ook niet meer 100% zal lukken voor de zomervakantie (ik zit in het onderwijs). Wel zal ik op den duur (zeg over een maandje?) weer wat werk voor hen kan doen, misschien thuiswerk, of wat op de school zonder daadwerkelijk voor de klas te staan. Hij zei dat ik deze tijd goed moest gebruiken om tot rust te komen, en hij zag ook wel in dat ik uiteindelijk bij deze baan weg zou gaan. Hij adviseerde me daarom deze tijd te gebruiken om goed uit te zoeken wat ik wel wil qua baan en op zoek te gaan naar iets nieuws.

Nou heb ik net een vacature gevonden die goed bij mij zou passen. Iets met onderzoek en onderwijs, hier in de buurt. Er staat niet bij per wanneer deze vacature ingevuld moet worden, wanneer je dus zou beginnen is niet geheel duidelijk (kan ik wel vragen bij de contactpersoon).

Maar.. Mag ik uberhaupt solliciteren op dit moment? Ik weet niet hoe dat zit. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen, zou ik zelf ontslag nemen bij mijn huidige baan, dat kan toch gewoon? Ik weet ook niet of het uberhaupt al verstandig is om nu al te gaan solliciteren, maar dit soort banen zijn er niet veel, dus eigenlijk moet ik die kans wel grijpen. Kan iemand mij meer over dit proces vertellen waar ik nu in zit? Hoe pak je zoiets aan?

Natuurlijk mag je solliciteren. Je ontlast je werkgever i.v.m. doorbetalen van jouw loon, terwijl je ziek thuis zit. Maar wat ik me dan weer afvraag; Is het wel verstandig? Als je nu overspannen bent, dan ben je dat ook bij jouw volgende werkgever. Het zal even goedgaan, maar het heeft geen lang leven geschoren.

Ja dat klopt natuurlijk, ABE. Maar voor 't zelfde geld start deze baan pas over twee maanden, en dan valt het al wel weer mee. Ik kan natuurlijk de tijd uitzitten tot augustus en dan langzaam reintegreren bij m'n baan nu, maar dat is ook geen garantie dat het daarna ineens wel weer gaat. Dit soort banen komen niet zo veel voor, dus ik 'moet' er eigenlijk wel op solliciteren, omdat er niet veel beschikbaar is in het gebied wat ik eigenlijk zoek.

Maar ik pleeg dus geen onoverkomelijk strafbaar feit als ik solliciteer?

Ik zou het met je arbo-arts bespreken.

Smikkell schreef:Ik zou het met je arbo-arts bespreken.

+1

Hij zal beter op de hoogte zijn van de regels dan wij hier denk ik!

ABE schreef:Natuurlijk mag je solliciteren. Je ontlast je werkgever i.v.m. doorbetalen van jouw loon, terwijl je ziek thuis zit. Maar wat ik me dan weer afvraag; Is het wel verstandig? Als je nu overspannen bent, dan ben je dat ook bij jouw volgende werkgever. Het zal even goedgaan, maar het heeft geen lang leven geschoren.

Haha sorry maar de uitdrukking is "het is geen lang leven beschoren"

Marin, ik zou het ook bespreken met je arbo arts.

Volgens mij mag dat gewoon hoor! Mijn vader zat ook overspannen thuis (maar er speelden wel ene hoop dingen, het bedrijf had wat lullige dingen geflikt) en het was al vrij snel duidelijk dat het probleem puur door zijn werk kwam. Hij is gelijk flink gaan solliciteren toen hij ziek thuis zat en uiteindelijk ook destijds een andere baan gevonden en toen gelijk ontslag genomen.

Weet niet wie het zei, maar dat je automatisch ook overspannen zou zijn bij je andere baan, dat betwijfel ik.. Je geeft duidelijka an dat voor de klas staan niks voor je is, natuurlijk moet je niet een soort gelijke baan zoeken, maar mijn vader is een heel ander mens geworden sinds hij zijn nieuwe werk had!

AngelNyn schreef:Weet niet wie het zei, maar dat je automatisch ook overspannen zou zijn bij je andere baan, dat betwijfel ik.. Je geeft duidelijka an dat voor de klas staan niks voor je is, natuurlijk moet je niet een soort gelijke baan zoeken, maar mijn vader is een heel ander mens geworden sinds hij zijn nieuwe werk had!

Ik denk ook wel dat het vooral door Marin's vorige werk kwam, maar aan het eind van de dag zit ze wel ziek thuis op het moment en zijn dingen haar al snel te veel. Ik denk dat je daar zeker rekening mee moet houden en niet moet verwachten dat je met 100 procent zekerheid ineens weer fulltime aan de slag kunt zonder problemen als je nu al doodmoe wordt van een supermarktbezoekje (bij wijze van).

Fauve schreef:

AngelNyn schreef:Weet niet wie het zei, maar dat je automatisch ook overspannen zou zijn bij je andere baan, dat betwijfel ik.. Je geeft duidelijka an dat voor de klas staan niks voor je is, natuurlijk moet je niet een soort gelijke baan zoeken, maar mijn vader is een heel ander mens geworden sinds hij zijn nieuwe werk had!

Ik denk ook wel dat het vooral door Marin's vorige werk kwam, maar aan het eind van de dag zit ze wel ziek thuis op het moment en zijn dingen haar al snel te veel. Ik denk dat je daar zeker rekening mee moet houden en niet moet verwachten dat je met 100 procent zekerheid ineens weer fulltime aan de slag kunt zonder problemen als je nu al doodmoe wordt van een supermarktbezoekje (bij wijze van).

Natuurlijk is daar iets voor te zeggen, ik beredeneer alleen vanuit mijn eigen referentiekader, en die druk van je werk kan echt zo hard op je hele gevoel doorwerken, dat je idd niet eens naar een supermarkt wilt.. en zonder teveel in details te willen treden, ik heb het allemaal van dichtbij mee gemaakt, en natuurlijk is ander werk geen tovermiddeltje, maar voor mijn vader was ook een hoop teveel, tot hij zijn nieuwe werk had, ene nieuwe uitdaging en zich op zijn plek voelde! Hij werd echt een ander persoon.

Natuurlijk is dat voor iedereen anders, maar gelijk er van uit gaan dat het níks wordt is ook zo negatief Bedoelde het meer dat ze daar gewoon heel open in moest gaan, en lukt t niet, zie ze het dan wel weer

Dat snap ik hoor, je moet ook een soort middenweg zoeken denk ik. Niet bang zijn voor een nieuwe uitdaging, maar ook rekening met jezelf houden, zoiets.

Eerlijk gezegd heb ik niet helemaal het idee dat je compleet overspannen bent maar dat het meer door het werk komt dat je deed. Ik zou dan ook zeker gewoon solliciteren. Als het werkelijk een baan is die je zo aanspreekt en je wordt er nu enthousiast van dan denk ik juist dat dat goed is om voor te gaan.

Dank jullie voor de antwoorden.

De arbo arts heb ik eigenlijk geen contact gegevens van raar genoeg, dus daar kan ik nu op dit moment geen contact mee opnemen om te vragen hoe het zit. Maar goed, aangezien hij zelf aan gaf dat ik deze tijd moet gebruiken om iets nieuws te vinden, zal hij het misschien geen probleem vinden.

Zolang ik maar niet me in iets bevind wat niet mag. Ik heb geen idee van alle regels omtrent ziektewet/ontslag etcetera, dus wil het graag goed doen.

AngelNyn en ZvB ik denk dat jullie in zekere zin gelijk hebben. Het lag zeker grotendeels aan m'n werk wat ik niet aan kon en nu de druk er af is, gaat het een stuk beter. Ik kan echter nog steeds wel heel weinig aan, en ben na bijvoorbeeld een bezoekje aan een vriendin, of een aantal klusjes op een dag (schoonmaken, boodschappen), echt doodop. Dat is toch echt nog niet goed. Gelukkig probeer ik dat soort dingen wel steeds meer, ook om er achter te komen wat al wel kan en nog niet.

Ik ga denk ik eerst maar eens informeren per wanneer deze baan van start zou gaan. Sowieso duurt zo'n sollicitatie procedure een tijdje, dus stel het zou per 1 juni zijn, vind ik dat al een heel ander verhaal dan per mid-april. Dat laatste zie ik zelf ook niet echt zitten namelijk.

Ik word hier inderdaad wel ethousiast van ZvB omdat dit iets is/lijkt wat veel beter bij me past, dus eigenlijk voel ik me min of meer 'verplicht' om hier op te solliciteren, omdat het anders echt zonde is als ik dit aan me voorbij laat gaat. Dus dat ga ik toch maar doen dan. Voor 't zelfde geld word ik niet eens uitgenodigd. Niet geschoten is altijd mis, en daarna zien we verder wel.

Je kunt in principe gewoon ontslag nemen hoor, mits je het ontslagtermijn in acht neemt. Dat moet je dus even nakijken in je contract, hoe lang deze is.

Ergens vind ik het ook wel logisch hoor dat kleine dingen al vermoeiend zijn. Niet om te bagataliseren maar als je niks doet dan is alles ook vermoeiend wat je wel doet. Ik denk dat het eerlijk gezegd beter is om een soort routine weer te krijgen en meer dingen te gaan doen dan thuis te blijven zitten en niets te doen. Dat zal voor een eerste periode wellicht goed zijn maar ik zou daar toch niet in willen blijven hangen, eerlijk gezegd.

Zusje van Bert schreef:Je kunt in principe gewoon ontslag nemen hoor, mits je het ontslagtermijn in acht neemt. Dat moet je dus even nakijken in je contract, hoe lang deze is.

Ergens vind ik het ook wel logisch hoor dat kleine dingen al vermoeiend zijn. Niet om te bagataliseren maar als je niks doet dan is alles ook vermoeiend wat je wel doet. Ik denk dat het eerlijk gezegd beter is om een soort routine weer te krijgen en meer dingen te gaan doen dan thuis te blijven zitten en niets te doen. Dat zal voor een eerste periode wellicht goed zijn maar ik zou daar toch niet in willen blijven hangen, eerlijk gezegd.

Daar heb je idd een heel goed punt! Zoek idd iets om dagelijks te doen bijvoorbeeld. Mijn vader ging bijvoorbeeld dagelijks wandelen (was advies van de huisarts), was echt een hele goede "therapie" voor hem, de ene keer kon dat een wandeling van 8km zijn door het bos etc, de andere keer een rondje om het meer, maar hij ging er wel op uit iedere dag. Lichamelijke "inspanning" in de vorm van sport is voor je geestelijke gesteldheid gewoon enorm goed.
Anders kom je snel in een spiraal terecht die alleen maar negatiever wordt

Gelukkig zit ik zelf nu totaal niet in die negatieve spiraal. Ik ben juist al die dingen weer langzaam aan het opbouwen. Ik ben begonnen met wat meer bewegen, en heb m'n sociale leven ook weer wat opgepakt. Ik hoef niet dagelijks wat sociaals te doen, want dat is sowieso te zwaar voor mij, altijd al geweest. Ik kan nu 1 a 2 activiteiten per dag aan, of dat boodschappen is, beweging (zoals zwemmen of fietsen) of iets sociaals. Maar dat had ik eigenlijk al wel. Probeer het nu inderdaad weer op te pakken en positieve energie daar in te steken. Ben gelukkig absoluut niet negatief meer, ook als ik thuis zit. Ben nog wel 'zwak', maar niet 'down'. Dus dat vind ik al een hele stap.

Goed bezig! Ik zou er gewoon voor gaan .

Zusje van Bert schreef:Eerlijk gezegd heb ik niet helemaal het idee dat je compleet overspannen bent maar dat het meer door het werk komt dat je deed. Ik zou dan ook zeker gewoon solliciteren. Als het werkelijk een baan is die je zo aanspreekt en je wordt er nu enthousiast van dan denk ik juist dat dat goed is om voor te gaan.

Niet dat ik je ken ofzo, dus kan het helemaal verkeerd hebben, maar dit kwam ook in mij op. Ik zou ervoor gaan, niet geschoten is altijd mis!

Hoe zit dat met je energie tijdens zo'n weekendje Parijs of de week in NY. Want daarvan kreeg ik de indruk dat je wel echt een stuk meer dan 2 dingen op een dag hebt gedaan?

Je mag gewoon solliciteren. Ik denk dat dat ook voor een heel groot deel je problemen oplost dus in die zin denk ik dat dat een hele goede stap kan zijn. Daarnaast komt voor jouw huidige werk dan weer je functie vrij en die kunnen ze dan weer opnieuw invullen, dat is voor de school ook prettig want zij kunnen opzoek naar een structurele oplossing en hoeven niet af te wachten wanneer je terug komt, voor hoeveel uur enz, wat dat betreft is dat geen probleem.
Je moet je inderdaad wel afvragen of je het aankan en of je eerlijk bent naar je nieuwe werk toe maar vooral ook naar jezelf, niet dat je van te voren al het gevoel hebt dat je binnen no-time weer op het oude punt uitkomt en je weer thuis zit. Want het moet wel een stap vooruit zijn en niet een stap achteruit natuurlijk.

Ga je verder nog iets ondernemen met betrekking tot je gezondheid? Ik weet dat er bloed geprikt is en dat daar niks uit kwam. Maar je gaf wel al eerder aan dat je al zo lang je kan herinneren last hebt van hoofdpijn e.d. en in Engeland had je toen ook al last dat je zo slecht sliep e.d. Wil je in de toekomst nog met een psyocholoog of iets dergelijks gaan praten of nog verder uit gaan zoeken waar je lichamelijke klachten vandaan komen of laat je dat nu voor wat het is?
Ik probeer alleen maar mee te denken hoor, misschien is dat namelijk wel een manier om jouw te helpen met beter in je vel te zitten, dat gecombineerd met een eventuele nieuwe baan zo natuurlijk heel fijn zijn!

Ik zou overigens gewoon de brief schrijven, je moet eerst nog maar op gesprek gevraagd worden e.d. mocht het balletje gaan rollen dan zou ik wel even contact opnemen met de arbo-arts. Je werk kan je aan die contact gegevens helpen!

Quote even in stukjes opgedeeld, dat is wat makkelijker.

minoessepoes schreef:Hoe zit dat met je energie tijdens zo'n weekendje Parijs of de week in NY. Want daarvan kreeg ik de indruk dat je wel echt een stuk meer dan 2 dingen op een dag hebt gedaan?

Parijs ging wel weer ok, alhoewel je na een stedentrip sowieso altijd doodmoe bent. Dus dat is wel een lastige graadmeter. NY was eigenlijk te zwaar, maar ging ik toch ook niet afzeggen. Dat was af en toe wel echt te zwaar, zeker omdat het toen allemaal nog zo vers was. Uiteindelijk heeft Parijs me echt goed gedaan en is dat wel een soort positief keerpunt geweest denk ik. Sindsdien hoor ik ook dat ik er weer beter uit zie enzo.

minoessepoes schreef:Je mag gewoon solliciteren. Ik denk dat dat ook voor een heel groot deel je problemen oplost dus in die zin denk ik dat dat een hele goede stap kan zijn. Daarnaast komt voor jouw huidige werk dan weer je functie vrij en die kunnen ze dan weer opnieuw invullen, dat is voor de school ook prettig want zij kunnen opzoek naar een structurele oplossing en hoeven niet af te wachten wanneer je terug komt, voor hoeveel uur enz, wat dat betreft is dat geen probleem.
Je moet je inderdaad wel afvragen of je het aankan en of je eerlijk bent naar je nieuwe werk toe maar vooral ook naar jezelf, niet dat je van te voren al het gevoel hebt dat je binnen no-time weer op het oude punt uitkomt en je weer thuis zit. Want het moet wel een stap vooruit zijn en niet een stap achteruit natuurlijk.

Ja daar heb je twee goede punten. 1) Het werk wordt minder belast. Ze hebben intussen trouwens wel een vervanger gevonden die nu bezig is. 2) Ik weet inderdaad nog niet of ik het wel aan kan. Ik denk dat met ander werk het sowieso al heel erg veel scheelt. Ben er intussen wel uit dat ik niet meer voor de klas wil. Onderzoek doen is wat ik eigenlijk wil doen, dus dat zou bij deze vacature heel goed aansluiten. Neemt niet weg dat het spannend blijft en ik niet met 100% zekerheid kan zeggen hoe ik er op zal reageren natuurlijk. Maar ik zou wel proberen er met goede moed aan te beginnen en alert te zijn voor tekens dat het niet gaat.

minoessepoes schreef:Ga je verder nog iets ondernemen met betrekking tot je gezondheid? Ik weet dat er bloed geprikt is en dat daar niks uit kwam. Maar je gaf wel al eerder aan dat je al zo lang je kan herinneren last hebt van hoofdpijn e.d. en in Engeland had je toen ook al last dat je zo slecht sliep e.d. Wil je in de toekomst nog met een psyocholoog of iets dergelijks gaan praten of nog verder uit gaan zoeken waar je lichamelijke klachten vandaan komen of laat je dat nu voor wat het is?
Ik probeer alleen maar mee te denken hoor, misschien is dat namelijk wel een manier om jouw te helpen met beter in je vel te zitten, dat gecombineerd met een eventuele nieuwe baan zo natuurlijk heel fijn zijn!

Ik moet helaas nog steeds een huisarts zoeken in mijn stad. Ik weet dat het slecht is, maar ik kan me zo slecht tot dat soort dingen zetten. Dus ik moet me echt volgende week gaan inschrijven in de gemeente (ook dat moet nog), en dan kan ik een huisarts gaan zoeken, en dan kan ik proberen verdere stappen te nemen. Dit is heel genant hoor, maar ik ben gewoon heel erg slecht in dat soort dingen, het gaat langs me heen, ik vergeet het, of heb er de puf niet voor.
Psycholoog wil ik niet heen omdat ik niet het idee heb dat ik daar baat bij heb (tot nu toe nooit baat bij gehad namelijk, meerdere keren geprobeerd), maar overweeg wel andere therapien/behandelingen om in elk geval lichamelijk weer sterker te worden. Uiteindelijk kom ik fysiek gezien toch weer op fibromyalgie uit, en ik heb deze klachten nog steeds, ook nu ik uitgerust ben (heb ze al jaren). Dus ja, daar moet ik wel echt iets mee gaan doen inderdaad.

minoessepoes schreef:Ik zou overigens gewoon de brief schrijven, je moet eerst nog maar op gesprek gevraagd worden e.d. mocht het balletje gaan rollen dan zou ik wel even contact opnemen met de arbo-arts. Je werk kan je aan die contact gegevens helpen!

Ja ik ga eerst eens informeren per wanneer deze baan zou zijn. Lijkt me een goede eerste stap.

Dat Parijs wel goed ging dat lijkt me wel iets postiefs. Dat geeft aan dat je wel energie kan halen uit leuke dingen.
En dat lijkt me wel een goed uitgangspunt, dat je zelf weet dat als je dingen doet die je leuk vind dat je daar dan energie uit kan halen. Dat lijkt me je ook vertrouwen te geven voor een leuke nieuwe baan voor de toekomst.

Ik zou wel opzoek gaan naar een huisarts in DH en daar even gaan praten, kijken of je uit kan vinden waar je lichamelijke klachten wel vandaan komen (fybro is lastig te diagnostiseren of niet?) en zo ja wat je er aan kan doen of wat jouw het beste helpt.
Mocht het meer van psychische aard zijn, door stress of spanning dan weet je tenminste dat het niks lichamelijks is en dat geeft ook rust lijkt me en dan kan je ook gericht met iemand aan het werk. Als een psycholoog niks voor jouw is dan moet je dat ook niet doen, dan moet je ook verder gaan zoeken naar iets anders. Je moet gewoon iets zoeken wat bij jouw past en zorgen dat je wat handvatten krijgt zodat je in het vervolg kan voorkomen dat je thuis komt te zitten en je je zo slecht voelt, door eerder de sypthomen te herkennen en te weten wat je moet doen als je je zo voelt!