Hoe vaak zeg jij "Ik hou van je" tegen mensen?

Ik zeg het tegen mijn vriend, en heel soms tegen vriendinnen en familie, op een 'bijzonder' moment. In de familie van mijn vriend zeggen ze het heel vaak tegen elkaar & ook aan het einde van het telefoongesprek.

Ik zeg het eigenlijk nooit.. Ik vind het heeeel erg moeilijk om dat op die manier te uiten! Ik zet ht wel eens onder een berichtje naar bijvoorbeeld mijn moeder!

Ik zeg het alleen tegen mijn vriend.. En dan ook echt op momenten dat ik het echt voel, meestal een intiem/speciaal moment.
Tegen mijn ouders en vriendinnen heb ik het eigenlijk nog nooit gezegd. Ik laat tegenover mijn ouders wel af en toe op een andere manier merken wat ze voor me betekenen. Door iets voor ze mee te nemen wat ze graag wilden hebben bijvoorbeeld.

Ik zeg het heel soms tegen mijn vriend. Tegen mijn ouders en vriendinnen zeg ik het nooit, maar ik hou wel van ze.
Ook zou ik het zelf niet steeds hoeven horen van mijn vriend, ik weet dat hij van me houdt. Mijn ex zei het een paar keer per dag, daar werd ik echt een beetje gek van...

Tegen m'n vriend zeg ik het zo af en toe wel, maar niet heel vaak. Ik zeg eerder dat ik hem lief vind.
Tegen anders zeg ik het eigenlijk nooit. Weet niet, ben daar gewoon niet zo van. Dat ik van ze hou, weten ze ook wel zonder dat ik het zeg. Iedereen hier is daar wat te nuchter voor denk ik, haha. Zie het mijn ouders en vriendinnen ook echt niet zomaar doen, past gewoon niet echt bij ons!

Tsjip schreef:

Caroow schreef:Tegen mijn vriend zeg ik het vaak. Heel vaak. Ik ben echt een enorme slijmbal
Maar hij is wel de enige tegen wie ik het zeg eigenlijk..

+1

+1

Niemand dus die het wel eens tegen zichzelf zegt..?!

Nooit.

Ik ben niet van het gevoel. Ik zeg nooit "Ik hou van je". Je merkt aan mij, in mijn gedrag, mijn handelingen, of ik van je houd, maar je moet van mij niet verwachten dat ik het zeg. Want dat doe ik simpelweg niet.

Niet zo vaak maar wel ontzettend gemeend als ik het wel zeg! Vind het prettig om te zeggen en om te horen, zeg wel snel tegen mensen dat ik ze lief vind!
En ik luister vet vaak naar Harry Van jezelf houden is goed voor je en langzaam aan leer ik echt van mezelf houden. *ai wat zoetsappig*

Vaak, al zeggen wij vaker love you. Tegen de kinderen zeggen wij wel ik hou van jou.

Ben ik dan zo uniek, als ik de reacties zo lees?

Bijna niemand die hier reageerde zegt het, of alleen tegen haar partner. Ik zeg echt wekelijks tegen mijn moeder dat ik van haar hou, sowieso als ik haar spreek aan de telefoon en helemaal als ik haar zie. Vriend dagelijks, meerdere malen. Ik zeg het zelfs tegen mijn dieren. Niet om het terug te horen, maar omdat ik het prettig vind het te zeggen.

Vinden jullie het dan ook vervelend om te horen dat iemand van je houdt?

Ja tegen mijn moeder zeg ik het ook wel is. Niet vaak.

Mamsie schreef:Vaak, al zeggen wij vaker love you. Tegen de kinderen zeggen wij wel ik hou van jou.

Love you zeggen wij ook. We doen beiden wel

ABE schreef:Nooit.

Ik ben niet van het gevoel. Ik zeg nooit "Ik hou van je". Je merkt aan mij, in mijn gedrag, mijn handelingen, of ik van je houd, maar je moet van mij niet verwachten dat ik het zeg. Want dat doe ik simpelweg niet.

Waarom dan niet? Ik snap dat nooit zo goed. Waarom niet zeggen wat je voelt?

Ik roep het best vaak tegen mijn vrienden en zei het ook vaak tegen mijn ex. Als ik dat op dat moment voel moet ik het kwijt. Vooral nu ik het moeilijk heb en er zulke lieve mensen voor mij klaarstaan roep ik het wel eens. Ook zeg ik vaak dat ik mensen lief vindt.

Tea-Leaf schreef:

ABE schreef:Nooit.

Ik ben niet van het gevoel. Ik zeg nooit "Ik hou van je". Je merkt aan mij, in mijn gedrag, mijn handelingen, of ik van je houd, maar je moet van mij niet verwachten dat ik het zeg. Want dat doe ik simpelweg niet.

Waarom dan niet? Ik snap dat nooit zo goed. Waarom niet zeggen wat je voelt?

Ik weet het niet. Ik krijg het mijn strot niet uit. En ik weet niet waarom. Ooit lag het op mijn puntje van mijn tong, maar het kwam er gewoon echt simpelweg niet uit.

ABE schreef:

Tea-Leaf schreef:

ABE schreef:Nooit.

Ik ben niet van het gevoel. Ik zeg nooit "Ik hou van je". Je merkt aan mij, in mijn gedrag, mijn handelingen, of ik van je houd, maar je moet van mij niet verwachten dat ik het zeg. Want dat doe ik simpelweg niet.

Waarom dan niet? Ik snap dat nooit zo goed. Waarom niet zeggen wat je voelt?

Ik weet het niet. Ik krijg het mijn strot niet uit. En ik weet niet waarom. Ooit lag het op mijn puntje van mijn tong, maar het kwam er gewoon echt simpelweg niet uit.

Dat lijkt me erg vervelend. Of ervaar je dat zelf niet zo?

Ik zeg het dagelijks tegen mijn vriend en mijn zoontje. En heel soms tegen vrienden.

Ik zeg dat eigenlijk nooit.

Tea-Leaf schreef:

ABE schreef:

Tea-Leaf schreef:

ABE schreef:Nooit.

Ik ben niet van het gevoel. Ik zeg nooit "Ik hou van je". Je merkt aan mij, in mijn gedrag, mijn handelingen, of ik van je houd, maar je moet van mij niet verwachten dat ik het zeg. Want dat doe ik simpelweg niet.

Waarom dan niet? Ik snap dat nooit zo goed. Waarom niet zeggen wat je voelt?

Ik weet het niet. Ik krijg het mijn strot niet uit. En ik weet niet waarom. Ooit lag het op mijn puntje van mijn tong, maar het kwam er gewoon echt simpelweg niet uit.

Dat lijkt me erg vervelend. Of ervaar je dat zelf niet zo?

Dat heb ik inmiddels losgelaten. Het is zoals het is en ik kan het serieus niet als een probleem zien.

Tegen mijn vriend heel vaak! Zeggen sowieso na elk telefoongesprek; love you, voor we ophangen. Dit zeggen we ook wanneer we weggaan. En soms zelfs als we aan het stappen zijn en de één gaat plassen!

Echt zeggen; ik hou van jou, minder. Dat is toch vaak op bijzondere momenten.

Tegen mijn ouders zeg ik regelmatig dat ik van ze hou. Ik ben gewoon heel close met hen!

Af & toe tegen; 1 vriendin & mn zus. Echt op bepaalde momenten..

Tegen mijn vriend zeg ik het bijna dagelijks. Tegen mijn familie en vrienden eigenlijk zelden.
Ik prijs wel regelmatig mijn ouders om hoe ik op ben gevoed. (erg vrij en veel eigen inbreng) en dat ik me geen betere ouders had kunnen wensen. Uiteindelijk laat ik het wel blijken zonder het letterlijk te zeggen.

Ik zeg dat eigenlijk alleen tegen mijn vriend. Op sommige momenten wil ik het ook wel tegen mijn moeder zeggen, maar vind dat moeilijk. Dat komt waarschijnlijk omdat zij dit vroeger ook nooit zei. Natuurlijk weet ik wel dat ze van me houdt, maar we zijn gewoon niet opgegroeit met een moeder die dat wel eens uit sprak.

Ik hoop wel , dat ik dit wel aan mijn kinderen mee kan geven. Dat we dit allemaal gewoon uit kunnen spreken.

Ik heb het nog nooit gedaan Heb het een jaar geleden pas voor het eerst naar mijn ouders en zus geschreven, dat kostte me al veel moeite en ging samen met wat tranen haha. Ik ben helemaal niet opgevoegd om zulk soort dingen uit te spreken. Kan me ook niet herinneren dat mijn ouders zo recht in mn gezicht hebben gezegd: ik hou van je. Wel eens als het ter sprake komt dat wij het thuis laten merken met kleine dingen maar het niet zeggen, dat mn moeder dan zegt "maar we houden wel van je hoor".
Ik heb daar heel veel moeite mee om zoiets te zeggen Heb sinds kort een vriend en ik ben benieuwd of het me over een tijd gaat lukken om dat tegen hem te zeggen (nu wil ik dat nog niet eens, is het te pril voor). Ik weet dan wel voor mezelf dat als ik zoiets ooit tegen iemand zeg dat het ook echt diepe betekenis heeft... Denk dat als iemand het tegen mij zegt op een mooi moment dat ik ook echt tranen in mn ogen kan hebben.

Tegen mijn man en mijn dochter elke dag.
Als ik H naar bed breng zing ik altijd een liedje en dan sluit ik af met: Mama houd zooooooooveel van jou.
(Jaja, van het boek Raad eens hoeveel ik van je hou met Hazeltje )

Tegen mijn mam als we gaan slapen: Love you.

Verder niet zo vaak tegen iemand eigenlijk.