Hoe trek ik het me minder aan?

Ik heb even thuis gezeten van werk omdat ik licht overspannen was.
Op dit moment werk ik wat minder en heb ik bijvoorbeeld geen telefonisch contact met klanten. Ik werk op een erg drukke afdeling in een commerciële functie.
Ik zou heel graag jullie tips ontvangen met betrekking tot hoe ik de zaken beter van me af kan zetten en me de zaken minder persoonlijk aantrek.

Ik ben een behoorlijke streber en sinds ik me ziek heb gemeldt doen mijn collega's (voor mijn gevoel) anders tegen mij.
Ik word een beetje genegeerd naar mijn gevoel en dan vooral door de vrouwen.
Mijn klant- en servicegerichtheid is erg hoog en ik weet ontzettend veel van de processen in het bedrijf. Iedereen vroeg altijd vaak dingen aan mij en helaas werd daar soms (onbedoeld) misbruik van gemaakt.
Op dit moment ben ik niet gelukkig op het werk en wil ervoor zorgen dat ik me wat makkelijker op kan stellen en me de zaken minder aantrek.
Ook wil ik wat meer zelfvertrouwen kweken maar weet niet zo goed hoe ik daarmee moet beginnen.

Wie heeft er advies voor mij?

Hmm ik weet niet zo goed hoe ik je kan adviseren, omdat ik zelf in een soortgelijke situatie zit (maar nog niet terug aan 't werk).

Ik begrijp ook niet heel goed wat je je nu zo persoonlijk aantrekt? De zwaarte van je werk? Dingen die je niet goed doet? Opmerkingen van je collega's? Kan je iets specifieker zijn misschien?

Bedoel je niet dat je teveel hooi op je vork neemt omdat je zoveel kennis in huis hebt? Dat mensen altijd dingen aan jou kwamen vragen vanwege je kennis en daardoor misschien teveel deed? Of je bovengemiddeld verantwoordelijk voelen voor je werkplek / afdeling / collega's? Want dat is voor mij wel heel herkenbaar. Ik wil iedereen altijd graag helpen en heb de neiging om ze dingen uit handen te nemen.

Marin schreef:Hmm ik weet niet zo goed hoe ik je kan adviseren, omdat ik zelf in een soortgelijke situatie zit (maar nog niet terug aan 't werk).

Ik begrijp ook niet heel goed wat je je nu zo persoonlijk aantrekt? De zwaarte van je werk? Dingen die je niet goed doet? Opmerkingen van je collega's? Kan je iets specifieker zijn misschien?

Klopt, jouw situatie ken ik en snap dat het moeilijk is advies te geven.
Ik zag inderdaad dat ik niet erg duidelijk was in mijn topic.
De zwaarte en vooral de ongestructureerde chaos maak ik me druk om. Er zijn soms 4 mensen met 1 ding bezig, er worden fouten gemaakt waar ik me druk om maak (waarom zou ik eigenlijk) omdat ik te perfectionistisch ben.
Ik erger me aan mensen die telkens hetzelfde aan mij vragen omdat het ze zelf niet interesseert en ze geen zin hebben om het zelf te leren of op te zoeken.
Ik denk dat ik de functie een beetje ontgroeit ben. Althans, daar ben ik bang voor. Ik wil ervoor zorgen dat ik er wat relaxter in sta en het makkelijk van me af kan zetten.

Nucia schreef:Bedoel je niet dat je teveel hooi op je vork neemt omdat je zoveel kennis in huis hebt? Dat mensen altijd dingen aan jou kwamen vragen vanwege je kennis en daardoor misschien teveel deed? Of je bovengemiddeld verantwoordelijk voelen voor je werkplek / afdeling / collega's? Want dat is voor mij wel heel herkenbaar. Ik wil iedereen altijd graag helpen en heb de neiging om ze dingen uit handen te nemen.

Klopt! Ik trek de dingen naar me toe, collega's leggen moeilijke zaken bij mij neer en pakken het zelf niet op.
Ik voel me vooral verantwoordelijk voor de klanten.

Heb jij er extra stress van dat je je zo verantwoordelijk voelt?
Om maar even bot te zijn: ik erger me soms echt rot aan mijn collega's en vind ze soms zo nonchalant en niet slim...

Herkenbaar dat je dingen naar je toetrekt! Ik snap precies hoe je je voelt. Word je op je eigen werk afgerekend of worden jullie als afdeling beoordeeld? Dat scheelt ook nog wel. Dan wil je gewoon presteren (zeker icm je perfectionisme) maar het hangt er dan om omdat je collega niet of niet goed zijn werk doet. Dat wil je voorkomen en dus pak je het zelf maar op. Ik heb idd ook dat ik me heel erg verantwoordelijk voel voor de afdeling terwijl dat eigenlijk niet mijn taak is. (word er dus ook niet naar betaald) Maar dit zit gewoon in onze aard en zul je er nooit helemaal uit krijgen denk ik. Ik heb er soms wel extra stress van gehad maar tegenwoordig denk ik; ach, ik doe wat ik kan en meer dan dat kan ik niet doen. Haha ik moest wel even lachen om je zinnetje dat je je collega's af en toe niet slim vind. Och, ik kan me zo ergeren aan domme collega's, dan denk ik; denk dan eerst even na voor dat je dit of dat doet!

Wat rot dat je je zo voelt. Vorige wk heb ik deze klacht ook neergelegd bij mijn leidinggevenden en vandaag feedback op gekregen. Voor mij is het echter makkelijker, omdat 90% via email gaat en op basis van een Powerpoint met allerlei types erop kan ik nu ieder moment van de dag bij de directeur binnen stappen om met hem een vervelende email door te nemen en het van het emotionele te ontdoen, zodat er alleen feitelijkheden overblijven.

In een telefonische functie is dat natuurlijk minder handig. Wat ik zou proberen is te allen tijde rustig te blijven en ook aangeven dat je niet met een klant in gesprek gaat als zij opeens een ongepaste toon aanslaan. Dat voorkomt iig escalatie. Daarnaast helpt het je wellicht om te bedenken dat het niet persoonlijk is, maar dat ze tegen ieder ander ook zo zouden doen. Van het gevoel dat je nu van je vrouwelijke collega's krijgt zou ik proberen dat even te laten voor wat het is, want ergens is er ook een mogelijkheid dat je dit nu zo ervaart omdat je je al "zwak" voelt en dan ben je extra vatbaar voor kritiek.

@ Nucia, Ik word zowel persoonlijk afgerekend als in teamverband en nog op afdelingsniveau. De twee laatste is vooral op targets gericht.
En weet je wat het is; als ik niet meer zou komen draait de afdeling gewoon door. Dat moet ik eigenlijk in mijn achterhoofd houden en misschien word ik dan wat rustiger en kan ik het van mij afzetten.
Over 6 maanden begint namelijk ook mijn opleiding en om eerlijk te zijn vind ik dat nu ontzettend belangrijk.
Fijn dat er iemand is die begrijpt wat ik bedoel! En inderdaad, een beetje harder nadenken doet soms wonderen!

@ Guattari, goed dat jij er een klacht over neergelegd hebt. Ik zou eigenlijk ook wel wat op papier willen zetten voor mijn leidinggevende, maar ik durf dat niet. Ik ben bang dat het overkomt alsof ik mijn collega's benadeel.
Ik denk dat het een heel goed advies is, om mij even niks aan te trekken van de vrouwelijke collega's. Eigenlijk moet ik me alleen druk maken om mijzelf en een beetje sch**t aan anderen hebben!
Dankje voor de tip!!

Dat ergeren aan (het nonchalante gedrag van) collega's en jezelf (misschien wel té) verantwoordelijk voelen voor werkzaamheden en voor de gang van zaken op het werk herken ik uit de laatste maanden voordat ik overspannen thuis kwam te zitten.
Ik kan ook zeggen dat naarmate het met mij beter ging, ik ook weer beter reageerde op collega's.
Ik zou me nu vooral op jezelf concentreren. Laat dat idee van verantwoordelijkheid los als je kunt (ik weet uit eigen ervaring dat dát juist het moeilijkst is) Jij moet weer lekker in je vel komen te zitten en de rest komt daarna wel weer.

Bedankt voor je reactie!
Wat ik nu doe is mijzelf elke ochtend als ik de auto instap me voornemen met niet te ergeren aan collega's (een beetje goedbedoeld negeren en mijn eigen ding doen) en me vooral niet te bemoeien ermee.
Ik weet ook wel dat mijn leidinggevende wel merkt wat er speelt. Er wordt namelijk ontzetten veel gekletst, en ik dur fwel te zeggen dat 25% van de tijd hieraan op gaat. Lunchen? Soms wel 50 minuten in plaats van 30 minuten.
Dat soort dingen spelen er nu. Ik neem mij gewoon morgenochtend weer hetzelfde voor en doe mijn ding. Vandaag heeft dat echt resultaat geleverd en ben daar ik wel trots op!