Vriendschap verbreken

Hebben jullie weleens een vriendschap verbroken? Wat was de reden hiervoor / hoe heb je het aangepakt?
 
Ik heb een ''vriendin'' waar ik liever niet meer mee omga, ik zie het als een verplichting om met haar af te spreken, we hebben niet veel gespreksonderwerpen meer en ik voel me gewoon niet fijn bij haar.
Ik weet niet wat ik ermee moet, dood laten bloeden lukt niet want ze belt/smst telkens weer.

Ja, ik heb ooit wel eens aangegeven dat het vertrouwen kapot was en ondanks dat ik niet echt boos was, ik vond dat de vriendschap voortzetten nogal zinloos was.
Achteraf hechte ik ook veel meer waarde aan de vriendschap, dus was het maar goed ook.
Ik heb toen wel gezegd dat als ik er weer behoefte aan zou hebben of er anders over zou gaan denken, ik contact op zou nemen.

Ja ik heb dat ook gedaan.

Ik had een vriendin met wie ik echt heel veel deelde. En toen kreeg ze een vriend, en liet ze mij compleet vallen. Ze kwam afspraken niet na, of dan hadden we eindelijk afgesproken, en dan stond na een uur haar vriend ineens ook in het cafe en dan vertrokken ze samen. Ik kon alleen nog een keer in haar vakanties langs komen als haar vriend aan het werk was.
Toen ze in haar vakantie weer vroeg of ik kwam eten heb ik gezegd daar geen behoefte meer aan te hebben. Kreeg nog een heel verwijtend smsje, maar daar kon ik al niet meer mee zitten. Kan je nagaan hoe belangrijk ze toen nog voor me was..

Ik heb er ongeveer een jaar over gedaan om afstand te nemen van de vriendschap en haar, en het daadwerkelijk te beëindigen.

Ik heb een vriendschap verbroken, omdat ze mij liet vallen op een moment dat ik afhankelijk van haar was. Ik vond dat zo pijnlijk, omdat ik normaal altijd wel zorg dat ik zelfstandig ergens weg kan komen etc. Nu liet ze mij zitten op het moment dat ik haar het hardste nodig had.

Het vertrouwen was weg en daarom heb ik die vriendschap verbroken.

Ja, onze levens begonnen nogal uiteen te lopen en daarbij begon ze mij en mijn vriend alles te misgunnen. Ze heeft een paar keer glashard gelogen en toen ben ik geknapt. Ik heb haar verteld dat ik geen vriendinnen meer met haar wilde zijn en dat ze niks meer van me hoefde te verwachten. Dood laten bloeden kón in onze situatie gewoonweg niet.

Ik heb het een beetje met een vriendengroep samen gedaan. We hadden haar a 2 jaar niet meer gezien en iedere keer als we afspraken met zijn alle had ze wel een rede om niet te komen. Stuurde we een mail met verschillende data en dan wist ze al dat ze de komende 2 maanden niet kon. Op een gegeven moment waren we er klaar mee en hebben we haar uit de maillijst gegooid. Haar hier ook van op de hoogte gesteld. 
Uiteindelijk nog een kans gegeven en ze zou komen. Op de dag zelf zegt ze af, terwijl we uit eten zouden gaan en hadden gereserveerd. De reden die ze gaf waren een beetje wazig en flauw ( lust het niet, geen vervoer etc. voor dat laatste was wel een oplossing gevonden). 
Toen heeft ze zelf nog twee data afgesproken en ze zou beide dagen komen. De eerste dag komt ze wel, de tweede horen we niks van haar tot de avond zelf. Toen hebben wij toch maar heel duidelijk gemaakt dat we klaar met haar zijn. Tot op heden niks meer van haar gehoord. We waren en zijn echt helemaal klaar met haar.

Ik heb één keer een vriendschap letterlijk verbroken. Ik was het sneren gewoon zat. Niets was goed of het deugde niet. Na genoeg energie te hebben gevreten, vond ik het tijd om voor mezelf te kiezen.

Ja, ik heb een keer een vriendschap 'verbroken'.  Ik zet het tussen haakjes omdat ik het op een passieve manier heb aangepakt. Ik kende haar van de middelbare school en er was eigenlijk niet zo veel dat ons bond, behalve 1 gezamenlijke interesse. Daardoor gingen we regelmatig samen naar bepaalde evenementen. Het kwam er in de praktijk  op neer dat ik altijd toegangskaartjes moest regelen, dat ik vervoer moest regelen, en dat ik, als we daar eenmaal waren, als een hondje achter haar aan liep. Want zij behoorde zogenaamd bij de 'incrowd' tijdens die evenementen, en ik duidelijk niet, zo liet ze me weten. Daardoor kreeg ik ongemerkt steeds een beetje meer een hekel aan haar.
Toch heb ik het op deze manier toch nog een aantal jaren met haar volgehouden, totdat bij mij de maat ineens vol was.
Ik heb haar na weer zo'n evenement netjes bij een treinstation afgezet, zoals we altijd deden en daarna heb ik nooit meer contact met haar opgenomen. Ineens was mijn interesse in dat onderwerp ook compleet over.
Ik heb nooit meer iets van haar gehoord en daar ben ik nooit rouwig om geweest.

Ik heb 1 keer echt een vriendschap verbroken. En misschien niet op een nette manier maar voor mij de enige manier. Er waren al vaker dingetjes voorgevallen. Ik was alleen goed genoeg voor vriendschap als het hen uit kwam. En toen flikte ze mij iets en was het voor mij klaar. Ik heb geen contact meer opgenomen en ze genegeert als ze contact met mij opnamen (msn geblokkeerd, telefoonnummers gedeleted), na een paar dagen hielden ze wel op en begrepen ze het geloof ik. Nu ruim 10 jaar later wissel ik af en toe met 1 van hen wat woorden op facebook (facebook kwam pas jaren later, we hebben gemeenschappelijke kennisen, dus toch maar toegevoegd), maar we hebben het er nooit meer over gehad. Ook geen behoefte aan.

En twee vriendschappen zijn helaas doodgebloed. Het contact kwam al een tijdje alleen uit mijn kant merkte ik. Eerder werd ik wel gevraagd voor verjaardagen en uitjes met vrienden. Toen merkte ik dat ze ook vaak zonder mij ging met dezelfde groep. Vroeg ik of ik langs kon komen op een verjaardag, bleek iedereen er te zijn (en dus uitgenodigd). Toen ben ik gestopt met contact opnemen en hoorde ik dus ook niks meer van hen. Tja als het van 1 kant komt hoeft het van mij niet meer...

Ik heb je een pm gestuurd (net terug van vakantie dus kon niet eerder), weet niet of je dit nog leest voordat het forum verdwijnt maar ik ben op het nieuwe forum onder dezelfde naam te vinden