Vriendschap verbreken?

Ik heb een vriendin met wie ik nu zo'n 8 a 10 jaar bevriend ben. Vanaf het begin merkte ik al dat zij graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Ik accepteerde dit, maar de laatste tijd ga ik mij er steeds meer aan ergeren. Als ik bijvoorbeeld griep heeft, heeft zij de dag erna longontsteking. Ze ligt jaarlijks gemiddeld 25 x in het ziekenhuis en heeft elk mogelijk kwaaltje wel eens gehad. Als wij samen in een groepje staan te praten en een andere vriendin verteld iets over een medicijn dat zij moet slikken of een ziekte dan heeft mijn vriendin dat ook geslikt of gehad. Ik geloof haar gewoon echt niet meer, maar weet niet zo goed hoe ik hierover moet praten. Ik heb namelijk geen concrete bewijzen dat ze NIET ziek is op de momenten dat ze ziek is geweest, en als ze wel ziek is vind ik het erg onaardig van mij om haar van leugens te beschuldigen. Het komt echter op mij over alsof ze aandacht nodig heeft en dit denkt te krijgen door ziektes en kwaaltjes te verzinnen.



Helaas is dat nog niet alles. Ze is namelijk ook erg vol van zichzelf. Ze zegt dat ze bij sollicitaties bijna altijd wordt afgewezen omdat ze over gekwalificeerd is (terwijl ze nog niet eens afgestudeerd is), en zodra er een jongen naar haar lacht is hij meteen wanhopig verliefd op haar. Bij elke baan die ze tot nu toe heeft gehad (in de tijd dat ik haar ken heeft ze minimaal 15 baantjes gehad) werkte er wel iemand die zijn relatie voor haar heeft verbroken of dit wilde gaan doen.



Ik kan nog wel honderden voorbeelden opsommen maar mijn punt is wel duidelijk denk ik. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Normaal zag ik haar dagelijks op school maar wegens de scriptie waar wij allebei aan werken zie ik haar nu niet zo veel meer. Ik probeer de vriendschap een beetje op een laag pitje te zetten door weinig contact te zoeken, maar zij stuurt me gemiddeld per dag 25 smsjes (die negen van de tien keer nergens over gaan).



Moet ik deze vriendschap verbreken of praten over hetgeen mij dwarszit met als risico dat ik haar vals beschuldig van leugens?

Het lastige is dat ze echt een goede vriendin is van mij en dat zij bijna altijd voor mij klaar staat als ik het lastig heb. Toen mijn ex mij dumpte na 4,5 jaar stond ze dezelfde avond nog voor m’n deur met een grote bak ijs (heel lief natuurlijk), maar na een uurtje begon ze erover dat zij ook wel eens gedumpt is maar dat het bij haar nog wel iets erger was omdat…. Blablabla.



Kan iemand mij helpen hoe ik met deze situatie om moet gaan?

Praten denk ik. Het kan namelijk ook zo zijn dat je je zó ergert dat je het niet meer helder ziet en dat ze weinig meer goed kan doen. En ik denk dat het het eerlijkst is om erover te praten. Want zij zal zich niet zomaar zo gedragen, dat heeft een reden en misschien heeft ze niet door dat ze het doet of hoe het overkomt. Dus als je dat op een respectvolle en duidelijke manier kunt bespreken kan dat misschien weleens helpen. Of je daarna nog een vriendschap wilt is een andere vraag.

Maar het kan wel helpen om het open te gooien en te kijken hoe zij het ziet en waarom ze het doet. Misschien is ze heel onzeker?

Euc: Dit is wel een mooie ''aanvulling''

Ontopic Ben het met bovenstaande eens.

Ik heb ook zo'n vriendin en bij haar komt het uit onzekerheid.
Zij is altijd overal de beste in, op haar werk wordt ze op handen gedragen en alle mannen zijn verliefd op haar.
Hoe vaker ik haar spreek, hoe meer ik me eraan ga ergeren, dus ik heb nu wat afstand genomen.
Als ik haar nu spreek gaat het wel, ik weet dat ik veel van haar verhalen met een korrel zout moet nemen. En eigenlijk vind ik het wel zielig voor haar, dat ze zich zo voor moet doen.

Ik heb/had ook zo'n vriendin. Ondertussen is ze eroverheen, maar veel contact zoek ik niet meer met haar.
Als we met de meiden iets gaan doen is ze erbij, maar van de vriendinnen ben ik de enige die gezegd heeft gehad
dat ik mezelf zo ontzettend eraan stoor en het me dwars zit. Niemand kan inderdaad iets vertellen zonder dat zij het
ook heeft meegemaakt. Erg vervelend, maar zelfs de bom laten barsten door erover te praten en een flinke ruzie
erover te hebben gehad heeft helaas niks geholpen...

Kortom denk er goed over na of je het bespreek wilt maken en of het kan. Is het iemand die het wil inzien wat jij
bedoelt, want dat was bij mij dus niet het geval. Ze deed niks fout en praatte nooit over haarzelf, dus...

Veel sterkte ermee, maar denk er goed over na...

Ik zou het heel netjes vinden als je de moeite neemt om erover te praten, dat is denk ik de beste optie aangezien je haar zo vaak spreekt. Of de vriendschap het overleeft weet ik niet, maar dan heb je in ieder geval je best gedaan. Al vraag ik me af hoe je dat gedoe van haar ziektes moet bespreken zonder haar te beschuldigen van liegen...

Ik had ook een vriendin die altijd overal het beste is, die op haar werk op handen wordt gedragen, en waar alle mannen verliefd op zijn. En hun familie vindt haar ook altijd 'helemaal geweldig'. Ik had op een gegeven moment gewoon geen zin meer om nog af te spreken. Voor mij had de vriendschap geen waarde meer en daarom heb ik het bewust dood laten bloeden, tsja.

Bedankt voor jullie antwoorden! Ik vind het echt heel lastig want ik weet hoe ze is en als ze het eventuele gesprek verkeerd opvat, zal ze zeker iedereen tegen mij opstoken omdat zij inderdaad zelf 'nooit iets fout doet'.

Een keer had zij gesolliciteerd bij het bedrijf waar ik werk, naar dezelfde functie als de mijne. Dus toen had ik eerlijk tegen haar gezegd dat ik dat niet prettig vond maar ze zei dat ze het wel wilde proberen. Toen heb ik tegen mijn leidinggevende gezegd dat zij een vriendin van mij is en dat ik liever niet 7 dagen per week met haar te maken heb. Mijn leidinggevende heeft haar toen opgebeld om te zeggen dat de functie al vervuld was. De volgende dag zei mijn vriendin tegen mij dat ze op gesprek was geweest en dat ze haar hadden afgewezen omdat haar arm op dat moment gebroken was en er tegen haar gezegd was dat ze bang waren dat het niet goed zou genezen en dat ze dat risico niet durfden te nemen..?

Wat ik hiermee wil zeggen is dat zij dus altijd het verhaal tegenover anderen zo draait dat een ander gemeen is geweest tegen haar. Vandaar dat ik zo bang ben om een gesprek aan te gaan. Ik weet wel dat het eerlijker is tegenover haar en dat ze er recht op heeft om te weten hoe ik erover denk, maar ik heb ook geen zin om het onderwerp te zijn van één van haar verzinsels en vervolgens iedereen over mij heen te krijgen omdat ik zo 'onaardig' heb gedaan..

In je laatste post heb je dus gewoon bewijs dat ze liegt. Ik zou er niet tegen kunnen als iemand steeds wat verzint en het altijd erger, zwaarder, geweldiger of moeilijker heeft dan een ander. Ook 25x per jaar in het ziekenhuis liggen heb ik mijn twijfels bij, dat is om de 2 weken! Je komt echt niet zomaar in het ziekenhuis te liggen, dus ik vraag me af of dat ook waar is. Ik zou al lang met de 'vriendschap' gestopt zijn, ook al zou het kunnen dat het door onzekerheid komt. Iemand kan wel onzeker zijn, maar dat is geen vrijbrief om je zo te gedragen. Ik zou er dus geen tijd meer in investeren en alles langzaam dood laten bloeden.

Ik vind niet dat ze er per se recht op heeft om dat te weten. Het bespreken is een optie, maar zeker geen verplichting. Zeker niet als je reden hebt om aan te nemen dat ze je daarna bij iedereen gaat afschilderen als boeman.

Ik heb ook eens in zo'n situatie gezeten. Alles draaide om haar, zij moest altijd haar zin hebben, ze verzon ook verhalen. Ik heb het op een laffe manier opgelost, ik heb nl. op een gegeven moment nooit meer wat van me laten horen. Zij zal zich vast afgevraagd hebben waarom ik nooit meer contact opnam.

Och ja, ik ken het type mens.

Ik zou het wel uit praten, of in elk geval een tijdje goed over na denken. Ik heb een paar jaar terug ook een vriendschap beëindigd die al 10 jaar voortliep, en het is natuurlijk niet iets dat je zo naast je legt maar een vriendschap moet je ook niet zwaar liggen. Als de minpunten niet meer opwegen tegen de pluspunten, dan is het einde oefening. Maar ik heb diegene wel laten weten wat er dwars zat, en de vriendschap pas beëindigd toen ik wist dat dit niet meer te fixen viel.