Hoe ga jij met complimenten om?

Vind je dat moeilijk, reageer je enthousiast? Verontschuldig je je? ( "Ah joh, die trui heb ik al jaren" )

En... Geef je zelf gemeende, spontane complimenten?

Tell me!

X Tea

Oh yeah

Ik geef wel complimentjes. Vind het zelf ook leuk om ze te krijgen, dus probeer er op te letten dat ik wel complimentjes geef.
Over iemands kleding, werkjes in de klas, iemands haren enz.

Ik ben zelf niet zo goed in ze krijgen...
Ik ga me altijd verontschuldigen... 'Ach joh, die werkjes zijn van interneeeeeeeeeeet, stelt niet zoveel vooooooor'. Kan ook gewoon 'dank je wel' zeggen

Ik leer steeds beter complimentjes te accepteren en er blij mee te zijn. Maar nog heb ik wel de neiging om ze af te zwakken.

Verder geef ik wel complimentjes, maar ook wel echt alleen wanneer ik het meen.

Ik ga ertegenin, neem vervolgens aan dat de persoon er andere bedoelingen bij had, ten slotte neem ik dit alles mijzelf kwalijk en raak ik in een halve depressie. Bottom line: geef mij geen complimenten.

Ik ben er steeds beter in om gewoon 'dankjewel' te zeggen.

Lynn_ schreef:Ik ben er steeds beter in om gewoon 'dankjewel' te zeggen.

En dat is ook wat de bedoeling is, een complimentje is naar mijn idee een klein cadeautje, mits gemeend. Ik streef er ook naar om het bij "dankjewel" te houden.

Geven doe ik ook veel, maar alleen als ik het echt meen.

Stom is dat, hoeveel mensen er zijn die het afzwakken en er tegen in gaan...

Ik zeg altijd dankjewel. Ik ga niet de verdediging in..

Ik kijk altijd weg als iemand me een compliment geeft en stotter dan: ooh euhhh nou dank je wel

Oftewel, ik weet me geen houding te geven, terwijl gewoon 'Dank je wel' inderdaad ruim voldoende zou moeten zijn.

Alex167 schreef:Ik kijk altijd weg als iemand me een compliment geeft en stotter dan: ooh euhhh nou dank je wel

Oftewel, ik weet me geen houding te geven, terwijl gewoon 'Dank je wel' inderdaad ruim voldoende zou moeten zijn.

LEKKER DING! Met pretty dochter

CaptainSpectacular schreef:Ik ga ertegenin, neem vervolgens aan dat de persoon er andere bedoelingen bij had, ten slotte neem ik dit alles mijzelf kwalijk en raak ik in een halve depressie. Bottom line: geef mij geen complimenten.

+1, ik heb eigenlijk altijd het idee dat een compliment niet gemeend is, en voel me naderhand weer rot over die gedachte.

Complimenten geven doe ik eigenlijk ook niet veel, maar als ik het doe zijn ze wel 100% gemeend.

Ik zeg wel 'Dank je! ' maar daarna verontschuldig ik me wel altijd. Op de een of andere manier kan ik me dan altijd moeilijk een houding geven.

Reva schreef:

Alex167 schreef:Ik kijk altijd weg als iemand me een compliment geeft en stotter dan: ooh euhhh nou dank je wel

Oftewel, ik weet me geen houding te geven, terwijl gewoon 'Dank je wel' inderdaad ruim voldoende zou moeten zijn.

LEKKER DING! Met pretty dochter

Whaha, digitaal lukt het nog wel om dank je wel te zeggen zonder te stotteren:P

Duseuh, thanks dear

Ik ben daar sinds een tijdje echt goed in geworden! Meestal kan ik nu meteen 'dank je wel' zeggen als ik een complimentje krijg, soms zelfs 'Dank je! Dat vind ik ook!' bijvoorbeeld. Ben ik erg blij mee, want ik merk dat het niet alleen fijn voor jezelf is, het is ook bevredigender voor degene die het complimentje geeft

Complimentjes geven doe ik ook graag, maar misschien nog niet vaak genoeg. Ga ik morgen eens op letten!

Afhankelijk, als het een compliment vind die ik zelf terecht vind, bedank ik diegene ook oprecht. Maar als het complimenten zijn voor/over dingen waarvan ik zelf vind dat het niet echt met of door mij is gedaan, wuif ik het enigzins af.
Vandaag riep mn collega toen ik binnen kwam dat zijn mijn nieuwe schoenen te gek vond. Antwoord: "Ja leuk he?"
Ik vind het dan altijd raar om dankjewel te zeggen, gezien ik de schoenen niet zelf heb gemaakt, maar gezien ik haar enthousiasme deel, zeg ik meer iets in die zin.

Ja ik geef zelf vaak gemeende complimentjes. Bijvoorbeeld aan collega's 'wat zie je er leuk uit' of 'wat ruik je lekker, welk geurtje is dat?' En als ik zelf een complimentje krijg zeg ik 'dank je wel!'

En als ik mensen een complimentje geef en ze zwakken het af zeg ik 'gewoon dank je zeggen!'

Meestal reageer ik met 'I knooow..' Ik maak er een grapje van en zeg dan dankje of een tegencompliment indien toepasselijk ("Jij ook!") of een uitleg ("Komt daar en daardoor, daar en daar gekocht")

Als ik een comlimentje krijg zeg ik: dankjewel!! Vind zo raar als mensen dat gaan afzwakken, geef toch niet voor niks een compliment?

Gewoon met dank je wel zeggen. Ik heb geleerd dat een compliment is als een kadootje dat je krijgt. Door het af te zwakken maak je het voor de persoon die jou dat complimentje geeft minder leuk om het te geven dus dat moet je niet doen. Ook niet gelijk een compliment terug geven, dat is ook afzwakken als je het mij vraagt.

Ik geef heel vaak complimenten eigenlijk. Laatst nog de kassiere, haar haar zat zo mooi. En een vrouw in de tram over haar tas. Ze sprak gebrekkig Nederlands maar vond het zo leuk dat ik haar tas leuk vond.

Ja ZvB, het is echt een cadeautje hé.

Ik was gisteren bij de AH, toen ik van het station kwam. Ik kwam aan de babbel met een vlotte vrouw die voor me stond bij de kassa. Loop ik even later naar buiten, zegt ze "mag ik je wat vragen? Je bent zo mooi opgemaakt, je lijkt me iemand die wel geïnteresseerd is in cosmetica en uiterlijke verzorging" Nou, dat vond ik zo lief. Nu is het wel zo dat ze een bedrijfje in die richting heeft, maar ze wilde met me afspreken om te kijken of ik misschien een soort van assistent/collega kan worden omdat ze het zo druk krijgt de komende tijd.

Oh, en ik had nog gehuild ook die middag en mn make-up niet eens bijgewerkt daarna hahahaha.

Zusje van Bert schreef:Gewoon met dank je wel zeggen. Ik heb geleerd dat een compliment is als een kadootje dat je krijgt. Door het af te zwakken maak je het voor de persoon die jou dat complimentje geeft minder leuk om het te geven dus dat moet je niet doen. Ook niet gelijk een compliment terug geven, dat is ook afzwakken als je het mij vraagt.

Ja, dat klopt, zo is het! Maar ik betrap mezelf er heel vaak op dat ik complimentjes afzwak. Als iemand zegt van goh wat heb je een mooie broek aan, dan vind ik het kennelijk nodig om te zeggen van jaa, die heb ik voor 15 euro bij de sale van die-en-die winkel. Slaat nergens op, ik weet het, ik kan ook gewoon dank je zeggen.

Ik vind het fijn om complimentjes te geven en te krijgen, maar ik merk wel dat wanneer iemand me een oprecht compliment geeft wat me raakt, ik het soms moeilijk vind om me een houding te geven. Een simpel 'dankjewel' lijkt dan niet genoeg.

Ik word er heel verlegen van als ik een complimentje krijg. Meestal lukt het me nog wel om dankjewel te zeggen, maar verder weet ik me er geen raad mee. Ik kan het ook niet altijd geloven als iemand me een complimentje geeft.
Complimentjes geven vind ik veel makkelijker.

Ik zeg dan altijd 'dank je' en geef alleen complimentjes als ik het meen.