Heb je dat gemist van je ouders(zoenen & en ik hou van jou)

Vroeger werd er niet echt gezoend of geknuffeld en ja dat is een gemis, nu ook nog. Daarom juist dat ik het nu wel tegen mijn meiden zeg & doe.
Geld overigens ook voor mijn man.

Vroeger wel altijd een kus op de mond en later op de wang tot een jaar of 8 geloof ik. 'Hou van jou' werd eigenlijk nooit tegen mij gezegd. Vond/vind ik ook net erg wat ook al zeggen ze het net in woorden weet ik toch wel dat ze dat doen. Er werd thuis ook zelden geknuffeld maar ook dat was niet erg. Een arm om me heen of een aai over de bol was voldoende.

Ik zeg het eigenlijk ook nooit tegen S. dat ik van hem hou. Meer van 'wat ben je toch een schatje, mama is gek op jou!' Knuffelen doe ik wel heeeel vaak  net als een kus op de mond of wang. Zijn papa is precies hetzelfde.

Ik weet eigenlijk niet of ze zeiden dat ze van ons hielden. Ik kan het me niet herinneren, dus het zal dan wel niet. Ik ga dat eens aan m'n moeder vragen.

Knuffelen wel. We deden altijd een family-groeps-hug.  

Nee, ik heb dat nooit gemist. Er werd nauwelijks 'ik hou van je' gezegd, er werd nauwelijks gekust of geknuffeld voor zover ik me kan herinneren. Wel zaten we af en toe lekker bij elkaar op de bank, zat ik ook vaak bij papa op schoot, evenals mijn zusjes. Maar veel was het niet, hoeft van mij ook niet. Ik vond/vind het prima zo. 

Vriend heeft het wel veel gehoord en gekregen, nog steeds. Zoals het bij hun ging is mij te klef. Nee, ik ben tevreden met hoe het vroeger bij ons ging.

Mijn ouders knuffelden en zoenden ons heel vaak en zeiden ook altijd dat we lief waren. Houden van kan ik me niet zo heel erg goed herinneren, maar dat hoeft ook niet (te) vaak van mij, mag wel speciaal blijven   Nu zoen ik mijn ouders nog steeds op de mond en met bv. kaart voor vader- of moederdag ofzo zeg ik wel altijd extra dat ik van ze houd. Zo wil ik het ook later bij mijn kinderen gaan doen!

Geen genegenheid of geknuffel en nooit gemist,  wat je niet weet kan je ook niet missen

en nee ook geen trauma aan over gehouden

Mijn ouders hebben het nooit heel explicitiet gezegd, maar het 'ik hou van jou' kwam wel ter sprake in gesprekken. 
Dat ze me niet kunnen missen, heel veel van mij houden. Maar het werd niet zomaar gezegd, sommige ouders zeggen het nu ook bijv. als ze hun kind ergens heen brengen en dan elke keer dat 'ik hou van jou'  of 'love you'. Dat werd nooit gedaan in ieder geval.
Ik denk dat mijn ouders me als kind wel veel hebben geknuffeld e.d., maar dat dit op een bepaalde leeftijd is opgehouden? Ik herinner me geen kusjes op mond. Een vriendin van mij moest haar moeder elke ochtend een kus geven voordat ze naar school ging (ze was toen 12 of zo) en vond dat eigenlijk heel stom. We fietsen samen naar school en als we dan gingen riep haar moeder 'kuuuus'. Haar moeder gaf haar dan meestal een kus op haar wang of zo (terwijl zij er heel moeilijk bij keek, lekker puberaal), het zag er toen uit als een soort 'moetje', en ik was blij dat ik dat niet hoefde.

Ik heb een jonger broertje en die heb ik als kind ook veel geknuffeld, nu is hij aan het puberen en vind ik hem nog steeds heel lief, maar vind ik hem ook niet zo knuffelbaar meer, alsof dat op een bepaalde leeftijd niet meer kan of zo?

Ik zou wel willen dat ik makkelijker mijn liefde voor mensen kon uitspreken, ik geef mij moeder ook niet snel een knuffel of zo omdat dat ongemakkelijk voelt, maar ik dat soms wel zou willen. Raar is dat eigenlijk he. Ik denk dat ze wel weten dat ik van hun houd omdat ik dat op veel meer manieren uit, maar soms is het toch gewoon fijn om het ook zo te kunnen benoemen. Als ze er niet meer zouden zijn zou ik het belangrijk vinden dat ze dat weten, maar waarom kan ik nu dan niet gewoon benoemen?

Mijn moeder was niet echt van het knuffelen, daar had ik mijn vader voor toen ik klein was. Er werd weinig gekust en tegenwoordig wordt er alleen met een verjaardag even gezoend. Nooit op de mond, daar houd ik ook helemaal niet van. Dat hoort voor mij bij een liefdesrelatie, niet tussen de relatie ouder-kind.
Knuffelen doen we nooit, niet eens een arm om elkaar heen slaan. Mijn schoonfamilie doet dit wel en ik ben daar geloof ik langzaam in mee gegaan.

Ik heb thuis niks gemist maar denk dat ik zelf wel meer van het knuffelen zou zijn.

Wat ik trouwens nog wel heel goed weet: bij het slapen gaan zei ik altijd in verschillende talen ik hou van jou tegen mijn moeder.

Ik kus mijn vader en mijn moeder nog steeds op de mond, als ik weg ga na een bezoek en als mijn vader bijv. iets voor mij gedaan heeft. Ook knuffel ik nog steeds met mijn moeder, toen we afgelopen zaterdag samen een dagje uit hadden liepen we zelfs arm in arm, klef he

Dus geen kusjes en knuffels gemist vroeger.

Bij ons thuis werd er eerder niet zo veel geknuffeld of 'ik hou van je' gezegd. Ik heb het niet gemist omdat ik wel wist dat mijn ouders van mij hielden.

Met mijn oudste dochter knuffel ik wel heel veel, daar vraagt ze zelfs om als ik in haar ogen niet genoeg knuffel . Met de jongste niet, want die heeft echt geen rust en gaat liever spelen dan dat ze vast gepakt wordt. Tegen beiden zeg ik vaak dat ik van ze houd.