nav zoentjes geven -> zeg jij ikhouvanje?

Wij zeggen het heel vaak! Ik heb dat vroeger zelf gemist van mijn vader.

Highway schreef:Ik zeg het wel, maar het voelt vaak wat gek. Het werd tegen mij nooit gezegd door mijn ouders (nog steeds niet)dus het is nogal onwennig.

 Ik zeg het af en toe, denk 1x per week. Nou snapt L. er natuurlijk nog niet veel van, maar ik zeg het dan omdat ik het héél erg meen, dat vind ik belangrijk. Mijn ouders zeiden/zeggen het ook nooit, dat vind ik jammer. Ik heb pas 'ik houd van je' leren zeggen van A. en die deed dat ook heel regelmatig bij zijn kinderen. En bij mij natuurlijk. Maar ik moet soms wel echt even er bij stil staan dat ik dat best eens tegen hem mag zeggen als ik me weer eens overspoelt voel met moederliefde.

Ik zeg wel heel vaak hoe lief, mooi, geweldig, leuk en schattig ik hem vind trouwens.

Ik ben een heel kleffe mama denk want zeg het vaak tegen mijn mannetjes, sowieso voordat ze gaan slapen. Ik kus ze, knuffel ze de hele dag door.

Ik zeg het altijd als ik haar naar bed breng dus sowieso 2x per dag. Verder ook nog vaak genoeg tussendoor, naast alle knuffels en kussen. Pas heeft ze het ook een keer spontaan zelf gezegd. Ze had die nacht bij ons in bed geslapen. Zij was al wakker en ik probeerde met veel moeite ook wakker te worden. Toen zei ze ineens "Hou van jou en papa"   

Mijn vriend zegt het ook elke avond bij het naar bed brengen. Daarnaast ook nog wel eens tussendoor.

Als ik N. naar bed breng zeg ik trouwens ook altijd dat we heel trots op haar zijn. Daar voegde ze zelf al aan toe dat ze knap is, later kwam daar ook nog mooi bij en vanavond noemde ze zichzelf ook nog een lieverd. Met de wetenschap dat we veel van haar houden zit het dus wel goed. Net als met haar zelfvertrouwen 

snoezel schreef:Elke dag... Sowieso als ik wegga.

Mijn ouders zeiden het nooit tegen me en ik heb dat echt als gemis ervaren. 

 Ik ook. Daarom doe ik het vaak.

Mijn ouders zeggen het eigenlijk ook nog best regelmatig tegen mij. Ik vind dat heel fijn eigenlijk.

Ik zeg het elke dag tegen ze. En krijg het ook heel vaak terug van mijn oudste  

Mijn moeder zegt het ook bijna altijd aan de telefoon (we wonen ver van elkaar af), maar gek genoeg vind ik het een beetje raar of zo om het terug te zeggen. Ik wil het wel, maar het voelt zo gek. Kan dat niet echt omschrijven

Ik zeg iedere dag tegen mijn dochter dat ik van haar hou. 

Luce schreef:

Floor schreef:Nee nooit.

 Waarom niet?

 Ik denk daar niet over na, om dat te zeggen. Het is ook nooit tegen mij gezegd, alleen door mijn man.

Ja, ik zeg dat en kus ze ook heel veel, ook op de mond. Net als velen hier ben ik dat van.huis uit niet gewend, daardoor voelt het zelfs ongemakkelijk om mijn vader met 3 zoenen te feliciteren bijv. Ookal is onze band heel.goed, dat stukje missen we.

Zou dat nou bij de generatie van onze ouders horen? Mijne zijn geboren in de jaren 60.

Ja ik zeg dit heel vaak tegen haar! ik vind het heel belangrijk dat dit ook uitgesproken word. Ik kan me niet herrinneren dat mijn ouders dat ooit tegen mij gezegd hebben, dat vind ik erg jammer.

Ik merk dat nu ook nog wel aan mijn moeder en schoonouders. Als D dan heel enthousiast zegt tegen hun: Ik hou van jou! dan krijgt ze alleen maar als antwoord: nou dat is lief  

Mijn man heb ik het niet zo vaak horen zeggen, maar als ze het zegt dan zegt hij wel, ik hou ook van jou.

Ja ik zeg elke dag dat ik van hem hou, sowieso voordat hij gaat slapen.

Printje schreef:Ik zeg dat heel vaak, sowieso voor ze gaan slapen.

+1

Ja, vooral als ik nog even ga kijken voor ik zelf ga slapen en ze liggen allebei te slapen. Dan is het even kusje en "ik hou van jou" in de oortjes fluisteren.

Heel vaak.  Mijn man ook.

Ja, dagelijks. Mijn man ook. En onze dochter zegt ook tegen ons dat ze van ons houdt, dan zegt ze: 'ik hou van jou tot de maan en weer terug.'

Takkie schreef:Ja, dagelijks. Mijn man ook. En onze dochter zegt ook tegen ons dat ze van ons houdt, dan zegt ze: 'ik hou van jou tot de maan en weer terug.'

 Tot we weer wakker zijn:D ze heeft er een eigen creatie aan gegeven. Zo lief altijd.

Ik zeg het niet vaak, meestal voor het slapen gaan of op een speciaal moment. N. merkt direct dat het dan écht gemeend is op dat moment, niet een 'standaard zinnetje'. Ze zegt het dan vol liefde terug. Vriend zegt het meerdere keren op een dag, hij krijgt nauwelijks een reactie. Waarschijnlijk omdat het een standaard iets bij hem is geworden.