Ik ben 'm aan het flippen...

Wat Maple zegt. Ik snap niet hoe jij jezelf in evenwicht zou willen noemen. Bovendien noem ik een voorbeeld. Ik zeg niet dat jij hetzelfde bent, maar denk er wel over na hoeveel impact jouw heden op de toekomst van jouw kind kan hebben

Zolang je twijfelt over een abortus, moet je het m.i niet doen. Praat met iemand Poppy. De voors en de tegens..

Luce schreef:Zolang je twijfelt over een abortus, moet je het m.i niet doen. Praat met iemand Poppy. De voors en de tegens..

Dat sowieso natuurlijk. Niets te vlug iets beslissen en veel praten met mensen in je naaste omgeving.

Hoe hebben moeder & zusje gereageerd?

Een kind is een heeeele grote verantwoordlijkheid en veranderd je leven... Een kind moet een goede opvoeding krijgen.

Het kan voor jezelf ook een grote impact hebben en je veranderen!! Echt heb t om mij heen meegemaakt...

Ben ik de enige die denkt te weten welke keuze ze zal maken wat er ook gezegd wordt??

Moon schreef:Ben ik de enige die denkt te weten welke keuze ze zal maken wat er ook gezegd wordt??

Nee.

Maakt het uit wat er gezegd wordt dan? Gelukkig mag ze nog altijd zelf bepalen welke keuze ze maakt en hoeft ze godzijdank niet een abortus te plegen omdat dat door velen het beste lijkt in haar situatie.

Heftig nieuws, Poppy!

Het gaat ons helemaal niets aan welke keuze ze maakt en of ze wel of niet stabiel genoeg is voor een kind. We kunnen adviseren, maar geen keuze voor haar maken of deze haar opdringen.

Een kind kan in het geval van Poppy het meest verkeerde zijn wat haar kan overkomen, maar het kan juist ook het beste zijn dat er ooit in haar leven gebeurt. Het is aan haar hoe zij dit gaat invullen.

Mijn ouders waren jong, hadden geen geld en echt stabiel waren ze ook niet. Maar vooralsnog vind ik dat ze het prima met ons hebben gedaan. Mijn moeders kinderwens was zo groot dat ze er bewust voor hebben gekozen. Ik zou dezelfde keuze niet maken, maar ik heb er ook geen schade van opgelopen. Wat ik ermee wil zeggen is dat het slecht kan lijken, maar niet slecht hoeft te zijn.

Succes met je keuze, Poppy!

Susan schreef:Dat is inderdaad wel een enorme k*tsituatie. Contact met ex zou ik ook zeker niet doen. Ik zou zo snel mogelijk contact opnemen met het FIOM en de situatie voorleggen.

Sterkte!

Susan heeft hier al pagina's geleden op gewezen. Ik wilde er nog eens op wijzen omdat dit een hele reëele, toegankelijke optie voor je is. Je bent in de war, je dealt met alle emoties, je weet nog niet wat je met de zwangerschap wilt of uberhaupt in de toekomst én je hebt de angst dat het hierna eventueel niet meer zou lukken. Het FIOM lijkt me dé oplossing om zonder standpunt of veroordeling naar je situatie te kijken en te helpen met je keuze(s). Succes.

Bazinga schreef:

Moon schreef:Ben ik de enige die denkt te weten welke keuze ze zal maken wat er ook gezegd wordt??

Nee.

 Ik ben blij dat jullie een glazen bol hebben waarin keuzes worden voorspeld. Misschien kunnen jullie dan gelijk even vertellen welke keuze want dan kunnen we stoppen met dit topic en kan Poppy haar ding doen.
Oh en ik ben ook wel benieuwd wat voor keuzes ik in de toekomst ga maken. Wrijf eens voor me over die bol?

Pfff allemachtig, ondanks je onderliggende kinderwens is dit wel het naarste dat je nu had kunnen gebeuren... Ik ben het met Artemis eens dat dit kindje leidend moet zijn en zeker geen project of poging om je leven op de rit te krijgen. Het is , als het geboren wordt, een mensje en geen middel.

Verder weet ik niet hoe groot de kans is dat het van iemand anders dan je ex is, maar je voornemen dit kindje te krijgen zonder dat ex (als hij de vader is) een rol in zijn/haar leven speelt.. Dat kan gewoon niet zo simpel. Zelfs niet na wat hij jou heeft aangedaan. Hij kan naar de rechter stappen om zijn rechten op te eisen en heeft wel de achtergrond en middelen natuurlijk. En ik heb hier zelf ook research naar gedaan voor mijn ex zoals je weet, en ik heb jurisprudentie gezien van agressieve exen dus hun vrouwen mishandelden maar toch rechten kregen over hun kind. Want ja... Niet alleen hebben bride ouders recht op het kind, het kind heeft ook recht op beide ouders, zo redeneert men. En dan zal je dus forever aan je ex vastzitten en je kindje ook. 

Plus... Je huidige toestand. Ik weet het fijne niet maar dat het niet lekker loopt is duidelijk. En een kind krijgen is heel heftig en een kind alleen krijgen en opvoeden is nog veel heftiger, zoals je weet spreek ik uit ervaring. Daarvoor moet je sterk in je schoenen staan en je stevig voelen in de basis, in je kern, zeg maar. Anders ga je tegen zoveel problemen aanlopen die je steeds dieper gaan doen wegzakken. Tuurlijk zal het bij een enkeling ten goede keren maar de kans dat het mis gaat is vele malen groter, zeker als ex hierdoor in je leven blijft. 

En natuurlijk id. Elke kinderwens egoïstisch. Maar dan nog denkt iedereen denk ik wel na over de omstandigheden waarin ze een kind op de wereld besluiten te zetten. Bij de meeste mensen is er zodanig veel stabiliteit dat het kindje toch wel zacht landt in de wereld, los staand van hoe egoïstisch die kinderwens in oorsprong is. Een win-win-situatie. In jouw geval is de wereld een stuk minder zacht en warm en welkom voor een kindje gezien alles waarmee je moet kampen. De kans dat dit kindje er schade aan gaat ondervinden is aanzienlijk. Dan is het een win-verlies-situatie, waarbij het kindje verliest... En in dat geval vind ik dat je niet egoïstisch zou moeten zijn.

Meisje, ik vind het vreselijk heftig wat je allemaal hebt moeten meemaken en ik hoop dat je gelukkig wordt. Veel sterkte met je beslissing..

Jeetje Poppy, wat een heftige situatie.

Even voorop gesteld dat jij de enige bent die deze moeilijke keuze kunt maken, hier toch mijn ervaring van zwangerschap en de eerste periode van moeder zijn...

Ik ken je niet, dus of je labiel bent of niet, daar kan ik niet over oordelen. Wel kan ik je vertellen dat zwanger zijn al heel veel emoties met zich mee kan brengen. Je hele hormoonhuishouding staat op zijn kop en je bent tien keer zo gevoelig als dat je normaal bent. Ik ervaarde pas hoe heftig dit was, toen ik zwanger was.
De eerste weken heb ik als zeer zwaar ervaren. Zelfs met partner. Ik heb dan ook heel veel respect voor de moeders die er alleen voor staan. Ik was blij dat ik af en toe even wat aan mijn man over kon dragen. Dat mijn man hem af en toe even kon troosten als hij krampjes had of ontroostbaar huilde. Dat ik heel even de deur achter met dicht kon trekken, of dat mijn man een voeding of verschoning van me overnam. Je hele wereld staat op zijn kop, niets is meer zoals het was. Je leven en wereld draait om dat kleine hoopje mens dat totaal afhankelijk is van jou. En dan heb je nog het ontzwangeren, je bent je emoties niet gelijk kwijt, en blijft erg gevoelig.
Daarbij had ik ook nog eens een totaal ruptuur. Gelukkig weinig last van gehad, maar stel je voor dat dat wel zo was geweest, en dat ik geen hulp had gehad. Of dat ik herstellende zou zijn van een keizersnede...Misschien allemaal beren op de weg, maar wel realistisch gezien.
De financien lopen ook hoog op. Wat als de borstvoeding niet op gang komt, en je moet noodgedwongen overstappen op kunstvoeding. Is ook een aardig kapitaaltje wat je op moet kunnen hoesten. Luiers is ook uitvinden welke jouw baby pakt.

Ga met iemand (desnoods professioneel) praten en bespreek je opties en zorgen. Bekijk de perspectieven en probeer dan je keuze te maken.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht voor de aankomende periode!

Welke keuze ik ook ga maken, ik durf hier al bijna niet meer aan te komen met een andere keuze dan abortus. 

Gelukkig denkt mijn omgeving er precies zo over dus dat zal dan wel een abortus worden....

Nou, misschien moet je eens beginnen met het luisteren naar jezelf. Volgens mij heb je dat sowieso veel te weinig gedaan de laatste jaren. Het is joúw leven, niet dat van een ander.

oh wat lastig dit Poppy! Maar wat je in je laatste post zet dat vind ik wel vervelend. Alsof je niet zelf mag kiezen tussen abortus en het kindje houden. Zo van omdat iedereen dat het beste vind zal dat het wel worden. Wij kunnen hier, en je omgeving kan, nog zo hard roepen dat abortus echt het beste is, maar uiteindelijk is de keuze echt helemaal aan jou!!

Maar daarbij moet je wel goede gesprekken gaan voeren, met mensen die daarin gespecialiseerd zijn, en kijken wat je opties zijn. Dus dan bedoel ik niet je moeder en zusje, of ons hier op het forum, maar de HA, een verloskundige of het FIOM. Die kunnen je onbevooroordeeld een gesprek met jou aan gaan, zodat JIJ de beste keuze kan maken, en daar ook helemaal achter kan staan.

 

Wauw, sorry hoor.....maar je neemt toch geen abortus voor je omgeving of omdat een forum dat zegt? Je doet dat omdat je er zelf achter staat, niet omdat een ander dat zegt.

Ik wilde me echt met deze discussie bemoeien, want ik weet niet hoe het is om in jouw schoenen te staan. Maar deze zin slaat echt nergens op  en kan ik zelfs een beetje boos om worden. Doe niet zo passief, en zoek voor jezelf uit wat je wil gaan. Niet wat een ander zou doen!! Kom op zeg, zoek hulp, ga met een professioneel iemand praten en maak dan de keuze!

Poppy... Iedereen zal nu wel gaan roepen dat het je eigen keuze is en dat je die niet voor ons of je omgeving moet nemen maar voor jezelf en eventueel kindje. En dat is natuurlijk ook zo, en het is een van de moeilijkste beslissingen ooit.

Maar ik wil wel zeggen dat ik oprecht denk dat iedereen, echt iedereen, hier het beste met je voor heeft. Het voelt nu een beetje beschuldigend: ik ga een abortus doen en dat is jullie schuld.. En dat vind ik naar, want ik denk dat alle adviezen en meningen oprecht en vanuit goeie intenties gegeven worden. 

Als ik jou was zou ik insteken op een rationele keuze en geen emotionele, gezien de omstandigheden. Het lijkt me allemaal vreselijk heftig. Hulp zoeken, hierbij en bij je overige issues, gaat je hopelijk echt helpen want ik gun je een veel gelukkiger en ook zorgelozer leven..

Natuurlijk neem ik geen abortus omdat iedereen dat zogenaamd de beste optie vind. Dat was gewoon (gedeeltelijk) sarcartisch bedoeld. En die opmerkingen doen pijn. Hoe goed bedoeld misschien ook.

Het zit in mij. En ik moet de beste keuze voor dit kindje maken.

Sterkte, en denk goed na. Je hoeft niets maar mag alles. Uiteindelijk zit jij op de roze wolk of in de penarie. Jij zal moeten zwemmen om vooruit te komen in je leven en alle consequenties bij welke keus dan ook is er één voor jou. Hulp is er wel als je t laat komen maar vráág daarnaar als t nodig is.

Ik weet niet welke opmerkingen je specifiek bedoelt, maar ik kan me voorstellen dat sommige opmerkingen pijn doen. Is dat omdat die mensen onderliggend misschien wel een reëel punt hebben, even buiten je persoonlijke gevoelens? Is dat hetgene dat pijn doet, dat je zelf ook wel heel goed weet natuurlijk dat dit verre van een ideaal plaatje is en dat dat hard wordt bevestigd? Want als jij ervan overtuigd was dat het wél goed zat, dan zou de Poppy die ik ken(de) daar totale schijt aan hebben gehad.. Dus de inhoud van die opmerkingen kan je bijna niet verbazen denk ik..

Je emoties spelen heel heftig op lijkt me, en zo te horen is je omgeving ook niet mals. Ik hoop dat je vandaag wat rust kan vinden!

Serieus, ga gewoon eerst eens met een buitenstaander praten voordat je zelf ook maar een beslissing neigt te maken. Het is ingewikkeld genoeg, laat een 'objectief' iemand er naar luisteren en helpen met het maken van een weloverwogen keuze. Het gaat niet over 1 dag ijs, je hoeft niet meteen te beslissen, je hebt nog wat tijd.

_Poppy_ schreef:Welke keuze ik ook ga maken, ik durf hier al bijna niet meer aan te komen met een andere keuze dan abortus. 

Gelukkig denkt mijn omgeving er precies zo over dus dat zal dan wel een abortus worden....

En dit is volgens mij precies waarom mensen je labiel noemen. Je zei in een volgende reactie al dat dit een sarcastisch grapje was, maar volgens mij zit er wel een kern van waarheid in dat jij best moeite hebt met voor jezelf op komen. Elke keer weer zo'n schreeuw om aandacht, hoe ontzettend erg de situatie ook is. Het is zo schrijnend. Hoe lang het wel niet geduurd heeft tot je de stap durfde te zetten om bij hem weg te gaan.. Echt, ik vind jet heel erg knap dat je dat nu eindelijk hebt gedaan en het zal zo ontzettend moeilijk en dubbel voor je zijn geweest want niemand kan t beter begrijpen dan jij, jij zat er middenin. Maar precies daarom denk ik dus dat je op dit moment niet evenwichtig in het leven staat. Er gebeurt simpelweg te veel in je leven. Je bent volgens mij al drie jaar (of hoe lang het ook geleden is dat je vader is overleden, sorry ik weet niet precies wanneer dat was) echt compleet overrompeld van verdriet en gaat het al die tijd niet meer goed met je. Met vlagen vast wel, maar je diepe verdriet heeft er al die tijd gezeten, plus alles er boven op. Ik vind het niet meer dan normaal dan dat je helemaal van slag bent en dus labiel.

Maar meisje, ga dan ook écht kijken naar professionele hulp. Dit kun je niet in je eentje verwerken. Je kunt niet én de dood van je vader, én de mishandelende relatie, én een eventuele zwangerschap of abortus (wat je ook kiest) tegelijkertijd verwerken.

Het gaat er niet om dat je precies moet doen wat forummers zeggen, dat moet je nooit doen, wij bepalen niet jou leven. Maar hoe vaak is men wel niet met adviezen gekomen over professionele hulp, toen en nu. Durf het nou eens aan te pakken. Je bent zo goed op weg doordat je weg bij die ex bent. Kom voor jezelf op, dát is het enige advies dat hier telt en daarbij hoort het accepteren van hulp buitenaf. Je zult wel moeten, of je nou een abortus gaat laten plegen of het kindje gaat houden, je zult hulp van buitenaf moeten accepteren en juist dát gaat je weer evenwichtig en sterker maken in je leven.

_Poppy_ schreef:Welke keuze ik ook ga maken, ik durf hier al bijna niet meer aan te komen met een andere keuze dan abortus. 

Gelukkig denkt mijn omgeving er precies zo over dus dat zal dan wel een abortus worden....

Dit soort reacties begrijp ik gewoon niet. Ik begrijp heus dat dit heel moeilijk voor je is, en dat je niet weet wat je ermee aan moet. Echt, ik zou niet in jouw schoenen willen staan, deze keuze is zo moeilijk en welke keuze je ook maakt, het is ook meteen zo definitief. En natuurlijk zijn de reacties op dit forum niet allemaal even aardig, dat zie ik. Maar in elke post die ik in dit topic lees, zit een kern van waarheid. Ook al is het hard geformuleerd. En wat ik er vooral in naar voren zie komen is dat iedereen bezorgd is over jouw welzijn. Het is onzin dat je hier niet met een andere keuze aan kan komen, het is JOUW leven en JOUW kindje. Welke keuze je ook maakt, JIJ moet ermee kunnen leven.

Heel veel sterkte met het nemen van een beslissing.

Toch kan ik me wel voorstellen dat in het geval van Poppy, als ze bang is dat een eventuele zwangerschap er misschien wel nooit meer in zit en dit kindje eigenlijk ergens ook wel hele gewenst is, alle reacties over de kanttekeningen bij het houden van het kindje dan wel de reacties over een abortus echt niet met open armen ontvangen worden en haar verdriet doen. Alleen is het dan niet zodat de reacties haar verdriet doen, maar ik denk dat dat dan haar eigen onderbewustzijn is, dat ze zelf ook weet dat dit verre van ideaal is.