Twee vragen. Hoofdbonken en jaloezie.

Nu de kindjes groeien, groeien de kuren en hun karakter. Mijn zoon is een héél zachtaardig, snel opgedraaid en gevoelig jongetje met superveel temperament en hij is echt koppig. Mijn dochter is super relaxed, introverter maar ook heel zacht en vriendelijk.

Nu sinds een dikke week doet mijn zoon iets wat ik écht niet leuk vind: hoofdbonken. Als iets niet lukt, mag of kan dan wordt ie pissig en bonkt ie een paar keer met z'n hoofd tegen de vloer of wat er net in de buurt is. De eerste twee keer die ie het hard, dat deed pijn dus nu doet hij het heel zachtjes en langzaam  . Ik vind dit raar! Of is dit iets herkenbaars, een fase en normaal?

Verder is hij strontjaloers. Als ik ook maar iets met mijn dochter doe dringt hij zich ertussen aan gaat aan me plakken. Als zij huilt omdat ze is gevallen en ik haar troost, laat hij zich ook vallen en gaan brullen en wil dan ook troost. Heel vervelend! Trekt er ook echt zo'n nep-drama gezicht bij. 

Ik negeer het beide, maar echt leuk vind ik het niet? Gaat dit over? Zeg please ja en anders beter niet reageren  .

Mijn dochter zit ook in haar hoofdbonk fase. Gaat vanzelf weer over, is echt een fase. Ik zorg dat ze zich niet echt verwond en verder schenk ik er niet te veel aandacht aan.

Haha, dat is normaal, allebei

Mijn oudste zoon deed ook heel erg aan hoofdbonken. Vooral als hij in slaap wilde vallen. Dan ging hij zo hard wiegen in zijn bed dat zijn hoofd steeds tegen de bovenkant van zijn bed knalde. Zonder viel hij gewoon niet in slaap. Het ging er soms zo hard aan toe (we hoorden het beneden zelfs), maar hij had er zelf geen last van. Toen hij 2,5/3 werd was het ineens over.

Dat hoofdbonken deed mijn zoon ook, hij was toen ongeveer 1,5 jaar denk ik. Hij deed het zo hard dat er vaak schaafplekken op zijn voorhoofd zaten als ik er niet snel genoeg bij was. Hij deed het alleen als hij boos was. Gelukkig ging die fase redelijk snel weer over (heeft denk ik een paar weken geduurd). Maar ik vond het heel erg vervelend, vooral omdat hij het ook heel hard deed op de stenen vloer.

Hoofdbonken is heel bekend en ik weet nog dat ik een paar maanden geleden ook een topic hier heb geopend volgens mij toen hij dat ineens ging doen. Is inderdaad echt heel vervelend om te zien. Toch probeer ik er niet al te veel op te reageren, merk dat dat het alleen maar erger maakt. Mijn man negeert het bijvoorbeeld en bij hem deed hij het ook amper. Ik zeg nu hooguit op normale toon 'niet doen' en meestal stopt hij dan al, als het echt niet wil haal ik hem uit de situatie. Maar ik moet zeggen dat het inmiddels veel minder is geworden, hij doet het nog een paar keer per week misschien en dan 1 of 2 keer redelijk zachtjes bonken (terwijl hij eerst er vrij hard tegenaan knalde, ook tegen de muur of betonnen vloer). Dus, net wat de anderen al zeggen: het is een fase. Maar sterkte, leuk is anders. 

Ja, dat gaat over.

Al zal de jaloezie wel wat langer duren. Mijn tweeling heeft dit ook, maar de oudsten hebben dit ook wel gehad. Volkomen normaal.

Hoofdbonken gebeurd hier ook regelmatig. Ook op straat of in de winkel. Maar het is een acteur want hij slaat ook gewoon met zijn hand op tafel en doet dan net alsof hij zijn hoofd stoot door daarna naar zijn hoofd te grijpen en de theatertranen op te zetten..