Tot wanneer man ver weg?

Mijn vriend is de laatste weken een aantal maal weg geweest op meer dan 1,5 uur rijden (enkele reis). Afgelopen vrijdag is hij dus ook terug gekomen omdat ik erg veel buikpijn had. Achteraf loos alarm maar fijn was het niet.
Vandaag was hij ook de hele dag weg, ik vond dit al niet erg prettig.
Net komt hij thuis met het verhaal dat hij donderdag weer moet! Ik voel me hier eigenlijk niet zo fijn bij.
Hij is dan heen en terug op minimaal 2,5 uur afstand.
Ik ben zondag a.s. 39 weken zwanger. Vorige keer ben ik snel bevallen dus nu denken ze dat het helemaal snel gaat, ik heb ook een dringen advies om de vk vroeg te bellen.

Tot wanneer gingen jullie mannen 'ver' weg? Dit kan ik nergens echt terug vinden en weet ik niet meer van de vorige omdat het toen niet aan de orde was.

Niet zo ver als bij jou. Mijn vriend zijn werk is op een uur rijden. Als hij in de controlekamer is dan hij er binnen een uur dus zijn, maar als hij stalen aan het nemen is of manuele controles aan het doen is, kan het gemakkelijk anderhalfuur/2 uur duren. Hij heeft zijn telefoon ook niet bij zich op het werk, dus ik moet naar de controlekamer bellen dan.

Slakje schreef:Niet zo ver als bij jou. Mijn vriend zijn werk is op een uur rijden. Als hij in de controlekamer is dan hij er binnen een uur dus zijn, maar als hij stalen aan het nemen is of manuele controles aan het doen is, kan het gemakkelijk anderhalfuur/2 uur duren. Hij heeft zijn telefoon ook niet bij zich op het werk, dus ik moet naar de controlekamer bellen dan.

 Vindt je dat niet spannend dan, dat ie op zo'n afstand zit? Ik dacht dat er een soort richtlijnen/adviezen waren tot wanneer de mannen ver weg 'mogen'.

Mijn man werkt ook verder op. Vaak een reistijd van minimaal 2 uur. Hij had eerst nog vakantie en toen hij weer begon met werken,was ik 37 weken en heeft vanaf toen op de zaak gewerkt.

Dat kon gelukkig geregeld worden,zou het anders ook niet fijn vinden.

Mijn vriend werkt normaal op 30 minuten rijden van hier, maar staat ook geregeld op verplaatsing te werken, dan kan het vaak wel 2 à 3 uur enkele reis zijn. Vanaf de laatste maand zwangerschap heeft hij niet meer op verplaatsing gewerkt, dat had hij zo met zijn baas geregeld.

Vriend werkt op 10 minuten afstand. Omdat ik vanaf 36 weken met hypertensie bij de gyneacoloog liep, mocht hij vanaf toen niet verder dan n half uur afstand zijn.

Mijn vriend zit t/m volgende week woensdag nog in a'dam op 1,5 uur rijden (mits er file is) daarbij carpoolt ie met collega's mee, dus hopelijk komt uk niet voor woensdag. Daarna is ie op 20 min afstand aan het werk, dat lijkt mij ook wat fijner.

Slakje, vind je dat niet eng? Geen mobiele telefoon bij zich, voor hetzelfde heeft de centrale storing.. En dan?

pippi schreef:

Slakje schreef:Niet zo ver als bij jou. Mijn vriend zijn werk is op een uur rijden. Als hij in de controlekamer is dan hij er binnen een uur dus zijn, maar als hij stalen aan het nemen is of manuele controles aan het doen is, kan het gemakkelijk anderhalfuur/2 uur duren. Hij heeft zijn telefoon ook niet bij zich op het werk, dus ik moet naar de controlekamer bellen dan.

 Vindt je dat niet spannend dan, dat ie op zo'n afstand zit? Ik dacht dat er een soort richtlijnen/adviezen waren tot wanneer de mannen ver weg 'mogen'.

Maar dat is toch niet altijd te realiseren? Als het mogelijk is lijkt het me wel fijn voor alle partijen als de man zo dicht mogelijk bij je in de buurt is. Maar als je werk verderop zit, en je niet tijdelijk dichterbij kan werken, dan kun je niet anders dan hopen dat je gewoon op tijd bij de bevalling aanwezig kunt zijn.

Als mijn man weg was naar zn werk (werkt 6dgn in de week van 02.u snachts tot 11u smorgens) dan is hij ook echt weg zeg maar. Als hij nog wel thuis is, en het begint, kan hij een invaller bellen. Bij M was dit het geval.
Hij rijd vrachtwagen en bezorgd brood in het noorden, terwijl wij in de randstad wonen.
Hij kan evt alleen eerder weg, dan zou hij ipv 11u, om 8u smorgens thuis kunnen zijn.
Dit was voor allebij geen fijn idee, maar hij is zzp-er en geen werk en geen geld. Dus hij ging toch elke nacht weer.
T is geboren met 41.6dgn en om 3u snachts begon het wat te rommelen. Hem gebeld dat als het lukte, dat hij eerder weg kon en dus om 8u er was ipv 11u.
Uiteindelijk ging het zo snel dat ik zonder man, met de vk naar het ziekenhuis ben gegaan om 7u. met 6cm ontsluiting. En man meteen naar ziekenhuis heb laten komen. Hij was er uiteindelijk om 8.09u, en T is geboren om 8.16.
Het waren spannende minuten of hij het zou halen. Gelukkig is het gelukt! De kv heeft zolang mogelijk gewacht met vliezen breken tot hij er was.

Hij heeft dit echt ervaren als een hel. Hij was zo bang de geboorte van zn zoon te missen!
Maar nu heeft hij stoere praatjes, dat hij wel de lusten, niet de lasten van de bevalling had.

Maar het lijkt mij toch ook niet dat ze de bevalling echt gaan rekken omdat de man er nog niet is? Dat lijkt me voor de vrouw die moet bevallen en ook voor de baby erg onprettig.

Mijn man werkt ook over ver, en ik vond dat ook best lastig. Bij de oudste 2 maakte het me nog niet eens zoveel uit, gelukkig begon het toen ook beide keren 's nachts, heeft hij zelfs bij de tweede 's morgens nog even gewerkt, wel aan de zaak toen. Ik voelde toen zelf nl. al dat het weer een lange bevalling zou worden.

Bij de tweeling was er natuurlijk een grotere kans op vroeggeboorte, dus ik vond dat echt heel spannend vanaf een week of 33. Hij is toen wel elke keer dichterbij ingepland, dus kortere reistijd. Uiteindelijk moest ik op vrijdagmiddag plotseling worden opgenomen en kon hij redelijk snel thuis zijn. Die maandag ben ik ingeleid dus dat gaf al wel rust.

Ik vond het iig erg fijn dat ze er wel rekening mee hielden, en hem de laatse weken niet zo ver inplanden. Want hij is ook nog eens erg slecht bereikbaar, wat ik nog veel erger vond.

Susan schreef:Maar het lijkt mij toch ook niet dat ze de bevalling echt gaan rekken omdat de man er nog niet is? Dat lijkt me voor de vrouw die moet bevallen en ook voor de baby erg onprettig.

Nee echt rekken deden ze het niet. Maar de vliezen hoefde nog niet gebroken te worden. ALs ze dat wel al hadden gedaan was het wss sneller gegaan en was mn man niet optijd geweest. Maar het was een kwestie van minuten dat mn man er zou zijn.
Dus dat konden ze nog rekken. Als ik al persdrang of de baby was in gevaar hadden ze ze gewoon gebroken en was hij geboren zonder mn man. Maar ik ben toch erg blij dat ze het nog wel een paar minuten hebben kunnen rekken.

Mijn man was nooit ver weg. Bij de eerste woonde hij op 2 minuten fietsafstand van zijn werk, dus was het sowieso niet aan de orde en bij de tweede werd ik ingeleid.

In mijn naaste omgeving was de vader niet bij de geboorte van zijn zoon, terwijl hij in hetzelfde ziekenhuis was. Zij had controle en hij moest voor zichzelf naar het ziekenhuis. Bij de controle moest zij met spoed naar de ok en hij hoorde het dus te laat en kon nog net de navelstreng doorknippen op de gang. Dat deed me maar weer beseffen dat je de boel nog zo goed kan voorbereiden, je weet toch niet hoe het loopt.

Mijn vriend werkt op ongeveer een uur rijden en is ook nog een keer weggeweest naar een concert. Ik ging er vanuit dat het wel goed zou komen. De avond voor de uitgerekende datum is hij ook nog weggeweest om iemand te helpen met de belastingaangifte, maar toen heb ik hem wel gevraagd of hij gelijk terug wilde komen als hij klaar was, want toen waren de weeën al begonnen (in lichte mate dan, ik wist niet dat het echt begonnen was op dat moment) en dat heeft hij ook gedaan.

Tja, werk is werk en dat moet ook gebeure. Vanaf 19 juli heeft hij wel verlof, dus nog 1 shift. Als het gaat gebeiren bel ik eerst hem, dan mijn beste vriendin en dan mijn schoonouders of ouders. Mijn beste vriendin blijft bij me tot mijn vriend er is. 

Volgens mij blijft baby toch gewoon tot 40weken zitten, dus dan is mijn vriend gewoon thuis.