Wanneer bel je je vriend/man (bevallen)?

Hier zit ik me nu wel ff druk om te maken. Mn vriend moet 45min. rijden vanaf zn werk naar huis, en dat is als hij goed doorrijdt en niet in de file komt te staan. Het zal dus zeker 
een uur duren want hij moet natuurlijk ook nog eerst naar zn auto lopen en waarschijnlijk ook nog even wat regelen op zn werk als hij weggaat (overdracht). 

Ik wil in bad bevallen en er wordt aangeraden om het bad meteen aan t begin van de bevalling op te zetten en te vullen omdat t ong. een uur duurt voordat t helemaal klaar is. 

Verder moet T. nog weggebracht worden.

Omdat ik de vorige keer ben ingeleid hoefde ik me hier niet druk om te maken, hij was er toch bij. Maar nu vind ik het echt lastig. Ik wil hem niet onnodig bellen en naar huis laten komen, maar ik wil ook niet dat hij te laat komt of dat ik niet in bad kan bevallen omdat hij daarvoor te laat was.

Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat deze bevalling best snel zou kunnen gaan.

Hoe hebben jullie dit gedaan??

Ik vond dit ook heel lastig, mijn vriend werkt opzich vrij dichtbij en kan hier binnen 30 min zijn. Maar inderdaad, de overdracht, een ander inzetten ed. Dat kon best nog weleens tijd innemen. Ik ben in het weekend bevallen dat mijn vriend vrij was, dus hoefde gelukkig niet te bellen. Wij hadden afgesproken met zijn supervisor als ik zou bellen, hij alles kon laten vallen en dat hij meteen naar de zaak zou komen en alles zou overnemen. Heeft de vk hier tips voor misschien? En kan hij niet iets regelen met het werk dat hij miss evt. de laatste weken andere tijden werkt of thuis werkt? Zeg zomaar even wat dingen hoor, misschien is het helemaal niet mogelijk.

Ik zou gelijk bellen als ik de eerste wee voelde of als m'n water brak. Mijn bevalling begon maandag om half 5 s'ochtends en mijn vriend is gewoon thuis gebleven van het werk. Ik ben rond half 3 naar het ziekenhuis gegaan en de volgende ochtend bevallen maar ik was blij dat al die tijd mijn vriend bij me was.

Ik zit met hetzelfde dilemma. Alleen dan naar het ziekenhuis rijden ipv een bad vullen. Ikzelf heb geen rijbewijs en moet dus wachten tot hij thuis is (al kan ik in hoge nood ook wel een ambulance of taxi bellen). Ik heb al veel last van voorweeën gehad en hij was telkens erg boos dat ik niet gebeld heb, want stel nu eens dat het toch echte weeën zijn... Maar ik kan hem nu toch moeilijk bij elk pijntje gaan bellen?

Dat vraag ik mij ook wel af.

Mijn man werkt gelukkig vlak bij huis, kan binnen 20 minuten na mijn telefoontje thuis zijn. Ik kan hem sowieso goed bereiken, dus als er wat rommelt, weet hij al dat hij paraat moet blijven. Sowieso bel ik hem als mijn vliezen breken of als er regelmaat in de weeen komt.

Als je je man belt kan iemand dan ondertussen t ophalen en het bad vast klaarzetten? Een buurvrouw, vriendin, moeder?
Kan je man thuiswerken?

En als je het bad bij je naderende bevalling al klaar zet zonder water? Hoef je het alleen nog maar te vullen, en ik neem aan dat zoiets niet met emmertjes gaat?
En een uur is nog wel te overzien denk ik hoor. Als je oudste weg gebracht moet worden, kan de desbetreffende persoon ook komen halen wellicht?

Gelukkig heb ik er niet over na hoeven denken en begon het s nachts. Ik heb totdat de verloskundige zei we gaan naar het ziekenhuis (6cm) steeds geroepen 'wat nou als het helemaal niets is en niet begonnen is', hahaha. Tuurlijk, ik wist het wel, maar wilde niet te vroeg bellen en mensen tot last zijn. In jouw geval (45 min rijden) was het dus echt krap geworden hier, want toen ik in het ziekenhuis was kon ik meteen gaan persen

Ik heb gebeld (bij de tweede bevalling, de eerste keer was hij al thuis) toen de weeën regelmatig waren en toen kwamen ze binnen drie a vier minuten, maar goed, die dag was mijn moeder er wel, als ik alleen was geweest dan had ik waarschijnlijk veel eerder gebeld.

Bij R lag man natuurlijk zelf in het ziekenhuis dus ik moest daarheen. En bij N begon het in de nacht. Ik vrees dat hij anders te laat geweest was aangezien ik nooit echt zoveel pijn vd ween gehad heb. Het lijkt me ook lastig, zou niet te snel bellen want voor hetzelfde geldt is het niets zo dacht ik.

Ik heb mijn man gebeld toen de vliezen braken. Ook al duurde het toen nog zo'n 42 uur voordat ik ben bevallen ben ik blij dat ik gebeld heb. Mijn man is in die hele tijd ook niet van mijn zijde geweken 

Slakje schreef:Ik zit met hetzelfde dilemma. Alleen dan naar het ziekenhuis rijden ipv een bad vullen. Ikzelf heb geen rijbewijs en moet dus wachten tot hij thuis is (al kan ik in hoge nood ook wel een ambulance of taxi bellen). Ik heb al veel last van voorweeën gehad en hij was telkens erg boos dat ik niet gebeld heb, want stel nu eens dat het toch echte weeën zijn... Maar ik kan hem nu toch moeilijk bij elk pijntje gaan bellen?

Als hij de hele tijd boos wordt dan zou ik hem helemaal niet meer over die voorweeën vertellen, kom nou zeg. Jij probeert het toch ook gewoon zo goed mogelijk te doen, ook voor hem.

Bij D begon het snachts dus was hij thuis.
Bij J was ik gestript en is hij daarna gewoon gaan werken.
Om 3 uur heb ik hem een wa gestuurd dat het misschien wel was begonnen, hij belde daarom terug en omdat het bij D zo snel ging en ik het niet zeker wist is hij naar huis gekomen en ging evt thuis verder werken mocht het niks zijn. Toen hij thuis was was 2 uur later J er al.

Ik zal goede afspraken maken met je man. Dat je hem bijv niet meer belt maar alleen Smst als er niks is maar je wilt wat weten en dat als je wel belt dat er echt iets aan de hand is.
Kan hij geen afspraken maken met zijn baas oid? Denk dat hij niet de eerste man daar is met een hoogzwangere vrouw.

Mijn ervaring is trouwens dat ik die echte weeën toch wel herkende, al waren ze op dat moment nog veel milder en subtieler dan de voorweeën die ik ook al erg veel had gehad, dat ik toen toch dacht: oh ja, zó voelde het. Maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Ik heb toen ook daarna nog wel getwijfeld of het wel echt begonnen was omdat de weeën weer even stagneerden, maar later kwamen ze toch wel weer op gang.

Heb je trouwens niet een goed contact met buren die veel thuis zijn? Kun je niet afspreken dat je bij hen mag aankloppen als het begint zodat zij je kunnen helpen met het bad als het onverhoopt snel gaat, en dat ze een oogje op je zoontje kunnen houden zodat jij je op de weeën kan concentreren/je ouders kan bellen dat ze hem halen? Dan voel je je toch weer iets veiliger misschien.

Op tijd......

Mijn vriend was bij de derde net een kwartier thuis toen is onze dochter geboren.
Toen ik hem belde ( een uur daarvoor) had ik een scheurtje in mijn vliezen en soms wat harde buiken, dus ook heel erg in twijfel gezeten of ik hem wel zou bellen dat hij naar huis moest komen ( net zoals bij de vk)

Susan, ik had echt niet het idee dat het bij D en bij J al was begonnen.
Ik heb het echt niet herkent, pas toen mijn man zei dat we misschien de vk maar moest bellen dacht ik dat het nog niet was begonnen.

Ik herkende het ook niet als echte weeën. Ik durfde echt de vk niet te bellen, was veel te bang dat ik haar voor niets wakker zou maken en dat ze zou denken jee wat een aansteller. Als man op het werk geweest was denk ik dat hij misschien wel te laat zou zijn geweest aangezien ik de pijn dus enorm vond meevallen.

Ja, daarom zei ik ook, dat kan bij anderen wel heel anders zijn. Je kunt daar ook niet op gokken.

Ik zou sowieso niet heel bang zijn om mijn man voor niks of te vroeg te bellen, zo vaak komt het niet voor dat je op alledag loopt. Ik vind dat je je daar echt niet bezwaard over moet voelen. Sowieso, als je vanaf de eerste wee je man erbij wil hebben dan moet je dat ook gewoon doen, ik vind niet dat je pas 'mag' bellen als het al een heel eind op weg is. Het is ook zijn kind dat geboren gaat worden, het is toch logisch dat je hem erbij wil, ook gedurende de ontsluitingsfase. Dus schuldig/bezwaard voelen zou ik sowieso al niet doen.

Printje schreef:Ik herkende het ook niet als echte weeën. Ik durfde echt de vk niet te bellen, was veel te bang dat ik haar voor niets wakker zou maken en dat ze zou denken jee wat een aansteller. Als man op het werk geweest was denk ik dat hij misschien wel te laat zou zijn geweest aangezien ik de pijn dus enorm vond meevallen.

Hallo, dat is toch haar werk? Sowieso denk ik dat een verloskundige die dienst heeft echt niet op bed ligt, er zijn altijd wel meer vrouwen die aan het bevallen zijn.

Ik heb er nooit zo bij stil gestaan dat mijn vriend niet op tijd thuis zou zijn. Nu was dat ook niet van toepassing, omdat ik gelijk bij de eerste wee de wee herkende als wee, terwijl ik nog nooit een wee had gehad. Hij heeft toen rond 8 uur zijn baas gebeld met de mededeling dat hij die dag niet kwam. Er was al afgesproken dat hij gelijk na de bevalling vakantie op mocht nemen. Aangezien mijn weeën op vrijdagochtend vroeg begonnen, heeft hij gelijk zijn vakantie opgenomen. Ideaal.
Dochter heb ik pas eind van die dag weg gebracht, nog een poosje bij mijn ouders in de tuin in het zonnetje weeën weg zitten puffen, en pas zaterdag vroeg in de ochtend bevallen.

Susan schreef:

Printje schreef:Ik herkende het ook niet als echte weeën. Ik durfde echt de vk niet te bellen, was veel te bang dat ik haar voor niets wakker zou maken en dat ze zou denken jee wat een aansteller. Als man op het werk geweest was denk ik dat hij misschien wel te laat zou zijn geweest aangezien ik de pijn dus enorm vond meevallen.

Hallo, dat is toch haar werk? Sowieso denk ik dat een verloskundige die dienst heeft echt niet op bed ligt, er zijn altijd wel meer vrouwen die aan het bevallen zijn.

Dat weet ik wel maar ik ken mezelf. Ik ging echt niet zomaar bij ieder pijntje bellen. Het is dat man opeens vond dat we moesten bellen anders had ik dat niet gedaan. Zij lag wel in bed trouwens, we belden haar wakker. Ik vond dat zo zielig haha heb meerdere malen sorry gezegd. Ik hou zelf zo van mijn nachtrust en wil anderen daar ook niet in storen.

Bij mij begon het de eerste keer met gebroken vliezen, toen zouden we eerst naar de verloskundige gaan en daarna zou hij doorrijden naar zijn werk en toen heeft hij ook gebeld dat hij niet kwam, maar omdat het maar met een beetje vruchtwater begon en de verloskundige (die uiteindelijk langskwam) ook niet zeker wist of het vruchtwater was, heb ik nog heel lang getwijfeld of het wel echt begonnen was. Echt op het bizarre af, want op een gegeven moment kwam het er wel in golven uit en kreeg ik ook weeën, maar zelfs in het ziekenhuis was ik nog bang dat ze gingen zeggen: 'Pak uw spullen maar weer in, het is vals alarm.' Ik kon me echt niet voorstellen dat het écht begonnen was.

Printje schreef:

Susan schreef:

Printje schreef:Ik herkende het ook niet als echte weeën. Ik durfde echt de vk niet te bellen, was veel te bang dat ik haar voor niets wakker zou maken en dat ze zou denken jee wat een aansteller. Als man op het werk geweest was denk ik dat hij misschien wel te laat zou zijn geweest aangezien ik de pijn dus enorm vond meevallen.

Hallo, dat is toch haar werk? Sowieso denk ik dat een verloskundige die dienst heeft echt niet op bed ligt, er zijn altijd wel meer vrouwen die aan het bevallen zijn.

Dat weet ik wel maar ik ken mezelf. Ik ging echt niet zomaar bij ieder pijntje bellen. Het is dat man opeens vond dat we moesten bellen anders had ik dat niet gedaan.  Zij lag wel in bed trouwens, we belden haar wakker. Ik vond dat zo zielig haha heb meerdere malen sorry gezegd. Ik hou zelf zo van mijn nachtrust en wil anderen daar ook niet in storen.

Nou ja, als je hoogzwanger bent vind ik het niet meer dan logisch dat je wel belt bij een pijntje, in elk geval als dat pijntje sterk aan een ontsluitingswee doet denken.

Maar mijn mening is dat iemand haar nachtrust heilig vindt, ze een ander beroep moet kiezen dan verloskundige, want daar hoort het wel een beetje bij. Daarbij vind ik dat je een heel veel grotere verantwoordelijkheid hebt naar je kind dat op dat moment geboren wordt dan naar de verloskundige. Ik zou echt nooit het risico willen lopen dat er iets misgaat doordat ik uit bescheidenheid de verloskundige niet heb willen bellen, dat zou ik mezelf echt nooit vergeven. Een paar gebroken nachten, dat overleeft zij wel.

Hier denk ik ook wel erg over na. Maar meer in de zin omdat mijn vriend nu een klus in adam heeft, dat is niet echt bij de deur. Hij gaat in ieder geval vanaf volgende week met eigen auto heen ipv met bus carpoolen met collega's. Dus mocht er iets gebeuren hij wel meteen weg kan. Maar dan nog duurt het minstens een uur of langer. En ook hier het 'probleem' met bad opzetten en vullen wat ook minstens een uur duurt. Nouja ik denk zelf tzt wijst zich dat ook wel weer vanzelf.