Binnenkort word ik letterlijk gek.

Ah, dat is helemaal balen dat hij daar niet in wil . Dan kan mama hem de hele dag op de arm dragen zeker. Woohoo, leuk joh kinderen

Hier duurde die sprong bijna een maand, ik dacht dat ik gek werd. Was ook zó moe, hij kwam ineens elke nacht drie keer..

Sterkte!!

Wat vervelend zeg PC! Mijn oudste had toen hij klein was soms ook zulke dagen en ik kon daar echt heel slecht tegen. Vreselijk dat je niet weet wat er is! Maar als ik het echt niet meer wist gaf ik wel eens een paracetamol. Als dat helpt dan heeft hij waarschijnlijk dus toch ergens last van. Natuurlijk niet dagelijks maar echt in uiterste gevallen.

Hier hebben wij het ook gehad, zo ongeveer een jaar lang, in 8 maanden tijd heeft ze haar hele gebit (op de laatste kiezen na) gekregen en daar ging ze gewoon echt zelf aan onderdoor. Dat gepaard met een en al frustratie, een ontzettend temperamentvol kind dat veel te wijs is, en je zit. Vreselijk! Maar inderdaad, even doorbijten, het is een fase.

Wil je troost? Dan mag je gerust mijn topics even googlen ik vond er echt niks aan, dat eerste jaar.

Overigens zijn wij in die periode meerdere keren naar de huisarts geweest om haar te laten checken (driftbuien tot en met daar), ik heb zelf vaak oorpijn bijv en dat is echt niet tof.

Sterkte! Jij ook, Charles. Komt allemaal wel goed.

Probeer als het kan om hem af en toe even uit te besteden en wat leuke dingen te plannen, alleen of met je man of met een vriendin (als je alleen of met je vriendin gaat kan hij natuurlijk gewoon bij je man blijven). Uit eten, weekendje weg, nachtje naar Sanadome, winkelen, stappen, wat je dan ook leuk vindt. Dan krijg je wat nieuwe energie en dan heb je ook wat om naar uit te kijken, anders zijn je dagen echt zo'n aaneenschakeling van hetzelfde en dan raak je steeds vermoeider.

En verwen jezelf een beetje als je thuis bent. Desnoods bestel je een portie sushi of zo. Of een lekkere badolie en een leuk tijdschrift, voor als je man thuis is en je even de tijd hebt om te ontspannen.

Wat naar PC, zowel voor jou als voor je zoon!

Je zegt al dat je morgen naar de kinderarts gaat, dus die zou wellicht wat dingen kunnen uitsluiten. Tandjes zou heel goed kunnen. Mijn zoon ging ook wekenlang over de rooie van de doorkomende tandjes terwijl mijn dochter nooit een kick heeft gegeven en ook geen koorts erbij heeft gehad. Heb je zijn temperatuur al bekeken?

Onze kinderarts adviseerde om bij veel huilen een paracetamol te geven omdat koorts niet per se bij pijn hoort en tandjes en oren in die leeftijd toch vaak de oorzaak zijn. Natuurlijk niet elke week als ze huilbuien hebben zomaar paracetamol erin gooien, maar zo af en toe als je er niet zeker van bent, zou geen kwaad kunnen als de paracetamol voor niks is geweest. En onnodig pijn lijden is natuurlijk nergens voor nodig. Zo kun je kijken of het helpt want, volgens hem, is pijn toch veelal de oorzaak van veel huilen, zeker als ze ook vaak wakker worden, als ze verder gewoon voldoende aandacht, eten/drinken etc krijgen. Het doorkomen van tandjes kan ook doorzeuren naar de oren, zonder dat er een oorontsteking is en pijn aan je oren is echt heel pijnlijk. Volgens hem wachten veel ouders te lang met het geven van paracetamol.

Ik herken je verhaal ook heel erg. Mijn dochter was (soms is) ook een heel ontevreden kind. Ze huilde ook heel veel en ik voelde me er ook doodongelukkig door. Ik zag ook op tegen de dagen die ik alleen was met haar. En als je dacht dat de dag voorbij was, dan begon de nacht die minstens even erg was. Het hield maar niet op. Wij zijn toen 3x met haar naar de osteopaat geweest en daar is ze ontzettend van opgeknapt. Een paar maand later zijn we begonnen met meer ritme en regelmaat aan te houden met name m.b.t. slapen. Dit ging echt niet makkelijk en ze heeft ook heus een paar keer flink gehuild, maar nu gaat het een stuk beter. Ze is veel blijer en uitgeruster en had echt baat bij dit alles. Mijn ervaring is tevens ook wel dat dit sprongetjes zijn die ook weer voorbij gaan. Helaas kunnen ze dus wel een week of 3 duren. Succes en sterkte ermee.

mocht het je gerust stellen A is wat een paar weken ouder en heeft dit een paar weken terug ook zeker ruim 2 weken gehad, nu is ze gelukkig weer het zonnetje in huis.er is nu een klein puntje van een tand door en ze is helemaal aan het rollen,grijpen etc gegaan daarna.

wat ze wel een beetje leuk vond was met de auto rijden,douchen of in bad en in de wandelwagen sliep ze vaak wel.Normaal gaat ze graag in de draagdoek, toen niet....we hebben toen dus niet om de dag gebadderd maar wat vaker.

Y. huilde van 7 tot middernacht en was alleen stil tijdens zijn fles. Ik werd er vaak zo ontzettend gestoord van dat ik hem in de box neerlag en even buiten ging staan om af te koelen zodat ik er weer even tegen kon. Ik ging ook gewoon stofzuigen of de afwas doen terwijl hij in de box lag te huilen. Of ik nou bij 'm zat of niet, dat maakte voor het huilen niets uit en ik had even wat anders om handen. Ik heb ook úren zitten internetten met een huilende Y. op mijn arm of naast me.

Y. huilde ook in de wagen, dus ik ging ook niet even 'gezellig' een stuk wandelen ofzo. Wat ik wel vaak deed was een uur auto rijden. Ik had geen bestemming, maar de auto was de enige plek waar hij stil was. Ik ben wel eens om 20 uur 's avonds naar Utrecht gereden en weer terug (vanuit Rotterdam) omdat ik even rust wilde

PC, ik heb er geen ervaring mee, maar ik hoop voor je dat het een sprong is en dat het snel over is. Over een paar maanden heb ik hetzelfde en dan kan je me er mee helpen, als ik zo'n zelfde topic openen. Tot die tijd, veel sterkte!

Hier is het ook maanden zo gegaan. Luuk was zo gefrustreerd in alles. Kon zich totaal niet zelf vermaken. Als ik hem even in de box wou leggen of op een speelkleed was het krijsen.
Luuk heeft begin mei 4 dagen in het ziekenhuis gelegen met een oorontsteking en buikgriep. Sinds hij weer thuis is heb ik een totaal ander kind. Hij is super tevreden en vrolijk!! Kan zich goed zelf vermaken en spelen. Echt ik geniet nu zo van hem, wat ik voorheen moeilijk kon.
Ik zou het morgen bij de kinderarts even bespreken.

Komt goed, echt! Wij komen net ook weer uit een 3 weken lange sprong, die van 11 maanden. Na 3 weken 2 nachtflessen te hebben gegeven, 300 driftbuien per dag en constant gejengel is ons engeltje weer terug! Tis echt een fase, zal niet lang meer duren voor hij eruit is!

Wat rot voor jou en voor je zoontje PC. Is het een idee om eens een dagje voor jezelf te gaan plannen? Er zijn vast genoeg mensen in jouw omgeving die met liefde en plezier een dagje voor J. zorgen. Kun jij een dagje sauna doen, of winkelen, of uitbereid lunchen met vriendinnen. Gewoon even weer PC zijn in plaats van mama PC en op die manier je batterij weer opladen. Dat neemt natuurlijk het probleem niet weg, maar maakt het voor jou wel dragelijker. En misschien gedijt J. juist ook wel goed op een andere dag dan dat hij gewend is.

Nee, precies, het neemt het probleem niet weg, maar het maakt het probleem wel wat hanteerbaarder. Dit duurt natuurlijk ook niet eeuwig, want hij blijft niet eeuwig baby, dus dan helpt het ook om de tussenliggende tijd zo aangenaam mogelijk te maken. Jullie hebben het geluk dat je niet elk dubbeltje hoeft om te draaien, daarmee kun je het probleem zelf niet oplossen, maar je kunt het je wel wat gemakkelijker maken door jezelf wat luxe te gunnen, hoe groot of klein ook. Al is het maar een lekkere verse bezorgmaaltijd of als hij eindelijk slaapt een lekker glaasje van je lievelingswijn.

Toen Loïs zo vreselijk baldadig was, kreeg ik het gewoon écht niet voor elkaar om haar weg te brengen. Ik 'schaamde' (heel erg om dat over je kind te zeggen) me gewoon echt voor haar gedrag, kwamen ook nauwelijks 'gezellig' buiten.

Lennox, dat vind ik echt een heel, heel lief berichtje van je. Rest ook!

PC sorry voor het spammen in jouw topic, het kwam ineens zo omhoog.

Bedankt voor de reacties. Hij is gewoon ook niet in zijn hum. Weet 't afentoe ook niet meer. Ik breng hem makkelijk weg naar mijn moeder, laatst heb ik hem om 07:30 in de auto gestopt, ik in pyjama en zó naar mijn moeder gereden. Hem aan mijn ma gegeven en teruggereden en úren geslapen want die nacht wilde hij gewoon echt niets. Maar watvParel zegt heb ik dus ook. Ik wil niemand opzadelen met hem. Iedereen doet t met liefde, maar vervolgens zit ik in onrust omdat ik me zo ongeveer elke minuut afvraag of ie daar ook stennis schopt. En als ik dan een sms naar mijn moeder stuur en ze zegt dat hij idd onrustig is, haal ik hem weer.

Hij blijft idd geen baby. Komt een moment dat hij zich kan uitten waardoor hij minder frustratie kent maar damn.. Was hij maar alvast 1!

Oké, maar als je eigen man nou gewoon bij hem is. Het is dan wel ongezellig dat je niet samen iets kunt gaan doen, maar dan ben je er in elk geval even uit.

Susan schreef:Oké, maar als je eigen man nou gewoon bij hem is. Het is dan wel ongezellig dat je niet samen iets kunt gaan doen, maar dan ben je er in elk geval even uit.

Doet hij ook hoor. Sowieso zodra hij binnenstapt heb ik geen omkijk meer naar. Hij neemt t dan over en heb ik rust. Maar man gaat om 08:00 weg en is 18:30 thuis, nou dan duuuuuuuurt de dag lang hoor! En zaterdag is hier papa en baby-dag. Dan gaan ze samen de hort op en doen ze leuke dingen en lig ik vaak levenloos op de bank en als ik weg wil kam t ook maar ik voel me gewoon niet mezelf, zit lekker thuis..

Wat naar om te lezen allemaal PC, dat je zelf ook niet lekker in je vel zit hierdoor. Ik hoop voor jou dat het een sprongetje is (al moet ik eerlijk zeggen dat ik daar zelf niet zo in geloof, maar dat terzijde) en anders morgen toch maar even laten nakijken door de arts.

Printje schreef:Ik geloof van heel die sprongetjes sowieso niets...

+1!



Heb je gedacht aan een allergie? Gluten? Mijn neefje was zo ongeveer als jij beschrijft bij J. Niemand kon het vinden, ontevreden mannetje , veel huilen etc. Na bijna 2 jaar kwamen ze er pas achter Nu is het zo'n vrolijk kind!

Heftig PC! Lijkt me ook erg vervelend voelen dat het bij de buren wel gesmeerd loopt. Maaaar, je weet hoe sommige moeders kunnen zijn, van buiten perfect, maar thuis misschien iets minder perfect dan zij uitstralen en doen zeggen! Dus probeer je daar niet aan te meten.

Mijn eerste ingeving is oorontsteking! Als je zacht aan zijn lelletjes trekt wat gebeurd er dan?
Kinderen met oorpijn hebben nog meer last als ze liggen, rechtop doet minder pijn.
En dan ook nog doorkomende tandjes, dat zal hem vast dwars zitten. Heb je een bijtring die in de koelkast kan? Dat verzacht de pijn wat.

Ik herken je gevoel dat de dagen soms zo lang duren. Mijn man is ook van 7:00 tot minimaal 18:30 uur van huis. Ben altijd blij als hij er weer is!

En voel e niet schuldig als je je zoon soms weg brengt, heerlijk juist dat het kan, als je moeder het niet ziet zitten zal ze het vast wel aangeven.

Sterkte!

Paper Crown schreef:Ik moet morgen naar de kinderarts in 't ziekenhuis en ik zal 't vragen. Ik snap t echt gewoon niet. Mijn man heeft hem nu meegenomen. Ze gaan wandelen heb ik eventjes rust.

Naar om te horen, een huilbaby is ook niet niks ,Hoe is het gegaan bij de kinderarts??