Huiluurtje

Ik dacht altijd dat een huiluurtje onzin was, ik zag het meer als een gemist clustermomentje. Maar daar kom ik nu toch op terug.

Rond dit tijdstip heeft zoon z'n huilmomentje. Ik krijg hem met geen mogelijkheid stil. Zelfs niet aan de borst.
Gister stuurde ik m'n moeder op exact hetzelfde tijdstip een whatsapp dat zoon zo aan het huilen was en dat ik niet wist hoe ik hem stil moest krijgen.

Hadden jullie kinderen een huiluurtje? Hoe gingen jullie daar mee om?

Bij mij helpt aanleggen wel, dus ik heb er geen ervaring mee. Helpt douchen/badderen/masseren/wandelen niet? Sterkte, het lijkt me heel vervelend!

Ik heb geen ervaring hoe dat is hoor dus of dit werkt weet ik niet. Maar ik heb wel eens ergens gelezen dat je een ontroostbaar kindje niet moet proberen te troosten maar juist moet laten huilen. Dus dicht tegen je aan pakken en gewoon laten huilen en hem met je armen omsluiten en laten merken dat hij verdrietig mag zijn, dat hij niet op hóeft te houden en dat jij er toch voor hem bent. Vaak ben je ongemerkt de hele tijd aan het sussen en daarmee geef je eigenlijk het signaal dat het kindje niet mág huilen. Ik vond het een hele mooie gedachte, ik wil als ik verdrietig ben ook niet altijd dat iemand zorgt dat ik stop met huilen, soms wil ik juist lekker even uithuilen.

Maar ik weet niet of ik het zou kunnen hoor, als L. een uur lang zou huilen.

Ik zou proberen dit te 'doorbreken'. Even in bad of onder de douchen, even een wandeling maken, misschien helemaal zonder kleding en luier op de bank (handdoeken eronder) en hem proberen een massage te geven of hem even lekker in te smeren met wat olie.. gewoon even 'iets anders'.

Pompoen schreef:Ik heb geen ervaring hoe dat is hoor dus of dit werkt weet ik niet. Maar ik heb wel eens ergens gelezen dat je een ontroostbaar kindje niet moet proberen te troosten maar juist moet laten huilen. Dus dicht tegen je aan pakken en gewoon laten huilen en hem met je armen omsluiten en laten merken dat hij verdrietig mag zijn, dat hij niet op hóeft te houden en dat jij er toch voor hem bent. Vaak ben je ongemerkt de hele tijd aan het sussen en daarmee geef je eigenlijk het signaal dat het kindje niet mág huilen. Ik vond het een hele mooie gedachte, ik wil als ik verdrietig ben ook niet altijd dat iemand zorgt dat ik stop met huilen, soms wil ik juist lekker even uithuilen.

Maar ik weet niet of ik het zou kunnen hoor, als L. een uur lang zou huilen.

Bovenstaande doe ik bij N. ook. N. mag huilen als zij verdriet heeft of vindt dat ze verdriet heeft. Maar wel sinds ze wat ouder is. Heb daar eerder nooit over nagedacht eigenlijk.

Toen mijn dochter ongeveer zo oud was als jouw zoon huilde ze eigenlijk standaard van 17.00 tot 21.00 uur en verder ook nog wel een paar keer op de dag. Het enige wat een beetje hielp was met haar rondlopen op de arm en haar een beetje wiegen. Ik vond het erg afzien. Na 10 maand is 18.00 tot 19.00 uur (dan gaat ze slapen) nog steeds haar moeilijke moment van de dag. Zou hij nu kunnen ontspannen in bad?

Caroow, nee niks helpt.

Pompoen, daar zit misschien wel wat in ja. Gister had ik hem in m'n armen gehouden en toen is hij in slaap gevallen, maar bij iedere beweging schrok hij weer wakker. Dus ik had hem nu op z'n buik in de co-sleeper gelegd en m'n hand op z'n hoofdje gehouden.
Nu slaapt hij..
Het is overigens geen heel uur hoor. Net duurde het een kwartier. Ik noemde het meer zo omdat ze deze term daar voor gebruiken.

Parisienne schreef:Ik zou proberen dit te 'doorbreken'. Even in bad of onder de douchen, even een wandeling maken, misschien helemaal zonder kleding en luier op de bank (handdoeken eronder) en hem proberen een massage te geven of hem even lekker in te smeren met wat olie.. gewoon even 'iets anders'.

Misschien is dat ook wel een idee.

Ik wilde hem eigenlijk in ons ritme mee laten draaien. We gaan met z'n vieren naar boven. Man wast dochter, ik ga op bed zoon voltanken. Welterusten tegen elkaar. Man brengt dochter naar bed en ik laat zoon clusteren en hem in slaap vallen.
Maar misschien wil ik dan teveel ritme en regelmaat...

N. had dit ook de eerste weken, ik wist soms ook niet goed meer wat ik moest doen om haar rustig te krijgen. Ik ging vaak even lopen of hield haar maar gewoon bij me in de draagdoek met een speentje of ik legde haar aan.

S heeft heel lang een huiluurtje gehad rond etenstijd 's avonds. Hij was dan echt niet te troosten. Nu huilde hij wel meer de eerste maanden maar dit was altijd wel standaard. Doorbreken lukte bij ons niet. Wat wij wel deden: 1 was aan het koken en de ander was bij S. Hem wiegen, liedjes zingen, sussen, heen en weer lopen, 167 keer de mobiel boven de box aan doen want dan was hij wel even stil .

Pompoen schreef:Ik heb geen ervaring hoe dat is hoor dus of dit werkt weet ik niet. Maar ik heb wel eens ergens gelezen dat je een ontroostbaar kindje niet moet proberen te troosten maar juist moet laten huilen. Dus dicht tegen je aan pakken en gewoon laten huilen en hem met je armen omsluiten en laten merken dat hij verdrietig mag zijn, dat hij niet op hóeft te houden en dat jij er toch voor hem bent. Vaak ben je ongemerkt de hele tijd aan het sussen en daarmee geef je eigenlijk het signaal dat het kindje niet mág huilen. Ik vond het een hele mooie gedachte, ik wil als ik verdrietig ben ook niet altijd dat iemand zorgt dat ik stop met huilen, soms wil ik juist lekker even uithuilen.

Maar ik weet niet of ik het zou kunnen hoor, als L. een uur lang zou huilen.

MOoi omschreven en doordacht zeg! Ik doe dit bij grotere kindjes op mijn werk wel, maar bij kleintjes nooit zo aan gedacht.
Y had ook een huiluurtje tot 2 maanden. Bij hem hielp doorbreken inderdaad, maar knuffelen was vaak ook genoeg.

hier ook gehad en nog steeds tussen 17 en 19 huilerig. In bad helpt hier en wandelen. Wordt wel steeds minder en vaak slaapt hij om 18u. In het begin inderdaad ook vaak laten huilen, mijn man ging dan samen met hem op ons bed liggen en hield hem dan vast, dichtbij. Vaak vielen ze dan samen in slaap.

Julian huilde ook wekenlang van 17:00 tot 00:00.. Elke dag. Gek werd ik! Niets bood troost. Uiteindelijk zijn we elke dag met hem gaan douchen zodra hij zijn uurtjes had. Het hielp, maar misschien zou het ook stoppen als we niet douchten.

Succes, het is erg zwaar!

Wij hebben het 's avonds gehad van voeding tot voeding ook heel vervelend, uiteindelijk maar bij ons genomen. gelukkig ging het vanzelf ineens over.

Ik begrijp dat het lastig is. Het huilen sowieso, daar wordt je gewoon soms echt even helemaal gek van. Maar ook het vinden van een ritme. In hoeverre kan je van hem al verwachten dat hij meedraait in het ritme dat jullie graag zouden zien? Ik denk toch dat je kunt proberen het voor nu even te doorbreken. Laat man je dochter, net als normaal, naar bed doen. Zeg dochter nog even weltrusten met een hele dikke kus en knuffel en ga daarna bijvoorbeeld even wandelen met E. (bij slecht weer met de kinderwagen door de woonkamer), of geef hem op de bank even wat aandacht en een babymassage, of doe hem nog even in bad. Desnoods beneden, zodat dochter er niet teveel van meekrijgt. Het kan voor haar ook weer voor onrust en misschien een 'jaloers' gevoel zorgen.

Moeilijk hoor, de balans vinden. Wanneer is het teveel regelmaat en ritme? Wanneer kun je het beter loslaten? Het blijft uitproberen. Succes!

Ow ik dacht gisteravond ook gezellig met zn 2tjes naar bed onder mom van zij ziekjes, ik moe, ff qualitytime. Samen kleren uit, lekker streken, maar ze ging tekeer:( terwijl dat zo'n fijn moment moest zijn. Na ruim kwartier in slaap gekregen door wiegen en speen. Maar op zo'n moment twijfel ik wel; hoeveel geborgenheid kun je je baby geven en juist dan huilt ze..

sanne-84 schreef:Ow ik dacht gisteravond ook gezellig met zn 2tjes naar bed onder mom van zij ziekjes, ik moe, ff qualitytime. Samen kleren uit, lekker streken, maar ze ging tekeer:( terwijl dat zo'n fijn moment moest zijn. Na ruim kwartier in slaap gekregen door wiegen en speen. Maar op zo'n moment twijfel ik wel; hoeveel geborgenheid kun je je baby geven en juist dan huilt ze..

Ja dan kun je je best even rot voelen. Zo dacht ik eens toen S een paar weken oud was, laat ik hem eens lekker masseren. Olie erbij, baby naakt op een handdoek en masseren maar. Nou hij heeft gekrijst Ik was er met een minuut al klaar mee. Was niets ontspannends aan. Nooit meer gedaan ook. (achteraf gezien had hij erg veel last van zijn nekje, ook al deed ik niet ruw ofzo hij zal er best even last van gehad kunnen hebben toen voelde ik mij helemaal schuldig)

Soms wil je zoveel en heb je zulke goede bedoelingen, ze moeten wel mee willen werken.

Balen he Sanne! Ik wilde laatste ook met L. Gaan liggen, lekker huid op huid. Omdat hij ook bijna niet meer aan de borst gaat. Maar hij wil gewoon echt niet op mijn borst liggen, hij gaat worstelenen en zet zich af zodat hij met zijn hoofdje tegen mijn kin aan knalt en hijgrijpt met die fijnescherpe nagels.
In bad wilde hij ook niet bij me liggen, alleen los.

Ik troost me er dan maar mee dat hij wel graag in de draagdoek zit, dat is dan wel niet huid op huid, maar wel lekker dichtbij.

Sarahkey, idd

Pompoen, wil hij nooit niet op je borst liggen?
Het lijkt hier ook vaker voor te koneb, dan huilt ze als ze bij mij ligt en dan denk ik je bent moe dus naar bed. Waar ze dan (ingebakerd) nog een uur rustig ligt rond te kijken

Mikey heeft ook een huiluurtje. De eerste weken duurde het meestal van 17.30 tot een uur of 19.00. Inmiddels heeft hij zijn huiluurtje tussen 19 en 19.30. Soms is hij ontrootstbaar, maar dat word eigenlijk steeds minder. Eerst nam ik hem altijd op mijn buik. hij is zo druk met dingen aan het ontdekken dat hij bijna niet meer zijn hoofd op mijn borst wil leggen. Nu leg ik hem meestal over mijn schouder en loop met hem rond, dan kijkt hij de hele woonkamer rond en dan word hij rustig. Of ik zet hem rechtop op mijn knie, zodat hij de tv kan zien. Die vind hij ook erg interessant tegenwoordig. Tot wanneer zouden ze een huiluurtje hebben eigenlijk (welke leeftijd)

Ja, van 18 tot 19 uur blijft nog steeds een lastig moment. Wat hier het meest helpt is iets gericht actiefs ondernemen. Zoals wandelen of fietsen. Thuis blijven, spelen op de mat, op de arm rondlopen, eten/drinken is allemaal reden tot nóg meer huilen.

Sophiee schreef:Ja, van 18 tot 19 uur blijft nog steeds een lastig moment. Wat hier het meest helpt is iets gericht actiefs ondernemen. Zoals wandelen of fietsen. Thuis blijven, spelen op de mat, op de arm rondlopen, eten/drinken is allemaal reden tot nóg meer huilen.

Klopt, dat helpt hier ook. Na het eten proberen we nog even met haar te fietsen of wandelen. Gisteren is ze na het eten in bad geweest. Dit geeft haar wat afleiding en doorbreekt haar gejammer. Wanneer we gewoon thuis blijven zitten in de zithoek, is ze het helemaal zat en dan blijft het maar door gaan. Ze heeft dan echt een onderbreking nodig.

sanne-84 schreef:Sarahkey, idd

Pompoen, wil hij nooit niet op je borst liggen?
Het lijkt hier ook vaker voor te koneb, dan huilt ze als ze bij mij ligt en dan denk ik je bent moe dus naar bed. Waar ze dan (ingebakerd) nog een uur rustig ligt rond te kijken

Het is idd een zeldzaamheid, als hij het wel doet slaapt hij meestal of al bijna. Maar als hij wakker is word hij boos! Was zelfs al als klein prematuurtje, duurde soms bij het kangaroeën wel 15 minuten voor hij de strijd opgaf en lekker bij me ging liggen. Nu is hij een stuk sterker én heeft meer energie...