beetje feestelijke dag:)

Vandaag is het alweer 31 jr geleden dat ik aankwam in NL als baby van 5 maanden. Een reis vanuit een ander werelddeel, waarbij ik definitief mijn familiebanden verbrak met m'n biologische familie en liefdevol werd opgenomen in een 'nieuw' gezin. Als traditie gaan we dan altijd op de aankomstdag zelf of iets eerder/later uit eten en zoals sommige forummers nog wel weten is dat vanwege de ziekte van m'n moeder een aantal jaren best lastig geweest. Dit jaar gaat het weer geheel spontaan en ga ik binnenkort naar ze toe om het op deze manier te 'vieren' en ik word er blij van. Vind het fijn dat deze traditie toch in ere wordt gehouden en dat ik vandaag ook al een feestelijk dagje heb doordat ik met een vriend uit eten ga. Had een kleine fotocollage samengesteld van de eerste momenten met m'n familie vlak na aankomst en ik krijg er op fb heel lieve reacties op. Eindelijk zijn de scherpe randjes eraf dat het afgestaan zijn ook verlies inhoudt. Ik weet dat nog steeds wel, maar het is niet meer een schaduw over het gehele plaatje. Moest ik toch ff kwijt; het betekent veel voor me dat mijn ouders zich ervoor inzetten om mijn geschiedenis niet te vergeten. Afgelopen jaar heb ik middels stichtingen veel geadopteerden leren kennen die helemaal geen band voelen met hun familie hier en waar hun afkomst geheel niet bespreekbaar is en soms zelfs alle banden hebben verbroken. Dan voel ik me nu toch wel heel rijk.

Wat fijn dat je het zo positief ervaart Guattari. Ik wens je een fijne dag met je familie om bij deze bijzondere dag stil te staan.

Wat bijzonder! Mooi dat jullie daar zo bewust bij stilstaan. Ik weet niet zo goed wat geschikte woorden zijn in dit geval, gefeliciteerd klinkt niet zo passend. Geniet ervan in ieder geval, ik hoop dat jullie deze traditie nog lang kunnen voortzetten!

Mooie woorden Guattari. Ik vind het heel mooi om te zien hoe bewust jij er in staat. Het is volgens mij best een strijd geweest, psychisch gezien, of meer een soort zoektocht, maar jij hebt je puzzelstukjes heel mooi ingevuld door al je ervaringen, positief of negatief. Ik heb echt respect voor je. En je ouders verdienen ook die lieve woorden, dat die twee lieve mensen uit ons durrrrpie dat toch maar gedaan hebben.

@Benthe & Eliot: thnx! Ja, mijn familie hier beseft heel goed dat mijn leven niet precies 31 jaar geleden is begonnen met mijn aankomst in NL, maar dat ik mijn eerste maanden als baby elders heb gewoond en geleefd. Ik vind het heel fijn dat ze dat niet vergeten of dat het niet bespreekbaar is, omdat ik dat toch met enige regelmaat om me heen zie bij anderen. Dat lijkt me heel moeilijk als er ook geen klik is met je familie in NL, wat helaas ook regelmatig gebeurt.

@Marin: dank je wel! Mijn ouders hebben het onderwerp nooit als taboe benaderd, waardoor er ruimte ontstond om het erover te hebben. Dat helpt erg mee in het proces van acceptatie en de momenten dat je wel vragen hebt waar geen antwoord op[ is (in mijn geval). Ik denk dat ik me heel gelukkig mag prijzen met ouders die me zelfs een rootsreis hebben gegeven voor m'n verjaardag en daarin zichzelf niet op de voorgrond plaatsten, door erop aan te sturen mee te gaan terwijl ik alleen wilde en ze me die kans hebben gegeven. Spelenderwijs is mij als kleuter al uitgelegd waarom ik 'afweek' van mijn klasgenootjes qua huidkleur en later werd deze uitleg steeds meer aangepast aan mijn leeftijd, zodat het niet out of the blue kwam voor me dat ik eigenlijk 4 ipv 2 ouders heb.