Had ik maar...

Denken jullie dat nu ook zo vaak? Ik zit nu even in een periode dat ik qua studie en werk afhankelijk ben en daar word ik een beetje onzeker van. En daardoor ga ik continu denken 'Had ik maar...'. Ik weet heel goed dat ik er niks mee opschiet, want die dingen heb ik ook op die manier gedaan, met een reden en die kan ik toch niet meer terug draaien. Maar toch komt het steeds in me op en voel ik me er ook een beetje vervelend bij.

Ik denk dat het tegenspreken van die gedachten het enige is wat ik kan doen, maar misschien heeft er nog iemand een gouden tip voor deze dramaqueen

Ik denk dat heel vaak!
Bijvoorbeeld, had ik maar Pabo gedaan in plaats van een juridische opleiding. Of (nu ik happy ben met m'n vriend denk ik dit niet meer hoor, maar toen ik single was): had ik toen maar wel voor B. gegaan. Ik ben zo'n twijfelaar, ik maak altijd bepaalde keuzes waarvan ik achteraf denk, als ik iets anders had gekozen had mijn leven nu veel leuker geweest. Wat natuurlijk helemaal niet waar is..

Ik denk dat ook heel vaak! Of wat als dit of dat anders was gegaan.

Had ik maar geen studieschuld opgebouwd... dat denk ik heel vaak. Toen dacht ik dat je maximaal 250 euro zou moeten afbetalen per maand . Inmiddels weet ik wel beter. Helaas heeft mijn man ook een enorme schuld, dus die kosten zijn per maand afschuwelijk hoog.

Whaha, dat denk ik soms ook wel eens. Had ik maar eerst gestudeerd i.p.v werken. Aan de andere kant het zijn ook weer mooie leer momenten geweest. Is dat voor jou ook niet zo?

Volgens mij heb je toch al veel bereikt qua studeren Dat het nu even niet mee zit wil niet gelijk zeggen dat je keuze verkeerd is. Je geeft zelf al aan dat je er niks mee opschiet door te denken...had ik maar? Je kunt dan beter denken, goh als ik straks klaar ben heb ik toch maar mooi de job die bij mij past. Dan komt ook gelijk het stuk onafhankelijk erbij kijken want dan kun jij je gang gaan en het invullen zoals jij dat wil.

Oh dat met die studieschuld herken ik wel een beetje maar verder denk ik het eigenlijk niet zo vaak... Vrij zinloos.

Minneke schreef:Had ik maar geen studieschuld opgebouwd... dat denk ik heel vaak. Toen dacht ik dat je maximaal 250 euro zou moeten afbetalen per maand . Inmiddels weet ik wel beter. Helaas heeft mijn man ook een enorme schuld, dus die kosten zijn per maand afschuwelijk hoog.

Betalen jullie dan samen meer dan 500 euro per maand?
(Of is dit een verkeerde conclusie?)

Ja, zo vaak. Vooral een andere studie en geen studieschuld. Als ik het achteraf zou kunnen veranderen dan was ik een heel andere richting opgegaan, dan had ik nooit de studie gedaan die ik nu gedaan heb.

Gelukkig kom ik niet van een andere planeet dat ik dit zo vaak denk!

Cimic: Je hebt helemaal gelijk en rationeel gezien weet ik het ook. Maar het lijkt alsof ik het niet van mezelf aan neem als ik het tegen mezelf zeg. Zo stom, want wie houd ik dan voor de gek? Juist, mezelf!

Weet je, het is niet dramatisch, maar ik baal er gewoon van. Want er zijn niet veel verkeerde keuzes en dan nog, al was het een verkeerde keuze, dan kan ik het toch niet meer terugdraaien. En ik denk overal (te) ver over na, dus ik zal die keuze destijds niet zonder reden hebben gemaakt. Dus mag ik het mezelf niet kwalijk nemen, maar toch lukt het me niet altijd.

Ik roep het nu ook wel heel makkelijk, Koko. Maar ik herken dit zelf ook. Ik denk ook vaak veel te ver na. Het is bij mij ook een stukje perfectie en dan zijn verkeerde keuzes en twijfelen niet geoorloofd en toch gebeurd het vaak genoeg.

Ik spreek mezelf wel eens streng toe. Ik kan echt wel rationeel denken zolang ik maar de rust heb en het verschil tussen A en B kan zien. Moet zeggen dat mijn vriend daar ook een voordeel in heeft.

Zelden maar nu wel ja.

Ik heb het vooral met, had ik maar naar mijn gevoel geluisterd in plaats van rationeel nadenken. Dan was mijn leven nu een stuk vollediger geweest.

Nee, ik word serieus ongelukkig van zo denken.

Ik heb het een periode gedaan en voelde me toen zo slecht. Ik kijk nu niet meer naar het verleden of in iedergeval niet naar zaken die ik anders had kunnen aanpakken. Ik denk terug aan de leuke dingen en richt mezelf vooral op vandaag en de nabije toekomst

Voel mezelf daardoor echt zoveel positiever.

Punk'd schreef:Nee, ik word serieus ongelukkig van zo denken.

Ik heb het een periode gedaan en voelde me toen zo slecht. Ik kijk nu niet meer naar het verleden of in iedergeval niet naar zaken die ik anders had kunnen aanpakken. Ik denk terug aan de leuke dingen en richt mezelf vooral op vandaag en de nabije toekomst

Voel mezelf daardoor echt zoveel positiever.

Ik dus ook, maar ik weet ook wel dat ik de enige ben die dat denken kan stoppen

Het moet denk ik gewoon een soort van automatisme voor me worden om niet (teveel) naar het verleden te kijken en me te richten op nu en de nabije toekomst.

Ik heb dat een tijdje ook gehad. Ik was 'bang' om de reacties van omstanders. Nu probeer ik te kiezen wat ik wil en wat goed is voor mij. En niet wat goed is voor mijn collega's ofzo.
Denken kan erg vermoeiend zijn!

nina schreef:

Minneke schreef:Had ik maar geen studieschuld opgebouwd... dat denk ik heel vaak. Toen dacht ik dat je maximaal 250 euro zou moeten afbetalen per maand . Inmiddels weet ik wel beter. Helaas heeft mijn man ook een enorme schuld, dus die kosten zijn per maand afschuwelijk hoog.

Betalen jullie dan samen meer dan 500 euro per maand?
(Of is dit een verkeerde conclusie?)

Dat is juist...

Oh my lord Minneke dat is zuur. Maar ja als het niet anders kon..

Ik denk het eigenlijk nooit. Ik heb dingen op dat moment op een bepaalde manier gedaan omdat het op dat moment de beste optie was/leek. En ik koop er toch niks voor door dat te denken. Dan denk ik liever: wat kan ik doen om alsnog te komen waar ik wil zijn. Zoiets.

Ik heb het achteraf veel over mijn opleiding gedacht. Had ik maar een BBL-opleiding gekozen dan was ik er meteen ingerold. Nu heb ik 1 dag in de week stage gelopen en merkte dat ik daardoor vooral de rotklusjes kreeg en niet echt de kans kreeg om me er tussen te wurmen. Had ik op mijn stageplaatsen af en toe maar aangeboden om ook op zaterdag te werken dan waren mijn kansen misschien weer iets vergroot.

Maar ja, allemaal achteraf gelul waar ik nu weinig meer aan heb.

Vooral nu het totaal niet lukt om werk te vinden denk ik wel eens had ik maar een andere opleiding gedaan (terwijl ik dit typ komt er weer een afwijzing binnen ). Aan de andere kant vind ik het nog steeds een hele interessante opleiding en het werk wat ik ermee zou kunnen doen erg leuk, maar het werk is er gewoon niet. Als ik vacatures zie die ik leuk vind en die aansluiten zijn het over het algemeen stageplaatsen of onbetaalde functies. dus tja achteraf gezien was een andere opleiding misschien handig geweest, maar op het werk na ben ik nu wel tevreden over mijn leven en ik weet niet hoe dat anders zou zijn.

Ik word er niet echt ongelukkig van, ik baal er hooguit van. Voor mij is het wel nuttig om erbij stil te staan welke verkeerde keuzes ik destijds heb gemaakt, voor de keuzes die ik nog ga maken.

Ja, heb ik regelmatig gedacht, waardoor ik uiteindelijk in de put zat. Niet handig dus

Had ik maar.... minder in de stress gezeten vroeger om toetsen enzo. Ik denk dat ik inmiddels 10 jaar korter ga leven vanwege alle zorgen. En bovendien heb ik minder genoten van alles om me heen.

Het enige waarvan ik het regelmatig denk is: Had ik maar een buitenlandse stage gedaan of een tijdje rondgereisd. Voor de rest weinig spijt van dingen.

Soms denk ik 'had ik maar een andere studie gedaan'.
Maar ja, ik heb geen flauw idee welke dan, dus schiet er niet zoveel mee op, haha

Ja regelmatig. Had ik maar een andere keuze gemaakt wat opleiding/werk betreft, had ik maar nooit dit huis gekocht .. Dat zijn eigenlijk de twee die altijd terugkomen.