Boosheid

Luuk word regelmatig echt driftig, bijvoorbeeld als iets niet lukt, hij zijn zin niet krijgt, of als hij heel moe is. Hij zoekt mij dan op, gaat heel strak tegen mij aan liggen, maar ondertussen probeert hij mij te bijten, te knijpen en aan mijn haren te trekken. Ik wil hem wel nabijheid geven op dat moment, maar ik vind het echt niet prettig dat hij mij pijn doet en wil dat dus ook absoluut niet accepteren. Ik pak nu zijn handjes vast en zeg hem dat hij bij mij mag zitten, maar mij geen pijn mag doen. Hij wordt dan alleen nog maar bozer omdat hij zijn boosheid niet kwijt kan. Meestal eindigt het dat ik hem toch maar even op de grond zet, boos laat zijn, en hem na een paar minuutjes op pak om te troosten (dan is hij gewoon echt verdrietig en niet meer boos, dus probeert me ook geen pijn meer te doen).

Ik vind het heel erg moeilijk om hem een soort van af te wijzen als hij mij op zoekt voor veiligheid/troost/geborgenheid/uitlaadklep bij boosheid, maar wil zijn gedrag ook niet accepteren. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?

Geen tips helaas, alleen maar heel veel herkenbaarheid, ik zat te twijfelen of ik er een topic over wou openen..

Hier ook een mannetje wat regelmatig heel erg driftig kan worden als hij zijn zin niet krijgt, iets niet snel genoeg of goed genoeg wil lukken, als hij moe is, of als hij iets doet wat niet mag en wij dan NEE zeggen.
Hij wil dan ook de hele tijd bij mij zijn, en gaat de hele tijd aan mijn benen hangen te jengelen/huilen als ik hem dan niet meteen oppak.
(kan ook niet altijd meteen, ik ben soms ook wel eens met zijn zus bezig, of aan het koken oid).
Ik wil het ook zeker niet accepteren, maar idd het 'afwijzen' voelt ook niet goed..

Ik lees graag even mee voor tips/adviezen van anderen....

K heeft dit ook weleens gedaan. Ik probeer zn emotie en reden te benoemen (stom he dat je nu geen koekje mag, ben je zo boos omdat je ook moe bent) en als ie mij wil slaan dan zeg ik dat ie mij mag aaien en dan pak ik gauw iets zachts (zoals een knuffel of van die zachte plastic ballen uit de ballenbak) en dan zeg ik dat ie die mag slaan of daarmee mag gooien en dat doe ik dan ook voor.

En soms heb ik er geen geduld voor of gaat het nergens over, dan zet ik 'm ook op zn kont een stukje verder. Maargoed, als ie niet lekker is of moe en ik dan laat met eten ofzo, dan voel ik me schuldig en laat ik hem niet alleen zitten.

Als N. mij slaat uit woede en het riedeltje 'slaan doet zeer, aaien is veel fijner' niet werkt geef ik haar een alternatief. Als ik zie dat ze echt heel boos is wil ik haar niet sussen, dat helpt gewoonweg niet bij haar. Ze mag dan even in een kussen slaan.

Mijn zoon is ook regelmatig zo boos, hij wil dan ook opgetild worden maar slaat ondertussen ook om zich heen of gaat krabben. Ik zet hem dan meestal op de grond en ga er dan dicht bij staan, zeg dat ik zie dat hij heel boos is en dat ik er voor hem ben. En dat ik het niet fijn vindt dat hij mij slaat dus dat ik hem niet oppak maar er wel ben. Na een paar minuten is hij ook alleen nog maar verdrietig en kan ik hem oppakken zonder door hem geslagen te worden. Ik vind het ook niet fijn dat ik hem niet gelijk kan oppakken maar het voelt ook niet echt als afwijzen omdat ik wel bij hem blijf.
Een alternatief aanbieden werkt hier nog niet, daar is hij dan te boos voor.

nee, zeggen dat hij wel mag aaien werkt hier ook niet. Ik denk ook niet dat hij echt bewust mij pijn wil doen, maar wel dat dat zijn manier is om zijn boosheid te uiten. Helaas doet hij het wel alleen bij mij, mijn vriend zoekt hij bijvoorbeeld niet op.

Liadan; dat naast hem staan probeer ik ook, maar dan gaat hij alsnog in mijn been knijpen en bijten. Ik moet hem echt een stukje van me af zetten.