'Ik woon bij mijn oma'

Ik zie zojuist dit voorbij komen op FB. Wat vinden jullie? Ik ken het achterliggende verhaal verder niet, het kind en de oma ook niet... Maar wanneer ben je als ouder/ verzorger te oud?

Foto niet quoten ajb, die haal ik later weer weg.

*foto verwijderd, gaat om een jongetje dat vanaf dag 9 bij oma woont. Oma is 65 en een stichting wil het kindje uit huis plaatsen omdat oma te oud zou zijn*

Als ouder vind ik een leeftijdsverschil van meer dan 40-45 jaar echt te oud worden, al vraag ik me af of je op je 45e nog zwanger zou willen zijn. Maar stel, als jij 20 bent en je moeder 65, dat vind ik nog wel te doen.

Als verzorger ligt die grens voor mij wel wat hoger, met als voorwaarde dat die persoon de zorg tijdelijk op zich neemt en het kind daarna terug kan naar de ouders, en de verzorger wel een vertrouwd gezicht voor het kind is. Dus inderdaad oma/opa, bijvoorbeeld. Anders vind ik dezelfde 'eisen' gelden als voor een ouder. Ik vind namelijk niet dat een klein kindje hoort te family-hoppen, en al helemaal niet als het niet in de vertrouwde sfeer is.

Oh ik las dat de vader en moeder een erg laag IQ hebben en niet in staat zijn zelf voor hem te zorgen. De moeder woont op een km afstand van oma en helpt regelmatig, ziet haar zoon ook regelmatig. Maar goed, de ins en outs ken ik verder niet...

Lennox, wat bedoel je met 'Ik vind namelijk niet dat een klein kindje hoort te family-hoppen, en al helemaal niet als het niet in de vertrouwde sfeer is.'?

Ik vind dat als je goed in staat bent om voor jezelf en je kleinzoon te zorgen en je goed ter been bent, je nog niet te oud bent. Leeftijd maakt dan niet uit. Als het jongetje maar niks tekort komt en genoeg liefde krijgt.

Ik ken hier de achtergrond niet van dus kan er lastig over oordelen. Maar van wat ik hier over lees (ouders kunnen niet voor kindje zorgen) lijkt het me een veilige basis voor het kindje om bij oma op te groeien. Wel denk ik dat het goed is dat er streng gekeken wordt naar of de oma geschikt is voor de opvoeding, dat ze onder eventuele begeleiding staat met halfjaarlijkse controles bijvoorbeeld, of haar eigen gezondheid het nog toelaat en of het kindje gezond opgroeit. Maar als dat gewoon goed gaat, lijkt het me geen enkel probleem om haar haar kleinkind op te laten voeden.

Als de william schrikker groep betrokken is, gaat het idd vaak om beperkte ouders.

Maar wordt het dan voor dat jongetje niet alleen maar pijnlijker om op een later tijdstip weggehaald te worden? De kans dat ze nog 20 jaar goed voor hem kan zorgen is vrij klein natuurlijk...

Ik zag dit laatst ook al op facebook. Als het echt alleen om de leeftijd gaat dan vind ik het niet terecht. Dan zou het kindje naar mijn mening het beste af zijn bij zijn oma. Maar ik vraag me af of dat echt het geval is, er zullen vast wel meer redenen zijn.

Zus schreef:Oh ik las dat de vader en moeder een erg laag IQ hebben en niet in staat zijn zelf voor hem te zorgen. De moeder woont op een km afstand van oma en helpt regelmatig, ziet haar zoon ook regelmatig. Maar goed, de ins en outs ken ik verder niet...

Lennox, wat bedoel je met 'Ik vind namelijk niet dat een klein kindje hoort te family-hoppen, en al helemaal niet als het niet in de vertrouwde sfeer is.'?

Als een kindje geplaatst wordt bij iemand die 65 is, komt er vroeg of laat een tijd dat het kindje wel weg moet omdat de verzorger te oud is. Dan vind ik het prima als als een kindje bij oma is maar vervolgens wel weer terug kan naar de ouders, maar niet als het bij een pleegouder zit die op haar 65e nog pleegkinderen in huis neemt, en het kindje dus uiteindelijk weer naar een nieuw pleeggezin zal moeten. Dan vind ik het toch echt te oud.

Ik denk dat er mensen van 16 en 70 bestaan die een baby heel veel te bieden hebben en mensen van 35 die beter uit de buurt kunnen blijven van kinderen. Het hangt helemaal van de situatie, het karakter en de gezondheid van de verzorger af, toch?

Ja natuurlijk Filoria, maar eerlijk gezegd heb ik ook wel eens gedacht 'waar beginnen jullie aan?!'toen mijn schoonouders van halverwege de 50 mijn nichtje van 2 in huis namen. Als ze daar tot haar 18e woont, dan zijn mijn schoonouders al over de 70. En hoe gaat dat als zij een heftige puber wordt (niet gek met alles wat ze heeft meegemaakt), en mijn schoonouders zijn in de 60? Heb je dan nog wel de energie om daar goed doorheen te komen? Ook merk ik nu al dat zij bijvoorbeeld niet met haar gaan zwemmen, naar de speeltuin gaan, flink stoeien. Dat vind ik toch wel een gemis. (niet quoten aub)

Ah zo Lennox, ja dat bedacht ik me net ook dus. En wat Aimee zegt is ook wel weer waar...
Tania, dat denk ik ook hoor. Je weet uiteindelijk toch werkelijke ins en outs niet. Ik kan me een emotionele reactie van oma heel erg goed voorstellen in deze situatie.

Ik vind het moeilijk. Ik heb heb het ook gezien op facebook en vind het aan de ene kant hartverscheurend, voor alle partijen.
Aan de andere kant is het jongetje over 10 jaar 11 en begint aan zijn pubertijd, oma is dan 75. Is het dan nog te trekken? Of is het vragen om problemen.
Toch ben ik er wel een voorstander van om kinderen zo dicht mogelijk bij hun ouders en familie te laten.
Het is gewoon heel erg dubbel en ook per persoon verschillend. Mijn stiefvader is met 66 jaar nog heel vitaal, maar of hij de volledige zorg voor een klein kind aankan? Als het moet waarschijnlijk wel. Mijn vader daarentgen met 66 zou het waarschijnlijk met zijn hartfalen niet meer kunnen.

Ik weet het dus echt niet, maar wordt er wel heel verdrietig van.

Mijn vader is hartpatient en slecht ter been en zou absoluut niet voor een baby kunnen zorgen. Hij is 59. Mijn schoonvader van 70 is echter hartstikke fit en gezond en kan prima stoeien met Tomas, gaat met hem van de glijbaan etc.

Tania schreef:Ik zag dit laatst ook al op facebook. Als het echt alleen om de leeftijd gaat dan vind ik het niet terecht. Dan zou het kindje naar mijn mening het beste af zijn bij zijn oma. Maar ik vraag me af of dat echt het geval is, er zullen vast wel meer redenen zijn.

mee eens

Ik denk dat een kindje beter af is bij zijn oma, ook al is ze 65, dan om zo 'n reden naar de pleegzorg te moeten.

Manderijn schreef:Ik denk dat een kindje beter af is bij zijn oma, ook al is ze 65, dan om zo 'n reden naar de pleegzorg te moeten.

Dat denk Ik ergens ook. Mijn gevoel zegt dat het beter is om bij iemand op te groeien die voor je zorgt omdat ze van je houdt dan bij mensen die het om andere redenen doen. Maar ze moet het wel aankunnen natuurlijk. In ieder geval nog 17 jaar

Krijg een raar gevoel bij dat plaatje. Ik krijg het gevoel alsof er meer aan de hand is.

Dicht bij mij is er ook zo`n situatie.
Het kindje is gewoon beter af bij zijn oma (en opa) dan bij zijn moeder.
Al was het soms wel beter geweest als hij was geplaatst bij een anonieme pleegouder.., maar dat is niet vanwege de leeftijd.
Daar zit trouwens ongeveer 47 jaar leeftijdsverschil tussen, vind ik wel een verschil met 64 jaar.